Θεσσαλονίκη: Γεγονός το 1ο, STRAIGHT PRIDE

ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ……

Μαζι σας χίλιες φορές !
Θα επιτυχει ομως το επιδιοκομενο αποτελεσμα ΜΟΝΟ αν οργανωθει χωριςτά και ΟΧΙ ταυτόχρονα με το Θεσσαλινίκη-γκέι παρέιντ. Έτσι δε θα κινδυνευσει να θεωρηθεί σαν μια ΑΝΤΙ εκδήλωςη.
Αλλά θα καταλαβουν όλοι οτι προκειται για μια ισοτιμη εκδηλωση που προωθει τις αυτονοητες αρχες/αποψεις/αξιες οι οποιες εχουν υποσκελιστεί απο την οργανωμενη προωθηση ΜΟΝΟ των μειονοτήτων. Δηλαδή, ενώ οι μειονοτητες προωθουνται, οι παραδοσιακες και αυτονοτητες αξιες παραμενουν παθητικες θεωροντας οτι θα μπορεσουν να επιβιωσουν χωρις να αναδιοργανωθουν και να προταθουν οπως κανουν και ιι αλλες!
Θα συνιστουσα, λοιπον, προσοχη να μην παρεξηγηθει το κινημα και η προταση των παραδοςιακων και αυτονοητων αξιων.

Όχι μόνον θα παρεξηγηθεί και θα κατακριθεί αλλά θα στιγματιστεί ως αναχρονιστικό με μπόλικη μπόχα ναφθαλίνης. Η ένωση σπερματοζωαρίου με πρωκτικές εκκρίσεις είναι προοδευτισμός αδέρφια! Προσωπικώς είμαι οπισθοδρομικός,παλαιάς κοπής αφού έχω δύο παιδιά στα οποία κατάφερα ευτυχώς να μεταδώσω αρχέγονες αξίες. Όμως, πόσο θα αντέξουμε ακόμα? Το να αντιστέκεται καθένας μόνος δεν βγάζει πουθενά.

γονεϊκός κοσμολογικός προσωποκεντρισμός ή αθεΐα;

γονεϊκός: διότι συνήθως προέρχεται από τους γονείς (αποδοχή, στατιστικά σαφώς δεν εμφανίζεται ουδετερότητα στην θρησκευτική επιλογή – αποδοχή στην περίπτωση μη μεταβολής)

κοσμολογικός: διότι το πρόσωπο-κοσμογεννήτωρ υποτίθεται ότι ορίζει το Σύμπαν αέναα και όχι μόνο κατά την κοσμογονία

προσωποκεντρισμός:

1. ένα τουλάχιστον πρόσωπο έπλασε το Σύμπαν (και όχι κοσμολογικός μηχανισμός)
2. τα πάντα μέσα στο Σύμπαν συμβαίνουν για κάποιο σκοπό που εξυπηρετεί κάποιο ή κάποια πρόσωπα· κυρίως τον θεό
3. η personhood/ιδιότητα του να είναι κανείς άτομο-πρόσωπο/προσωποσύνη ενίοτε προϋπάρχει εν κενώ, χωρίς περιβάλλον, άλλα πρόσωπα και αλληλεπιδράσεις
4. τα criteria of personhood/κριτήρια της προσωποσύνης (αναφέρω αγγλική ορολογία διότι ο μελετητής αναζητά υπαρκτά λήμματα) είναι μεταλογικώς/metalogically πληρέστερα από τα πιθανικά πεδία της φυσικής

Το σφάλμα του Καρτέσιου (René Descartes)

Ο Καρτέσιος μετέθεσε το κέντρο νόησης (σκέψης), αφομοίωσης της βιωματικότητας, συναισθηματικής απόκρισης και ενσυναίσθησης από τον εγκέφαλο (βιολογικό όργανο) στην ψυχή (θρησκευτική θεώρηση επί της ουσίας του προσώπου). Σύμφωνα με την νευροεπιστήμη η σκέψη όντως παράγεται στον εγκέφαλο, και είναι εμφανές σε fMRI, κακώσεις και παθήσεις, με αποδεδειγμένη συσχέτιση μεταξύ ικανοτήτων και εγκεφαλοτοπολογίας (encephalotopology, πχ Brodmann areas κα). Κι αυτό αποτελεί λάθος, αλλά δεν είναι “το” λάθος· το οποίο περιγράφει η έκφραση των μεταλογιστών/μεταλογικιστών.

Ασχέτως από την ονομασία του κέντρου νόησης (σκέψης), αφομοίωσης της βιωματικότητας, συναισθηματικής απόκρισης και ενσυναίσθησης, αυτό συνεχίζει και υπάρχει όντας το κεντρικότερο στοιχείο του προσώπου.
Ασχέτως από την υλοποίηση του κέντρου νόησης αυτού (υλικό ή αϋλοπεδιακό)· σύμφωνα με την θεωρία πληροφορίας και την μερολογία (μέρος + λόγος), απαραιτήτως συνίσταται/αποτελείται από μονάδες πληροφορίας (πχ μνήμες, που εκάστη σχεδόν πάντα συμπεριλαμβάνει πολλά shannons (μονάδα))]]), οι οποίες είναι διαφορετικές μεταξύ τους, δηλαδή δεν ταυτίζονται (βλέπε: Wikipedia: simple (philosophy) και Wikipedia: gunk (mereology)).

Άρα η ψυχή απαραιτήτως έχει πληροφοριακή (με α από την θεωρία πληροφορίας και όχι την πληροφορική) δομή, και απαραιτήτως δεν αποτελεί φιλοσοφικό απλό. (αντέγραψε στα ελληνικά την σελίδα Wikipedia: simple (philosophy) και δημιούργησε την σελίδα απλό (φιλοσοφία), ακριβώς όπως το έχω, απλό (φιλοσοφία), διότι η λέξη απλό έχει και άλλες χρήσεις, οπότε θα δημιουργηθεί πρόβλημα).

Το πρόβλημα της κοσμογονίας από πρόσωπο

μελέτησε: Wikipedia: personhood

Αν δεχτούμε ότι ένα πρόσωπο (φορέας personhood/προσωποσύνης (ορισμός προσώπου) που αποτελεί υπερώνυμο της personality/προσωπικότητας (εκδηλωτικά μοτίβα και ιδιάζοντα χαρακτηριστικά)) δημιούργησε το σύμπαν, αυτό δεν αποτελεί αιτία παύσης του στοχασμού μας.
Εάν η προσωποσύνη ενίοτε (έστω υπό σπάνιες συνθήκες) είναι ικανή να δημιουργήσει σύμπαν, θα πρέπει να αναλυθούν τα συστατικά της. Τα σημαντικότερα criteria of personhood/κριτήρια της προσωποσύνης (αγγλική ορολογία διότι υπάρχουν αρκετά κείμενα) είναι η νόηση και η ενσυναίσθηση (βλέπε επίσης «το σφάλμα του Καρτέσιου» διότι αναφέρεται αναλυτικά το όργανο νόησης).

Κατά την μεταλογική ανάλυση, προκύπτει ότι τα πιθανοτικά/πιθανικά πεδία της φυσικής αποτελούν καθαρότερες έννοιες από τα συστατικά, τα προαπαιτούμενα ανάπτυξης και την πληροφοριακή δομή της προσωποσύνης.

Επίσης ο ισχυρισμός ότι η προσωποσύνη του θεού είτε δεν είναι το καίριο στοιχείο του, είτε ότι δρα πάντοτε με άλλη απρόσωπη ουσία της θείας προΰπαρξης (αεναότητα), επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την μεταλογική και μερολογική καθαρότητα της έννοιας «θεός».

https://archive.fo/4ocep/6e7fe2e762b99f15bd6c763a22483bffb2c2c444.jpg

Κοσμογένεση απ’ το τίποτα

Η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης δεν περιγράφει την προσυμπαντική αιτία της συμπαντογένεσης. Πολλές διατυπώσεις αφορούν γνώμες και ενίοτε εκλαϊκεύσεις άσχετες με μαθηματικούς τύπους και φυσική. Δεν έχουν όλοι οι μηδενογονιστές πτυχίο φυσικής (ο Richard Dawkins δεν έχει πτυχίο φυσικής), και όταν είναι φυσικοί δεν έχουν μαθηματική θεωρία (με τύπους και όχι λογοτεχνία, πχ Lawrence M. Krauss) επί της μηδενογονίας. Οι άθεοι φυσικοί που προτείνουν συγκεκριμένες κοσμογονικές θεωρίες δεν είναι μηδενογονιστές (Max Tegmark, Sean M. Carroll κα). Δεν έχουν όλοι οι φυσικοί ως αντικείμενο την κοσμογένεση. Μεταλογικά κανένα σύστημα δεν είναι το απόλυτο σύστημα. Δηλαδή έκαστο σύμπαν, έχει κάποια συστατικά και ιδιότητες, τα οποία ισχύουν για αυτό, αλλά δεν δύνανται να γενικευθούν για όλα τα υλοποιήσημα σύμπαντα. Ακόμα και αν υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα (πράγμα που δεν έχει αποδειχθεί μαθηματικά και παρατηρησιακά), απαραιτήτως θα υπάρχουν και ασύμβατα μαθηματικώς σύμπαντα (βλ. τοπολογική άλγεβρα), τα οποία δεν θα εμφανίζουν χωροχρονική παραλληλία (το διαφορετικό σύμπαν δεν είναι απαραιτήτως συμβατό και παράλληλο – έχει σημασία σε πολλές θεωρίες κοσμογονίας). Ο Stephen Hawking θεωρούσε ότι η αρχική στιγμή, δεν ήταν στιγμή, αλλά πιθανοτικό/πιθανικό νέφος/πιθανονέφος χωρικό και χρονικό (κυματοσυνάρτηση [= εύρος πιθανών μελλοντικών εκβάσεων] και όχι σημείο μηδενικού όγκου και μηδενικής διάρκειας). Ο Max Tegmark (βλέπε Max Tegmark – Closer to Truth – YouTube), θεωρεί – όπως και ο Sean M. Carroll – ότι οποιοσδήποτε αλγόριθμος της τοπολογικής άλγεβρας είναι επιλύσιμος, απαραιτήτως δικαιολογεί την ύπαρξη των συμπάντων που αποτελούν λύσεις του, τα οποία δημιουργούνται με κάποια νεφώδη μαθηματική συσχέτιση (με εύρος απροσδιοριστίας). Η απροσδιοριστία θεωρείται θεμελιώδης συμπαντική ιδιότητα, διότι δεν οδηγεί σε συγχρονισμένη πανσυμπαντική καταστάλαξη (εκτός από κάποιες εκδοχές κοσμογονικής έκρηξης) αλλά σε μικρογεγονότα ανά το σύμπαν. Το να συμβαίνουν διαρκώς μη συγχρονισμένα μικρογεγονότα επιτρέπει στο σύμπαν να υπάρχει· ειδάλλως έχουμε πάγιο τοπολογικό άγαλμα και όχι σύμπαν. Η απροσδιοριστία είναι η εγγενής μη καταστάλαξη κάποιων ιδιοτήτων, και όχι η άγνοια κάποιου κριτή σε σχέση με κατασταλαγμένα δεδομένα (το σφάλμα του Albert Einstein επί της σημασίας της έννοιας της απροσδιοριστίας, και επί της κβαντικής φυσικής· βλέπε: Wikipedia: Bell test experiments).

Πολύ καλό! Είναι ευκαιρία να ανέβω στη Θεσσαλονίκη μόνο και μόνο για αυτό το γεγονός! Το είχα σκεφτεί ως ιδέα κι εγώ παλιότερα. Ζήτω το Straight Pride !!! Να δείτε που θα καθιερωθεί να γίνεται κάθε χρόνο μετά! Straight pride, nothing to hide!