Έντυπη Προκήρυξη Γεγονότων: Λύθηκε το μυστήριο του «Βρετανικού Ρόσγουελ» 60 χρόνια μετά

Τα απολεσθέντα απομεινάρια ενός μικροσκοπικού «ιπτάμενου δίσκου» τον οποίο χαρακτήρισαν ως  «Βρετανικό Ρόσγουελ» βρέθηκαν σε μεταλλικό κουτί στο Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου.

Φωτογραφίες του 1958 παρουσιάζουν το δίσκο ανέπαφο με τα χαρακτηριστικά ιερογλυφικά και το βιβλιάριο που περιείχε

Το μεταλλικό αντικείμενο ανακαλύφθηκε το 1957 – στο αποκορύφωμα του ψυχρού πολέμου,  σε χερσότοπο του χωριού Σίλφο κοντά στο Σκάρμπορο, στο Βόρειο Γιορκσάιρ. Όμως, αυτό το αντικείμενο που έγινε γνωστό ως «ΑΤΙΑ του Σίλφο» (Silpho UFO)  ή αλλιώς «δίσκος του Σίλφο» (Silpho Saucer) εξαφανίστηκε χωρίς ίχνος λίγο μετά την εύρεση του.

Ο δίσκος, είχε διάμετρο 16 ίντσες (45 εκατοστά) και ζύγιζε 22 λίβρες (15  κιλά). Η χάλκινη βάση του ήταν χαραγμένη με ιερογλυφικά, τα οποία κάποιος τα σύγκρινε με ρώσικη γραφή.

Ιερογλυφικά  βρέθηκαν επίσης στα συντρίμμια του λεγόμενου «εξωγήινου σκάφους»  που βρέθηκε στο Ρόσγουελ του Νέου Μεξικού στις 7 Ιουνίου του 1947.

Όταν το αντικείμενο ανοίχτηκε, βρέθηκε ένα βιβλιάριο αποτελούμενο από 17 λεπτά χάλκινα φύλλα δεμένο με σπείρα από χάλκινο σύρμα.  Κάθε φύλλο ήταν καλυμμένο με επιπλέον ιερογλυφικά.

Ο Phillip Longbottom, ιδιοκτήτης ενός τοπικού καταστήματος καφέ,  ισχυρίστηκε ότι αποκωδικοποίησε τα ιερογλυφικά σε μήνυμα 2000 λέξεων, το οποίο υποτίθεται πως στάλθηκε από έναν εξωγήινο που ονομαζόταν Ullo, με σκοπό να μας προειδοποιήσει για το ενδεχόμενο πυρηνικού πολέμου και περιείχε την εξής προειδοποίηση «Θα βελτιωθείτε ή θα εξαφανιστείτε».

Τα αντικείμενο στάλθηκε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου , όπου οι εμπειρογνώμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πιθανώς επρόκειτο για μια περίτεχνη φάρσα, καθώς δεν υπήρχαν αποδείξεις ότι το μέταλλο προερχόταν από άλλο μέρος του Ηλιακού Συστήματος, ούτε είχε υποβληθεί σε υψηλές θερμοκρασίες εισόδου στην ατμόσφαιρα της Γης.

Εντούτοις, ο πτέραρχος, Σερ Hugh Dowding,  εξακολούθησε να πιστεύει ότι το αντικείμενο ήταν εξωγήινο, λέγοντας πως το 1959 το εξέτασε προσωπικά και διαπίστωσε πως ήταν ένας «μικροσκοπικός ιπτάμενος δίσκος».

Πτέραρχος Σερ Hugh Dowding

Οι δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ αποκάλυψαν ότι το περίβλημα του αντικειμένου περιείχε μόλυβδο και τα χάλκινα μέρη ήταν ασυνήθιστα υψηλής καθαρότητας.

Ωστόσο μετά το γεγονός, δεν κατέστη σαφές τι απέγινε το αντικείμενο, με τα μέλη της κοινότητας ΑΤΙΑ, να πιστεύουν ότι είχε σκοπίμως αχρηστευτεί.  Άλλοι πάλι υποστήριξαν πως ο δίσκος κατέληξε σε κάποια μάντρα, ή στη βιτρίνα κάποιας ψαροταβέρνας.

Όπως πλέον αποκαλύφτηκε, τμήματα του αντικειμένου στάλθηκαν το 1963 από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στον Gordon Claringbull (ειδικό στους μετεωρίτες και τα εκρηκτικά) στο Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου .

Ο Claringbull είπε ότι δεν βρήκε «κάτι ασυνήθιστο» στα δείγματα. Σε ένα σημείωμα του προς το Μουσείο Επιστημών, ανάφερε πως ήταν «έτοιμος να στοιχηματίσει οτιδήποτε» ότι τα κομμάτια του μετάλλου κατασκευάστηκαν στη Γη.

Όπως και να έχει, τα κομμάτια του αντικειμένου παραμείναν ξεχασμένα στα αρχεία για περισσότερα από 60 χρόνια και ανακαλύφθηκαν μετά την πρόσφατη ομιλία στο Μουσείο Επιστημών, του Δρ David Clarke,  σχετικά με την περίφημη δημοσιοποίηση των αρχείων ΑΤΙΑ από το Υπουργείο Άμυνας της Βρετανίας.

« Ένας από τους υπαλλήλους του μουσείου με χτύπησε στον ώμο και ρώτησε εάν γνώριζα ότι “απομεινάρια ενός ιπτάμενου δίσκου” φυλάσσονταν σε μία ταμπακιέρα στην αποθήκη συλλογής αντικειμένων του μουσείου, εδώ και δεκαετίες.

«Έμεινα άναυδος όταν αργότερα ανοίξαμε την ταμπακιέρα.  Ήταν προφανές ότι επρόκειτο για τα απομεινάρια του απολεσθέντος δίσκου του Σίλφο, που όπως ορισμένοι διατείνονται, είναι η απάντηση της Βρετανίας στο περίφημο περιστατικό Ρόσγουελ. 

«Είναι απίστευτο να ακούς ότι τμήματα αυτού του μυστήριου αντικειμένου παράμεναν σε ένα μουσειακό αρχείο για περισσότερο από μισό αιώνα».

Ο Andy Roberts, πρώην συντάκτης του περιοδικού UFO Brigantia, είχε δηλώσει ότι η ιστορία του δίσκου του Σίλφο, ήταν η απάντηση της Βρετανίας στο περιστατικό του Ρόσγουελ, όπου φημολογείται πως αφαρπάχτηκε ένας ιπτάμενος δίσκος που συνετρίβη σε ράντζο στο Νέο Μεξικό το 1947.

Όπως είπε: «Αυτή είναι μια εκπληκτική ανακάλυψη. Είναι απίστευτο να ακούμε ότι όλα αυτά τα κομμάτια αυτού του μυστηριώδους αντικειμένου καθόντουσαν σε ένα μουσειακό αρχείο» .

Η ιστορία του δίσκου του Σίλφο, δημοσιοποιήθηκε για πρώτη φορά στις 9 Δεκεμβρίου 1957, όταν η εφημερίδα The Yorkshire Post αποκάλυψε πως δύο εβδομάδες νωρίτερα, ένα μυστηριώδες αντικείμενο, με πεπλατυσμένη περιστρεφόμενη κορυφή, διαμέτρου 45εκατοστών  και βάρους 15 κιλών, βρέθηκε στον χερσότοπο, βορειοδυτικά της πόλης.

Ο 42χρονος τότε επιχειρηματίας από το Σκάρμπορο – Frank Dickenson, υποστήριξε πως κατευθυνόταν νύχτα μαζί με 2 φίλους προς το Reasty Hill, κοντά στο χωριό Σίλφο, όταν το αυτοκίνητό του σταμάτησε και είδαν «ένα λαμπερό αντικείμενο στον ουρανό» που φαινόταν να πέφτει σε μια ράχη πάνω από το δάσος Broxa.

Ο κ. Dickenson έφυγε από το αυτοκίνητο, σκαρφάλωσε σε ένα απότομο ανάχωμα και βρήκε τον μεταλλικό δίσκο πεσμένο σε κάποιο μέρος με φτέρες. Αλλά καθώς επέστρεφε για να ειδοποιήσει τους φίλους του συνάντησε ένα νέο ζευγάρι που κατευθυνόταν προς εκείνο το σημείο. Όταν οι 3 άντρες επέστρεψαν, το αντικείμενο ήταν άφαντο.

Ο Dickenson αναζητώντας απεγνωσμένα τον δίσκο, έβαλε αγγελία σε τοπική εφημερίδα.  Εμφανίστηκε ένας άντρας και πούλησε τελικά στον Frank το αντικείμενο, το οποίο ήταν κριμένο μέσα σε έναν σάκο, έναντι του ποσού των  £ 10 – περίπου £ 200 σημερινή αντιστοιχία.

Η ειδική σε θέματα ΑΤΙΑ,  Jenny Randles, Η οποία διάβασε την έκθεση του πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, δήλωσε ότι πιστεύει πως πρόκειται για την πιο δαπανηρή και καλά οργανωμένη φάρσα που έχει γίνει ποτέ στη Βρετανία.

«Οι φαρσέρ, φαίνεται πως δεν κέρδισαν κάτι από αυτό. Όποιος το είχε κατασκευάσει, δαπάνησε πολύ μεγαλύτερο ποσό από τις £ 10 που φέρονται πως έδωσαν εκείνοι που το βρήκαν»

Στη συνέχεια, ο Frank Dickenson ζήτησε από τον δικηγόρο του Σκάρμπορο, Anthony Parker, να εξετάσει το αντικείμενο στο σπίτι του.

Ο Parker δήλωσε στον Τύπο ότι είχε συμβουλεύσει τον Dickenson να το παραδώσει στο υπουργείο Αεροπορίας

λέγοντας: «Δεν νομίζω ότι πρόκειται για ιπτάμενο δίσκο και δεν πιστεύω ότι τέτοια αντικείμενα προέρχονται από το διάστημα».

Αλλά το ενδιαφέρον του Parker μεγάλωσε, όταν μαζί με το Frank Dickenson και τον Phillip Longbottom, παραβίασαν το αντικείμενο κόβοντάς το στα δύο και αντίκρισαν το περιεχόμενο. Ο δίσκος περιείχε ίχνη από στάχτη, λιωμένο γυαλί και το χάλκινο βιβλιάριο.

Η ιστορία έγινε πρωτοσέλιδο μόλις δύο μήνες μετά την εκτόξευση του Σπούτνικ 1  την 4η Οκτωβρίου 1957 – ημερομηνία της απαρχής του ψυχροπολεμικού αγώνα του Διαστήματος. Ορισμένοι  από εκείνους που εξέτασαν την υπόθεση, αρχικά φοβήθηκαν ότι το αντικείμενο θα μπορούσε να έχει πέσει από τον κατασκοπευτικό δορυφόρο ή να ήταν μέρος κάποιας βόμβας ή κάποιας νάρκης της εποχής του πολέμου.

Κατά παράδοξο τρόπο, πάνω από τριάντα χρόνια αργότερα, στο ίδιο σημείο του απομονωμένου χερσότοπου,  βρέθηκε μια κρύπτη με όπλα του IRA και εξοπλισμό κατασκευής βόμβας, λίγο πριν η τότε Πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ επισκεφτεί το Σκάρμπορο, προκειμένου να  λάβει μέρος στη διάσκεψη του Συντηρητικού Κόμματος.

Βρέθηκε από έναν άνθρωπο που έψαχνε για κομπόστ στο δάσος Broxa, κοντά στο Σίλφο, τον Μάρτιο του 1989 και πυροδότησε μια τεράστια επιχείρηση ασφάλειας.

Πηγές

Dr. David Clarke 

The Telegraph.co.uk 

… Μερικές προσωπικές σκέψεις ως προς το παραπάνω  άρθρο

Μία «είδηση» όσο περίεργη και απίστευτη αν είναι, πάντα έχει να μας δώσει κάποια «πληροφορία» αρκεί να την ερευνήσουμε και να μην μείνουμε στην επιφάνεια και – σε αρκετές των περιπτώσεων – στην προπαγάνδα.

Πότε πραγματικά ξεκινούν οι θεάσεις ΑΤΙΑ στη νεώτερη ιστορία;

Είναι όντως όλες οι περιπτώσεις, «εξωγήινης» προέλευσης;  Ή μία καλά στημένη προπαγάνδα;  Μην ξεχνάμε πως οι Ναζί «χρησιμοποίησαν πρώτοι» ως όπλο την ιδέα αυτή.  Ο άνθρωπος σίγουρα αισθάνεται δέος και αδυναμία απέναντι στα μυστήρια μιας «ανώτερης δύναμης» έξω από τα όρια της Γης – πέραν των δυνατοτήτων του. Και οι προπαγανδιστές γνωρίζουν «καλά» την ανθρώπινη ψυχολογία και πώς να τη χειραγωγούν.

Η ιστορία του Σίλφο «αναβίωσε» μετά το άρθρο του Δρ David Clarke το οποίο ανάρτησε στις 8 Φεβρουαρίου 2018 και αμέσως αναδημοσιεύτηκε από πολλά ΜΜΕ. Πρέπει να λάβουμε υπόψη την Συγχρονικότητα.

Οι ημερομηνίες, τα νούμερα, ακόμα και τα ονόματα έχουν συγκεκριμένη σημασία.

Χωρίς να θέλω να υποδομήσω την ιστορία… αλλά να,  μοιάζει με σόκιν ανέκδοτο … τι είδους ανακάλυψη έκαναν οι [Dick][en][son] – [Long][bottom]…; …χε χε

Έλα δε θέλω χαζομάρες, πίσω στα σοβαρά

Κάποιοι που μελέτησαν το παραπάνω άρθρο, είδη έχουν υποψιαστεί και ευελπιστώ πως κάνουν συνδέσεις του παρελθόντος με το παρόν.

Ένας κύκλος 60 ετών ολοκληρώθηκε και ένας νέος κύκλος Ψυχρού Πολέμου έχει ήδη ξεκινήσει.

Στις 11/12/2017, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υπογράφει την “Οδηγία 1 για τη Διαστημική Πολιτική” (“Space Policy Directive 1”),  με την συγκεκριμένη ντιρεκτίβα τίθενται τα θεμέλια για μία επανδρωμένη αποστολή προς τη Σελήνη.

Πόσες «δοκιμαστικές» εκτοξεύσεις πυραύλων πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε μέχρι τώρα;

Ορισμένες περίεργες, όπως εκείνη του RS-28 Sarmat  ή αλλιώς Satan 2 από το κοσμοδρόμιο Πλεστέρκ  στις 26/10/2017 όπως η πρόσφατη (6/2/2018) εκτόξευση των δίδυμων Falcon Heavy και η εντυπωσιακή προσγείωσή τους όπου κόσμος ζητωκραύγαζε εκστασιασμένος …. και κάποιες άλλες «απειλητικές», όπως εκείνες της Βόρειας Κορέας.

Για όποιον ενδιαφέρεται ας εξετάσει τις παρακάτω ενδεικτικές περιπτώσεις.

Τέξας – Υπόθεση PANTEX PLANT 7 Νοεμβρίου, 1957

Θέαση ΑΤΙΑ – White Sands, Νέο Μεξικό ( στρατιωτική περιοχή πυραυλικών δοκιμών των ΗΠΑ) 3 Νοεμβρίου, 1957

Όλες συνδέονται με την εκτόξευση του Σπούτνικ 1. Όλες συνδέονται με τη περίπτωση Ρόσγουελ. Τα πάντα έχουν να κάνουν τελικά με το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στην εξουσία.

Υ/γ

Ο κύριος Άγγελος Χαραλάμπους, ανάρτησε στο You Tube το ντοκιμαντέρ του BBC «Ο αγώνας του διαστήματος»  σε 3 επεισόδια.

Σχετικά με filarianna1

«Η αλήθεια είναι πιο παράξενη από τη φαντασία και αυτό γιατί η φαντασία είναι αναγκασμένη να λαμβάνει υπόψη της τις πιθανότητες. Η αλήθεια όχι.» Tο έκφρασε ο Μπάιρον, μα εγώ προτιμώ τον Μαρκ Τουαίην και το ταξίδι του στον κόσμο. Δείτε όλα τα άρθρα του/της filarianna1 →