Ο χρόνος μέσα τους – V – VI – VII

Η αποκρυφιστική σημασία ετούτων εδώ των τεσσάρων ημερομηνιών προφανώς προέρχεται από παρατηρήσεις παναρχαίων ανθρώπων, και απ’ το γεγονός ότι η (φαινομενική) κίνηση του Ηλίου συνδέεται ευθέως με τον θάνατο και την αναγέννηση της Φύσης, άρα με γεωργικές εργασίες, διατροφή του πληθυσμού, κτλ κτλ. Ωστόσο, σήμερα “αυτοί” τις αξιολογούν περισσότερο ως ημερομηνίες γεννήσεως σημαντικών προσώπων (όπως πχ ο μέλλων βασιλιάς της αγγλίτσας – ο Γουλιέλμος της Κατίνας, ντέ! 🙂 …ο και κατ’ εκτίμησιν του γράφοντος μέλλων “βασιλεύς της Ευρώπης”, σύμφωνα με τα πορδόκολλα των ασόφων του οξαποδουήλ), παρά ως ημερομηνίες (τελετουργικών) γεγονότων, όπως πχ η 20η Ιουλίου.

(Παρένθεση: Πιθανολογώ ότι μπορεί και να μας παρουσιάσουν -…τελετουργικώς πως! 🙂 – και κανά κουτσούβελο της Κατίνας και του Γουλιέλμου τώρα, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της αγγλίτσας! Αυτό το γεγονός θα έχει επίσης την τελετουργική σημασία του, αλλά δεν είναι του παρόντος. Πάντως, διάβαζε: “ιερός γάμος”, “ο φοίνιξ αναγεννάται”, “αντίχριστος”, κτλ κτλ κτλ.)

Με την ευκαιρία, σας ξαναπαραπέμπω στο ίδιο άρθρο του Εντερπράϊζ Μίσσιον (στην τέταρτη συνέχεια), γιά να διαπιστώσετε ότι οι Άγγλοι οργάνωσαν ολόκληρη στρατιωτική επιχείρηση, γιά να καταλάβουν ένα ασήμαντο ερημονήσι… Τίποτε το σημαντικό επάνω του, μόνο κοπριές πουλιών. Όπου, όμως, στο συγκεκριμένο νησάκι οι ισημερίες μαθηματικώς πέφτουν συγκεκριμένες μέρες και ώρες!!!!!

Τη συγκεκριμένη τετράδα, μαζί με την προηγούμενη (ηλιοστάσια-ισημερίες), την έχει υιοθετήσει μία νέα “αναβιωτική” παγανο-θρησκεία, η Wicca, η οποία έχει αρκετούς πιστούς σε άτομα Ιρλανδικής και Κελτικής καταγωγής. (Προφέρεται: “βήη-τσα”, και σύνδεσμος γιά να δείτε τί εστί πχ εδώ.)

Η επόμενη ομάδα είναι η πανσέληνος και το νέο φεγγάρι. Σ’ αυτές τις δύο βραδυές ανά μήνα γίνονται κατά κανόνα οι αιματηρές ανθρωποθυσίες, που περιγράφει ο οικοδεσπότης “Μποτίλιας”. Ωστόσο, ο συνδυασμός τους με μία απ’ τις παραπάνω αναφερθείσες ημερομηνίες, καθιστά το συγκεκριμένο βράδυ άκρως επικίνδυνο.
Και σκέτες ακόμη, η βραδυά της πανσελήνου και της νέας Σελήνης, …προσφέρονται γιά επικλήσεις μαύρων πνευμάτων, σολωμονικές, και διάφορες άλλες τέτοιες σιχαμερές ιστορίες.

Τώρα, το γιατί… Αν και το υποψιάζομαι εδώ και καιρό, μη με ρωτάτε. Η εξήγηση αποτελεί βιβλίο από μόνη της! Πάντως, αυτά που γράφουν διάφοροι ερευνητάδες, ότι η Σελήνη χρησιμοποιείται και ως μηχανισμός επηρεασμού των υλικών, αλλά και των μη-υλικών μερών του ανθρώπινου μυαλού, είναι πέρα γιά πέρα αληθινά.

Κάποιοι συγγραφείς επεκτάθηκαν, προσπαθώντας ν’ αναλύσουν τον συμβολισμό, ότι δηλαδή ο Κριός είναι καλό ζώδιο, ενώ ο Ταύρος είναι άτακτος και πεισματάρης, άρα η “επανάστασις” σχεδιάστηκε να γίνει ξημερώματα της 21ης/04ου, γιά να καθόταν με το στανιό στο κεφάλι των Ελλήνων και να πετύχαινε 100% να επιβληθεί, κτλ κτλ.
Αυτά όλα τα θεωρώ ήσσονος σημασίας, και δεν θα μας ξαναπασχολήσουν εδώ. Όμως, έπρεπε να τ’ αναφέρω.

…Πράγμα το οποίο μας φέρνει στη επόμενη λογική σκέψη, ότι οι γεννήσεις αυτές δεν πρέπει να είναι τυχαίες. Άρα, πρέπει να είναι προγραμματισμένες!

Άρα, είναι προγραμματισμένη και η ημερομηνία σύλληψης τέτοιων ατόμων!

Μην απορείτε, “αυτοί” (κι “αυτές”) δεν τό ‘χουν τίποτε να κάνουν σέξ μ’ αυτόν τον τρόπο: μηχανιστικά, και κρατώντας ρολόϊ. (Είπαμε, η αγάπη τους γιά τον χρόνο είναι βαρύτατη ψυχοπάθεια.) Ίσα-ίσα, που αυτός ακριβώς είναι ο μοναδικός τρόπος τους να ενώνουν τα κορμιά τους, μηχανιστικώς (δίκην πορνοστάρ). Η αγάπη, το χιούμορ, η τρυφερότητα, το ερωτικό παιχνίδι, ο ερωτισμός, ως απαραίτητα συστατικά του σέξ, θεωρούνται καλά μόνο γιά τους χαζούς της πλέμπας. “Αυτοί” ενδιαφέρονται μονάχα να βγουν σωστοί οι λογαριασμοί του μπακαλοτέφτερου.

Κ ι εδώ, πριν συνεχίσω, οφείλω εξ ονόματος του Ελληνικού Λαού ν’ αντιγυρίσω το φτύσιμο στα μούτρα του Λαού μου.

Σ’ ένα πράγμα συμφωνώ απόλυτα με τους ποδίτσες, ότι ο πολύς κόσμος είναι ηλίθιος. Δεν εξετάζω εδώ ποιός φταίει γιά την κατάσταση αυτή και αν πρέπει ν’ αποδοθούν ποινές, απλώς αναφέρω το γεγονός. Τον Λαό μου τον αγαπώ πάρα πολύ, αλλά περισσότερο αγαπώ την αλήθεια. Δεν θ’ αποκρύψω τη χαζομάρα του, επειδή τον αγαπάω, δεν θα την κρύψω κάτω απ’ το χαλί. (Κι όποιου του ξυνίζει, να θυμηθεί ότι τα τελευταία δύο χρόνια την Ελλάδα την κυβέρνησε ένας δημοκρατικώς εκλεγμένος διανοητικά ανάπηρος χασισοπότης. Γιά να μην αναφέρω το Χρηματιστήριο, και το πόσα ξυπνοπούλια χάσανε τις οικονομίες τους εκεί.)
Υπό το πρίσμα του χαμηλού δείκτη νοημοσύνης του λαουτζίκου, επομένως, δεν είναι ν’ απορείς που βρέθηκε ένας τυχάρπαστος “ερευνητής” προ ετών και τον παραμύθιασε αγρίως, ότι τάχαμ’ είδε κάποιο θείο όραμα στις 14 Αυγούστου 1982 το βράδυ, και τον Απρίλιο του 1983 γεννήθηκαν κάτι σούπερ-παιδιά, που (στις ερχόμενες εποχές) θα καθαρίσουν γιά την Ελλάδα, δίκην Αστερίξ και Οβελίξ. Μία μπουνιά στο ΔΝΤ, ας πούμε, και τέρμα το συγκεκριμένο οξαποδωμάγαζο.

Ο λεγάμενος εννοούσε (αν δεν το έγραψε ξεκάθαρα – δεν θυμάμαι κιόλας) σαφέστατα ότι η 14η Αυγούστου ήταν η ημερομηνία σύλληψης αυτών των παιδιών. Έγραψε, όμως, ξεκάθαρα, ότι αυτά γεννήθηκαν τον Απρίλιο του 1983. (Απρίλιο γράφεται κι αυτή η ανάρτηση, έ; Λοιπόν… Χρόνια πολλά, ρε άχρηστα! Ακόοοοομη να σώσετε την Ελλάδα; 🙂 )

Να σας ενημερώσω ακόμη ότι και στα δικά μου τ’ αυτιά έχουν φτάσει φήμες γιά ένα Ελληνικό γιαλαντζή “Λέμπενσμπορν”, στο οποίο συμμετείχε ο λεγάμενος (και μάλιστα ως γ.μιάς, Θού Κύριε!), αλλά τις φήμες δεν τις υποστηρίζω.
Υποστηρίζω μόνον τα σκληρά δεδομένα, τα οποία εδώ είναι αμείλικτα.

Ο τύπος ήταν καθαρό παπαγαλάκι ποδίτσικο, είτε σας αρέσει, είτε σας ξυνίζει!

Δεν εξετάζουμε περισσότερο, προχωράμε.

Ο ι επόμενες δύο “πύλες” είναι οι μοναδικές δύο “κρυφές”. Με την έννοια ότι δεν χρησιμοποιούνται ούτε γιά γεγονότα, όπως οι διαστημικές αποστολές, ούτε γιά γεννήσεις/συλλήψεις, ούτε γιά λαϊκό πανηγύρι, ούτε γιά μαύρη μαγεία. Αυτές, όμως, έχουν χρησιμοποιηθεί σε δύο τρανταχτά ιστορικά περιστατικά, όπου συνέβησαν σημεία και τέρατα. Τύφλα νά ‘χει η 20η Ιουλίου!

Μιλάω γιά την 12η και την 13η Αυγούστου.

Το πρώτο περιστατικό σας είναι πασίγνωστο: πρόκειται γιά το “πείραμα της Φιλαδέλφειας” (σύνδεσμος – link), δηλ. την εξαφάνιση από το ορατό φάσμα και την τηλεμεταφορά δύο πολεμικών πλοίων (δύο μικρών αντιτορπιλλικών συνοδείας) των ηπαπάρα, το 1943.
Ναι, ξέρω τα περί “απάτης”, κτλ, όπως γνωρίζω και όλη την υπόλοιπη ιστορία. (Τις προεκτάσεις της με το “σχέδιο Μοντώκ”, καθώς και το ότι τα δύο αυτά αντιτορπιλλικά ήρθαν στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1950 και εντάχθηκαν στο ένδοξον Πολεμικόν Ναυτικόν μας… υπό την αιγίδα του οποίου οι βόλτες τους στο Αιγαίο κάθε άλλο παρά “συνήθεις περιπολίες” ήταν.) Επίσης, μην ανησυχείτε: γνωρίζω καλά να διαβάζω και στα Ελληνικά, και στ’ Αγγλικά… η ημερομηνία του “πειράματος της Φιλαδέλφειας” όντως αναγράφεται ως “γύρω στην 28η Οκτωβρίου 1943”.
Όμως, αυτή ήταν μονάχα η τελική φάση. Οι δοκιμές άρχισαν το καλοκαίρι του 1943, και η Γουϊκιπήντια αναφέρει πχ “ένα τέστ στις 22/07”! Στις 22, ή ντάγκα στις 20, ρε λεβέντες; Τί τα μασάτε; Γιά την ημερομηνία αυτής της δοκιμής είσαστε σίγουροι, και γιά την ημερομηνία του τελικού πειράματος λέτε “γύρω στις 28/10”; Δουλευόμαστε;

Ειλικρινά, αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε κάν ποιές ήταν οι πηγές μου, οι οποίες λέγανε ότι μία επιτυχημένη διεξαγωγή του πειράματος έγινε πρώτα στις 12/08, και αμέσως μετά στις 13/08 με μεγαλύτερη ισχύ. Προσπαθώντας να θυμηθώ, μάλλον στις 12 κατάφεραν κι έθεσαν ένα από τα πλοία σε αορατότητα, και στις 13 το τηλεμετέφεραν επιτυχώς γιά πρώτη φορά – χωρίς πλήρωμα. Στις 28/10 έγινε τηλεμεταφορά και των δύο πλοίων με πληρώματα επάνω τους.
Αλλά, γιά να επιλέξουν ως ημερομηνία της πρώτης ουσιαστικής τηλεμεταφοράς την 13η, έ! Κάτι ήξεραν! 🙂

Παρέλειψα να σας πω τί ακριβώς γύρευαν: επειδή λίγα χρόνια πριν (κάπου το 1935 – είχαν προηγηθεί διερευνητικά πειράματα αρκετά πιό πριν) είχε εφευρεθεί μία λειτουργική μορφή του ραντάρ, οι διάφορες ένοπλες δυνάμεις στον Β’ ΠΠ (μεταξύ αυτών και των ηπαπάρα) ζητούσαν ένα μέσον, ώστε να καθιστούν τα εχθρικά ραντάρ άχρηστα. (Ώστε τα σκάφη τους να μην ανιχνεύονται.)
Κι έτσι, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ένα ισχυρό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο επάνω πχ σ’ ένα πλοίο καθιστά την αντανάκλαση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας του ραντάρ αδύνατη. Κάπως, όπως φέρεται μία μαύρη τρύπα: έχει τόσο ισχυρή βαρύτητα, που δεν αφήνει το φως να φύγει.
Και γιατί σε πλοίο; Διότι το πλοίο έχει αρκετό όγκο και αρκετή ισχύ, ώστε να στεγάσει και να τροφοδοτήσει τ’ απαραίτητα μηχανήματα. (Ένα αεροπλάνο της εποχής δεν μπορούσε – ούτε κάν βομβαρδιστικό.)

Λέγεται, λοιπόν, ότι στα σχετικά πειράματα αορατότητας συμμετείχε πρώτα ο γηραιός Τέσλα, και, όταν κατάλαβε τί τέρας πήγαινε να φτιάξει, παραιτήθηκε – και ανέλαβε να συνεχίσει τα πειράματα ο φελλός Αϊνστάϊν. Τέλος πάντων, αυτή είναι η επικρατούσα εκδοχή.

Κ αι ποιό ήταν το δεύτερο τρανταχτό ιστορικό περιστατικό; Μα, η μάχη του Μαραθώνα!!! Με την υπερφυσική εμφάνιση του Εχετλαίου! Ξέρετε τα σχετικά, να μη σας κουράζω.

Η μάχη του Μαραθώνα έλαβε χώραν στις 13 Αυγούστου του 490 πΧ.

Εδώ πρέπει να πούμε οπωσδήποτε κάτι: οι ιστορικές ημερομηνίες (όχι οι χρονολογίες), και δη οι προχριστιανικές, είναι μεγάλος πονοκέφαλος. Όχι, οι ιστορικές πηγές μας τις λένε μιά χαρά – δεν βρίσκεται εκεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η αναγωγή τους σε σημερινά δεδομένα, σε ημερομηνίες του γρηγοριανού ημερολογίου που χρησιμοποιούμε.
Στους χριστιανικούς αιώνες, λοιπόν, γνωρίζουμε ότι βρισκόταν σε χρήση το ιουλιανό ημερολόγιο – οπωσδήποτε μετά τον 4ο μΧ αιώνα. Οπότε, βρίσκουμε την εκάστοτε διαφορά απ’ το γρηγοριανό (όσο περνάνε οι αιώνες, αυτή η διαφορά μεγαλώνει), την προσθέτουμε, και οι ημερομηνίες αποκαθίστανται. Στην Ελλάδα υιοθετήσαμε το γρηγοριανό τον Φεβρουάριο του 1923, όπου και η διαφορά με το ιουλιανό ήταν 13 μέρες – οι οποίες προστέθηκαν στην ήδη εν χρήσει ημερομηνία, και από τότε ακολουθούμε το γρηγοριανό.

(Παρένθεση: η διαφορά αυτή, που όσο πάει μεγαλώνει, έφερε διαίρεση και στους ίδιους τους Παλαιοημερολογίτες – τους “Γ.Ο.Χ.”, ήτοι τους γνήσιους ορθόδοξους χριστιανούς! Η μία σέχτα τους λέει ότι τηρούμε το εορτολόγιο με τη διαφορά του 1923, των 13 ημερών, εφ’ όσον εκεί κόπηκε το νήμα της παράδοσης, και η δεύτερη λέει ότι το τηρούμε με αυξανόμενη διαφορά… που σήμερα είναι 14 μέρες, αν θυμάμαι καλά.
Τέλος πάντων… έκαστος άνθρωπος και τα προβλήματά του.)

Στους προ-χριστιανικούς αιώνες, και δη στην Ελλάδα, γνωρίζουμε ότι κάθε πόλη-κράτος είχε το δικό της ημερολόγιο. Επίσης, αυτά τα ημερολόγια ήταν ένας αχταρμάς σεληνιακού και ηλιακού ημερολογίου, με τα ποσοστά συμμετοχής κάθε παράγοντα να διαφέρουν – πχ σεληνιακό 70%, ηλιακό 30%. Στη δε Ελληνιστική Εποχή, όπου όλος ο Ελληνικός πολιτισμός κατά το μάλλον ή ήττον ενοποιήθηκε, υπερίσχυσε το ιουλιανό ημερολόγιο, το οποίο κατά βάση είναι ηλιακό (σε ποσοστό κάπου 90% και πλέον), και ελάχιστα σεληνιακό.

Κι έτσι, οι Ιστορικοί σήμερα περνάνε μεγάλη περιπέτεια, προσπαθώντας ν’ αναγάγουν τις ημερομηνίες. Αλλά το πετυχαίνουν, αν και με ποσοστό σφάλματος +/- 2 έως 3 μέρες.

Δηλαδή, γιά να είμαστε ακριβείς, η μάχη του Μαραθώνα ενδέχεται να έγινε σε οποιαδήποτε ημερομηνία απ’ τις 10 έως τις 16 Αυγούστου του 490 πΧ. Αλλά, θα μου επιτρέψετε την προσωπική αυθαιρεσία, να φιξάρω την ημερομηνία της μάχης στις 13!

Δεν δικαιούμαι κάτι τέτοιο; 🙂

Π ριν τελειώσουμε το κεφάλαιο των “πυλών”, πρέπει οπωσδήποτε να σας υποψιάσω, ότι αυτά τα “κεντήματα” που κάνουμε στον χρόνο, μπορούν να έχουν ακριβείς αντιστοιχίες στον χώρο.
Μ’ άλλα λόγια, αν δείτε πουθενά στις πόλεις κτιριακά συγκροτήματα, που αναπαριστούν τον κύκλο του έτους, κι έχουν “μαρκαρισμένες” ημερομηνίες “πυλών”, ή στην ύπαιθρο διάφορα εξωκκλήσια ή άλλα σημάδια που κάνουν το ίδιο, μην παραξενευτείτε καθόλου. Και, ίσως, η χωροταξία αυτή να μην έγινε καθόλου “χάριν παιδιάς”.

Σ’ αυτό το σημείο, οι πλέον ενημερωμένοι αναγνώστες θα θυμηθούν τις θεμελιώσεις πόλεων από τέκτονες, όπως πχ τον Ουάσινγκτων, όπου σ’ αυτές τις πόλεις βγάζουν μάτι τα λεγόμενα “landmarks” (επιφανή σημεία της πόλης) και οι γεωμετρικές τους σχέσεις. (Στο κάτω-κάτω, τί “τέκτονες” θα ήταν, αν δεν ξέρανε από πέτρες και μπετά; LOL!!!) Τί ελλείψεις, τί πεντάλφες, τί έτσι, τί αλλοιώς! Ορίστε, λοιπόν, η Ουάσινγκτων από ψηλά, να δείτε τί σκάρωσε ο ιδρυτής της και οι …αδελφοί του ποδίτσες, που τον διαδέχθηκαν:

Φαίνονται καθαρά οι δρόμοι, που τέμνονται σαν το τεκτονικό έμβλημα του “κανόνα και διαβήτη”. (Δε βαρυέσαι… έκαστος άνθρωπος με τα προβλήματά του.)

Στην Ελλάδα (γιά την οποία ουσιαστικά συζητάμε), δεν έχουμε τέτοια. Είτε επειδή οι πόλεις μας είναι παμπάλαιες (πχ Αθήνα), οπότε τα “landmarks” δεν έχουν τεκτονική φιλοσοφία, αλλ’ αντικατοπτρίζουν άλλες εποχές, αρχαίες, είτε είναι …ντίπ τουρκοχώρια (πλάκα κάνω – εννοώ “μεσαιωνικές”), τουλάχιστον ο πυρήνας τους (Λιβαδειά, Λάρισα, Λαμία), είτε είναι νέες μεν (Βόλος – 1865), αλλά ουδέποτε είχαν χοντρή παρέμβαση τεκτόνων δε (πχ Αριστοτέλης Ζάχος) κατά τη χάραξή τους.
Οι δε νεώτερες πόλεις της Ελλάδας έχουν την κάκιστη συνήθεια να “πατάνε” ακριβώς επάνω στον αρχαίο πυρήνα τους!… αντίθετα απ’ την Ιταλία, ας πούμε, όπου το “τσέντρο στόρικο” αφήνεται ανέπαφο και η νέα πόλη κτίζεται παραέξω. (Πχ η Θήβα, όπου κάθε τρεις και λίγο γίνεται το εξής τραγελαφικό: σκάβονται θεμέλια γιά νέα πολυκατοικία, βρίσκονται αρχαία της μυκηναϊκής εποχής ακριβώς από κάτω -τί πρωτότυπο!-, η Αρχαιολογική Υπηρεσία γνωματεύει ότι μπορούν να καλυφθούν, και οι οικοδομικές εργασίες συνεχίζονται μετά το τρίμηνο του υποχρεωτικού σταματήματος.) Έτσι, θέλοντας και μη, οι νεώτερες Ελληνικές πόλεις ακολουθούν τα χωροταξικά χνάρια των αρχαίων ομολόγων τους.

Εν πάσει περιπτώσει, αυτά είναι …οικόπεδα του οικοδεσπότη, και δεν θέλω να τα …καταπατήσω περισσότερο! LOL!!! (Θα το εκτιμούσα, όμως, τα μέγιστα, αν ξεκινούσε ένα τέτοιο θέμα, κι έδινε τα ρέστα του.)

Αλλά θα ήθελα να προσθέσω τις φήμες (; ) γιά μιά παράλληλη ιστορία: λέγεται, λοιπόν, ότι, αφού οι Ελληνικές πόλεις σήμερα δεν είχαν τεκτονική παρέμβαση χοντρή και φανερή -ά λά Ουάσινγκτων-, τότε αυτή υπάρχει διακριτική και κρυφή. Δηλαδή, υπάρχει μία “αόρατη” στο ανεκπαίδευτο μάτι χωροταξία τεκτονικού τύπου, πχ με ελάσσονα κτίρια, συντριβάνια, “περίεργα” ονόματα δρόμων, κτλ κτλ κτλ, που όλα μαζί σχηματίζουν διάφορα σχήματα, σημαντικά γι’ “αυτούς”. Επίσης, ότι υπάρχει η φανερή και η κρυφή “καρδιά” μίας πόλης, και διάφορα άλλα τέτοια.
Στον βαθμό που τά ‘ψαξα εγώ, τέτοια φαινόμενα βρίσκονται στα όρια της ανυπαρξίας – και με μηδενικό επηρεασμό της καθημερινής ζωής: είτε υπάρχουν, είτε δεν υπάρχουν, ένα και το αυτό. (Αυτό που όντως επηρεάζει την καθημερινή ζωή, δεν είναι του παρόντος. Θα τα πούμε άλλη φορά, σας το έχω χιλιο-ϋποσχεθεί – και θυμάμαι πολύ καλά τί υποσχέθηκα.) Ίσως άλλοι αναγνώστες να έχουν βρει πιό τρανταχτές αποδείξεις, οπότε θα ήταν ωραίο να τις παραθέσουν.

Τέλος πάντων, αυτή η κρυφή χωροταξία μπορεί να είναι είτε σε μεγάλη κλίμακα (πχ ένα κτίριο στο Γαλάτσι, ένα στον Πειραιά, ένα στον Υμηττό, σε ορθογώνιο ισοσκελές τρίγωνο), είτε σε μεσαία κλίμακα (πχ ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο τύπου “mall”). Ώστε, αν δείτε ξέρω ‘γώ δώδεκα παγκάκια γύρω-γύρω με άνοιγμα ανά έξι, τότε θα ξέρετε ότι κάποιος αναπαρέστησε το μακροσκοπικό κυρήκειο στο αίθριο ενός mall.
Τώρα, το αν αυτά όλα έχουν κάποια σημασία πέραν της συμβολικής, κι εννοώ γιά τον πολύ κόσμο, το είπαμε ήδη: κατά τη γνώμη του γράφοντος, καμμία απολύτως. Ίσως, μονάχα την “εκπαιδευτική”… δηλαδή, αν διαπιστώσουμε τέτοιες δομές, να ξέρουμε και πού βρίσκονται τα αγαπημένα “καταβάσια” (δηλαδή ανθρωποσφαγεία) “αυτωνών”. Βλέπετε, πολλές φορές οι δομές αυτές δεν οριοθετούν επακριβώς το πού βρίσκεται το “καταβάσιο” (στο υπόγειο από κάτω τους), αλλά λειτουργούν ως οδοδείκτες: δείχνουν προς τα πού βρίσκεται.