Ένας ηθικός πανικός διακατέχει το αμερικάνικο έθνος. Το πώς θα αντιδράσουμε στις ορδές των καταστροφέων θα προσδιορίσει την μοίρα του έθνους για μία γενιά ή περισσότερο.
Αποκαλούμε αυτό που οι ορδές προκαλούν στους συμπολίτες μας ως ‘ακύρωση του πολιτισμού’, αλλά ο προσδιορισμός είναι πολύ χαριτωμένος για να περιγράψει την χωρίς λογική διαδικασία καταστροφής της ζωής που λαμβάνει χώρα γύρω μας, στο όνομα του να πολεμήσουμε τον ρατσισμό.
Η γενικότερη τάση ήταν αυτή για κάποιο διάστημα, ούτως ή άλλως, αλλά η τωρινή, παρανοϊκή, κατάσταση επιτάχυνε τις κακοήθεις ενέργειές της.
Κλειδωμένοι για κάποιους μήνες εξαιτίας του COVID-19, μεταμορφωθήκαμε σε μία κοινωνία περισσότερο εξαγριωμένη, και σε έναν πόλεμο με τον εαυτό της, περισσότερο από ποτέ πριν.
Η δολοφονία του Τζώρτζ Φλόϋντ στην Μινεάπολη πήγε την ιδεολογική παράνοια στο επόμενο επίπεδο. Η μεγάλη πλειοψηφία των Αμερικανών συμφωνεί ότι ο θάνατος του Φλόϋντ ήταν τρομακτικός και ότι οι αστυνομικοί που τον διέπραξαν πρέπει να λογοδοτήσουν για αυτόν.
Αλλά αυτή η λογική συναίνεση δεν ήταν αρκετή, σε ό,τι αφορά την ακύρωση του πολιτισμού την οποία η αριστερά ήθελε να διαπράξει: Οι εχθροί θα έπρεπε να βρεθούν και να εκριζωθούν.
Και αν δεν υπήρχαν αρκετοί εχθροί ‘ρατσιστές’, τότε περισσότεροι από αυτούς θα έπρεπε να εφευρεθούν.
Διακεκριμένοι συντηρητικοί δύσκολα μπορούν να ακυρωθούν. Ο Γερουσιαστής Tom Cotton μπορεί να εκφράσει μια άποψη που θεωρείται απόλυτα αμφισβητούμενη, αλλά η αριστερά δεν μπορεί να τον πετάξει έξω από την δημόσια ζωή ή να τον καταστρέψει.
Αλλά όλοι οι υπόλοιποι Αμερικανοί, συμπεριλαμβανομένων και αυτών με ελάχιστου διαμετρήματος ή με καθόλου δημόσιο προφίλ, είναι ευάλωτοι σε κάτι τέτοιο. Είναι μια κυνική αντιμετώπιση: Δεν μπορούμε να ακυρώσουμε έναν Cotton ή έναν Ben Shapiro, οπότε ας το κάνουμε με πολίτες που τολμούν να έχουν παρόμοιες απόψεις.
Αυτό συνέβη με τον προπονητή του Αμερικανικού Ποδοσφαίρου στην Οκλαχόμα, Mike Gundy. O Gundy φορούσε ένα T-shirt ενός τηλεοπτικού σταθμού που ονομάζεται One America News. Ο σταθμός φιλοξενεί μια ποικιλία από απόψεις, γενικότερα όμως περισσότερο αυτές της κεντροδεξιάς.
Όταν το σμήνος των αριστερών επιτέθηκε στον Gundy, αυτός αναδιπλώθηκε λέγοντας ότι ήθελε να ζητήσει συγγνώμη για τον πόνο που προκάλεσε και το γεγονός ότι κάποιοι ένιωσαν άβολα σχετικά.
Κανείς δεν επεσήμανε κάποια συγκεκριμένη γνώμη η οποία προωθήθηκε από έναν οικοδεσπότη του Οne America News η οποία ήταν πέρα από τα όρια του λόγου. Δεν μπορούμε να φιμώσουμε το One America News, μπορούμε όμως να το κάνουμε αυτό για τους τηλεθεατές του.
Το να είσαι ένας ανώνυμος πολίτης και να ιδιωτεύεις δεν θα σε σώσει. Σε ένα από τα πιο παράξενα κομμάτια στην ιστορία της δημοσιογραφίας, η Washington Post διαπόμπευσε μια αριστερή γυναίκα, η οποία δεν είναι δημόσια φιγούρα, επειδή είχε συμμετάσχει σε ένα πάρτι αποκριών (Halloween party) πριν από δύο χρόνια έχοντας βάψει μαύρο το πρόσωπό της.
Το γεγονός ότι σατύριζε την Μέγκιν Κέλι δεν έσωσε αυτή τη γυναίκα από το ότι τελικά μια μεγάλη εφημερίδα την ντρόπιασε με τον γνωστό τελετουργικό τρόπο. O εργοδότης της την απέλυσε με συνοπτικές διαδικασίες.
Η καθαρή ωμότητα με την οποία καταστρέφεται ένας απλός πολίτης ήταν προφανής στα γραφόμενα των δημοσιογράφων της Washington Post, οι οποίοι ωστόσο πιστεύουν για τους εαυτούς τους ότι προσφέρουν κάποια υπηρεσία κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Περισσότεροι από 100 συγγραφείς και διανοούμενοι, συμπεριλαμβανομένων των Noam Chomsky, J.K. Rowling and Malcolm Gladwell συνυπογράφουν μια ανοιχτή επιστολή κατηγορώντας την εκστρατεία ακύρωσης του πολιτισμού και την ανερχόμενη μη ανοχή στις διαφορετικές γνώμες.
Δημοσιεύτηκε στο Harper’s Magazine στις 7 Ιουλίου, και η επιστολή επιχειρηματολογούσε στο ότι η προσπάθεια απόδοσης φυλετικής και κοινωνικής δικαιοσύνης ενεργοποίησε επίσης ένα καινούριο σύνολο ηθικών πεποιθήσεων και πολιτικών δεσμεύσεων, το οποίο τείνει να καταπνίξει τους κανόνες μιας δημόσιας συζήτησης και της ανοχής στις διαφορετικές απόψεις.
Η ελεύθερη ανταλλαγή πληροφοριών και ιδεών, η οποία είναι ψυχή μιας φιλελεύθερης κοινωνίας περιορίζεται μέρα με την ημέρα, αναφέρει η επιστολή.
Προειδοποιεί ότι η λογοκρισία, την οποία περιμέναμε να έρθει από την ριζοσπαστική δεξιά έρχεται όλο και περισσότερο από τα αριστερά μέσα από μία μη ανοχή στις διαφορετικές απόψεις, μία ροπή προς δημόσια διαπόμπευση και εξοστρακισμό, και την τάση να επιλύσει πολύπλοκα ζητήματα πολιτικής με μια διακατεχόμενη τυφλή ηθική βεβαιότητα.
Το δημοκρατικό συμπύκνωμα που θέλουμε μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν μιλάμε εναντίον ενός κλίματος μη ανοχής στην διαφορετική άποψη, που έχει τεθεί από την οποιαδήποτε πλευρά.
Η επιστολή δεν αναφέρει συγκεκριμένα παραδείγματα αλλά υπογραμμίζει ότι θεσμικοί ηγέτες, σε ένα πνεύμα, μέσα σε ένα κλίμα πανικού, επιβάλλουν βιαστικές και δυσανάλογες τιμωρίες, αντί να προσπαθήσουν να μεταρρυθμίσουν.
‘Συντάκτες απολύονται για αμφιλεγόμενα άρθρα, βιβλία αποσύρονται ως μη αυθεντικά, δημοσιογράφοι αποτρέπονται από το να γράφουν για ορισμένα θέματα, καθηγητές ερευνώνται για αναφορές σε έργα λογοτεχνίας στην τάξη,’ αναφέρει η επιστολή.
‘Αυτή η πνιγηρή ατμόσφαιρα θα βλάψει ανεπανόρθωτα τελικά τις πιο ζωτικές προσπάθειες των καιρών μας’, προσθέτει η επιστολή. ‘Ο περιορισμός του διαλόγου, είτε αυτός επιβάλλεται μέσω μιας καταπιεστικής κυβέρνησης, είτε μέσω μιας κοινωνίας μη ανεκτικής, βλάπτει τους αδύναμους, και καθιστά τον καθένα λιγότερο ικανό στην δημοκρατική συμμετοχή.’
Μερικές από τις 150 προσωπικότητες που υπέγραψαν περιλαμβάνουν τους σχολιαστές David Brooks & Bari Weiss, τον συνιδρυτή του Vox Matther Yglesias & τους νομπελίστες Salman Rushdie & Margaret Atwood.
Η επιστολή προκάλεσε αντίδραση μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από ειδικούς και δημοσιογράφους και των δύο πλευρών, με μερικούς να λένε ότι ήταν εξαιρετική και άλλους που ισχυρίζονταν ότι οι συντελεστές οικτίριζαν τον εαυτό τους μέσω αυτής, υπογραμμίζοντας ότι πολλοί από αυτούς που την υπογράφουν έχουν πρόσβαση σε μεγάλες μάζες αναγνωστών.
Άλλοι την αποκάλεσαν υποκριτική, σημειώνοντας ότι δεν έλαβαν υπόψιν τους ότι το θέμα της ακύρωσης του πολιτισμού, τέθηκε από τους συντηρητικούς.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Όταν κάτι γίνεται στην Αμερική, κάνει συνήθως μια 5ετία για να το δούμε και στον τόπο μας.
Μετράμε ήδη 2 γενιές που έχουν πάρει εσκεμμένα ανθελληνική μόρφωση, οπότε ήμαστε κοντά σε ότι σχεδιάζουν να κάνουν και εδώ.
Το αν θα τους βγει η όχι εξαρτάτε από την πληθυσμό της επαρχίας, την Αθήνα την κατάντησαν χαβούζα και δεν έχω ελπίδες από κει.
Και η επαρχία χαβούζα είναι!
Συμφωνώ αδελφέ! Ό,τι γίνεται στην Αμερική μάς αφορά όλους…Ας ελπίσουμε να βγει ο Τραμπ τουλάχιστον να το καθυστερήσει…