«Είμαστε στρατιώτες στο Κόμμα του Θεού»

Του Stefan Tempes, Πολωνού εθνικιστή (The Spear) / ΚΟ

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου υπάρχουν δύο μεγάλες δυνάμεις. Δύο μεγάλες δυνάμεις οι οποίες αποτελούν στοιχειώδες κομμάτι της ζωής μας, βασικά στοιχεία του περιβάλλοντός μας. Η Ύλη και το Πνεύμα. Κάθε πτυχή της ύπαρξής μας και ό, τι συνιστά την έννοια της προσωπικότητας χαρακτηρίζεται από ακριβώς αυτά τα δύο στοιχεία, τα οποία αν και βρίσκονται σε αντίθετα άκρα, ενωμένα σχηματίζουν ένα σύνολο. Μόνο από αυτή την ένωση αναδύεται μια πραγματική οντότητα: το άτομο.

Το μονοπάτι που κάθε άτομο πρόκειται να ακολουθήσει έχει πολλά εμπόδια. Δεν είναι δύσκολο να παρατηρήσουμε ότι ο κόσμος που μας περιβάλλει δεν μας βοηθά στο ταξίδι μας. Δεν είναι σύμμαχος μας. Στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία, το θέμα που συχνά συνοδεύει ένα ταξίδι είναι το θέμα του πληρώματος. Παρά το γεγονός ότι ένα πλήρωμα στέκεται μαζί ενωμένο ενάντια στις αντιξοότητες, ο παρατηρητής που στέκεται ψηλά στο κατάρτι, είναι μέλος του πληρώματος αλλά πορεύεται και μόνος. Ο εθνικιστής – ένας αληθινός πολιτικός στρατιώτης, πριν αρχίσει να αλλάζει τον κόσμο, πρέπει πρώτα απ’ όλα να κατακτήσει τον εαυτό του. Προχωρούμε μπροστά προς μια κατεύθυνση, προς τη νίκη, όπως ένας στρατιώτης που αγωνίζεται στο μέτωπο, και διατηρούμαστε από αυτή την κρυμμένη δύναμη που είναι μέσα σε όλους μας, η οποία είναι η κληρονομιά των προγόνων μας. Είναι στο αίμα μας. Φέρνουμε το φως χιλιάδων ψυχών πίσω μας, μάρτυρες που ήρθαν πριν από εμάς και οι οποίοι, μαζί με εμάς, σχηματίζουν μια πραγματική λεγεώνα φωτός, μια λεγεώνα που αγωνίζεται για την ταυτότητά μας. Έχοντας επίγνωση της κοινότητας που διαμορφώνουμε με τους φίλους και τους άλλους ακτιβιστές μας, έχουμε και έναν στόχο, ένα όραμα, το οποίο αντανακλά πλήρως το ρυθμό των καρδιών χιλίων στρατιωτών. Ζεστές καρδιές γεμάτες αγώνα σε κάθε σφαίρα της ζωής που μας φτάνει. Είναι ένα παγκόσμιο χαρακτηριστικό. Ένα χαρακτηριστικό κάθε εθνικιστή από τις δυτικές χώρες μέχρι τη Ρωσία, που εκτείνεται σε δύο ηπείρους. Τα μονοπάτια μας διασταυρώθηκαν πολλές φορές μέσα στα χρόνια. Πολύ καλό έχει βγει από αυτό, αλλά κακό επίσης. Προχωρώντας μπροστά, δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι κάθε έθνος έχει το δικό του χαρακτήρα. Το καθένα έχει το δικό του πνεύμα που το οδήγησε κατά τη διάρκεια των αιώνων. Συνεπώς, περπατάμε μαζί, αν και με κάποια έννοια ξεχωριστά. Αγωνιζόμαστε ως Κόμμα του Θεού, γιατί πιστεύουμε ότι πάμε εναντίον ενός κοινού, ισχυρού εχθρού, ο οποίος προέκυψε από τα ελαττώματα, τα λάθη και τις αδυναμίες μας. Έχει πολλά ονόματα: κομμουνισμός, παρακμή, εκφυλισμός, χάος. Ο αγώνας εναντίον του, αν θέλουμε να τελειώσει με επιτυχία, θα απαιτήσει από εμάς να ανάψουμε μια μεγάλη φωτιά. Μια φωτιά που θα καίει έντονα, αποτελώντας έναν αληθινό οδηγό. Κάποιοι θα το ονομάσουν ενωμένοι με το αίμα των προγόνων μας, άλλοι θα μιλήσουν για την υψηλότερη μορφή πνευματικής συνεκτικότητας που αποτελεί το αληθινό Κόμμα του Θεού. Με τον έναν τρόπο ή τον άλλον, με αυτόν τον τρόπο θέσαμε τον αγώνα μας ενάντια στον σημερινό πολιτισμό που έχει λιμνάσει θέλοντας να τον μεταδώσουμε με νέα και φρέσκια δύναμη!

Σήμερα, όταν ουσιαστικά κάθε στοιχείο της καθημερινότητάς μας καταστρέφεται από δυνάμεις εχθρικές προς εμάς, το πεδίο της μάχης δεν είναι μόνο η πολιτική. Υπάρχει επίσης μια ευρέως καθορισμένη πνευματική σφαίρα. Αυτό πρέπει να μας κάνει κάνουμε μια παύση. Τι κάναμε λάθος; Πού κάναμε λάθος; Φταίει για την τρέχουσα κατάσταση και η δική μας απάθεια; Είναι η απάθειά μας, που μας κάνει έτσι ώστε, αν αντιδράσουμε, να αντιδράσουμε πολύ αργά, όταν ο αντίπαλός μας είναι ήδη κοντά στη νίκη; Ίσως αυτό συμβαίνει επειδή πιστεύουμε ότι οι ευρωπαϊκές αξίες θα προστατευθούν από μόνες τους και ότι είναι αρκετό για μας να χωθούμε άνετα μέσα στα χαρακώματα της παράδοσης, αντί να προχωρήσουμε, να αγωνιστούμε σε κάθε επίπεδο για να εξουδετερώσουμε τις δυνατότητες του εχθρού πριν αυτές ανθίσουν; Τα λόγια του Ernst Junger (βραβευμένου Γερμανού συγγραφέα) σχετικά με αυτό, ότι “οι βωμοί που πέφτουν καταλαμβάνονται από δαίμονες”, απεικονίζει τέλεια με ποιο τρόπο οι δυνάμεις από τις οποίες χάνει σήμερα η Ευρώπη, προέκυψαν.

Όταν η Οικογένεια καταρρέει, όταν το Πνεύμα υποκύπτει στην αδυναμία – τότε έρχονται οι δαίμονες, οι δαίμονες της διαφθοράς, της σήψης, της διεφθαρμένης εκκοσμίκευσης. Οι περισσότεροι εθνικιστές από τη Δύση πιστεύουν ότι αυτά τα προβλήματα δεν είναι γνωστά στους Πολωνούς ή σε άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Πολλές φορές, ίσως δικαιολογημένα, βλέπουμε τις δυτικές χώρες ως χώρες που είναι οι ίδιες ένοχες για την κατάρρευσή τους. Παρ’ όλα αυτά, ξεχνάμε πόσο γρήγορα, στην πραγματικότητα, κατευθυνόμαστε κι εμείς προς την ίδια κατεύθυνση. Είμαι νέος. Είμαι πάνω από είκοσι ετών, όμως, μέσα από όλα αυτά τα χρόνια που είμαι εθνικιστής, μπορώ να δω πως κάθε κοινωνία, αργά ή γρήγορα, κατευθύνεται προς την πορεία του λιμπεραλισμού. Κατόπιν απλά αδυνατίζει, συρρικνώνεται μέχρι που γίνεται και νάνος.

Πολλοί εθνικιστές από το εξωτερικό, βλέποντας δεκάδες χιλιάδες στην Πορεία της Ανεξαρτησίας, μας ζηλεύουν πολύ για αυτή την εκδήλωση, αναγνωρίζοντάς την ως μια μεγάλη επιτυχία. Πολύ λίγοι από αυτούς που σχολιάζουν ωστόσο, συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για μια μικρή ακτίνα υγιούς κρίσης και εθνικής αυτοάμυνας σε μια όλο και μεγαλύτερη θάλασσα ηδονισμού και υλισμού. Είμαστε σε μεγάλο βαθμό, αδύναμοι και διαιρεμένοι. Υπάρχει έλλειψη επιθυμίας για συνεργασία μεταξύ των εθνικιστικών ομάδων, οι οποίες προτιμούν να αυτο-διαιρούνται, κάτι το οποίο εκμεταλλεύεται η κυβέρνηση, η οποία γίνεται όλο και πιο επιθετική απέναντί ​​μας, και στοχοποιούμαστε στη Δύση ως «ακραίοι» ή «εθνικιστές». Τους τελευταίους μήνες υπήρξε μια σειρά αστυνομικών επιδρομών που αφορούσαν νόμιμες πορείες και συγκεκριμένα πολιτικά κινήματα, υποβαθμίζοντας την χώρα μας που έχει σημασία σε διεθνές επίπεδο σε μια μικρή αποικία και μια βάση για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Φίλοι! Εάν θέλουμε να αντιστρέψουμε τη μοίρα της Ευρώπης, η οποία τώρα κινείται προς την αναπόφευκτη κατάρρευση, πρέπει να ενωθούμε κάτω από ένα και μόνο έμβλημα. Δεν είναι ένα πολιτικό έμβλημα, αλλά πρωτίστως, ένα που εκπροσωπεί την πνευματική κοινότητα και τις κοινές της αξίες. Μαζί, πρέπει όχι μόνο να ασχοληθούμε με τους εχθρούς μας, αλλά και να φέρουμε νέες δυνάμεις σε ολόκληρο τον πολιτισμό μας και να αλλάξουμε εντελώς την κατεύθυνσή του. Ας ξεχάσουμε ό,τι είναι νεκρό και άχρηστο. Ας θυμηθούμε την ιστορία και από πού προερχόμαστε, αν και έχουμε γερές ρίζες στο παρελθόν, πρέπει να δράσουμε γενναία στο παρόν, κοιτάζοντας το μέλλον με το κεφάλι ψηλά! Είμαστε εμείς. Είμαστε εμείς και δεν υπάρχει κανένας άλλος που θα δώσει στην Ευρώπη μια νέα κατεύθυνση! Σε κάθε δυνατή σφαίρα: στον πολιτισμό, στην πολιτική, στην κοινωνία και στο πνευματικό επίπεδο. Ας γίνουμε ένα ζωντανό παράδειγμα, μια εναλλακτική λύση σε έναν διεφθαρμένο κόσμο. Ένας πραγματικός αντι-κόσμος – μια πραγματική επιλογή για όλους όσους επιθυμούν μια διαφορετική ζωή. Μια πληρέστερη, πιο όμορφη ζωή, μια ζωή που θα ζούμε όχι μόνο για τους εαυτούς μας, αλλά για τα πιο ευγενή πράγματα και για εκείνα που είναι πρωταρχικής σημασίας. Ο εθνικισμός δεν είναι απλή πολιτική ιδέα. Είναι μια ιδέα που, χωρίς αμφιβολία, αφορά τόσο την Ύλη όσο και το Πνεύμα. Αυτό αφορά κάθε πτυχή των δραστηριοτήτων μας και κάθε βήμα που κάνουμε. Ένας εθνικιστής περνάει από τη ζωή με το κεφάλι ψηλά, οπουδήποτε και αν βρεθεί. Όχι γιατί είναι γεμάτος αλαζονεία και ψεύτικη υπερηφάνεια, αλλά επειδή συνειδητοποιεί ότι είναι μέρος του ίδιου Κόμματος του Θεού, το οποίο φέρνει την αυγή μιας Νέας Ευρώπης.

Μπορεί να υπάρχει κάτι πιο υπέροχο; Τι μπορεί να είναι πιο θαυμάσιο από μια αδελφότητα διαφορετικών εθνών που ενώ δεν απορρίπτουν την ταυτότητά τους, απλώνουν τα χέρια τους το ένα προς το άλλο, όχι με σκοπό να σπείρουν τη διαφωνία και την αναρχία, αλλά με σκοπό μαζί να δημιουργήσουν ένα καλύτερο αύριο;

ΚΟ: Παρεμπιπτόντως, «Κόμμα του Θεού» είναι και η μετάφραση της λέξης «Χεζμπολάχ».

ΚΟ / από εδώ