ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΙ ΣΥΛΛΕΚΤΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΟΒΙΛΛΟΥΠΕΡΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΕΣ

ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΙ ΣΥΛΛΕΚΤΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΟΒΙΛΛΟΥΠΕΡΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΕΣ

Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου, πολλοί πίστευουν ότι οι πυραμίδες είναι τάφοι.

Οι περισσότεροι δεν θέλουν να σκεφτούν τίποτε αλλά κάποιοι άλλοι ακούν την άποψη , ότι οι πυραμίδες ήταν εργοστάσια ισχύος.

Μέσα του όμως ο καθένας δυσκολεύεται να πιστέψει ότι οι πυραμίδες είναι παραπάνω από τάφοι.

Τα πράγματα δεν είναι όμως έτσι.

Η πηγή του άρθρου και οι φωτογραφίες είναι από τον Δημοσθένη Λιακόπουλο και τον τόμο 10 – “Στα ίχνη των θεών”, και η επιμέλεια έγινε από τον συνεργάτη της Αθέατης γνώσης Δημήτρη Παπαδούδη.

Όταν η ύλη παίρνει το σχήμα του συμβόλου του Τριαδικού Θεού , το Λάμβδα , τότε
αποκτά την ιδιότητα να συλλέγει την ενέργεια που ελεύθερη υπάρχει στον χώρο.

Μέσα λοιπόν σε κάθε πυραμίδα , υπάρχει μια άλλη ενεργειακή , τις ιδιότητες της οποίας όμως χρειάζεται ειδική τεχνολογία για να τις εκμεταλευτείς.

Έτσι οι πυραμίδες είναι μέρος ενός πολύ σημαντικού τρόπου συλλογής και εκμετάλλευσης ενέργειας .

Την μέθοδο συλλογής και εκμετάλλευσης ενέργειας την γνώριζαν όλοι οι θεοί και συνέλεγαν την ενέργεια των άστρων των αστερισμών , δημιουργώντας για το κάθε αστρικό σύστημα και ένα σύστημα πυραμίδων που να απορροφά την ενέργεια των άστρων.

Για τον λόγο αυτό οι πυραμίδες ήταν στοιχισμένες με τέτοιο τρόπο που να συντονίζονται με τα άστρα του αντίστοιχου αστερισμού.

Για να γίνει αυτό και να παίρνουν ενέργεια , η μέθοδος απαιτούσε μια χρυσή κορυφή με μια χρυσή ακίδα.

Το σύνολο μάλιστα της ενέργειας μπορούσε να μεγιστοποιηθεί καθώς αφού συλλεγότανε , μεταφερόταν , στα κέντρα αέναης χρήσης και πολλαπλασιαζότανε.

Μερικά τέτοια κέντρα υπήρχαν:

1. Ένας στο Κούσκο του Περού.

2. Ένας Καιλάς.

3. Ένας Δαλάι Σαγκάρ.

4. Ένας Καύκασο.

5. Ένας Όλυμπο.

6. Ένας Όλυμπο Κρήτης.

7. Ένας Όρος Σάστα.

Το δίκτυο συλλογής της αστρικής ενέργειας της Αιγύπτου , στα οποία το δίκτυο των κτισμάτων με τους συλλέκτες ενέργειας που βρισκόταν απλωμένα σε συμφωνία με τους αστερισμούς είναι τα παρακάτω:

1. Ο Ενεργειακός συλλέκτης του Αμπουσίρ που βρισκόταν σε συμφωνία με τις Πλειάδες.

2. Ο Ενεργειακός συλλέκτης στην Γκίζα.

3. Ο Ενεργειακός συλλέκτης της Ανδρομέδας.

4. Ο Ενεργειακός συλλέκτης του Σείριου.

5. Ο Ενεργειακός συλλέκτης του Αλτεμπαράν.

6. Ο Ενεργειακός συλλέκτης του Αλταίρ.

Όπως είδαμε στην Αίγυπτο λοιπόν όπως και σε τόσα και τόσα μέρη του κόσμου έτσι και στην Κεντρική Αμερική υπήρχαν συνδυασμοί πυραμιδών μέσω των οποίων οι θεοί έπαιρναν ενέργεια από τις υπερίνες.

Το ευτύχημα γι αυτούς είναι ότι οι υπερίνες αποτελούσαν και αποτελούν ένα δαιδαλώδες συμπαντικό δίκτυο και οι περισσότερες συνδέονταν μεταξύ τους με αποτελέσμα να μπορούν να γίνονται συνδυασμοί μεταξύ των υπερινών και μεταξύ των άστρων , των γειτονικών αστερισμών.

Ειδικά στο Γιουκατάν υπήρχε πανσπερμία συνδυασμών και ήταν μια από τις πιο παραγωγικές περιοχές του πλανήτη όσον αφορά την συλλογή ενέργειας από τα άστρα.

1. Ενεργειακός συλλέκτης Τεοτιουακάν.

2. Ενεργειακός συλλέκτης Τσίτσεν Ίτζα.

3. Ενεργειακός συλλέκτης Κασσιόπης.

4. Ενεργειακός συλλέκτης Μεγάλης Άρκτου.

Δείγμα Ενεργειακού συλλέκτη τώρα στην περιοχή των Ινδιών είναι αυτός του Άνγκορ Βατ που παίρνει ενέργεια από τον αστερισμό του Περσέως.

Άφου είδαμε κάποια πράγματα σχετικά με τους ενεργειακούς συλλέκτες και το πως μπορούσαν οι άνθρωποι να πάρουνε ελεύθερη ενέργεια από τα άστρα των αστερισμών , ας δούμε και κάποια πράγματα σχετικά με έναν στροβιλλουπερπολλαπλασιαστή και συγκεκριμένα αυτόν που βρίσκεται στην περιοχή των Ιμαλαιών και στο όρος Κάιλας.

Στην περιοχή αυτή λοιπόν που σημαίνει η γη του Απολλώνα , βρίσκονται αρχικά δύο λίμνες του καλού και του κακού όπως λένε οι ντόπιοι που ονομάζονται , Μανσαροβάρ και Ρακάς Ταλ.

Η λίμνη Μανσαροβάρ, είναι σχεδόν κυκλική και έχει γλυκό , φρέσκο δηλαδή νερό και είναι η λίμνη του Κάι δηλαδή του Απόλλωνα.

Αντίθετα η διπλανή λίμνη , η Ρακάς Ταλ , έχει νεκρό νερό , δηλαδή πολύ αλμυρό , έχει σχήμα ημισέληνου που είναι το σύμβολο της Λίλιθ και θεωρείται η λίμνη του κακού.

Και οι δύο πλευρές έκαναν τις λίμνες κοντά η μια στην άλλη ως σύμβολο αρμονικής συνύπαρξης αλλά πάνω απ όλα τις ήθελαν για να τις χρησιμοποιήσουν σαν δεξαμενές ωφέλιμης και νεκρής ενέργειας.

Η μονάδα του πολλαπλασιασμού ενέργειας στο όρος αυτό , που υπήρχε ακριβώς απέναντι από τις δύο λίμνες , κατασκευάστηκε πάνω σε μια βάση που αποτελείτο από δύο ενιαία κομμάτια βράχου με δύο περίπου χιλιόμετρα μήκος το καθένα τοποθετημένα πάνω στο άλλο.

Τα κομμάτια αυτά του βράχου δεν ήταν φυσικά αλλά τεχνητά , προιόν της υπερτεχνολογίας των ΕΛ .

1. Μονομπλόκ-βράχος , πάνω στον οποίο βρισκόταν το κτήριο διοίκησης και τηλεπικοινωνιών.

2,3. Οι δύο επίπεδοι ενιαίοι βράχοι πάνω στους οποίους στήθηκε η μονάδα συλλογής της ενέργειας των πυραμίδων της Ευρώπης.

4. Το βόρειο κάτοπτρο , το δεξί τμήμα του οποίου λείπει γιατί καταστράφηκε από τον βομβαρδισμό των Ατλάντων .

Η Καιλάς λοιπόν , ήταν ουσιαστικά ένα δίκτυο ενεργειακής διαχείρισης που σε συνδυασμό με το δίκτυο πυραμίδων που υπήρχαν εν ενεργεία παγκόσμια , μετέτρεπε την κοσμική ενέργεια και την ενέργεια των άστρων σε διαχειρίσιμη ενέργεια.

Για το λόγο αυτό υπήρχαν δύο τεράστιες κεραίες συλλέκτες δεξιά και αριστερά της εξέδρας ελέγχου με άνοιγμα 108 μοίρες και 30 μοίρες αντίστοιχα.

Παρόμοια κατασκευή είχαν κάνει και οι Μπαχομέχ στο Δαλάι Σαγκάρ 240 χιλιόμετρα δυτικά με σκοπό να εκμεταλλευτεί την ενέργεια που διοχετευότανε στην περιοχή από τους πυραμιδικούς συλλέκτες.

Έτσι δημιούργησαν δύο τεχνητές λίμνες μέσα στις χαράδρες ώστε να μπορέσει να μετατρέψει την διαθέσιμη ενέργεια σε χρησιμοποιήσιμη.

Για να επιστρέψουμε όμως στον στροβιλλουπερπολλαπλασιαστή , ουσιαστικά το εργοστάσιο αυτό , ήταν μια ολόκληρη πόλη και εκεί πολλαπλασιαζόταν η ενέργεια.

Για να γίνει αυτό χρειαζότανε δύο δεξαμενές νερού μεγάλης χωρητικότητας.

Η τότε μέθοδος εκμετάλευσης της ενέργειας βασιζότανε στην δυνατότητα αποθήκευσης πληροφορίας , στην λεγόμενη μνήμη του νερού και αυτό ξεφεύγει από την τεχνολογία που έχουμε τώρα.

Καθώς η ενέργεια ερχότανε στον βόρειο και δυτικό κατοπτρό-συλλέκτη διοχετευότανε στους στροβιλλουπερπολλαπλασιαστές δεξιά και αριστερά , που βρισκότανε οριακά κάτω από το έδαφος και από εκεί διοχετευότανε στους σταθμούς διαχείρισης της Μανσαροβάρ και της Ρακάς Ταλ.

Βορειοδυτικά της Κάιλας και του στροβιλλουπερπολλαπλασιαστή , βρισκότανε το ανάκτορο και η πυραμίδα του Απόλλωνα.