ΣΟΚ: Σεμινάριο υπέρ των ΓΚΕΪ μέσα σε Δημοτικό από άνδρες με γόβες!

ΕΊΝΑΙ Ή ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!!

1. Για ποιους μιλάει ο κειμενογράφος

Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι ο κειμενογράφος περιορίζει τη συζήτηση (κατά δική του ομολογία) σε συνομιλία με υποκριτές ή Χριστιανο-ταλιμπάν και ΟΧΙ με συνετούς και γνήσιους εκπροσώπους τής Χριστιανικής πίστης.

Πρόκειται για αυτόκλητους “δημόσιους εισαγγελείς” που ταλαιπωρούν όχι μόνο αυτόν, αλλά και εμάς τους πιστούς, καθώς αντί να ασχοληθούν με τον εαυτό τους και τα δικά τους πάθη, προσπαθούν να επιβάλλουν στους άλλους τις απόψεις τους. Σωστές ή λάθος απόψεις δεν έχει εδώ σημασία, αλλά σημασία έχει η “επιβολή”, κάτι που που σαφώς αντιβαίνει στην ελευθερία τού κάθε προσώπου, να ζήσει όπως επιθυμεί.

Κατά συνέπεια, η κριτική που ασκεί ο κειμενογράφος, δεν απευθύνεται σε συνεπείς με τη Χριστιανική πίστη τής ελευθερίας ανθρώπους, αλλά σε Φαρισαϊκού τύπου ανθρώπους, που είτε περιορίζουν την ελευθερία τών συνανθρώπων τους, είτε επικρίνουν τους άλλους, θεωρώντας ότι αυτοί είναι “καθαροί”, και ξεχνώντας τα δικά τους πάθη, (σαν αυτά που έχει ΚΑΘΕ άνθρωπος).

Εμείς λοιπόν εδώ δεν γράφουμε ως “δικηγόροι” αυτών τών “δικτατορίσκων”, αλλά ως Χριστιανοί που κι εμείς κάνουμε αγώνα ο καθένας για τα δικά του πάθη, και που σεβόμαστε την ελευθερία ακόμα και τών ομοφυλοφίλων, χωρίς να τους διαχωρίζουμε από άλλες κατηγορίες εμπαθών ανθρώπων, μια και ο καθένας μας, θέλοντας και μη, σε κάποια εμπαθή κατηγορία κατατάσσεται. Για να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους.

Ένα πρώτο λογικό άλμα τού αρθρογράφου λοιπόν, είναι να γενικεύει τους “τυρρανίσκους” αυτούς για τους οποίους μιλάει, και να τους εξομοιώνει με όλους όσους θεωρούμε την ομοφυλοφιλία ως διαστροφή τής ανθρώπινης φύσης, έστω και αν αναγνωρίζουμε το δικαίωμα τού καθενός να ζει όπως επιθυμεί.

2. Λογικό άλμα μεταφοράς ξένων χαρακτηριστικών

Ο αρθρογράφος λοιπόν, λέγοντας ότι “επειδή κάποια ψάρια αλλάζουν φύλο και ρόλους κατά τη διάρκεια τής ζωής τους, αυτό δείχνει ότι κάτι τέτοιο είναι φυσιολογικό και για τους ανθρώπους”, κάνει το εξής βασικό σφάλμα: Κάνει το ΛΟΓΙΚΟ ΑΛΜΑ να μεταφέρει πράγματα που συμβαίνουν στα άλογα ζώα, ως φυσιολογικά και προς τους ανθρώπους. Σαν να λέμε: Αφού η φάλαινα φυσιολογικά μπορεί να ζει κάτω από το νερό για 2 ώρες, είναι φυσιολογικό να ζει και ο άνθρωπος με τον ίδιο τρόπο χωρίς αναπνευστήρα. Ή ακόμα χειρότερα, τα ίδια εκείνα ψάρια που αυτός παίρνει ως παράδειγμα, βεβαίως δεν βγαίνουν και καθόλου από το νερό! Ας μάς πει λοιπόν ότι είναι φυσιολογικό και αυτό, το να ζούμε κι εμείς κάτω από το νερό σαν ψάρια, όπως η άλλη ιδέα τής ομοφυλοφιλίας τών ψαριών, που “ανακάλυψε” καθώς ψάρευε.

Ή σαν να λέμε: Αφού η νυχτερίδα κοιμάται ανάποδα φυσιολογικά, μπορεί και ο άνθρωπος να κοιμάται έτσι φυσιολογικά, ή να πετάει με δικά του φτερά, και μάλιστα τυφλός. Ή σαν να λέμε: Αφού στα ζώα είναι φυσιολογικό το να μη δημιουργούν πολιτισμό ή να μην οδηγούν αυτοκίνητα, είναι φυσιολογικό και για τον άνθρωπο να ΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ τίποτα, αλλά να ζει μια ζωή “μαμ – κακά – και νάνι”. Για τέτοια “λογική” μιλάμε! “Ό,τι είναι λογικό για τα ζώα, πρέπει να το δεχθούμε και για τον άνθρωπο”. Επαληθεύοντας έτσι τα λόγια τής Αγίας Γραφής:

Ψαλμός 48: 21: “και άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς”.

Β΄ Πέτρου 2: 12: “ούτοι δε, ως άλογα ζώα φυσικά γεγεννημένα εις άλωσιν και φθοράν, εν οίς αγνοούσι βλασφημούντες, εν τη φθορά αυτών καταφθαρήσονται”.

Γι’ αυτόν ο άνθρωπος είναι ίσος και ίδιος με τα ζώα, και όχι κάτι ανώτερο, που μπορεί να κατανοεί και να ζει με άλλους κανόνες, διαφορετικούς με τους νόμους τής ζούγκλας. Εκτός αν γι’ αυτόν πρέπει οι κοινωνίες μας να ζουν επίσης με τους νόμους τής ζούγκλας επειδή έτσι είναι φυσιολογικό στα ζώα. Λες και τα ζώα έχουν κάτι περισσότερο να ελπίζουν εκτός από την καθημερινή τους αναζήτηση τροφής και καταφυγίου και αναπαραγωγής όπως έχει να ελπίζει ο άνθρωπος.

Κατ’ αυτόν, πρέπει τα αυτοκίνητα να κινούνται σε δύο ρόδες, επειδή αυτό είναι φυσιολογικό για τα μηχανάκια. Κατ’ αυτόν ένα αυτοκίνητο πρέπει να λειτουργεί έξω από τις προδιαγραφές κατασκευής του. Ο άνθρωπος (κατά τη λογική τού αρθρογράφου πάντα), πρέπει να χρησιμοποιεί τον εντερικό του σωλήνα όχι για αποβολή κοπράνων (που διδάσκει η φυσιολογία του), αλλά για… γεννητικό αγωγό. Ή να βάζουμε τη βενζίνη τών αυτοκινήτων, όχι στο ρεζερβουάρ, αλλά στην εξάτμιση! Φοβερή λογική!

3. Θεωρεί ο Χριστός φυσιολογική την Ομοφυλοφιλία;

Το επόμενο ΛΟΓΙΚΟ ΑΛΜΑ που κάνει, είναι να περιορίζει την αποκάλυψη τού Θεού ΜΟΝΟ στο το τι είπε ο Χριστός τότε που ζούσε στη γη, και μάλιστα για όσα απ’ αυτά καταγράφηκαν στα Ευαγγέλια. Και αυτό το κάνει, λέγοντας ότι ο Χριστός δήθεν πουθενά δεν καταδικάζει την ομοφυλοφιλία. Λες και ο Χριστός έπαψε να καθοδηγεί την Εκκλησία Του διαχρονικά. Λες και δεν υπάρχουν διαχρονικά, (ακόμα και σήμερα), ζώντες φορείς τής θείας αποκάλυψης, που μπορούν να μάς πληροφορήσουν για τις προδιαγραφές τού “κατ’ εικόνα τού Θεού” ανθρώπου κατά τη βούληση τού Δημιουργού μας Χριστού.

Γράφει λοιπόν Θεοπνεύστως ένας από τους φορείς τού Αγίου Πνεύματος, ο απόστολος Παύλος: “Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας. αι τε γαρ θήλειαι αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν, 27 ομοίως δε και οι άρσενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι και την αντιμισθίαν ην έδει της πλάνης αυτών εν εαυτοίς απολαμβάνοντες” (Ρωμαίους 1/α: 26,27).

Αν η θεία αποκάλυψη περιοριζόταν σε κείμενα – απολιθώματα τού παρελθόντος, για το τι είπε ο Χριστός πριν από 2000 χρόνια, και δεν μπορούσε να βρεθεί κανείς σήμερα φορέας τού Αγίου Πνεύματος, που να εκφράζει Θεοπνεύστως το θέλημα τού Θεού, δεν θα είχε νόημα η πίστη. Θα ήταν και αυτή “απολίθωμα”. Όμως σε κάθε εποχή, άνθρωποι άγιοι, κατοικητήρια τού Αγίου Πνεύματος, συμμαρτυρούν με τον απόστολο Παύλο την ίδια αλήθεια: Η Ομοφυλοφιλία είναι μία αφύσικη κατάσταση, που βλάπτει τον άνθρωπο.

Όμως ούτε ο ισχυρισμός ότι δήθεν κατά τα γεγραμμένα στα Ευαγγέλια, ο Χριστός θεωρεί την ομοφυλοφιλία “φυσιολογική”, είναι αληθές. Γιατί μπορεί να μην την έχει καταδικάσει ρητά σε ομιλία του, (όπως καταδίκαζε το ακόμα χειρότερο πάθος τού Φαρισαϊσμού), αλλά εμμέσως πλην σαφώς, δείχνει ξεκάθαρα ότι η ομοφυλοφιλία είναι μία αφύσικη κατάσταση, λέγοντας ο Ίδιος ο Χριστός τα εξής:

“Και προσήλθον αυτώ οι Φαρισαίοι πειράζοντες αυτόν και λέγοντες αυτώ· ει έξεστιν ανθρώπω απολύσαι την γυναίκα αυτού κατά πάσαν αιτίαν;

Ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· ουκ ανέγνωτε ότι ο ποιήσας απ’ αρχής άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς και είπεν:

“Ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και κολληθήσεται τη γυναικί αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν”; Ώστε ουκέτι εισί δύο, αλλά σαρξ μία.

Ό ουν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω” (Ματθαίος 19/ιθ: 3-6).

Ο Χριστός λοιπόν απαντώντας σε ερώτηση τών Φαρισαίων, έδειξε σαφέστατα ποιο είναι το σωστό. Έδειξε ποιος είναι ο “απ’ αρχής” σκοπός τού Θεού για τον άνθρωπο. Έδειξε ποιες είναι οι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ προδιαγραφές τής ανθρώπινης συντροφικότητας. Το απαρχής είναι το “άρσεν και θήλυ”. Άνδρας και Γυναίκα. Όχι άνδρας με άνδρα, ή γυναίκα με γυναίκα. Και κάθε παρέκκλιση από τις φυσολογικές προδιαγραφές τού Κατασκευαστή μας, αποτελούν ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ. Αποτελούν ΑΦΥΣΙΚΗ κατάσταση. Είτε αυτό είναι ομοφυλοφιλία, είτε πολυγαμία, με περισσότερους τού ενός συντρόφους που έρχεται σε αντίθεση με το “απ’ αρχής”. (Έστω και αν οι πέραν τού ενός συντρόφου, ανήκουν στο άλλο φύλο).

4. Σύγχυση τής λέξης: “ζώο”.

Όμως ο αρθρογράφος τού εν λόγω κειμένου, συγχέει επί πλέον και τις λέξεις: “ζώο” και “κτήνος”. Γιατί βεβαίως ζώο είναι ο άνθρωπος, δια στόματος πλήθους αγίων. Αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΤΗΝΟΣ. Γιατί είναι “λογικό ζώο”, σε αντίθεση με τα “άλογα κτήνη”. Και εκεί είναι η διαφορά. Ή θα ζούμε ως “έλλογα ζώα” κατ’ εικόνα τού Θεού πλασμένα, κινούμενοι προς το καθ’ ομοίωσιν, ώστε το έλλογο ζώο να ομοιωθεί με τον Θεό, ή θα κινούμαστε ως “άλογα κτήνη”, κινούμενοι προς την “ομοίωση τών κτηνών τών φθειρομένων, τών γεγεννημένων εις άλλωσιν και φθοράν”.

Είδαμε πιο πάνω, ότι η Αγία Γραφή κάνει διάκριση “ζώων” και “άλογων ζώων” ή κτηνών. Τα κτήνη είναι τα “άλογα ζώα”. Αυτά που δεν έχουν λογική. Ο άνθρωπος όμως είναι έλλογο ζώο, και μάλιστα ΘΕΟΥΜΕΝΟ, δηλαδή με τη δυνατότητα να ομοιωθεί με τον Δημιουργό του Θεό, γινόμενος “καθ’ ομοίωσιν Θεού”.

Αντιστοίχως, όπως είδαμε, έχει τη δυνατότητα να ομοιάσει με τα κτήνη, δηλαδή με τα άλογα ζώα, γινόμενος “ομοίωση ζώων”, και μιμούμενος τις δικές τους συνήθειες ως “φυσιολογικές” και γι’ αυτόν.

Λέει ο άγιος Ειρηναίος:

“Όταν όμως το πνεύμα εδώ αναμεμιγμένο με την ψυχή είναι ενωμένο με το εργόχειρο του Θεού, τότε ο άνθρωπος καθίσταται πνευματικός και τέλειος εξ αιτίας της διάχυσης του Αγίου Πνεύματος, και είναι αυτός που φτιάχθηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού. Αν όμως το Πνεύμα λείπει από την ψυχή, τότε εκείνος που είναι έτσι, είναι πραγματικά με φύση ζώου, και, έχοντας μείνει σαρκικός, θα είναι ένα ατελές ον, κατέχοντας μεν πράγματι το κατ’ εικόνα (του Θεού) κατά τον σχηματισμό του, αλλά μη έχοντας λάβει το καθ’ ομοίωσιν δια του Πνεύματος, κατ’ αυτόν τον τρόπο το ον αυτό θα είναι ατελές”. (Αγίου Ειρηναίου “Κατά Αιρέσεων” 5: 6).

Λέει και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:

“άνθρωπος εστι το περισπούδαστον τού Θεού ζώον” (PG 48, 1029).

“… Όταν μηδέν υγιές έχη, καν δοκή ζην, τέθνηκεν… Οίον, όταν μη επιμελήται αρετής, αλλά αρπάζη και παρανομή, πόθεν δύναμαι ειπείν ότι ψυχήν έχεις; Ότι βαδίζεις; Αλλά τούτο και των αλόγων. Αλλ’ ότι εσθίεις και πίνεις; Αλλά τούτο και των θηρίων. Αλλ’ ότι ορθός έστηκας επί δύο ποσί; Τούτό μοι μάλλον δείκνυσιν, ότι θηρίον ει ανθρωπόμορφον” (Αγίου Ιωάννη τού Χρυσοστόμου PG 61, 439).

Λέει και ο άγιος Βασίλειος:

“Άνθρωπος εί, μόνον τών ζώων θεόπλαστον” (PG 31, 212).

«Το κινηθέν δια Πνεύματος Αγίου κίνησιν αΐδιον ζώον άγιον εγένετο” (Αγίου Βασιλείου: “Ομιλία περί του Πνεύματος του αγίου, ης η αρχή, ενθυμηθώμεν πάσα ψυχή”.)

Το ότι λοιπόν ο άνθρωπος είναι “ζώο”, είναι αναντίρρητο σύμφωνα με τους αγίους τής Εκκλησίας. Γιατί “ζώο” σημαίνει “ζωντανό”. Αυτό που μάς ενδιαφέρει όμως, είναι το αν το “ζώο άνθρωπος”, κινείται προς την κατεύθυνση τού “κατ’ εικόνα Θεού”, ή προς την κατεύθυνση τής “εικόνας τού άλογου ζώου, ή κτήνους”.

5. Ελευθερία επιλογής πορείας

Ο Θεός δεν αρνείται σε κανέναν την ΕΛΕΥΘΕΡΗ πορεία και προς τις δύο κατευθύνσεις, (σε αντίθεση με τους ανθρώπινους “τυρρανίσκους” που τόσο ενοχλούν τον αρθρογράφο τής ανάρτησης εκείνης, (και για τους οποίους έχει ένα μικρό δίκιο, μια και ενοχλούν όλους μας, πιστούς και απίστους, όταν προσπαθούν να ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ και στους άλλους πέραν τού εαυτού τους τις απόψεις τους).

Αν ο αρθρογράφος αυτός το έψαχνε λίγο βαθύτερα, θα έβλεπε τον ακόλουθο λόγο τής Αγίας Γραφής:

“Ο αδικών αδικησάτω έτι, και ο ρυπαρός ρυπαρευθήτω έτι, και ο δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω έτι, και ο άγιος αγιασθήτω έτι. Ιδού έρχομαι ταχύ, και ο μισθός μου μετ’ εμού, αποδούναι εκάστω ως το έργον έσται αυτού” (Αποκάλυψις 22/κβ: 11,12).

Τι μάς λέει δηλαδή; Η ίδια η Αγία Γραφή, παροτρύνει τον δίκαιο να δικαιωθεί περισσότερο, και τον δοσμένο στην αμαρτία, να αμαρτήσει περισσότερο!

Γιατί άραγε, δεν προσπαθεί να τον ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΕΙ να ζήσει δια τής βίας σωστά, όπως κάνουν οι Χριστιανοταλιμπάν τυρρανίσκοι κατακρίνοντας και εκβιάζοντας την ελευθερία τών άλλων; Μήπως επειδή δεν έχει νόημα να αναγκάζεις να ζει σωστά κάποιον που δεν το επιθυμεί; Μήπως επειδή το θέμα δεν είναι ηθικό, αλλά ΑΣΚΗΤΙΚΟ;

Κατά τη Χριστιανική πίστη λοιπόν, ας ζει ο καθένας όπως γουστάρει. Η Χριστιανική πίστη το επιτρέπει και το παροτρύνει μάλιστα. Αλλά ας μην περιμένει βραβείο. Θα λάβει αυτό ακριβώς το “φυσιολογικό” που λαμβάνουν και τα ζώα. Ζωή ανούσια.

Αυτοί όμως που επιθυμούμε βραβείο, δικαίωμά μας είναι να ζούμε σύμφωνα με τις προδιαγραφές τών “λογικών ζώων” και όχι τών “άλογων κτηνών”. Και όποιος θέλει αυτό να μάς το στερήσει, ομοιάζει με τους τυρρανίσκους τους οποίους τόσο απεχθάνεται.

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μάς αναγκάσει να θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία “φυσιολογική”, επειδή “έτσι κάνουν και τα άλογα κτήνη”. Εμείς είμαστε έλλογα πλάσματα, και έχουμε την ελευθερία να αγωνισθούμε να μοιάσουμε σε κάτι καλύτερο απ’ αυτά.

Αλλά η ελευθερία μας φθάνει ως εκεί. Κανείς μας δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει τον συνάνθρωπό μας, επειδή είναι ομοφυλόφιλος. Ας ασχοληθεί ο καθένας μας με τον εαυτό του. Η κρίση τών άλλων δεν είναι δική μας δουλειά. Είναι δουλειά μόνο τών “φαρισαϊκών τυρρανίσκων”, τους οποίους ο Χριστός (ως Θεός που είναι), κατέκρινε άμεσα και ευθέως, όταν μόνο έμμεσα κατέκρινε τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους. Γιατί ο Φαρισαϊσμός είναι χειρότερη διαστροφή και πάθος από την ομοφυλοφιλία.

Αμαρτία σημαίνει “αστοχία”. Και για να υπάρχει “αστοχία”, προϋποτίθεται κάποιος “στόχος”. Αν κάποιος δεν έχει ως στόχο το “καθ’ ομοίωσιν Θεού”, τότε δεν μπορεί κανείς να τον κατακρίνει για “αμαρτία”. Δικαίωμά του είναι ΝΑ ΜΗΝ αγωνισθεί γι’ αυτό τον στόχο, αλλά να προλάβει να βιώσει όση ηδονή επιθυμεί, όσο ακόμα ζει σε αυτό τον κόσμο. Όπως δικαίωμά μας είναι, να αγωνισθούμε εμείς που θέλουμε, για τον στόχο τού καθ’ ομοίωσιν Θεού.

Αν κάποιος θέλει να ζει “παρά φύσιν”, δηλαδή να χρησιμοποιεί τον εαυτό του, έξω από τις προδιαγραφές και τη στοχοθεσία τού Δημιουργού του, είναι ελεύθερος. Μπορεί να χρησιμοποιεί τον εντερικό του σωλήνα όπως τα ζώα, όχι μόνο ως αποχετευτικό αγωγό, αλλά και ως αντικείμενο ηδονής. Τι μάς κόφτει εμάς; Δικό του το έντερο, δική του και η πορεία ζωής.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα επιβάλλει σ’ εμάς την ιδέα, ότι μια τέτοια χρήση είναι δήθεν “φυσιλογική”, επειδή έτσι κάνουν και τα ζώα!

6. Δεν υπάρχει αδικία κατά τών ομοφυλοφίλων

Οφείλουμε τέλος να ξεκαθαρίσουμε, ότι κατανοούμε την αίσθηση αδικίας που νιώθουν πολλοί ομοφυλόφιλοι, όταν τούς κατακρίνουν φαρισαϊκοί δικτατορίσκοι, που δεν βλέπουν το δοκάρι στο δικό τους μάτι, αλλά ασχολούνται με τα πάθη τών άλλων.

Όχι, εμείς δεν κάνουμε έναν τέτοιο άδικο διαχωρισμό. Δεν ξεχωρίζουμε τους ομοφυλόφιλους από τα άλλα πάθη. Δεν τους ξεχωρίζουμε ούτε από εμάς τους ίδιους. Και ακριβώς επειδή ΔΕΝ τους ξεχωρίζουμε, δεν μπορούμε να τους θεωρήσουμε “φυσιλογικούς”, όπως δεν θεωρούμε φυσιολογικό και κάθε άλλο πάθος.

Όταν λέμε ότι η ομοφυλοφιλία είναι αφύσικη, δεν λέμε ότι “μόνο” η ομοφυλοφιλία είναι αφύσικη. Δεν λέμε ούτε ότι “κυρίως” η ομοφυλοφιλία είναι αφύσικη. Δεν κατατάσσουμε τα πάθη με αυθαίρετους διαχωρισμούς βαρύτητας.

Η ομοφυλοφιλία είναι τόσο αφύσικη, όσο το να μπεκροπίνει κάποιος, ή όσο το να “χλαπακιάζει τον αγλέορα”. Είναι τόσο αφύσικη όσο το να μην αρκείται κάποιος στη γυναίκα του, αλλά να ξετρελαίνεται όταν βλέπει στο δρόμο άλλες γυναίκες. Είναι τόσο αφύσικη, όσο το να παραμυθιάζει κάποιος τούς φίλους του, επειδή είναι παθολογικός ψεύτης.

Μάλιστα η ομοφυλοφιλία τολμάμε να πούμε ότι είναι λιγότερο αφύσικη, από τον φαρισαϊσμό τον οποίο κατέκρινε κατ’ επανάληψιν και άμεσα ο Κύριος. Αυτός που κατακρίνει τον ομοφυλόφιλο ως “ανώμαλο” και αυτοδικαιώνεται μέσα στο δικό του πάθος τής κατάκρισης τού αδελφού του, είναι πιο ανώμαλος από αυτόν που κατακρίνει.

Όλοι οι άνθρωποι σε ένα καζάνι βράζουμε. Μπορεί ο γράφων να μην έχω το πάθος τής ομοφυλοφιλίας, όμως γνωρίζω πολύ καλά τα δικά μου αφύσικα πάθη κατά τών οποίων αγωνίζομαι, που με εξομοιώνουν με τα ζώα, αντί με τον Θεό. Και μπορεί η προσκόλλησή μου στα δικά μου πάθη, να είναι μεγαλύτερη από την προσκόλληση τού συνανθρώπου μου στην ομοφυλοφιλία. Μπορεί ένα πάθος να φαίνεται στους έξω “μεγάλο”, κι όμως ο άνθρωπος αυτός να μπορεί ευκολότερα να απελευθερωθεί απ’ αυτό. Και κάποιο άλλο πάθος να το θεωρούμε “ασήμαντο”, όμως ο άνθρωπος που το σέρνει, να μείνει σκλάβος σ’ αυτό μια ολόκληρη ζωή.

Δεν είναι λοιπόν θέμα δικαστικό η ομοφυλοφιλία, ούτε όλα τα άλλα πάθη. Όλα αυτά είναι θέματα ιατρικά. Και είναι θέματα ελευθερίας. Είναι αρρώστιες τής ψυχής που μάς κρατάνε δέσμιους για μια ζωή, όπως τα ένστικτα κρατούν τα ζώα δέσμια μιας ζωής σε κατώτερο επίπεδο από τη δική μας.

Και αφού είναι θέμα ελευθερίας, είναι δικαίωμα τού καθενός το αν θα επιλέξει να παραμείνει δέσμιος ζωωδών ενστίκτων, ή αν θα επιλέξει να ασκήσει το ανθρώπινο δικαίωμα στο κατ’ εικόνα Θεού, ώστε να κινηθεί όχι προς τα ζώα τα φθειρόμενα, αλλά να πετάξει ελεύθερος προς τον στόχο τής Βασιλείας τού Θεού, που είναι το “καθ’ ομοίωσιν” τού Παντοδυνάμου και απόλυτα ελεύθερου Όντος που μάς έπλασε και μάς κάλεσε σε μια ζωή αντάξια Εκείνου.