ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ
Γράφουν οι John W. Whitehead & Nisha Whitehead
Μετάφραση: Απολλόδωρος
Το βάρος της απόδειξης έχει αντιστραφεί. Δεν θεωρούμαστε πλέον αθώοι. Τώρα θεωρούμαστε ένοχοι, εκτός αν μπορούμε να αποδείξουμε την αθωότητά μας πέρα από κάθε λογική αμφιβολία σε ένα δικαστήριο.
Σπάνια, μας δίνεται καν η ευκαιρία να το κάνουμε.
Αν και το Σύνταγμα απαιτεί από την κυβέρνηση να παρέχει αδιάσειστες αποδείξεις για εγκληματική δραστηριότητα προτού στερήσει από έναν πολίτη τη ζωή ή την ελευθερία του, η κυβέρνηση έχει ανατρέψει αυτή τη θεμελιώδη διασφάλιση της δίκαιης διαδικασίας.
Ο καθένας από εμάς θεωρείται πλέον στα μάτια της κυβέρνησης ως δυνητικός ύποπτος, τρομοκράτης και παραβάτης του νόμου.
Σκεφτείτε όλους τους τρόπους με τους οποίους “εμείς οι άνθρωποι” αντιμετωπίζονται πλέον ως εγκληματίες, κρίνονται ένοχοι για την παραβίαση της πληθώρας των νόμων του αστυνομικού κράτους και αποστερούνται προληπτικά τα βασικά δικαιώματα της δέουσας διαδικασίας.
Νόμοι κατάσχεσης όπλων με κόκκινη σημαία:
Η νομοθεσία για τον έλεγχο της οπλοκατοχής, ιδίως με τη μορφή νόμων για τα όπλα με κόκκινη σημαία, επιτρέπει στην αστυνομία να αφαιρεί όπλα από ανθρώπους που είναι “ύποπτοι” ότι αποτελούν απειλή.
Αυτοί οι νόμοι, που αυξάνουν τη δημοτικότητά τους ως νομοθετικό μέσο με το οποίο μπορούν να κατασχέσουν όπλα από άτομα που θεωρούνται επικίνδυνα για τους ίδιους ή τους άλλους, θα βάλουν στόχο στην πλάτη κάθε Αμερικανού, είτε κατέχει όπλο είτε όχι.
Εκστρατείες εξάλειψης της παραπληροφόρησης.
Τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τη φράση “εγχώριος τρομοκράτης” εναλλακτικά με τις λέξεις “αντικυβερνητικός”, “εξτρεμιστής” και “τρομοκράτης” για να περιγράψει οποιονδήποτε μπορεί να εμπίπτει κάπου σε ένα πολύ ευρύ φάσμα απόψεων που θα μπορούσαν να θεωρηθούν “επικίνδυνες”.
Οι προεκτάσεις είναι τόσο εκτεταμένες που καθιστούν σχεδόν κάθε Αμερικανό εξτρεμιστή με λόγια, πράξεις, σκέψεις ή συσχετισμούς.
Στην τελευταία επίθεση της κυβέρνησης εναντίον όσων ασκούν κριτική στην κυβέρνηση -είτε η κριτική αυτή εκδηλώνεται με λόγια, πράξεις ή σκέψεις-, η κυβέρνηση Μπάιντεν παρομοίασε όσους μοιράζονται “ψευδείς ή παραπλανητικές αφηγήσεις και θεωρίες συνωμοσίας και άλλες μορφές παραπληροφόρησης” με τρομοκράτες.
Αυτή η τελευταία κυβερνητική βολή κατά των καταναλωτών και των διακινητών “λανθασμένης και κακής πληροφόρησης” διευρύνει το δίχτυ και περιλαμβάνει δυνητικά οποιονδήποτε εκτίθεται σε ιδέες που έρχονται σε αντίθεση με την επίσημη κυβερνητική αφήγηση.
Με άλλα λόγια, αν τολμήσετε να υποστηρίξετε οποιεσδήποτε απόψεις που είναι αντίθετες με αυτές της κυβέρνησης, μπορεί κάλλιστα να θεωρηθείτε ύποπτος ως εγχώριος τρομοκράτης και να αντιμετωπιστείτε αναλόγως.
Με αυτόν τον τρόπο, οι κυβερνητικοί και εταιρικοί λογοκριτές που ισχυρίζονται ότι μας προστατεύουν από επικίνδυνες εκστρατείες παραπληροφόρησης, στην πραγματικότητα θέτουν τώρα τις βάσεις για να προλάβουν κάθε “επικίνδυνη” ιδέα που θα μπορούσε να αμφισβητήσει τον ασφυκτικό έλεγχο της ζωής μας από την ελίτ της εξουσίας.
Κυβερνητικές λίστες παρακολούθησης.
Το FBI, η CIA, η NSA και άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες έχουν επενδύσει όλο και περισσότερο σε εταιρικές τεχνολογίες παρακολούθησης που μπορούν να εξορύξουν συνταγματικά προστατευόμενη ομιλία σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook, το Twitter και το Instagram, προκειμένου να εντοπίσουν πιθανούς εξτρεμιστές και να προβλέψουν ποιοι θα μπορούσαν να εμπλακούν σε μελλοντικές πράξεις αντικυβερνητικής συμπεριφοράς.
Εκεί που πολλοί Αμερικανοί κάνουν λάθος είναι στο να υποθέτουν αφελώς ότι πρέπει να κάνεις κάτι παράνομο ή επιβλαβές για να σε επισημάνουν και να σε στοχοποιήσουν για κάποια μορφή παρέμβασης ή κράτησης.
Στην πραγματικότητα, το μόνο που χρειάζεται να κάνετε στις μέρες μας για να καταλήξετε σε μια κυβερνητική λίστα παρακολούθησης ή να υποβληθείτε σε αυξημένο έλεγχο είναι να χρησιμοποιήσετε ορισμένες λέξεις-σκούπα (όπως σύννεφο, χοιρινό και πειρατές), να σερφάρετε στο διαδίκτυο, να επικοινωνήσετε με κινητό τηλέφωνο, να κουτσαίνετε ή να τραυλίζετε, να οδηγήσετε αυτοκίνητο, να μείνετε σε ξενοδοχείο, να παρακολουθήσετε μια πολιτική συγκέντρωση, να εκφραστείτε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να φανείτε ψυχικά άρρωστοι, να υπηρετήσετε στο στρατό, να διαφωνήσετε με έναν αξιωματούχο της αστυνομίας,
Εγκλήματα σκέψης.
Εδώ και χρόνια, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί όλα τα όπλα που διαθέτει στο τεράστιο οπλοστάσιό της -παρακολούθηση, εκτιμήσεις απειλών, κέντρα συγχώνευσης, προγράμματα προ-εγκλημάτων, νόμους για τα εγκλήματα μίσους, στρατιωτικοποιημένη αστυνομία, κλειδαριές, στρατιωτικό νόμο κ.λπ.- για να στοχεύει πιθανούς εχθρούς του κράτους με βάση την ιδεολογία, τη συμπεριφορά, τις σχέσεις τους και άλλα χαρακτηριστικά που μπορεί να θεωρηθούν ύποπτα ή επικίνδυνα.
Δεν παρακολουθείται μόνο το τι λέτε ή κάνετε, αλλά και το πώς σκέφτεστε, το οποίο παρακολουθείται και στοχοποιείται.
Υπάρχει ένα ολόκληρο φάσμα συμπεριφορών που κυμαίνεται από εγκλήματα σκέψης και ρητορική μίσους μέχρι καταγγελίες που πληρούν τις προϋποθέσεις για δίωξη (και δίωξη) από το Βαθύ Κράτος. Είναι ένας ολισθηρός δρόμος από τη λογοκρισία των λεγόμενων παράνομων ιδεών μέχρι τη φίμωση της αλήθειας.
Σημεία ελέγχου ασφαλείας και κέντρα σύντηξης.
Αντιμετωπίζοντας έναν ολόκληρο πληθυσμό ως ύποπτο, η κυβέρνηση δικαιολόγησε εκτεταμένα σημεία ελέγχου ασφαλείας που υποβάλλουν τους ταξιδιώτες σε σαρώσεις, έρευνες, ελέγχους και άλλες ταπεινώσεις από την TSA και επιδρομές VIPR σε λεγόμενους “μαλακούς” στόχους, όπως εμπορικά κέντρα και σταθμούς λεωφορείων, από μαυροντυμένους, που μοιάζουν με τον Darth Vader.
Τα κέντρα σύντηξης, τα οποία αντιπροσωπεύουν τις συνδυασμένες προσπάθειες παρακολούθησης των ομοσπονδιακών, πολιτειακών και τοπικών αρχών επιβολής του νόμου, παρακολουθούν τις κινήσεις των πολιτών, καταγράφουν τις συνομιλίες τους και καταγράφουν τις συναλλαγές τους.
Προγράμματα παρακολούθησης, προ-εγκληματολογικά προγράμματα.
Τα λογισμικά αναγνώρισης προσώπου στοχεύουν στη δημιουργία μιας κοινωνίας στην οποία κάθε άτομο που βγαίνει σε δημόσιο χώρο παρακολουθείται και καταγράφεται καθώς κάνει τις καθημερινές του δουλειές.
Σε συνδυασμό με τις κάμερες παρακολούθησης που καλύπτουν τη χώρα, η τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου επιτρέπει στην κυβέρνηση και τους εταιρικούς εταίρους της να αναγνωρίζουν και να παρακολουθούν χωρίς ένταλμα τις κινήσεις κάποιου σε πραγματικό χρόνο, είτε έχει διαπράξει έγκλημα είτε όχι.
Οι ραγδαίες εξελίξεις στην επιτήρηση της συμπεριφοράς όχι μόνο καθιστούν δυνατή την παρακολούθηση και τον εντοπισμό ατόμων με βάση τα πρότυπα κίνησης ή συμπεριφοράς τους, συμπεριλαμβανομένης της αναγνώρισης του βηματισμού (του τρόπου με τον οποίο περπατά κανείς), αλλά έχουν δημιουργήσει ολόκληρες βιομηχανίες που περιστρέφονται γύρω από την πρόβλεψη της συμπεριφοράς κάποιου με βάση τα δεδομένα και τα πρότυπα παρακολούθησης και διαμορφώνουν επίσης τις συμπεριφορές ολόκληρων πληθυσμών.
Με την αύξηση των προ-εγκληματικών προγραμμάτων, των εκτιμήσεων απειλών, των αλγορίθμων τεχνητής νοημοσύνης και των προγραμμάτων επιτήρησης, όπως το SpotShotter, τα οποία προσπαθούν να υπολογίσουν πού μπορεί να γίνει παράνομη δραστηριότητα μέσω τριγωνισμού ήχων και εικόνων, το βάρος της απόδειξης έχει ανατραπεί από ένα κράτος επιτήρησης που μας καθιστά όλους υπόπτους και την υπερποινικοποίηση που μας καθιστά όλους παραβάτες του νόμου.
Παρακολούθηση αλληλογραφίας.
Σχεδόν κάθε κλάδος της κυβέρνησης -από την Ταχυδρομική Υπηρεσία μέχρι το Υπουργείο Οικονομικών και κάθε υπηρεσία στο ενδιάμεσο- έχει πλέον τον δικό του τομέα παρακολούθησης, εξουσιοδοτημένο να κατασκοπεύει τον αμερικανικό λαό.
Για παράδειγμα, η Ταχυδρομική Υπηρεσία των ΗΠΑ, η οποία φωτογραφίζει το εξωτερικό κάθε έντυπου ταχυδρομικού αντικειμένου τα τελευταία 20 χρόνια, κατασκοπεύει επίσης τα κείμενα, τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και τις αναρτήσεις των Αμερικανών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Με επικεφαλής το τμήμα επιβολής του νόμου της Ταχυδρομικής Υπηρεσίας, το Πρόγραμμα Συγκεκαλυμμένων Επιχειρήσεων Διαδικτύου (iCOP) φέρεται να χρησιμοποιεί τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου, σε συνδυασμό με ψεύτικες διαδικτυακές ταυτότητες, για να εντοπίζει πιθανούς ταραξίες με “εμπρηστικές” αναρτήσεις.
Η υπηρεσία ισχυρίζεται ότι η διαδικτυακή επιτήρηση, η οποία δεν εμπίπτει στο συμβατικό αντικείμενο εργασίας της επεξεργασίας και παράδοσης της έντυπης αλληλογραφίας, είναι απαραίτητη για να βοηθήσει τους ταχυδρομικούς υπαλλήλους να αποφύγουν “δυνητικά ασταθείς καταστάσεις”.
Αξιολογήσεις απειλών και αλγόριθμοι τεχνητής νοημοσύνης.
Η κυβέρνηση διαθέτει έναν αυξανόμενο κατάλογο, τον οποίο μοιράζεται με τα κέντρα σύντηξης και τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου, με ιδεολογίες, συμπεριφορές, συνδέσεις και άλλα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να επισημάνουν κάποιον ως ύποπτο και να οδηγήσουν στο να χαρακτηριστεί ως πιθανός εχθρός του κράτους.
Σε λίγο καιρό, κάθε νοικοκυριό στην Αμερική θα χαρακτηρίζεται ως απειλή και θα του αποδίδεται μια βαθμολογία απειλής.
Είναι απλώς θέμα χρόνου να βρεθείτε να κατηγορείστε άδικα, να ερευνάται και να αντιμετωπίζετε από την αστυνομία με βάση έναν αλγόριθμο που βασίζεται σε δεδομένα ή σε μια αξιολόγηση κινδύνου που έχει συγκεντρώσει ένα πρόγραμμα υπολογιστή που λειτουργεί με τεχνητή νοημοσύνη.
Κατ’ οίκον Εισβολές χωρίς ειδοποίηση.
Οι επιδρομές χωρίς χτύπημα, χωρίς αναγγελία από ομάδες SWAT είναι αυτό που περνάει για δικαστικά εγκεκριμένη αστυνόμευση στην Αμερική σήμερα, και θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε από εμάς.
Σε εθνικό επίπεδο, οι ομάδες SWAT εισβάλλουν συστηματικά σε σπίτια, σπάνε πόρτες, σκοτώνουν τα κατοικίδια της οικογένειας (πάντα πυροβολούν πρώτα τα σκυλιά), καταστρέφουν έπιπλα, τρομοκρατούν οικογένειες και τραυματίζουν ή σκοτώνουν όσους έχουν την ατυχία να είναι παρόντες κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής.
Δεν προορίζονται πλέον αποκλειστικά για θανατηφόρες καταστάσεις, οι ομάδες SWAT αναπτύσσονται πλέον όλο και περισσότερο για σχετικά συνηθισμένα αστυνομικά θέματα, όπως η επίδοση εντάλματος έρευνας, με ορισμένες ομάδες SWAT να αποστέλλονται έως και πέντε φορές την ημέρα. Η αστυνομία πραγματοποιεί δεκάδες χιλιάδες επιδρομές χωρίς χτύπημα κάθε χρόνο σε εθνικό επίπεδο.
Στρατιωτικοποιημένη αστυνομία.
Η Αμερική έχει κατακλυστεί από στρατιωτικοποιημένους αστυνομικούς -επιτηρητές με σήμα- οι οποίοι έχουν σχεδόν απόλυτη διακριτική ευχέρεια να αποφασίζουν ποιος αποτελεί απειλή, τι συνιστά αντίσταση και πόσο σκληρά μπορούν να αντιμετωπίσουν τους πολίτες που διορίστηκαν να “υπηρετούν και να προστατεύουν”.
Δεν έχει σημασία πού ζείτε -μεγάλη ή μικρή πόλη- είναι το ίδιο σενάριο που διαδραματίζεται ξανά και ξανά, στο οποίο κυβερνητικοί πράκτορες, εκπαιδευμένοι να ενεργούν ως δικαστές, ένορκοι και εκτελεστές στις αλληλεπιδράσεις τους με το κοινό, καταπατούν τα δικαιώματα των πολιτών.
Με αυτόν τον τρόπο έχουμε μετατραπεί από ένα έθνος νόμων -όπου οι λιγότεροι ανάμεσά μας είχαν εξίσου το δικαίωμα να αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια και σεβασμό όπως και ο επόμενος (τουλάχιστον κατ’ αρχήν)- σε ένα έθνος εκτελεστών του νόμου (εισπράκτορες με όπλα) που αντιμετωπίζουν “εμάς τους ανθρώπους” ως υπόπτους και εγκληματίες.
Ζώνες χωρίς Σύνταγμα.
Το να ζει κανείς σε ακτίνα 100 μιλίων στην ενδοχώρα των συνόρων γύρω από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι πλέον αρκετό για να τον καταστήσει ύποπτο, ανοίγοντας το δρόμο για τους πράκτορες της Συνοριοφυλακής να ψάχνουν τα σπίτια των ανθρώπων, να εξετάζουν λεπτομερώς το σώμα τους και να ψάχνουν τα πράγματά τους, και όλα αυτά χωρίς ένταλμα.
Σχεδόν το 66% των Αμερικανών (τα 2/3 του πληθυσμού των ΗΠΑ, 197,4 εκατομμύρια άνθρωποι) ζουν τώρα εντός αυτής της ζώνης βάθους 100 μιλίων, χωρίς Σύνταγμα.
Συστήματα κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων.
Οι Αμερικανοί δεν έχουν πλέον δικαίωμα στην ιδιωτική ιδιοκτησία. Αν κυβερνητικοί πράκτορες μπορούν να εισβάλλουν στο σπίτι σας, να σπάσουν τις πόρτες σας, να σκοτώσουν το σκύλο σας, να καταστρέψουν τα έπιπλά σας και να τρομοκρατήσουν την οικογένειά σας, η περιουσία σας δεν είναι πλέον ιδιωτική και ασφαλής – ανήκει στην κυβέρνηση.
Οι σκληρά εργαζόμενοι Αμερικανοί έχουν τραπεζικούς λογαριασμούς, σπίτια, αυτοκίνητα, ηλεκτρονικά είδη και μετρητά που κατάσχονται από την αστυνομία με την υπόθεση ότι έχουν συνδεθεί με κάποιο εγκληματικό σχέδιο. Όπως παρατήρησε ο ελευθεριακός Χάρι Μπράουν:
“Η κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων αποτελεί παρωδία της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων. Δεν υπάρχει κανένα τεκμήριο αθωότητας, δεν χρειάζεται να αποδειχθεί η ενοχή σας (ούτε καν να σας κατηγορήσουν για έγκλημα), δεν υπάρχει δικαίωμα σε δίκη με ενόρκους, δεν υπάρχει δικαίωμα να αντιμετωπίσετε τον κατήγορό σας, δεν υπάρχει δικαίωμα σε δικηγόρο διορισμένο από το δικαστήριο (ακόμη και αν η κυβέρνηση έχει μόλις κλέψει όλα σας τα χρήματα), και δεν υπάρχει δικαίωμα αποζημίωσης για την περιουσία που έχει αφαιρεθεί”.
Διακόπτες διακοπής κυκλοφορίας οχημάτων.
Πουλημένοι στο κοινό ως μέτρο ασφαλείας που αποσκοπεί στην απομάκρυνση των μεθυσμένων οδηγών από τους δρόμους, οι “διακόπτες διακοπής κυκλοφορίας οχημάτων” (“vehicle kill switches”) θα μπορούσαν γρήγορα να γίνουν ένα βολικό εργαλείο στα χέρια των κυβερνητικών πρακτόρων για να βάλουν την κυβέρνηση στη θέση του οδηγού, καθιστώντας άκυρες τις απαιτήσεις του Συντάγματος για την προστασία της ιδιωτικής ζωής και τις απαγορεύσεις του κατά των αδικαιολόγητων ερευνών και κατασχέσεων.
Ως εκ τούτου, προϋποθέτει ότι κάθε οδηγός είναι δυνητικά ένοχος για την παράβαση κάποιου νόμου που θα απαιτούσε την παρέμβαση της κυβέρνησης και την ανάληψη της λειτουργίας του οχήματος ή την πλήρη απενεργοποίησή του. Το μήνυμα: δεν μπορούμε να μας εμπιστευτούμε ότι θα τηρήσουμε το νόμο ή ότι θα πλοηγηθούμε στον κόσμο από τη δική μας πλευρά.
Σωματική ακεραιότητα.
Τα τεκμήρια της κυβέρνησης σχετικά με τη λεγόμενη ενοχή ή αθωότητά μας έχουν επεκταθεί μέχρι το κυτταρικό μας επίπεδο.
Η συζήτηση σχετικά με τη σωματική ακεραιότητα καλύπτει ευρύ πεδίο, που κυμαίνεται από αναγκαστικούς εμβολιασμούς, αναγκαστικές έρευνες κοιλότητας, αναγκαστικές κολονοσκοπήσεις, αναγκαστικές αιμοληψίες και αναγκαστικά τεστ αναπνοής-αλκοόλ μέχρι αναγκαστικές εξαγωγές DNA, αναγκαστικές σαρώσεις ματιών και αναγκαστική ένταξη σε βιομετρικές βάσεις δεδομένων: αυτοί είναι μερικοί μόνο τρόποι με τους οποίους οι Αμερικανοί συνεχίζουν να υπενθυμίζουν ότι δεν έχουμε πραγματική ιδιωτικότητα, κανένα πραγματικό τεκμήριο αθωότητας και κανέναν πραγματικό έλεγχο για το τι συμβαίνει στο σώμα μας κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης με κυβερνητικούς υπαλλήλους.
Τα θεμέλια που τίθενται με αυτές τις εντολές είναι ο πρόλογος σε αυτό που θα γίνει η κατάκτηση από το αστυνομικό κράτος ενός νέου, σχετικά αχαρτογράφητου, συνόρου: του εσωτερικού χώρου, συγκεκριμένα των εσωτερικών λειτουργιών (γενετικών, βιολογικών, βιομετρικών, νοητικών, συναισθηματικών) της ανθρώπινης φυλής.
Η “ενοχή λόγω συσχέτισης” έχει αποκτήσει νέα χροιά στην τεχνολογική εποχή. Ωστόσο, η συζήτηση σχετικά με τη γενετική ιδιωτικότητα -και το πότε το DNA ενός ατόμου γίνεται δημόσιο αγαθό εκτός της προστασίας της απαγόρευσης της τέταρτης τροπολογίας για έρευνες και κατασχέσεις χωρίς ένταλμα- στην πραγματικότητα μόλις αρχίζει.
Ετοιμαστείτε, παιδιά, γιατί η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει μια διαβολική εκστρατεία για τη δημιουργία ενός έθνους υπόπτων που θα βασίζεται σε μια τεράστια εθνική βάση δεδομένων DNA.
Περιορισμοί στο δικαίωμά μας να κυκλοφορούμε ελεύθερα.
Νομίζουμε ότι έχουμε την ελευθερία να πηγαίνουμε όπου θέλουμε και να κινούμαστε ελεύθερα, αλλά σε κάθε στροφή μας περιχαρακώνουν νόμοι, πρόστιμα και ποινές που ρυθμίζουν και περιορίζουν την αυτονομία μας, καθώς και κάμερες παρακολούθησης που παρακολουθούν τις κινήσεις μας.
Για παράδειγμα, οι συσκευές ανάγνωσης πινακίδων κυκλοφορίας είναι εργαλεία μαζικής επιτήρησης που μπορούν να φωτογραφίζουν πάνω από 1.800 αριθμούς πινακίδων κυκλοφορίας ανά λεπτό, να βγάζουν φωτογραφία κάθε διερχόμενου αριθμού πινακίδας κυκλοφορίας και να αποθηκεύουν τον αριθμό πινακίδας και την ημερομηνία, την ώρα και την τοποθεσία της φωτογραφίας σε μια βάση δεδομένων με δυνατότητα αναζήτησης, και στη συνέχεια να μοιράζονται τα δεδομένα με τις αρχές επιβολής του νόμου, τα κέντρα συγχώνευσης και τις ιδιωτικές εταιρείες για την παρακολούθηση των κινήσεων των ατόμων στα αυτοκίνητά τους.
Με δεκάδες χιλιάδες από αυτά τα συστήματα ανάγνωσης πινακίδων κυκλοφορίας που λειτουργούν τώρα σε όλη τη χώρα, η αστυνομία μπορεί να παρακολουθεί τα οχήματα και να τρέχει τις πινακίδες μέσω των βάσεων δεδομένων των αρχών επιβολής του νόμου για απαχθείσα παιδιά, κλεμμένα αυτοκίνητα, αγνοούμενους και καταζητούμενους φυγάδες.
Φυσικά, η τεχνολογία δεν είναι αλάνθαστη: έχουν υπάρξει πολυάριθμα περιστατικά στα οποία η αστυνομία βασίστηκε λανθασμένα στα δεδομένα πινακίδων κυκλοφορίας για να συλλάβει υπόπτους, για να καταλήξει τελικά να κρατά αθώους ανθρώπους υπό την απειλή όπλων.
Ο πόλεμος κατά των μετρητών και η εισαγωγή του ψηφιακού νομίσματος.
Το ψηφιακό νόμισμα παρέχει στην κυβέρνηση και στους εταιρικούς εταίρους της έναν τρόπο εμπορίου που μπορεί εύκολα να παρακολουθείται, να παρακολουθείται, να καταγράφεται, να εξορύσσεται για δεδομένα, να παραβιάζεται, να καταλαμβάνεται και να κατάσχεται όταν είναι βολικό.
Αυτή η ώθηση για ένα ψηφιακό νόμισμα συμβαδίζει με τον πόλεμο της κυβέρνησης κατά των μετρητών, τον οποίο διεξάγει διακριτικά εδώ και αρκετό καιρό.
Τα τελευταία χρόνια, και μόνο η κατοχή σημαντικών ποσών μετρητών θα μπορούσε να σας εμπλέξει σε ύποπτη δραστηριότητα και να σας χαρακτηρίσει εγκληματία.
Το σκεπτικό (από την αστυνομία) είναι ότι τα μετρητά είναι το νόμισμα για παράνομες συναλλαγές, δεδομένου ότι είναι πιο δύσκολο να εντοπιστούν, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πληρωμή παράνομων μεταναστών και στερούν από την κυβέρνηση το μερίδιό της από τα “έσοδα”, οπότε η κατάργηση του χαρτονομίσματος θα βοηθήσει την επιβολή του νόμου να καταπολεμήσει το έγκλημα και θα βοηθήσει την κυβέρνηση να πραγματοποιήσει περισσότερα έσοδα.
Μια κοινωνία χωρίς μετρητά – εύκολα παρακολουθούμενη, ελεγχόμενη, χειραγωγούμενη, οπλοποιημένη και κλειδωμένη – παίζει ακριβώς στα χέρια της κυβέρνησης (και των εταιρικών εταίρων της).
Το βιομηχανικό σύμπλεγμα ασφάλειας.
Κάθε κρίση – κατασκευασμένη ή μη – από τις αρχές του έθνους έχει γίνει μια ευκαιρία για την κυβέρνηση να επεκτείνει την εμβέλεια και τη δύναμή της με έξοδα των φορολογουμένων, περιορίζοντας παράλληλα τις ελευθερίες μας σε κάθε βήμα.
Αυτό που έχει καταλήξει είναι ένας πόλεμος κατά του αμερικανικού λαού, που διεξάγεται σε αμερικανικό έδαφος, χρηματοδοτείται με τα δολάρια των φορολογουμένων και διεξάγεται με μια μονοσήμαντη αποφασιστικότητα να χρησιμοποιηθούν εθνικές κρίσεις, κατασκευασμένες ή μη, προκειμένου να μετατραπεί η αμερικανική πατρίδα σε πεδίο μάχης.
Ως αποτέλεσμα, ο αμερικανικός λαός αντιμετωπίζεται ως εχθρικός μαχητής, για να κατασκοπεύεται, να παρακολουθείται, να σαρώνεται, να ψάχνεται, να υποβάλλεται σε κάθε είδους εισβολή, να εκφοβίζεται, να εισβάλλει, να εισβάλλει, να εισβάλλει, να χειραγωγείται, να λογοκρίνει, να φιμώνει, να πυροβολεί, να φυλακίζεται, να στερείται τη νόμιμη διαδικασία και να σκοτώνεται.
Αυτά τα προγράμματα μας ωθούν πολύ πιο κοντά σε μια κοινωνία υπόπτων, όπου όλοι είναι δυνητικά ένοχοι για κάποιο έγκλημα και πρέπει να αθωώνονται προληπτικά.
Οι συνέπειες της εξουσιοδότησης της κυβέρνησης να παρακάμπτει τις θεμελιώδεις εγγυήσεις της δέουσας διαδικασίας είναι τόσο ανατριχιαστικές και τόσο εκτεταμένες που βάζουν στόχο στην πλάτη οποιουδήποτε τυχαίνει να βρίσκεται στον ίδιο τόπο όπου λαμβάνει χώρα ένα έγκλημα.
Έχουν τεθεί οι βάσεις για ένα νέο είδος κυβέρνησης όπου δεν θα έχει σημασία αν είσαι αθώος ή ένοχος, αν αποτελείς απειλή για το έθνος ή ακόμη και αν είσαι πολίτης.
Αυτό που θα έχει σημασία είναι τι σκέφτεται η κυβέρνηση -ή όποιος τυχαίνει να κάνει κουμάντο εκείνη τη στιγμή. Και αν η εκάστοτε εξουσία πιστεύει ότι είστε απειλή για το έθνος και πρέπει να σας κλείσουν μέσα, τότε θα σας κλείσουν μέσα χωρίς πρόσβαση στις προστασίες που παρέχει το Σύνταγμά μας.
Στην πραγματικότητα, θα εξαφανιστείτε.
************
ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ
To the Police State, We’re All Criminals Until We Prove Otherwise
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek