Διατροφή και Πνευματική και Φυσική Εξέλιξη

Συχνά αρκετός κόσμος παραγνωρίζει τη σημασία της διατροφής στην πνευματική εξέλιξη. Όσοι όμως δεν αναγνωρίζουν ή υποβαθμίζουν το ρόλο της διατροφής στην πνευματική τους εξέλιξη, ακόμα και στην διαμόρφωση του σώματος και της εξωτερικής τους ζωής, απλά δεν έχουν αναπτύξει αρκετή παρατηρητικότητα, ή/και διάφορες κατοχές και στοιχειακά του σώματος εμποδίζουν την παρατήρηση αυτή, καθοδηγούν τη σκέψη και εμποδίζουν τον άνθρωπο να δει την αλήθεια.

Πολύ συχνά, ο λόγος του ανθρώπου και σκέψη του, είναι η σκέψη των κατοχών και των στοιχειακών του σώματος αντί για τη σκέψη και το λόγο της ίδιας της ψυχής. Ωστόσο, ο άνθρωπος πρέπει να γίνει κύριος των κατώτερων στοιχείων του και να οργανώσει τη φυσιολογία του βάσει ενός ανώτερου οράματος, αντί να ελέγχεται από κατώτερες ωθήσεις και θελήσεις, που μόνο σε παρακμή, φθορά και τελικά στο θάνατο οδηγούν.

Η διατροφή λοιπόν πρέπει να προσαρμοστεί ανάλογα, να γίνει πιο φυσική καταρχήν, και προοδευτικά όλο και λιγότερο πυκνή, περισσότερο υγρή και πιο αιθερική. Μετά την αποβολή όλων των ζωικών τροφών απ’ τη διατροφή του, οι οποίες κρατούν το σώμα και το νου σε πολύ χαμηλή, ζωική δόνηση, και άρα με πολλές προσκολλήσεις, εγωισμούς, μηχανιστικές αντιδράσεις και πάθη, κατόπιν πρέπει να επιστρέψει στην φυσική φυτική διατροφή, με όλο και λιγότερες αφύσικα μαγειρεμένες και επεξεργασμένες τροφές.

Οι μαγειρεμένες κι επεξεργασμένες τροφές καταστρέφουν την αιθερική ενέργεια των φυτών και διαστρέφουν τη δομή της ύλης. Έτσι και ο νους του ανθρώπου μένει μουντός και με πολλές στρεβλώσεις. Μια ωμή φυτική διατροφή, επιτρέπει στο σώμα και στο νου να είναι σύμφωνο με την εξέλιξη της γης και τις επιταγές του Όντος που κυβερνά τη γη. Οι ωμές φυτικές τροφές δίνουν τις απαραίτητες «πληροφορίες» της γης στον άνθρωπο που χρειάζεται να πάρει τις εμπειρίες αυτού του πλανήτη.

Ακόμα όμως και μια ωμή φυτική διατροφή, σταδιακά θα πρέπει να γίνει κι αυτή πιο ρευστή κι αιθερική, με μείωση των ξηρών καρπών και άλλων πυκνών τροφών. Κατόπιν μπορεί να φτάσει κανείς στο στάδιο της τελείως ρευστής διατροφής, και, αν εξελιχτεί αρκετά, να τρέφεται κατευθείαν με την πράνα της ατμόσφαιρας.

Λόγω της προσκόλλησης στο σώμα (υλισμός) και στις συνήθειες του σώματος, λόγω του φόβου του θανάτου και λόγω του ότι, όπως προαναφέρθηκε, ο άνθρωπος χειραγωγείται από τα κατώτερα στοιχειακά και κατοχές του, συχνά αντιδρά πολύ άγαρμπα όταν οι διατροφικές του συνήθειες απειλούνται, ακόμα και με αρκετό φόβο και θυμό, και προσπαθεί να προστατέψει τις συνήθειές του πάση θυσία. Έτσι, στην προοπτική μιας αλλαγής στη διατροφή του, παραβλέπει τα οφέλη και προβάλλει άρνηση.

Ο αγώνας ενάντια στον υλισμό (ως ταύτιση με το σώμα) και στο ξεπέρασμα της βαριάς δόνησης της ύλης, είναι πολύ δύσκολος και σφοδρός. Όμως είμαστε εδώ στη γη για να πνευματικοποιήσουμε την ύλη, να εξαγνίσουμε δηλαδή τα στοιχεία της ύλης και να τα παραδώσουμε στη Πηγή τους.

Αντίθετα, η σπατάλη της ψυχικής ενέργειας, μάς κάνει να λειτουργούμε αυτόματα, χωρίς έμπνευση, να είμαστε μηχανικά όντα, σκλάβοι του σώματος, των επιθυμιών και σκλάβοι επίσης άλλων ανθρώπων και διαφόρων υποβολών. Η έλλειψη ψυχικής ενέργειας είναι η αιτία της φτώχιας σε όλα τα επίπεδα. Η σπατάλη της ψυχικής ενέργειας γίνεται βασικά μέσα απ’ το σεξ, τις λάθος τροφές και τις ηδονές γενικά, την λάθος χρήση του λόγου και τη πολυλογία, τις πολλές επαφές και την διάσπαση της προσοχής στα φαινόμενα των αισθήσεων.

Πραγματικά, ο κόσμος μας εδώ στη γη και ο τρόπος που λειτουργούν οι κοινωνίες προγραμματίζουν τον άνθρωπο να ζει απ’ το πρωί ως το βράδυ μια ζωή σπατάλης της ψυχικής του ενέργειας. Κι έτσι μένει ένα μηχανικό ον, που δεν μπορεί να φωτιστεί και να αποκτήσει το κοντρόλ του εαυτού του. Τότε αφήνεται στην «τυχαιότητα», νομίζει ότι όσα του συμβαίνουν είναι τυχαία, καθώς ο νους του λόγω έλλειψης ψυχικής ενέργειας δεν μπορεί να κάνει τις διασυνδέσεις εκείνες που θα του δείξουν τις αιτίες των όσων τού συμβαίνουν.

Η έλλειψη διαλογισμού επίσης, δεν μάς επιτρέπει να ανανεωθούμε και να προσλάβουμε τις νέες κοσμικές ενέργειες που ανά τακτά χρονικά διαστήματα στέλνουν στη γη ανώτερες πηγές. Με την έλλειψη διαλογισμού, μένει ο άνθρωπος στο ίδιο συνειδησιακό επίπεδο, κάτι που αργά ή γρήγορα θα φέρει κρίσεις, γιατί έτσι εναντιώνεται στην εξέλιξη.

Ρώτησες ποτέ τον εαυτό σου; Γιατί οι άνθρωποι συνεχίζουμε να δημιουργούμε την ίδια πραγματικότητα αφού μπορούμε να δημιουργήσουμε οποιαδήποτε άλλη θέλουμε; Γιατί δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε μια άλλη πιο ανθρώπινη και υγιή ζωή; Γιατί συνεχίζεις να έχεις την ίδια δουλειά, τις ίδιες σχέσεις; Γιατί ξαναζούμε ξανά και ξανά τα ίδια και τα ίδια μονότονα και πληκτικά μέχρι τον θάνατο; Πως αλλάζει αυτό; Αλλάζει; Ο ορισμός της σχιζοφρένειας είναι να κάνεις τα ίδια πράγματα με τον ίδιο τρόπο και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα. Παρ ολ’ αυτά οι άνθρωποι αυτό ακριβώς κάνουν. Πως περιμένεις να αλλάξεις το οτιδήποτε, αν κάνεις τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο συνεχώς;

Βρες τους Πνευματικούς σου Συμμάχους

«Όταν όλοι που βρίσκονται γύρω σου σε αφήνουν μόνο σου, τότε αυτό λέγεται μοναξιά. Όταν εσύ τους αφήνεις όλους μακρυά σου τότε αυτό λέγεται μοναχικότητα.»Υπάρχει μία μεγάλη διαφορά σε αυτές τις δύο παραπάνω καταστάσεις εφόσον πολύ απλά η πρώτη είναι ένα αποτέλεσμα και η δεύτερη είναι αιτία.

Όντας ένα κοινωνικό ον είναι πάρα πολύ δύσκολο να είσαι μόνος σου κατ’ επιλογή, όταν δεν ακολουθεί η σωστή παρέα. Το να συσχετίζεσαι απλά με ανθρώπους τυχαία—χα! Τίποτα δεν είναι τυχαίο, ούτε καν το ατύχημα—είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το να βρεις έναν ή περισσότερους πνευματικούς συμμάχους. Είναι σίγουρο ότι με το να είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί είναι αρκετά δύσκολο να εντοπίσεις και πόσο μάλλον να διατηρήσεις σχέσεις, οι οποίες συνδέονται με κάποιο ιδιαίτερο δεσμό.

Μύθοι των Θεών για να Ζεις, άλλη μία Ψευδαίσθηση!

Χωρίς αμφιβολία, σημαντικός φορέας της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας είναι ο μύθος, η μυθολογία με την οποία μεγάλωσαν αρκετές γενιές και τότε, αλλά και σήμερα. Ο Δυτικός όμως πολιτισμός εδώ και χρόνια αντί να κατανοήσει ότι αυτοί οι μύθοι δεν παίζουν κανένα άλλο ρόλο παρά να διδάξουν τον ίδιο τον άνθρωπο, ότι αφορούν αυτόν άμεσα, αυτόν και τους κατ’ όνομα θεούς του, αντιμετωπίζει το μύθο σαν μία ανθολογία ευχάριστων ιστοριών που οι καλύτερες από αυτές φθάνουν στο κινηματογραφικό πανί με ή χωρίς γυαλιά 3D.

Χωρίς να απορρίπτουμε και αυτή τη διάσταση στον αρχαίο ελληνικό μύθο ή τον ρόλο των θεών μέσα σε αυτό, οι μύθοι αποτελούν αφηγήσεις με τη διαφορά ότι ενσωματώνουν και έναν υπερβατικό χαρακτήρα, δηλαδή προσπαθούν να εξηγήσουν τη σχέση του ανθρώπου με τις δυνάμεις εκείνες που δρουν και υπάρχουν εκτός του πεδίου της δράσης του.

Μιλούν τα Αγάλματα ! Τι λένε;