ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΥΣ – ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΓΝΩΣΗ

συναθροίζονται και συνδιαμορφώνουν ένα συλλογικό νοοσφαιρικο πεδίο εξαιρετικά ευαίσθητο, το οποίο αντιδρά στις δράσεις των άλλων ανθρώπων ή ομάδων που ενεργούν στο τώρα, με απόλυτη επίγνωση των πράξεων τους είτε με ουτιδανό, είτε με ευκλεή τρόπο. Δηλαδή, ο χώρος αυτός είναι σε διαρκή και αλληλεπιδρώσα σχέση με ολόκληρο το σύστημα και τα φαινόμενα της Γαίας, όπως είναι ο καιρός και, πιθανότατα, όπως κάποιοι ερευνητές υποδεικνύουν, με ολόκληρη τη Δημιουργία.

          Ως σύστημα, ορίζουμε οποιασδήποτε μορφής φυσική υπερδομή, όπως ο άνθρωπος, καθώς και οποιασδήποτε μορφής υποδομές που συνθέτουν ενδιάμεσες δομές ή άλλες υπερδομές. Τέτοιες είναι οι χημικές ενώσεις, καθώς και οι φυσικο-χημικές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στη Γη και στα άστρα, όπως η μετατροπή του υδρογόνου σε ήλιο. Εντροπία, επίσης, ενός συστήματος ονομάζουμε τον ποσοτικό δείκτη που μας ενημερώνει για το πόσο αποδομημένο ενεργειακά είναι αυτό το σύστημα. Πρόκειται για μία μαθηματική έκφραση της Φυσικής, που αποτυπώνει αυτήν ακριβώς τη στάθμη αποδόμησης και αταξίας. Η Φύση, λοιπόν, για όσους την παρατηρούν χωρίς επίγνωση του σκοπού της Δημιουργίας, εμφανίζεται ότι ακολουθεί ενεργειακά αποδομητικές διαδρομές και ότι ικανοποιεί πάντα αυτό που ονομάζουμε Β’ Νομό της Θερμοδυναμικής. Ότι, δηλαδή, όλα τα συστήματα βαίνουν πάντα και αντεπίστροφα προς μία στάθμη μέγιστης ενεργειακής αποδόμησης και ελάχιστης τάξης.
          Ωστόσο, ο ψευδαισθησιακός αυτός νόμος καταρρέει όταν καλείς τη σύγχρονη επιστήμη να σου εξηγήσει πώς από ένα ελάχιστο ενεργειακό σύστημα που συνθέτουν κάποιες οργανικές βάσεις και μερικά αμινοξέα σε αταξία, παράγεται ο άνθρωπος, ή το πώς, για παράδειγμα, από μία αστρική «σούπα» νεφών παράγεται αυθόρμητα τάξη και ακολουθεί γένεση αστέρων και γαλαξιών.
          Η σύγχρονη επιστήμη αγνοεί συστηματικά την παρουσία μέσα στη Δημιουργία ενός μορφογενετικού πρότυπου το οποίο, ουσιαστικά,υπαγορεύει κατά τρόπο αρχιτεκτονικό τη συσχέτιση των διαφόρων κοσμικών υπομονάδων και τη σύνθεση τους στη συμπαντική πολυποικιλότητα που γνωρίζουμε.