Η Ιστορία της υποδούλωσης σου

Η ωμή αλήθεια γύρω από την εκμετάλλευση των ανθρώπινων κοινωνιών από τους εξουσιαστές που, μέσα στους αιώνες, αυτοπροσδιορίζονται ως “ιδιοκτήτες της ανθρωπότητας” (χωρίς αυτό να αποτελεί κανενός είδους υπερβολή).


Μια σύντομη αφήγηση της εξέλιξης των ανθρώπινων κοινωνιών, δοσμένη με τρόπο τέτοιο, ώστε να καταφέρει να “αφυπνίσει” ακόμα και τον πιο πειθήνιο και “δουλικό” υπηρέτη του συστήματος.


Κεντρικός στόχος του βίντεο είναι να δείξει πως αυτό που μας πλασάρουν ως ελευθερία είναι μια αόρατη φυλακή, μια κατάσταση διαρκούς εκμετάλλευσης της ανθρώπινης δημιουργικότητας (που παράγει κέρδη και εξουσία για τα μεγαοαφεντικά του πλανήτη) και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική ελευθερία. Αλλά αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε ελεύθεροι, είναι αδύνατο να διεκδικήσουμε την ουσιαστική μας απελευθέρωση
Ακούστε με μεγάλη προσοχή αυτά που αναφέρονται στο βίντεο και διαδώστε το

Ελευθερία είναι να ξέρεις τι θες, αν ξέρεις τι θες ξέρεις και που θέλεις να πας, ως επόμενο σε κάνει να συνειδητοποιείς που είσαι και στην συγκεκριμένη περίπτωση…
Αλλά για να ξέρεις τι θες πρέπει πρώτα απ όλα να έχεις τον ελεύθερο χρόνο να το καταλάβεις, αλλά όταν ο άνθρωπος δουλεύει όλη μέρα και δεν έχει χρόνο να κάνει ούτε τα βασικά πράγματα, πως να συνειδητοποιήσει τι θέλει; Καταντάει και αυτός ένα πρόβατο στο κοπάδι, που στον ύπνο του βλέπει όνειρα από ένα χαμένο μονοπάτι.

Νομίζουμε ότι είμαστε ελεύθεροι, ότι ορίζουμε τις ζωές μας, ωστόσο, το μόνο που κάνουμε είναι να ζούμε τις ζωές που κάποιοι άλλοι προγραμμάτισαν για εμάς, ακριβώς όπως προγραμμάτισαν ότι θα έπρεπε να τις ζήσουμε..

Όσοι μεγάλωσαν στη δεκαετία του ’70, θα θυμούνται καλά ότι κάποτε αρκούσε να δουλεύει ένας σε ένα σπίτι για να μη λείπει τίποτα, ότι οι μητέρες μας, θυμόντουσαν να μας αναζητήσουν μόνο την ώρα του φαγητού (γιατί ήξεραν ότι δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος για εμάς), ότι ο καθημερινός άνθρωπος τραγουδούσε μελοποιημένη ποίηση (Ελύτη, Ρίτσο κλπ, και όχι τα δουλικά σκουπίδια που μας σερβίρουν σήμερα “θα μαι καλό παιδί, θα κάνω ό,τι πεις” κ.α.), ότι οι γονείς μας άφηναν τα κλειδιά στην εξώπορτα, γιατί η μόνη τους ανησυχία ήταν να μην τα χάσουν ή κλειστούν απέξω..

Στην αρχαία Αθήνα οι Αθηναίοι πολίτες ήταν σαν τους σημερινούς ελεύθερους επαγγελματίες και αν δούλευαν για κάποιον δεν το έκαναν ποτέ πάνω από 2 χρόνια γιατί μετά ένιωθαν ότι “σκλαβοποιόντουσαν”. Οι σκλάβοι ήταν σαν τους μισθωτούς!
Ενώ πλέον στην εποχή που ζούμε η μόνη φράση που περιγράφει αυτό που είμαστε σήμερα είναι (από την εισαγωγή του Γενναίου Νέου Κόσμου του Χάξλεϊ): “Οι δούλοι που αγαπούν τη δουλεία τους”.

Όσο βαρύ και αν ακούγεται, τη ζωή μας την έχουν κλέψει.. πρόκειται για τους ίδιους κύκλους ανθρώπων που φρόντισαν να μεταμορφώσουν την πιο δημιουργική ανθρώπινη ενασχόληση, την εργασία, στη σύγχρονη μορφή υποδούλωσης που περιγράφει το επόμενο βίντεο και που πολύ σωστά αποκαλούμε στα ελληνικά “δουλειά” (δουλεία)…

Όμως από που ξεκινάνε όλα αυτά; Μα φυσικά από την παιδεία των πολιτών και κυρίως την εκπαίδευση που υποχρεωτικά δίνουν στα νέα παιδιά.

Δυστυχώς όμως το “παιδομάζωμα” στη σύγχρονη εκδοχή του ονομάζεται δημόσια εκπαίδευση…

Αν υπάρχει μία λύση για όλα τα προβλήματα (κοινωνικά, οικονομικά, πολιτισμικά, περιβαλλοντικά κ.α.) που αντιμετωπίζουμε ως ανθρωπότητα και έθνος, τότε αυτή είναι σίγουρα η παιδεία. Όχι όμως αυτή η παιδεία που όλοι γνωρίζουμε…

Αυτό που αποκαλούμε σήμερα δημόσια εκπαίδευση, από τα γεννοφάσκια του, δεν ήταν τίποτε άλλο από έναν καλοφτιαγμένο μηχανισμό βιομηχανικής παραγωγής υπηκόων για τα μεγαλοαφεντικά του πλανήτη.

Η ουσιαστική παιδεία έχει ως αφετηρία την Πλατωνική ρήση “χρή τον ελεύθερον ελευθέρως μανθάνειν” (ο ελεύθερος πρέπει να μαθαίνει ελεύθερα) και έχει σκοπό την απελευθέρωση των απεριόριστων δυνατοτήτων του ανθρώπου.

Η απάθειά μας σε οτιδήποτε γίνεται γύρω μας και μας αφορά, θα μας οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή! Τα σχολεία δεν πρέπει να είναι αποθήκες νέων ανθρώπων αλλά χώροι σπουδής, δημιουργίας, πνευματικής αναζήτησης και κοινωνικοποίησης με σκοπό την σωστή ανάπτυξη του ατόμου και την ομαλή ένταξή του στο κοινωνικό σύνολο.
Δυστυχώς, τα πράγματα στην ελληνική δημόσια εκπαίδευση είναι ακόμα χειρότερα… Προσωπικά, έχω διαπιστώσει με φρίκη ότι 8 στους 10 “εκπαιδευτικούς” αποδέχονται ή ενθαρρύνουν τη ρουφιανιά στα παιδιά… Θεσμοί όπως τα ολοήμερα αποτελούν στην ουσία πάρκιν ψυχών, όπου τα παιδιά μαθαίνουν πως ο πιο αποτελεσματικός τρόπος επικοινωνίας είναι η προστακτική και η άσκηση λεκτικής βίας… Όσο για τα βιβλία ή τις συνθήκες “διαπαιδαγώγησης”, ούτε λόγος..

Τα 2 βίντεο που ακολουθούν ανήκουν στον εξαιρετικό LeftLibertarian και είναι πραγματικά συγκλονιστικά, γιατί μας δείχνουν αυτό που θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι, όχι μόνο τα σχολεία, αλλά ο κόσμος μας γενικότερα…

Όλα τα βίντεο είναι από το κανάλι aitherovamones στο youtube

Ramnousia

Θελεις να κανεις ενα δωρο στον εαυτο σου;