Ολοι οι Ελληνες πατριωτες επιλεγουν το Ελληνικο κοινωνικο δικτυο https://Hellasbook.gr ελα μαζι μας γιατι ειναι λογικο πια να μην ειμαστε στους ξενους!!
Μιλάς για τον Χριστό; Σε συλλαμβάνει η αστυνομία
Ολοι οι Ελληνες πατριωτες επιλεγουν το Ελληνικο κοινωνικο δικτυο https://Hellasbook.gr ελα μαζι μας γιατι ειναι λογικο πια να μην ειμαστε στους ξενους!!
Του Γιώργου Φαρμάκη
Ο διωγμός των Χριστιανών (όλων των δογμάτων σχεδόν) στον ‘πολιτισμένο κόσμο’, έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις.
Ένας Καναδός Χριστιανός Πάστορας, πήρε μια «ντουντούκα» και κήρυξε τον λόγο του Χριστού, στους δρόμους της χώρας του. Όταν αυτός ο άνθρωπος, βρέθηκε σε γειτονιά που υπήρχαν μέλη της LGBTQ κοινότητας, ήρθε η αστυνομία και τον συνέλαβε.
Δεν πήγε να τον… συνετίσει ή να τον…καλωσορίσει ένα περιπολικό μόνο, αλλά τον… συνέλαβαν περίπου 10 αστυνομικοί. Μάλιστα, μέλη της κοινότητας LGBTQ, εμφανίστηκαν από το πουθενά και περικύκλωσαν τον Πάστορα.
Τρομοκράτης ο πάστορας David Lynn, ο οποίος είναι Χριστιανός.
Απλή απορία: Αν μέλη της LGBTQ κοινότητας, πήγαιναν σε χριστιανική γειτονιά να κηρύξουν τις ιδέες τους, η αστυνομία θα τους συνελάμβανε ή όχι;
Σημείωση: Κατά δική του δήλωση (μετά την απευλευθέρωσή του), ο Πάστορας, δεν πήγε επίτηδες στην συγκεκριμένη γειτονιά, ούτε και έθιξε τους εκεί κατοίκους.
Υπό διωγμό λοιπόν, οι Χριστιανοί σε ολόκληρο τον κόσμο. Υπάρχουν ακόμα κάποιοι που πιστεύουν ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα;
Δείτε τα πραγματικά σοκαριστικά βίντεο, που ακολουθούν και βγάλτε τα συμπεράσματά σας:
Πηγή εικόνας: pexels
el.gr
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Ολοι οι Ελληνες πατριωτες επιλεγουν το Ελληνικο κοινωνικο δικτυο https://Hellasbook.gr ελα μαζι μας γιατι ειναι λογικο πια να μην ειμαστε στους ξενους!!
Θελεις να κανεις ενα δωρο στον εαυτο σου;
Δες την Κατηγορια με τα προιοντα μας
Σχετικά με Κατοχικά Νέα
Σχόλια Αναγνωστών (5)
Σχολιάστε
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΤΑ ΙΩΝ , ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΩΝ
Χριστός Ανέστη! Avatar
By Messinia Live
Posted on 08/04/2018
Comments
Ο απόστολος Παύλος, μας λέει πως «εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν·» (Α’ Κορ. 15, 17). Ο λόγος του είναι ξεκάθαρος. Εάν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί, αυτή είναι η τελευταία πρόταση των σημερινών σκέψεων. Δεν υπάρχει λόγος να εορτάσουμε την Ανάσταση, να εκκλησιαστούμε, να ελπίζουμε και όλα σταματάνε εδώ.
Αν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί, τότε υπήρξε απλά ένας σοφός, ένας δίκαιος άνθρωπος. Ένα σημαίνον πρόσωπο της ιστορίας, όπως και πολλά άλλα. Ένας ακόμη φιλόσοφος, ένα πρόσωπο, που ξεχώρισε για τη διδασκαλία του. Μία διδασκαλία με ήθος, πλήρης ανθρωπισμού. Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, δεν με ενδιαφέρει η γέννηση Του. Δεν με ενδιαφέρει τι υποσχέθηκε, αδιαφορώ για την ζωή μετά τον θάνατο και δεν θέλω να πιστέψω. Υπάρχουν πολλοί σοφοί, ηθικοί άνθρωποι, οι οποίοι γεννήθηκαν και ο λόγος τους ήταν γεμάτος από ηθικές αξίες, από δικαιοσύνη, από καλό, αλλά κάπου σκόνταφταν. Εν τέλει; Δεν έχει ανάγκη ο άνθρωπος να γίνει καλός και ηθικός αλλά άγιος, αγιασμένη ψυχοσωματική ύπαρξη, ύπαρξη που θα έχει σοβαρό λόγο για να ζει και στην άλλη ζωή, μετά τον θάνατο. Ήταν Γαλιλαίος (Έλληνας της Παλαιστίνης) και όχι Ιουδαίος. Οι Εβραίοι Τον αποκαλούσαν περιφρονητικά Ναζωραίο και στην εβραϊκή γλώσσα η λέξη «ναζωραίος» σημαίνει «ξένος, άλλου αίματος», τον αποκαλούσαν Σαμαρείτη- ονομασία των Ελλήνων της Παλαιστίνης.
2) Ο ίδιος ο Χριστός αρνήθηκε, ότι είναι Εβραίος, αμφισβητεί τον Θεό του Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, αμφισβητεί, ότι είναι από τη γενιά του Δαυΐδ:
«37 …και Μωυσής εμήνυσεν επί της βάτου, ως λέγει Κύριον τον Θεόν Αβραάμ και τον Θεόν Ισαάκ και τον Θεόν Ιακώβ. 38 Θεός δε ουκ εστί νεκρών, αλλά ζώντων»
(Κατά Λουκάν, 20/37)
Δηλαδή: Αυτούς που επικαλείστε, δηλαδή τον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ- είναι Θεός των νεκρών! Τον Θεό των Εβραίων, τον Ιαχβέ (Ιεχωβά) – ο Χριστός αποκαλεί νεκρό Θεό!!! Και λέει, ότι ο όντως Θεός δεν είναι των νεκρών, αλλά των ζώντων! Εκείνη την εποχή τέτοια πράγματα δεν θα τολμούσε να ξεστομίσει ούτε ο πιο θαρραλέος Ιουδαίος, παρά μόνο εκείνοι, που ήσαν υπήκοοι της Ρώμης και δεν υπάγονταν στο ιουδαϊκό δικαστήριο, δηλαδή οι πολλοί της ιουδαϊκής διανόησης, οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι.
Παρακάτω:
«44 Δαυΐδ αυτόν Κύριον καλεί και πως υιός αυτού εστίν;»
(Κατά Λουκάν, 20/ 44)
3) Ο ίδιος ο Χριστός αρνείται, ότι είναι βασιλεύς των Ιουδαίων, και οι ίδιοι οι Ιουδαίοι αρνούνται, ότι είναι συμπατριώτης τους.
Π.χ. όταν ο Πιλάτος βγήκε και ρώτησε σε τι κατηγορείτε αυτόν τον άνθρωπο’ Και οι Εβραίοι απήντησαν, ότι αν δεν ήταν Αυτός κακούργος, δεν θα Τον παράδιδαν στον Πιλάτο. Και ο Πιλάτος τους προτείνει να Τον πάρουν και να Τον δικάσουν με το νόμο τους, ξέροντας πολύ καλά, ότι οι Εβραίοι είχαν το δικαίωμα να δικάζουν μόνο τους ομοφύλους τους και κανέναν άλλον. Και τι του απαντάν οι Ιουδαίοι;
– Δεν μας επιτρέπεται να σκοτώσουμε κανένα.
Ενώ ξέρουμε πολύ καλά, ότι εκείνη την εποχή οι Εβραίοι είχαν δικαίωμα να εκτελέσουν έναν άνθρωπο (με λιθοβολισμό παρακαλώ) μόνο της φυλής τους. Κανένας Έλλην, κανένας Ρωμαίος δεν είχαν φόβο Ιουδαϊκού δικαστηρίου, διότι οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι ήσαν πολίτες της Ρώμης. Όποιος πείραζε Ρωμαίο πολίτη θα είχε άσχημα ξεμπερδέματα. Όταν οι ίδιοι οι Εβραίοι λένε, ότι δεν έχουνε δικαίωμα να Τον σκοτώσουν, ομολογούν οι ίδιοι (!!!) ότι ο Χριστός ΔΕΝ είναι συμπατριώτης τους. Και όταν ο Πιλάτος ρώτησε τον Χριστό:
– Είσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων;- ο Χριστός του απαντά: – Συ λέγεις (δεν το λέω αυτό Εγώ, αυτό το λες εσύ)
Και όταν ο Πιλάτος του λέει, ότι αυτοί σε κατηγορούν, ο Χριστός του απάντησε:
– Δεν είμαι του κόσμου τούτου, αν ήμουν, οι ιερείς δεν θα με έδεναν και δεν θα με παρέδιδαν σε σένα…
4) Πάνω από 50 φορές (!!!) στα Ευαγγέλια ο Χριστός ξεχωρίζει την εθνικότητά Του από την εθνικότητα των Εβραίων, χρησιμοποιώντας τις φράσεις: «Εγώ – εσείς, το γένος σας, οι πρόγονοί σας, οι πατέρες σας, οι προφήτες σας, ο νόμος σας, ο Θεός σας»- δείχνοντας ξεκάθαρα και στους πλέον άπιστους Θωμάδες, ότι δεν είναι Εβραίος.
Πουθενά ο Χριστός δεν λέει στα Ευαγγέλια: «εμείς, το γένος μας, οι πρόγονοί μας, ο λαός μας, οι πατέρες μας, οι προφήτες μας, ο νόμος μας, ο Θεός μας». Ενώ οι Εβραίοι χρησιμοποιούν το «εμείς» κατά κόρον και παντού! Πρέπει απλά να προσέχεις την λέξη, την κάθε λέξη…
5) Οι Εβραίοι ποτέ δεν δέχτηκαν τον Χριστό, ούτε την διδασκαλία Του. Αντιθέτως- αυτοί βρήκαν τον άλλον τρόπο να Τον σκοτώσουν, διότι Αυτός δεν ήταν Εβραίος και ήταν ο μεγάλος πνευματικός κίνδυνος για την θρησκεία τους.
6) Ο Χριστός ποτέ δεν είχε φοιτήσει στα πνευματικά τους σχολεία, όπως συνηθίζονταν στους Εβραίους εκείνης της εποχής υποχρεωτικά για όλους, που προορίζονταν να γίνουν ραβίνοι.
«14 Ήδη δε της εορτής μεσούσης ανέβη ο Ιησούς εις το ιερόν και εδίδασκε. 15 εθαύμαζαν οι Ιουδαίοι λέγοντες: πως ούτως γράμματα οίδε μη μεμαθηκώς; 16 απεκρίθη ουν αυτοίς ο Ιησούς και είπεν: Η εμή διδαχή ουκ εστίν εμή, αλλά του πέμψαντός με».
(Κατά Ιωάννην, 7/ 14-15)
7) Πέραν αυτού, ο Χριστός απαγορεύει στους μαθητές Του να λαμβάνουν τον τίτλο του ραβίνου, δηλαδή Ιουδαίου δασκάλου, λέγοντάς τους καθαρά και ξάστερα:
«10 μηδέ κληθήτε ραβίνοι, εις γαρ υμών εστίν ο διδάσκαλος, ο Χριστός.»
(Κατά Ματθαίον, 23/10)
8) Ο Χριστός δεν έκανε περιτομή, όπως ισχυρίζονται οι σχολιαστές των Ιερών Γραφών και αυτό θα αποδειχθεί αργότερα.
9) Ο Χριστός δεν είχε καταδικαστεί από το εβραϊκό δικαστήριο, αλλά από το ρωμαϊκό. Βάσει των νόμων εκείνης της εποχής στα ρωμαϊκά δικαστήρια υπάγονταν ΜΟΜΟΝ ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΗΣΑΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΥΠΗΚΟΟΙ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΠ’ ΟΤΙ ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ. Στους Εβραίους παραχωρούνταν το δικαίωμα να δικάζουν ΜΟΝΟ τους ομοφύλους τους και αυτό το γεγονός είναι γνωστό και από την επίσημη ιστορία και από τα Ευαγγέλια.
Οι Ρωμαίοι ήξεραν και καταλάβαιναν πολύ καλά τι κάνει ο Χριστός, αυτοί δεν μπορούσαν να είναι βλάκες, διότι ήλεγχαν τα πάντα λόγω εξουσίας στην περιοχή και ας το πούμε καθαρά, κατά βάθος ήσαν σύμφωνοι με την δράση του Πανδήρα Χριστού κατά των Ιουδαίων, που εκείνη την εποχή ήσαν η πιο επικίνδυνη εστία επαναστάσεων κατά της ρωμαϊκής εξουσίας. Η συμπεριφορά του Πιλάτου, που έδειξε απροθυμία να τιμωρήσει τον Χριστό, που προσπάθησε έμμεσα να δικαιολογήσει τον Χριστό (δεν βρίσκω τίποτε το μεμπτό σ’ αυτόν τον άνθρωπο, όπως δήλωνε), που προσπάθησε να γλυτώσει τον Χριστό (πρότεινε στους Ιουδαίους αντί του Χριστού να εκτελεστεί ο Βαρνάβας ο βαρυποινίτης)- αποδεικνύει την έμμεση συμμετοχή της ρωμαϊκής εξουσίας στην υπόθεση της πνευματικής απορρόφησης των Ιουδαίων.
Μόνον η απειλή νέων ανταρσιών και εξεγέρσεων, πρόκλησης πρόσθετης ανησυχίας στον Καίσαρα της Ρώμης για την έκρυθμη κατάσταση στην επαρχία της Ιουδαίας, ανάγκασε τον Πιλάτο, για το δικό του το καλό ως έπαρχου και αντιπροσώπου της Ρώμης να θυσιάσει τον Χριστό, παραδίδοντάς Τον στον θάνατο με μεγάλη εντούτοις απροθυμία. Ας θυμηθούμε τις λέξεις του ίδιου Πιλάτου πριν την εκτέλεση του Χριστού: «Εγώ νίπτω τας χείρας μου και το αίμα Του είναι πάνω σας και πάνω στους απογόνους σας». Σαν προφητεία της επερχόμενης κατάρας ακούγεται αυτό, αν το καλοσκεφτείς…
10) Ο Χριστός ποδοπατούσε τον νόμο του Σαββάτου, τα άγια των αγίων της εβραϊκής θρησκείας και του πολιτισμού, όπου απαγορεύονταν αυστηρά στους Εβραίους να κάνουν οτιδήποτε, ακόμη και να θεραπεύουν και ο Χριστός ΘΕΡΑΠΕΥΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΑΒΒΑΤΟ. Αυτή η πράξη ήταν ένα άμεσο και συνειδητό χτύπημα κατά του ιουδαϊκού τρόπου ζωής και ας το αναγνωρίσουμε δίκαια- ήταν ανοιχτή πρόκληση προς τους Ιουδαίους από την πλευρά του Χριστού. Οι Εβραίοι εκείνης της εποχής δεν θα τολμούσαν να πράξουν τούτο, διότι οι ομόφυλοί τους θα τους είχαν λιθοβολήσει με τον νόμο μέχρι θανάτου και οι Ρωμαίοι, οι αληθινοί άρχοντες της περιοχής, αναγνώριζαν αυτό το δικαίωμα απόδοσης δικαιοσύνης μόνον μεταξύ των Ιουδαίων.
Επαναλαμβάνω και πάλι: είμαι Έλληνας, αλλά από της ανθρώπινης πλευράς καταλαβαίνω την άκρως δυσχερή και τραγική κατάσταση των Ιουδαίων εκείνης της εποχής: ρωμαϊκή κυριαρχία, περιφρόνηση των Ιουδαίων από τους Ρωμαίους και Έλληνες, που τους θεωρούσαν υποδεέστερους (στους Έλληνες κυριαρχούσε το δόγμα πας μη Έλλην βάρβαρος) και οι Ρωμαίοι, που μιμούνταν στα πάντα τους Έλληνες, φέρονταν με τον ίδιον τρόπο και θεωρούσαν στο βάθος της ψυχής τους εαυτούς τους έμμεσους απογόνους των Ελλήνων. Μην ξεχνάμε, ότι μετά τον Τρωικό Πόλεμο, σύμφωνα με την παράδοση, οι διασωθέντες Τρώες έφυγαν στην Ιταλία, πήγε στην Ιταλία και ο γιός του Οδυσσέα Τηλέμαχος και ίδρυσε εκεί τις ελληνικές αποικίες και την πρώτη πόλη- την Ρώμη, που έχει ελληνικό όνομα. Ρώμη στην επί λέξει μετάφραση από τα ελληνικά σημαίνει δύναμη (ρωμαλέος).
Αυτήν την παράδοση τιμούσαν φανατικά οι Ρωμαίοι, θεωρούντες τους εαυτούς τους απογόνους των Τρώων και του Τηλεμάχου – γι’ αυτό και δέχτηκαν με μεγάλο ενθουσιασμό τον Ελληνικό Πολιτισμό. Οι Ιουδαίοι δέχτηκαν την μεγάλη πολιτιστική επίθεση του Ελληνικού πολιτισμού και του Ελληνικού τρόπου ζωής, που τον τηρούσαν όχι μόνο οι Έλληνες, αλλά και οι Ρωμαίοι και το μεγαλύτερο τμήμα της Ιουδαϊκής διανόησης, που ξέκοψε από την παράδοση των πατέρων της και πέρασε στην πλευρά των Ρωμαίων και Ελλήνων. Εμφανίστηκε ένας ορατός πια κίνδυνος πολιτιστικής απορρόφησης των Ιουδαίων και της εξαφάνισης τους ως εθνικής οντότητας. Στην ουσία οι Εβραίοι βρέθηκαν σε τραγικό γι’ αυτούς δίλλημα: η να εξαφανιστούν ως Έθνος η να σκοτώσουν τον Χριστό, που αντιπροσώπευε γι’ αυτούς τον μεγαλύτερο κίνδυνο στην αρχόμενη διαδικασία απορρόφησης των Ιουδαίων από το ανώτερο και ισχυρότερο πολιτιστικά στοιχείο- τον ελληνικό και κατ’ επέκτασιν – και το ρωμαϊκό. Ο θάνατος του Χριστού γλύτωσε τους Εβραίους από την πλήρη εξαφάνισή τους ως λαού. Ο καθένας έχει την δική του αλήθεια και την αλήθεια αυτή πρέπει τίμια να την αναγνωρίζουμε.difernews.gr/itan-ellinas-tis-palaistinis-o-iisous-christos-milouse-ellinika-eiche-elliniko-onoma/
Ναζωραίος) [πιθανότατα από το εβρ. νέτσερ, «βλαστός»].
Προσαγόρευση του Ιησού και αργότερα των ακολούθων του. Τα ονόματα Ναζωραίος και Ναζηραίος δεν πρέπει να συγχέονται διότι, αν και γράφονται παρόμοια στην ελληνική, προέρχονται από εντελώς διαφορετικές εβραϊκές λέξεις με διαφορετική σημασία.—Βλέπε ΝΑΖΗΡΑΙΟΣ.
Ήταν φυσικό και όχι ιδιαίτερα ασυνήθιστο να αποκαλείται ο Ιησούς Ναζωραίος, καθώς από τη νηπιακή του ηλικία (ενώ ακόμη δεν ήταν τριών χρονών) ανατράφηκε ως γιος του τοπικού ξυλουργού στην πόλη Ναζαρέτ, ένα μέρος περίπου 100 χλμ. Β της Ιερουσαλήμ. Εκείνη την εποχή ήταν συνηθισμένο να συσχετίζουν άτομα με τον τόπο της προέλευσής τους.—2Σα 3:2, 3· 17:27· 23:25-37· Να 1:1· Πρ 13:1· 21:29.
Ο Ιησούς αποκαλούνταν συχνά Ναζωραίος—σε απομακρυσμένα μεταξύ τους μέρη και από κάθε λογής ανθρώπους. (Μαρ 1:23, 24· 10:46, 47· 14:66-69· 16:5, 6· Λου 24:13-19· Ιωα 18:1-7) Ο ίδιος ο Ιησούς αποδεχόταν και χρησιμοποιούσε αυτό το όνομα. (Ιωα 18:5-8· Πρ 22:6-8) Στην επιγραφή που τοποθέτησε ο Πιλάτος πάνω στο ξύλο βασανισμού έγραψε στην εβραϊκή, στη λατινική και στην ελληνική: «Ιησούς ο Ναζωραίος ο Βασιλιάς των Ιουδαίων». (Ιωα 19:19, 20) Από την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. και μετά, οι απόστολοι καθώς και άλλοι μιλούσαν συχνά για τον Ιησού Χριστό ως τον Ναζωραίο ή τον Ιησού από τη Ναζαρέτ.—Πρ 2:22· 3:6· 4:10· 6:14· 10:38· 26:9.
Κάθε πρώτη Ιανουαρίου η Εκκλησία μας γιορτάζει την «Περιτομή τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Ομολογουμένως ως Χριστιανοί γνωρίζουμε λίγα για αυτή την εορτή.
Τί ήταν η περιτομή;
Η περιτομή ήταν μία ειδική επέμβαση στα αγόρια του Ισραήλ, με εντολή που δόθηκε στον Αβραάμ από τον Θεό ως σημείο και σφραγίδα απόδειξης πως ήταν αφιερωμένα στον Θεό από τις πρώτες ημέρες της ζωής τους.
περιτομή Ιησού
Αυτό συνέβη και στον Ιησού.
Οκτώ ημέρες μετά τη γέννηση του Χριστού ο Ιωσήφ και η Μαρία πήγαν το βρέφος στη συναγωγή της Βηθλεέμ για να του κάνουν περιτομή.
Περιετμήθη κι Αὐτός ὀκτώ μέρες μετά τήν γέννησή Του κι ἔλαβε τό ὄνομα Ἰησοῦς. (Λουκά. 2, 5).
Ιησούς είναι Ελληνικός όρος από το Εβραϊκό Γεσουά.
Είναι το αυτό με το όνομα «Εμμανουήλ» που αναφέρει ο Ησαΐας, και σημαίνει «Θεός εἶναι μαζί μας».
Επίσης σημαίνει και Σωτήρας.
Όποιος ήταν απερίτμητος θεωρούνταν θρησκευτικά ακάθαρτος και αλλόφυλος.
παρακάτω αναφέρει η ορθόδοξη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια:
Σύμφωνα με τους Πατέρες, το όνομα αυτό απεκάλυψε ο ίδιος ο Θεός, ο Τριαδικός Θεός στον Μωϋσή κατά τη θεοφάνεια της φλεγόμενης βάτου, μιλά η μία εκ των τριών υποστάσεων, ο Υιός, ο άσαρκος Χριστός ή αλλιώς ο Γιαχβέ-Λόγος και συντελείται μία εκ “των αποκαλύψεων του Θεού, διά του Λόγου εν Αγίω Πνεύματι” καθώς, για την Ορθόδοξη Εκκλησία, “όταν ο Λόγος αποκαλύπτει τον Πατέρα, αποκαλύπτει κατ’ ανάγκην την Τριάδα· και όταν αποκαλύπτει την Τριάδα, αποκαλύπτει τον Πατέρα”. Κατά συνέπεια, “το όνομα Γιαχβέ οιονεί αναλύεται εις το “Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα”. Ούτω Γιαχβέ ο Πατήρ, Γιαχβέ ο Υιός, Γιαχβέ το Άγιον Πνεύμα. Πλην δεν υπάρχουν τρεις Γιαχβέ, αλλ’ εις Γιαχβέ (Δευτ. 6: 4), διότι υπάρχει μία θεία ουσία. Επειδή δε έκαστον των τριών προσώπων έχει όλόκληρον την θείαν ουσίαν…δυνάμεθα να λέγωμεν, ου μόνον ότι ο Υιός είνε Γιαχβέ, αλλά και ότι είνε Ο Γιαχβέ (ενάρθρως), ο όλος δηλαδή θεός”.
Ο Ιησούς “για την αρχέγονη Εκκλησία ήταν ο Κύριος Γιαχβέ, ο οποίος προϋπήρχε στον Ουρανό, συνόδευσε με παρουσία Του και την επιτέλεση σημείων και τεράτων τον ισραηλίτη λαό στην έρημο και αναμενόταν να εμφανιστεί στα Έσχατα για να επιτελέσει την Κρίση”. Πολλοί είναι οι “προσδιορισμοί που στην Παλαιά Διαθήκη αποδίδονται μόνο στον Θεό Γιαχβέ” και “χρησιμοποιούνται… ελεύθερα για τον Χριστό, τον ενανθρωπήσαντα Γιαχβέ” στα βιβλία της Καινής Διαθήκης.
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, εξαίροντας το ομοούσιο Πατρός και Υιού όπως παρουσιάζεται στην Καινή Διαθήκη, επισημαίνει:
* Όταν ο Χριστός θέλει να δείξη ότι έχει την ιδία ακριβώς ουσία με τον Πατέρα, λέει: “ο εωρακώς εμέ εώρακε τόν πατέρα” (Ιω. 14,9).
* Όταν ο Χριστός θέλει να δείξη την ιδιαίτερη δύναμη Του, λέει: “εγώ καί ο πατήρ εν εσμεν” (Ιω, 10,30).
* Όταν ο Χριστός θέλει να δείξει την ισότητα της εξουσίας, λέει: “ώσπερ γάρ ο πατήρ εγείρει τούς νεκρούς καί ζωοποιεί, ούτω καί ο υιός ούς θέλει ζωοποιεί” (Ιω. 5,21).
* Όταν θέλει να δείξει την ταυτότητα της λατρείας, λέει: “πάντες τιμώσι τον υιόν, καθώς τιμώσι τον πατέρα. Ο μη τιμών τον υιόν ου τιμά τόν πατέρα” (Ιω. 5,23).
* Όταν θέλει να δείξει την αυθεντία να μεταβάλλει τους νόμους, λέει: “ο δέ Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς· ο πατήρ μου έως άρτι εργάζεται, καγώ εργάζομαι” (Ιω. 5,17).
Εξάλλου, στο τέταρτο ευαγγέλιο, “η μαρτυρία των διηγήσεων θαυμάτων υπέρ της θεότητας του Ιησού βρίσκεται σε συμφωνία και με τη χριστολογική μαρτυρία του…σύμφωνα με την οποία ο Ιησούς είναι ο Γιαχβέ των παλαιοδιαθηκικών θεοφανειών, ο προϋπάρχων Λόγος, ο μονογενής υιός του θεού, ο δημιουργός του κόσμου και ο σωτήρας του πεπτωκότος ανθρώπου”[78]. Αυτό επίσης φαίνεται[79]:
1. Από το ότι η δόξα του Γιαχβέ, ως έκφραση της θεότητας και ως μέσο αποκαλύψεώς της στον κόσμο, αποδίδεται από τον ευαγγελιστή Ιωάννη αυτούσια και διαχρονικά στον Ιησού.
2. Από το ότι ο ιωάννειος Ιησούς χρησιμοποιεί για τον εαυτό του σε απόλυτη σύνταξη τη φράση “εγώ είμι”, που αποτελεί στην Παλαιά Διαθήκη το νοηματικό περιεχόμενο και σε ορισμένες περιπτώσεις, στη μετάφραση των Ο΄, και τον τρόπο εκφοράς του ιερού ονόματος του Γιαχβέ.
3. Από το ότι ο Ιησούς ποιεί σημεία πρωτοφανή από πλευράς ποιότητας και μεγέθους στη βιβλική ιστορία, σημεία τα όποια βάσει της παλαιοδιαθηκικής και ιουδαϊκής πίστεως μόνο ο ίδιος ο Γιαχβέ, ως ο απόλυτος κύριος της φύσεως και της ιστορίας, έχει τη δύναμη και την εξουσία να πραγματοποιήσει.
Είναι δεδομένο ότι “από άποψη… πατερικής θεολογίας… στην Π. Διαθήκη πότε ο άγγελος στέλνεται από τον Γιαχβέ και πότε είναι ο ίδιος ο Γιαχβέ… Στην προκειμένη περίπτωση οι Πατέρες είπαν πως ο άγγελος είναι ο Γιαχβέ, και ο Γιαχβέ είναι ο Λόγος”.
ΟΥΡΑΝΙΑ …………«Εάν ο Υιός σάς ελευθερώσει θα είστε πραγματικά ελεύθεροι»
dimelis.gr/%CE%92%CE%99%CE%92%CE%9B%CE%99%CE%91%20%CE%9F%CE%9B%CE%A9%CE%9D%20%CE%A4%CE%A9%CE%9D%20%CE%95%CE%9A%CE%94%CE%9F%CE%A3%CE%95%CE%A9%CE%9D%20%CE%9A%CE%91%CE%99%20%CE%9C%CE%95%CE%9B%CE%95%CE%A4%CE%95%CE%A3%20%CE%95%CE%A3%CE%A9%CE%A4%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%9A%CE%A9%CE%9D%20%CE%A3%CE%A7%CE%9F%CE%9B%CE%A9%CE%9D%20/%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%86%CE%B1.html +++ Ε…………….,ΤΙ ΝΑ ΠΩ…………….+++https://www.youtube.com/watch?v=F2lmnNWVhWk +++ «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Αμήν.»
Ύψη ουράνια
Εκμανθανειν και
Θαλάσσης τά
Βάθη
Ερευναν,
Τολμηρον υπάρχει
Και
Ακαταληπτων,