Στις “Αρνητικές” θερμοκρα­σίες – πάνω από τους +4°C – υ­πάρχει μειωμένη ενέργεια και μειωμένη βιολογική ποιότητα. Αυτό οδηγεί στην αργή αποσύν­θεση του νερού που χάνει την ζω­ογόνο δύναμη του, μια κατάστα­ση που ενθαρρύνει τα παθογόνα βακτήρια. «Στην πραγματικότητα, τα μυστήρια του νερού είναι παρόμοια με αυτά του αίματος στο ανθρωπινό σώμα. Το νερό είναι το αίμα της Γης…

Υδροτεχνολογία

Αν μελετήσουμε τα υδραγωγικά συστήματα των αρχαίων Ρωμαίων, θα παρατηρήσουμε ότι το πόσιμο νερό διοχετευόταν είτε από ξύλινους σωλήνες είτε κατά μήκος φυσικών καναλιών πήλι­νων ή από πέτρα. Αργότερα, κα­θώς οι πόλεις μεγάλωναν και οι ανάγκες για νερό αυξάνονταν, έ­γινε η ατυχής επιλογή να διοχε­τευθεί το πόσιμο νερό σε μεταλ­λικά κανάλια.
Άλλες αρχαίες υδροκατασκευές μεγάλου ενδιαφέροντος, ήταν τα υπόγεια αρδευτικά κανάλια που κατασκευάστηκαν στο Ανατολικό Τουρκεστάν. Ήταν λειτουργικά ακόμη και το 1700 – και τα απο­μεινάρια τους μελετήθηκαν από τον γνωστό εξερευνητή Σβεν Χέντιν. Το νερό έτρεχε σε μεγάλο βάθος σ’ αυτά τα κανάλια και έ­ρεε στο σκοτάδι μέχρι τις περιο­χές που έπρεπε να αρδευτούν. Ο Σάουμπεργκερ σκέφτηκε ότι αυτή η μέθοδος μεταφοράς του νερού στο σκοτάδι και σε χαμη­λές θερμοκρασίες, ήταν ο κύριος λόγος για την γονιμότητα του ε­δάφους που ποτίζονταν – το χαρακτηριστικό των οάσεων του Ανατολικού Τουρκεστάν. Αυτές και πολλές άλλες ιστορικές πα­ρατηρήσεις, έδειχναν ότι οι άν­θρωποι του παλιού καιρού κατεί­χαν άγνωστες για μας γνώσεις και είχαν μεγαλύτερη κατανόηση για τον αληθινό χαρακτήρα του νερού.

Ο Βίκτωρ Σάουμπεργκερ, κά­ποια στιγμή έφτασε στο σημείο να σκεφτεί την πιθανότητα πα­ραγωγής καλού πόσιμου νερού με τεχνητό τρόπο. Χρησιμοποιώντας μια μηχανή που θα αντέ­γραφε τις μεθόδους της Φύσης στην αναδημιουργία και την αναζωογόνηση του νερού, θα ήταν δυνατόν να δημιουργήσει νερό πηγής – και μ’ αυτόν τον τρόπο να εφοδιάσει ανθρώπους που δεν θα μπορούσαν να πάρουν φυσικό νερό εξαιτίας της περιβαλλοντικής καταστροφής. «Είναι απελπιστικά σημαντικό να ανακαλύψουμε από την αρχή τους τρόπους της Φύσης για να σωθούν οι άνθρωποι, τα ζώα και η γη από την  παρακμή και για να μην πεθάνει ο πλανήτης από τη δίψα». Αυτά ήταν τα λόγια του πολύ πριν παρουσιαστούν τα ση­μερινά προβλήματα. (Η Τουρκία φαίνεται ιδιαίτερα ευαισθητο­ποιημένη…)

Ο Σάουμπεργκερ άρχισε να προσπαθεί να αναπαράγει τα φυσικά στάδια από τα οποία περνούν τα στοιχεία του νερού των πηγών. Κατασκεύασε την πρώτη συσκευή διήθησης γύρω στα 1930. Ξεκίνησε με αποστειρωμένο νερό από τον Δούναβη, πρόσθεσε μικρές ποσότητες από συγκεκριμένα μέταλλα, ορυκτά και διοξείδιο του άνθρακα, αφή­νοντας το μίγμα να ρέει σε πέτρι­νους σωλήνες με κυκλωτική σπει­ροειδή κίνηση στο σκοτάδι, ενώ άφηνε την θερμοκρασία του να πέφτει κάτω από το “υδροβιολογικό μηδέν” (+4°C). Έπειτα από μισ μικρή περίοδο αποθήκευσης, ανέβαζε αργά την θερμο­κρασία του νερού στους +8°C. Και τότε το νερό ήταν έτοιμο για : το πιεις. Η φήμη απλώθηκε παντού, όχι ο Σάουμπεργκερ μπορούσε να δημιουργήσει “ζωντανό νερό” και οι άνθρωποι ερχόντουσαν στο σπίτι του για να το δοκιμά σουν. Δείγματα στάλθηκαν από τους δύσπιστους στα εργαστήρια για ανάλυση, όπου αποδείχθηκε ότι το νερό του Σάουμπεργκερ δεν ξεχώριζε καθόλου από το φρέσκο νερό μιας πηγής, τουλά­χιστον χημικά…

Τα σχέδια του Σάουμπεργκερ για υγιή πόσιμο νερό, περιελάμ­βαναν και ανασχεδιασμό των σω­λήνων του νερού, φτιαγμένων α­πό νέα υλικά. Ήταν τελείως αντί­θετος με τους σιδερένιους και τους τσιμεντένιους σωλήνες, τους οποίους όχι μόνο έκρινε ιδιαίτερα επικίνδυνους, αλλά θεωρούσε ότι προκαλούσαν καρκίνο. Το λάθος υλικό του σωλήνα, προκα­λούσε φθορά του από την συνεχή χρήση, αλλά και έδινε ζημιογό­νες ιδιότητες στο ίδιο το νερό. Επιπλέον, τα τοιχώματα των σω­λήνων του πόσιμου νερού πρέπει να είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να “ενθαρρύνουν” την ροή του νε­ρού όπως συμβαίνει και στην Φύση. Ταυτόχρονα έπρεπε να εί­ναι και κακός αγωγός της θερμό­τητας, όπως το καλό και υγιές ξύ­λο. Το υγιές και σωστά χρησιμο­ποιημένο ξύλο, είναι τόσο γερό στον χρόνο όσο και το σίδερο. Επιπλέον, οι σωλήνες πρέπει να  περνούν μέσα από μαλακό, αμ­μώδες έδαφος. Αν η υδρορροή διευθετηθεί με έναν φυσικά σω­στό τρόπο – με την μορφή της δι­πλής περιστροφής – όπωςς ακρι­βώς συμβαίνει και στις ελεύθερες πηγές και ποτάμια, τότε το νερό που θα διοχετεύεται στα σπίτια των ανθρώπων θα είναι δροσερό, φρέσκο, γεμάτο ενέργεια – και θα περιέχει λιγοστά αέρια. Επί­σης, τα παθογονικά βακτήρια θα εξαφανίζονται μέσα σε τέτοιους σωλήνες. Μια μορφή αυτών των σωλήνων κατατέθηκαν το 1934 και ο Σάουμπεργκερ πήρε την πατέντα. Οι προτάσεις του Δρ. Σάουμπεργκερ για την φυσική χρησιμοποίηση του νερού ήταν πολύ αμφιλεγόμενες στους επι­στημονικούς κύκλους:

• Το νερό πρέπει να αφήνεται να ρέει και να ωριμάζει στο δικό του φυσικό περιβάλλον που – α­νάμεσα σε άλλα πράγματα – προ­ϋποθέτει φυσικά αναπτυγμένο δάσος, που περιέχει πολλών ει­δών δέντρα. Κάθε εκτροπή του νερού με αφύσικο τρόπο και κά­θε καταστροφή δάσους πρέπει να σταματήσουν, πριν να είναι πολύ αργά.

• Όλες οι υδροροές, από τα μικρά ρυάκια μέχρι τους μεγά­λους ποταμούς, πρέπει να έχουν όχθες με δέντρα και θάμνους για να τους παρέχουν φυσική σκιά.

• Οι υδροκατασκευές πρέπει να είναι αρμονικές με τις ανά­γκες του νερού και δεν πρέπει να αλλάζουν τις φυσικές μορφές κί­νησης του.
• Οι σωλήνες του νερού – και όλες οι άλλες μέθοδοι μεταφο­ράς νερού – πρέπει να είναι σχε­διασμένοι με τέτοιο τρόπο και α­πό τέτοια υλικά, που να προω­θούν την διατήρηση και την ανά­πτυξη της ιδιαίτερης βιολογικής ποιότητας του νερού.

Πόσα χρόνια άραγε να απέχου­με από τότε που θα αναλάβουν τις… ΕΥΔΑΠ και τις ΔΕΗ του πλανήτη άνθρωποι με γνώση και φαντασία; (αντί των κοντόφθαλ­μων κομματικών στελεχών της Ελλάδας…). Πόσο αργεί η εποχή που η πρόληψη αλλά και η θερα­πεία πολλών ασθενειών, θα επιτυγχάνεται με τη βελτίωση του δικτύου υδροδότησης; Τότε βέβαια, το νερό που θα τρέχει στις βρύσες δεν α είναι H2Ο, αλλά το ίδιο το “αίμα της γης”.

Νέες μορφές κίνησης και ενέργειας

Ο Δρ. Σάουμπεργκερ ασχολή­θηκε και με την παραγωγή χρήσιμων μορφών ενέργειας. Μέσα από παρατηρήσεις και πειράματα, είχε εντοπίσει την α­ντίθεση ανάμεσα στις μεθόδους της Φύσης και της τεχνολογίας των ανθρώπων. Βεβαιωνόταν όλο και πιο πολύ ότι η ανθρώπινη τε­χνολογία θα απειλούσε την ζωή του ίδιου του πλανήτη, τον οποίο τον έβλεπε σαν έναν τεράστιο ζωντανό οργανισμό, πάνω στον οποίον εμείς είμαστε οι μικροορ­γανισμοί του.
«Οι ατμομηχανές και οι μηχα­νές εσωτερικής καύσης – πάνω στις οποίες στηρίζεται ο σύγχρο­νος κόσμος – δεν λειτουργούν ού­τε στο πενήντα τοις εκατό της απαιτούμενης δραστηριότητας. ΙΙερισσότερη από την μισή ενέρ­γεια που χρησιμοποιούν, κατα­στρέφεται ή αχρηστεύεται. Γιατί λειτουργούν τόσο άσχημα; Η Φύ­ση μας δίνει την απάντηση: Γιατί χρησιμοποιούμε λάθος μορφή κίνησης…»

Η μορφή_κίνησης που δημιουργεί, αναπτύσσει, εξαγνίζει και «μεγαλώνει, είναι η “υπερβο­λική σπειροειδής κίνηση”, που εξωτερικά είναι φυγόκεντρη και εσωτερικά κινείται προς το κέ­ντρο. Την συναντούμε παντού στην Φύση: στις σπείρες τθ)ν νε­φελωμάτων του διαστήματος, στην κίνηση του ηλιακού μας συστήματος, στον σχηματισμό του γαλαξία, στην φυσική ροή του νερού, στην κυκλοφορία του αί­ματος, στα ρεύματα του αέρα.
Από την άλλη, η καταστροφι­κή και διαλυτική μορφή κίνη­σης στην Φύση έχει την αντίθε­τη φορά, από το κέντρο προς τα έξω, προς την περιφέρεια – σε ευθείες γραμμές. Τα στοιχεία ε­ξαναγκάζονται να κινηθούν έξω από το κέντρο. Το μέσο πρώτα αδυνατίζει κι έπειτα διαλύεται και καταστρέφεται.
Η περιστροφική κίνηση προς τα μέσα – η «υπερβολική σπειρο­ειδής κίνηση» – είναι συνώνυμη με την πτώση της θερμοκρασίας, την συστολή, τη συγκέντρωση. Η αντίστροφη κίνηση είναι συνώνυμη με την άνοδο της θερμοκρασίας, την θερμότητα, την διαστολή, την επέκτα­ση, την έκρηξη.

Ολόκληρη η σύγχρονη τεχνο­λογία μας βασίζεται πάνω στην ιδέα της κατάρρευσης, στο μέσο της θερμότητας, της ανάφλεξης, της έκρηξης, της προέκτασης… Ο Σάουμπεργκερ συμπέρανε ότι τα ζημιογόνα και φτωχά αποτε­λέσματα της σύγχρονης τεχνολο­γίας, προέρχονται από την αντί­σταση της Φύσης στην επιθυμία του ανθρώπου για καταστροφή και αποσύνθεση! Τα προβλήμα­τα των μεγάλων θερμοκρασιών, η αντίσταση του αέρα, το φράγ­μα του ήχου, είναι επιβεβαιώσεις ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε λά­θος μονοπάτι.

«Η τεχνολογία μας, οδηγεί στον θάνατο! Σπαταλά κάρβουνο κα πετρέλαιο, τα οποία έχουν πιο ση­μαντικούς οικολογικούς ρόλους από το να καίγονται σε avόητεc μηχανές, που αναλώνουν τα υλικά και που δηλητηριάζουν και μολύ­νουν όλο μας το περιβάλλον.»! Αυτές τις απόψεις εξέφραζε ο Σάουμπεργκερ, την δεκαετία τ 1930, όταν καμιά μεγάλη οικολο­γική καταστροφή δεν ήταν ακό­μη ορατή σων ορίζοντα…
Πρότεινε έναν άλλο τρόπο- μιά βιοτεχνολογική μέθοδο – πα­ραγωγής ενέργειας. Μια μέθοδο που θα χρησιμοποιεί την κυκλοειδή μορφή κίνησης, για την θετική παραγωγή ενέργειας από τον αέρα και το νερό. Σύμφωνα με τον παράξενο προφήτη, sη διάσπαση του ατόμου και η ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας οδηγεί το μέλλον των κοινωνιών μας στην απόλυτη καταστροφή.
«Οι θεωρίες του Αϊνστάιν για την απόκτηση ενέργειας από την διάσπαση του ατόμου, είναι μιά προσβολή ενάντια στην Φύση. Ένας βιασμός της… Μπορούμε ό­μως να κάνουμε χρήση της ατομι­κής ενέργειας μέσω της βιοτεχνολογίaς της σύντηξης…»

‘ Ο Σάουμπεργκερ θέλησε να μιμηθεί την σύντηξη που συμβαί­νει στη Φύση με τον σχεδιασμό των μηχανημάτων του που ονό­μασε ‘;μηχανές σύντηξης”. Yποστήριζε_ότι ήταν μοναδικές γιατί δεν χρειάζονταν καύσιμα! «Όλα τα καταστροφικά συστήματα είναι βασι­σμένα πάνα σε κινητήρες έκρηξης, αλλά οι κινητήρες σύντηξης δημιουργούν την δική τους πηγή ενέργειας, με την διαμαγνητική χρήση του νερού και του αέρα. Δεν χρειάζονται άνθρα­κα, πετρέλαιο, ουράνιο ή ενέργεια από την διάσπαση του ατόμου, γιατί μπο­ρούν να παράγουν τψ δική τονς ενέρ­γεια (ατομική) με βιολογικά μέσα και σε ανεξάντλητη ποσότητα – σχεδόν χα-, ρίς καθόλου κόστος. Η ενέργεια  μπο­ρεί να είναι Βιο-ηλεκτρική, δηλαδή καταστροφική, ή Βιο-μαγννητική, δη λαδή αναζαογονητική…»,
Ο Σάουμπεργκερ εστίασε όλο του το ενδιαφέρον στην κατα­σκευή μιας μηχανής για να πα­ράγει ενέργεια απευθείας από νερό και αέρα. Εργάστηκε πάνω σ’ αυτό το 1932 μαζί με τον Δρ. Βίντερ, ένα μηχανικό από την Βιέννη. Είναι γνωστό ότι κατα­σκεύασαν δύο τέτοια μοντέλα, α­πό τα οποία το ένα καταστράφη­κε, γιατί εκτινάχτηκε στο ταβάνι του εργαστηρίου! Δεν μπόρεσε να ελέγξει την τεράστια ποσότη­τα ενέργειας που δημιούργησε. Εφ’ όσον δεν εμπιστεύτηκε τον τρόπο κατασκευής σε κανέναν και πειραματιζόταν συνήθως μό­νος, τα αποτελέσματα και οι λε­πτομέρειες αυτών των παράξε­νων ερευνών δεν είναι γνωστά. Πιστεύεται ότι έχουν καταλήξει στα χέρια των ΗΠΑ…

■ Μια συνάντηση με τον Χίτλερ

Στα μέσα της δεκαετίας του ’30, ο Αδόλφος Χίτλερ άκου­σε για τον Αυστριακό με τις πρω­τότυπες ιδέες για την τεχνολογία και τις παράξενες εφευρέσεις του. Τον προσκάλεσε σε μιά συ­νάντηση, μέσω της Γερμανικής πρεσβείας. Ο Σάουμπεργκερ παρουσιάστηκε ανακαλύπτοντας ό­τι ο Γερμανός Καγκελάριος ήταν πάρα πολύ καλά ενημερωμένος για το έργο του και για τις έρευνές του.
Ο Χίτλερ του ζήτησε μιά λεπτο­μερή εξήγηση των ιδεών και των πειραμάτων του και ο Σάουμπερ­γκερ μίλαγε χωρίς διακοπή για μία ώρα. Περιέγραψε τα λάθη των συγχρόνων τεχνολόγων, τους κινδύνους που εγκυμονούσαν οι μέθοδοι τους για την φύση, αλλά και τις ατέλειες που παρουσίαζε το τετραετές επιστημονικό πρό­γραμμα του Χίτλερ.
Όταν τελείωσε, ο Χίτλερ τον ρώτησε: «Με τι θα αντικαταστή­σεις τις γεννήτριες και τις μεθό­δους που χρησιμοποιούμε σήμε­ρα;» Ο Σάουμπεργκερ απάντη­σε: «Δώσε μου εγκαταστάσεις και προσωπικό – και τα υλικά που θα χρειαστώ – και σε λίγους μήνες θα δεις τις μεθόδους μου για την παραγωγή ενεργείας. Τότε θα μπορείς να αποφασίσεις μόνος σου ποια είναι η πιο αποτελε­σματική και η πιο σωστή μέθο­δος, με τις καλύτερες προοπτικές για το Μέλλον…» -«Και ποια θα είναι η πηγή των καυσίμων μα τις γεννήτριες σου;…» Νερό και αέρας. Περιέχουν όλη την ε­νέργεια που χρειαζόμαστε… ‘.
Τότε ο Χίτλερ έδωσε διαταγή στον γραμματέα της κυβέρνη­σης: «Δώστε σ’ αυτόν τον Αυ­στριακό – που έχει ιδέες που με ενδιαφέρουν πολύ – όλα όσα χρειάζεται για να αποδείξει ότι έχει δίκιο….»

Μόλις ο Σάουμπεργκερ απο­χώρησε, ο διευθυντής του “Επι­στημονικού Ινστιτούτου Κάιζερ” αλλά και υφυπουργός, Φρίντριχ Βίλουν – ο οποίος είχε παρακο­λουθήσει την συζήτηση – πλησία­σε τον Σάουμπεργκερ και τον κα­τηγόρησε ότι προσπαθούσε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Χίτλερ για να του βάλει «ανόητες ιδέες” στο μυαλό. Οι δυο άντρες λογομάχησαν πολύ έντονα και ο Σάουμπεργκερ έφυγε πολύ θυμω­μένος. Αργότερα όταν τον ξανα­κάλεσαν στην Καγκελαρία, δεν πήγε αλλά έφυγε στην Αυστρία.
Όταν το 1938 η Γερμανία προσάρτησε την Αυστρία, αμέ­σως ο Σαάουμπεργκερ έλαβε μή­νυμα από τον Τζούλιους Στράικερ, ότι υπήρχε ρητή διαταγή του Φύρερ, να του παρέχουν ότι ζητήσει. Του έδωσαν δέκα εκα­τομμύρια μάρκα για να διευθε­τήσει με τις μεθόδους του την ξν-λεία και τα δάση της Βαυαρίας, της Βόρειας Αυστρίας και της Βοημίας. Ένα μεγάλο εργαστή­ριο στην Νυρεμβέργη ήταν επί­σης διαθέσιμο για τις έρει -του. Εκεί, ο Σάουμπεργκερ, μαζί με τον γιο του Βάλτερ, συνέχισαν τα πειράματα για να εξάγουν η­λεκτρική ενέργεια απευθείας α­πό μια υδρορροή.
Σύντομα τα ηλεκτρικά φαινό­μενα άρχισαν να εμφανίζονται, το φορτίο μπορούσε να ενισχυθεί μέχρι τα 50.000 βολτς. Το ότι το νερό μπορούσε να παράγει από μόνο του τόσο μεγάλο φορτίο ή­ταν κάτι το απίστευτο. Αλλά προς στιγμήν δεν κατέληξε σε κάποια πρακτική χρήση – κι έτσι επέστρεψε για λίγο στην Αυ­στρία.

Μετά το ξέσπασμα του Β’ Πα­γκοσμίου Πολέμου, το 1943, κά­λεσαν τον Σάουμπεργκερ για στρατιωτική υπηρεσία, γιατί α­κόμη και οι γέροι έπρεπε να πο­λεμήσουν. Διορίστηκε διοικητής ενός λόχου αλεξιπτωτιστών(!) στην Ιταλία, αλλά δεν έμεινε για πολύ εκεί, όταν έφτασαν διατα­γές από τον Χίμλερ για να πα­ρουσιαστεί στο Κολέγιο των Ες-Ες σιο Ρόζενχάγκελ της Βιέννης.
Όταν έφτασε εκεί, οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Μάουτχάουζεν. Εκεί συναντήθη­κε με τον υπασπιστή του Χίμλερ που του έδωσε το μήνυμα: «Σκε­φτήκαμε πολύ τις επιστημονικές σου έρευνες και καταλήξαμε ότι είναι πολύ σημαντικές. Μπορείς να διαλέξεις… Ή θα μείνεις στο Μάουτχάουζεν ν’ αναλάβεις την διοίκηση μιας επιστημονικής ο­μάδας από τεχνικούς και φυσι­κούς που θα σου δώσουμε από τους κρατουμένους, για να κατα­σκευάσεις μηχανές που θα χρη­σιμοποιούν την ενέργεια που α­νακάλυψες, ή αλλιώς θα σε κρε­μάσουμε..

Ο Σάουμπεργκερ, φυσικά δέ­χτηκε και άρχισε μιά περίοδος ε­ντατικής έρευνας. Υπάρχουν α­ξιόπιστες μαρτυρίες επιστημό­νων που δούλεψαν μαζί του στο Κολέγιο των Ες-Ες στην Βιέννη, ότι ξεκίνησε να τελειοποιεί μο­ντέλα “ιπτάμενων αντικειμένων” με βιοτεχνολογικά μέσα! Το 1945, ο Σάουμπεργκερ ανακοί­νωσε ότι τα λειτουργικά σχέδια για ιπτάμενα οχήματα και υπο­βρύχια είχαν τελειώσει και μπο­ρούσαν να κατασκευαστούν δυο διαφορετικά μοντέλα.
Με τις νέες μορφές κίνησης και ενέργειας που είχε ανακαλύ­ψει, κατασκεύασε πολλά μοντέλα ιπτάμενων δίσκων, τα οποία λει­τούργησαν και πέταξαν, ακόμη και επανδρωμένα, σε μυστικές δοκιμαστικές πτήσεις!
Μεγάλο μυστήριο καλύπτει ό­λη την υπόθεση, για τους Ιπτάμε­νους Δίσκους που κατασκεύασαν οι Ναζί… Στο τέλος του πολέμου, εμφανίστηκε μια ομάδα Αμερι­κανών που φαινόταν να καταλα­βαίνει τι συμβαίνει – και κατά­σχεσε τα πάντα. Έπειτα από α­νακρίσεις, ο Σάουμπεργκερ μπή­κε σε “πρόγραμμα προστασίας και παρακολούθησης”. Ένα ση­μαντικό κομμάτι της μηχανής, που κρατούσε μυστικά ο Σάου­μπεργκερ σε ένα διαμέρισμα, α­νακαλύφθηκε από τις Ρωσικές μυστικές υπηρεσίες.

Ανατίναξαν το διαμέρισμα φεύγοντας, για να μην ανακαλύψει κάποιος άλλος τυχόν πληροφορίες που τους διέ­φυγαν…
Πολλοί από τους κρατούμε­νους συνεργάτες του Σάουμπερ­γκερ ήταν Ρώσοι, που επέστρε­ψαν στην Σοβιετική Ένωση. Όταν οι Ρώσοι ανέπτυξαν τις διαστημικές ρουκέτες τους, κυκλοφόρησε η πληροφορία ότι εί­χαν κάνει χρήση κάποιων σχε­δίων του Σάουμπεργκερ. Άλλωστε είναι γνωστό ότι πολύ μεγάλο μέρος των τεχνολογικών εξελίξε­ων που ακολούθησαν μετά τον πόλεμο, οφείλεται στην εκμετάλ­λευση των Ναζιστικών επιστημο­νικών προγραμμάτων από τους Συμμάχους.
Στην δεκαετία του ’50, ο Σάου­μπεργκερ κρατήθηκε παρά την θέληση του στις Η.Π.Α., όπου τον ανάγκασαν να δουλέψει σε έ­να μυστικό εργαστήριο στην Αρι­ζόνα. Αργότερα, του επέτρεψαν επιστρέψει στην πατρίδα του.

Πέντε μέρες έπειτα από την επι­στροφή στο σπίτι του – στις 25 Σεπτεμβρίου 1958 – ο Βίκτωρ Σάουμπεργκερ πέθανε στο Λιντς (γενέτειρα και του Χίτλερ), σε η­λικία 73 ετών. Έλεγε ξανά και ξανά: «Μου πήραν τα πάντα.Τα πάντα! Δεν μου ανήκει καν ο εαυτός μου…»

eleftheri-epistimi

Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.

Αν μελετήσουμε τα υδραγωγικά συστήματα των αρχαίων Ρωμαίων, θα παρατηρήσουμε ότι το πόσιμο νερό διοχετευόταν είτε από ξύλινους σωλήνες είτε κατά μήκος φυσικών καναλιών πήλι­νων ή από πέτρα. Αργότερα, κα­θώς οι πόλεις μεγάλωναν και οι ανάγκες για νερό αυξάνονταν, έ­γινε η ατυχής επιλογή να διοχε­τευθεί το πόσιμο νερό σε μεταλ­λικά κανάλια.
Άλλες αρχαίες υδροκατασκευές μεγάλου ενδιαφέροντος, ήταν τα υπόγεια αρδευτικά κανάλια που κατασκευάστηκαν στο Ανατολικό Τουρκεστάν. Ήταν λειτουργικά ακόμη και το 1700 – και τα απο­μεινάρια τους μελετήθηκαν από τον γνωστό εξερευνητή Σβεν Χέντιν. Το νερό έτρεχε σε μεγάλο βάθος σ’ αυτά τα κανάλια και έ­ρεε στο σκοτάδι μέχρι τις περιο­χές που έπρεπε να αρδευτούν.
Ο Σάουμπεργκερ σκέφτηκε ότι αυτή η μέθοδος μεταφοράς του νερού στο σκοτάδι και σε χαμη­λές θερμοκρασίες, ήταν ο κύριος λόγος για την γονιμότητα του ε­δάφους που ποτίζονταν – το χαρακτηριστικό των οάσεων του Ανατολικού Τουρκεστάν. Αυτές και πολλές άλλες ιστορικές πα­ρατηρήσεις, έδειχναν ότι οι άν­θρωποι του παλιού καιρού κατεί­χαν άγνωστες για μας γνώσεις και είχαν μεγαλύτερη κατανόηση για τον αληθινό χαρακτήρα του νερού.

Νέες μορφές κίνησης και ενέργειας

■ Μια συνάντηση με τον Χίτλερ

Πέντε μέρες έπειτα από την επι­στροφή στο σπίτι του – στις 25 Σεπτεμβρίου 1958 – ο Βίκτωρ Σάουμπεργκερ πέθανε στο Λιντς (γενέτειρα και του Χίτλερ), σε η­λικία 73 ετών. Έλεγε ξανά και ξανά: «Μου πήραν τα πάντα.Τα πάντα! Δεν μου ανήκει καν ο εαυτός μου…»

πηγη

Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.