Ας δώσουμε λοιπόν μια ευκαιρία στην «Αγανάκτηση»

Και με τα κηρύγματα λοιπόν αυτά, του κάθε αγράμματου, (η και των αγραμμάτων οικόσιτων του πολυτεχνείου από την άλλη πλευρά) καθώς και τας νουθεσίας των, όλοι αυτοί οι ανόητοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι καλόν θα ήταν να τους κάνουμε την χάρη και να φαγωθούμε μεταξύ μας.

Εντάξει, σίγουρα θα μου απαντήσει ο HEIL GAP, μα εμείς ως νοήμονες γνωρίζουμε ότι είμαστε όλοι έλληνες, που πάει να πει αδέλφια και η πλειοψηφία μας σέβεται και τιμά την σημαία μας την δικαιοσύνη την ελευθερία και την δημοκρατία.

Και συνεχίζοντας θα πει «Ας Πέσει Στο Κρεβάτι Του Λοιπόν, Το Κάθε JAZZ, Ας Πάρει Την Ξιφολόγχη Του Και Μέσα Στα Όνειρα Του Ας Πάει, Να Φάει Καμιά Δεκαριά Νέους, Γέρους Και Άλλα Τόσα Παιδάκια».

Αλλά αμέσως όμως θα μου απαντήσει, ναι έχεις δίκιο η κάθε ανοησία πλέον στον σύγχρονο τεχνολογικό πολιτισμό «εντέχνως» διαστρέφεται.

Και θα θυμηθεί τα ευρωπαϊκά άρθρα που διαβάσαμε πριν λίγες ήμερες, περί αναπτύξεως στρατού στην ελληνική πρωτεύουσα και άλλες τέτοιες χονδροειδέστατες ανακρίβειες.

Που όμως διέρρευσαν σκόπιμα.

Καλά εδώ, ας αναρωτηθούμε, δεν πήραν μυρωδιά κάτι τέτοιο πέντε εκατομμύρια Αθηναίοι, και πως άραγε το μυρίστηκαν τα ξένα λαγωνικά.

Και συνεχίζοντας το διάβασμα θα δούμε σε όλα αυτά τα δημοσιεύματα πως φτιάχνουν μια άνοστη πίτα, ζυμώνοντας την με μίσος.

Εντελώς ανεξέλεγκτη η κατάσταση στην Ελλάδα, με τον «σοσιαλιστή» Παπανδρέου που έχει αφήσει να ζουν στην Αθήνα πάνω από ένα εκατομμύριο μουσουλμάνοι πρόσφυγες, δίχως να υπάρχει γι αυτούς (αλλά και για τους Έλληνες) δουλειά.

Οι μετανάστες που δεν έχουν δουλειά αναπτύσσουν μια έξαλλη συμπεριφορά, επιτίθενται σε περαστικούς, και ξεχωρίζουν αμέσως από το ότι όλοι τους φέρουν από ένα μαχαίρι.

Στην Αθήνα, η εσωτερική πολιτική κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο, προφανώς. Μετά την ολοένα και συχνότερη βίαιες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και συγκρούσεις, η κυβέρνηση είναι τώρα σύμφωνα με πληροφορίες από το περιβάλλον του πρωθυπουργού, έτοιμη να χρησιμοποιήσει το στρατό στην Αθήνα.

Για πρώτη φορά μετά από τη στρατιωτική δικτατορία στην ελληνική πρωτεύουσα θα μπορούσε ο Έλληνας πρωθυπουργός να αναπτύξει και πάλι το στρατό στην πρωτεύουσα. Αυτό φέρνει στο νου δυσάρεστες αναμνήσεις.

Το φόντο και η δικαιολογία για το κίνημα, ίσως να είναι η αυξανόμενη βία στους δρόμους, (κυρίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη) καθώς και ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα από τους μετανάστες.

Ακόμη και εκείνοι οι Έλληνες που δεν είναι οικονομικά κατεστραμμένοι (ακόμη) επηρεάζονται σήμερα από την εμπειρία της κρίσης στις αστικές περιοχές, καθώς και από ένα άνευ προηγουμένου κύμα εγκλήματος άγνωστου δια την Ελλάδα.

Ένα σοβαρό πρόβλημα όπως αυτό της λαθρομετανάστευσης, αλλά που μέχρι στιγμής έχει αγνοηθεί επιδεικτικά από όλα τα πακέτα διάσωσης της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Η έκρηξη της κατάστασης καθώς και το ότι οι μετανάστες έχουν βρει τώρα συμμάχους μεταξύ των ελλήνων αυτόνομων οι οποίοι και τους παρέχουν καταφύγιο και προστασία.

Τώρα η κατάσταση στην Ελλάδα είναι κάπως έτσι.

Η ελληνική σημαία από την μια πλευρά και ο χλευασμός της από την άλλη πλευρά,

Η δε αστυνομία όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι μοιάζουν μισοπεθαμένοι. “ακριβώς έτσι”.

Πολλοί Έλληνες δεν έχουν ξεχάσει τον εμφύλιο πόλεμο ούτε και την στρατιωτική δικτατορία η οποία έληξε μόλις το 1974.

Σήμερα, στο πλαίσιο της εθνικής χρεοκοπίας και με τις ανόητες κοινωνικές περικοπές, στην Ελλάδα για μια ακόμη φορά δημιουργούνται λόγω αντίδρασης, δικαιολογημένης η και όχι ομάδες, οι οποίες εμπλέκονται σε όλο και πιο βίαια επεισόδια η μια ενάντια στην άλλη: τα συνδικάτα, τους αναρχικούς, τους μετανάστες, τους απλούς πολίτες, την αστυνομία και τις αρχές ασφαλείας.

Ενώ τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης όλο και πιο μονόπλευρο, θεωρούν τους Έλληνες ως «ρατσιστές», πράγμα το οποίο δεν συμμερίζονται οι λοιποί δεινοπαθούντες από τι Ισλάμ Ευρωπαίοι.

Όλη αυτήν την εκρηκτική κατάσταση, διατυπώνεται ως εξής:

Προσοχή !

Η Ευρώπη ολόκληρη είναι λίγο πριν την συντριβή, όχι μόνο η Αθήνα.

Ο Παπανδρέου προετοιμάζεται ίσως για αποστολή στρατού στις πόλεις, σύμφωνα με διαρροές των υπουργών του.

Αυτό θα το φανταζόταν πριν από τέσσερις εβδομάδες;

Κανείς;

Λάθος.

Σε κάτι λιγότερο από ένα χρόνο μάθαμε πολλά, και ο HEIL GAP δεν αποκλείει ούτε αυτό.

Να μας αναφέρουν, δηλαδή, ότι η ανάπτυξη απλά δεν θα έρθει με κάποιο άλλο τρόπο.

Είναι να απορεί κανείς λοιπόν, όταν συγκλονισμένοι, διαβάζουμε σήμερα στους Financial Times πως
«Βασικά οι αποδόσεις των κρατικών ομολόγων στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία και Ιαπωνία έχουν πέσει ξαφνικά κατά τη διάρκεια των τελευταίων επτά εβδομάδων, καθώς οι επενδυτές έχουν τρομοκρατηθεί με την εξασθένιση των οικονομικών προοπτικών και την επιδείνωση της κρίσης του χρέους της ευρωζώνης.

Σηματοδοτούν μια διπλή βουτιά; Η πτώση του 14 με 15 τοις εκατό σε 10 ετών αποδόσεων, όπου το σημείο αναφοράς στα επιτόκια της αγοράς για τα κρατικά ομόλογα, συνέπεσε με την απότομη πτώση των προσδοκιών για τον πληθωρισμό στις ίδιες χώρες.

Στο επικείμενο οικονομικό χάος – οι τράπεζες κλείνοντας τα καταστήματα πληγές της οικονομίας αλλά και πρόβλημα πλέον για την εύρυθμη λειτουργία των υπολοίπων (πλειοψηφίας θα έλεγα) φερέγγυων τραπεζών κ.λ.π. – με επείγοντα διατάγματα θα μπορούσαν να επιτρέπουν να εδραιωθεί η εξουσία εφαρμόζοντας ένα αστυνομικό κράτος πανευρωπαϊκά.

Στην Αυστρία, σχέδια έκτακτης ανάγκης για να αντιμετωπίσουν μια ελληνική προεπιλογή και ένα τρέξιμο του κόσμου στα γκισέ των τραπεζών είχαν ήδη καταρτισθεί από το Υπουργείο Εσωτερικών, όπως σας είχαμε ενημερώσει από τον Δεκέμβριο.

Αλλά , ο όποιος τρόπος σχεδιαζόταν για την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος συνάντησε τις δυο τελευταίες εβδομάδες έναν αναπάντεχο εχθρό.

Πρόκειται για έναν καινούριο ψηφιακό ιό του ιντερνέτ που ονομάζεται «ιντιεγκάτος» στην Ισπανία και «αγανακτισμένοι» στην Ελλάδα.

Εξ άλλου οι πραγματικοί επαναστάτες που έχουν «κορασό», προπαντός γνωρίζουν ότι οι επαναστάσεις δεν έχουν προκαθορισμένο τέλος.

Και αυτή η ενστικτώδη αντίδραση των λαών , ίσως να είναι η αρχή για να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα.

Και όσο κρατά αυτό το αυθόρμητο πανηγύρι ο τρισκατάρατος (ονόματα δεν αναφέρουμε) εωσφόρος θα δειλιάζει και στο τέλος θα αναγκαστεί να παραδοθεί, μήπως και σώσει το τομάρι του.