Απελευθέρωση από τα παιχνίδια δύναμης (ο ρόλος του τρομοκράτη)
Ο ρόλος του Τρομοκράτη
Μερικές από τις πεποιθήσεις που δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα μπορεί να είναι:
Συναισθήματα που μπορεί να έχουμε όταν συνυπάρχουμε με τρομοκράτες, επειδή τους φοβόμαστε, τους επιτρέπουμε να μας τρομάζουν και χάνουμε την ηρεμία και την αγάπη μας για αυτούς.
Μερικές θετικές πεποιθήσεις αλληλεπίδρασης με τους τρομοκράτες:
Ένα παράδειγμα «εγώ μηνύματος» προς ένα Τρομοκράτη.
Ο ρόλος του Τρομοκράτη
Όταν κάποιος είναι στο ρόλο του τρομοκράτη μας ελέγχει κάνοντας μας να τον φοβόμαστε. Δεν τολμάνε να τον πλησιάσουμε, να του ζητήσουμε οτιδήποτε ή να τον ελέγξουμε με οποιοδήποτε τρόπο γιατί φοβόμαστε. Φωνάζει, απειλεί, τρομοκρατεί, κατηγορεί, καταφεύγει ακόμα και στη σωματική βία.
Χρησιμοποιεί το φόβο και την ανασφάλεια μας για να ελέγχει. Θεωρεί ότι οι άλλοι έχουν πάντα άδικο και αυτός έχει κάθε δικαίωμα να τιμωρεί. Έχει το πλεονέκτημα, παίζοντας αυτό το ρόλο, να μην παρατηρεί τον εαυτό του και να μην αλλάζει τίποτα στη συμπεριφορά του, θεωρώντας ότι είναι τέλειος και οι άλλοι είναι πάντα λάθος. Τρομοκρατεί και τρομοκρατώντας καταφέρνει να έχει αυτό που θέλει.
Μερικές από τις πεποιθήσεις που δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα μπορεί να είναι:
Κινδυνεύω, μπορεί να πληγωθώ.
Απειλείται η ζωή μου.
Μπορεί να συμβεί κάτι τρομερό.
Κάνω λάθη, είμαι ανάξιος, γι’ αυτό μου φωνάζουν οι άλλοι.
Δεν μπορώ να προστατεύσω τον εαυτό μου από αυτόν τον άνθρωπο.
Είμαι αδύναμος και ανίκανος να υπερασπιστώ τις ανάγκες και τις πεποιθήσεις μου.
Καλύτερα να υποχωρήσω και να έχω την ησυχία μου, παρά να υπερασπιστώ τις ανάγκες και τα πιστεύω μου.
Εγώ είμαι το θύμα σε αυτή τη κατάσταση.
Πρέπει να προστατεύσω τον εαυτό μου από αυτό το άτομο.
Συναισθήματα που μπορεί να έχουμε όταν συνυπάρχουμε με τρομοκράτες, επειδή τους φοβόμαστε, τους επιτρέπουμε να μας τρομάζουν και χάνουμε την ηρεμία και την αγάπη μας για αυτούς.
Φόβος, απειλή.
Αυτό-αμφισβήτηση, ανικανότητα, ενοχή, ντροπή.
Αδικία, πλήγωμα, πόνος, πίκρα.
Ταπείνωση, απόρριψη, εξευτελισμός.
Θυμός, οργή, μίσος.
Μερικές θετικές πεποιθήσεις αλληλεπίδρασης με τους τρομοκράτες:
Είμαι ασφαλής και σίγουρος σε κάθε περίσταση.
Τίποτα δεν μπορεί ποτέ να μου συμβεί που να μην είναι ακριβώς αυτό που χρειάζομαι για την πνευματική μου εξέλιξη.
Αυτό το άτομο είναι ο δάσκαλος που μου δίνει η ζωή.
Είναι δυστυχισμένος και φοβισμένος αλλιώς δεν θα συμπεριφερόταν με αυτόν τον τρόπο.
Πίσω από την οργισμένη και απειλητική του εμφάνιση κρύβεται ένα φοβισμένο και πληγωμένο παιδί.
Η ζωή μου δίνει ακριβώς αυτό που χρειάζομαι κάθε στιγμή, ώστε να μάθω το επόμενο μάθημα στη διαδικασία της εξέλιξης.
Ένα παράδειγμα «εγώ μηνύματος» προς ένα Τρομοκράτη.
«Έχω ανάγκη να συζητήσουμε. Μερικές φορές σε φοβάμαι. Όταν φωνάζεις και με απειλείς, ξυπνάς μέσα μου παλιούς φόβους από τα παιδικά μου χρόνια. Τότε, για να αποφύγω την σύγκρουση μαζί σου, υποχωρώ καταπιέζοντας τις ανάγκες μου και κάποιες φορές τις αξίες μου. Χάνω τον αυτοσεβασμό μου και αισθάνομαι αδικία και θυμό. Η καρδιά μου κλείνει, σε αγαπώ λιγότερο και κάποιες φορές θέλω ακόμη και να σε εκδικηθώ.
Έτσι που φέρεσαι, ίσως πετυχαίνεις αυτό που θέλεις την συγκεκριμένη στιγμή, αλλά χάνεις την αγάπη και το σεβασμό μου για εσένα. Αποφάσισα να προσπαθήσω να μην σε φοβάμαι και να είμαι πιο ειλικρινής μαζί σου. Θα προσπαθήσω να σου εκφράζω τις ανάγκες μου και τις αξίες μου, ακόμα και όταν φωνάζεις ή με τρομοκρατείς.
Σε παρακαλώ να με βοηθήσεις σε αυτή μου την προσπάθεια. Ενδιαφέρομαι να σε βοηθήσω να ικανοποιήσεις τις ανάγκες σου. Πιστεύω πως μπορούμε να έχουμε και οι δυο αυτό που θέλουμε. Θα σου λέω τις ανάγκες μου και θέλω να μου λες και εσύ τις δικές σου, χωρίς να με απειλείς. Πιστεύω ότι μπορούμε να βρούμε λύσεις σε όσα μας απασχολούν, χωρίς όμως να με απειλείς και να αναγκάζομαι να κλειστώ στον εαυτό μου επειδή σε φοβάμαι.
Τι σκέφτεσαι για όλα αυτά;»
Βιβλιογραφία:
Ενεργειακή ψυχολογία, Ρόμπερτ Νατζέμυ, Εκδ. «Ολιστική αρμονία»
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Ως γνωστόν υπάρχουν 4 βασικές κατηγορίες ανθρώπων και μία εξ αυτών είναι του τρομοκράτη, η οποία δημιουργεί κυρίως το θύμα. Οι άλλες δύο είναι του απόμακρου και του ανακριτή. Καθένας στη ζωή του παίζει και τους 4 ρόλους ανάλογα με την περίσταση, αλλά έχει περισσότερο κλήση προς μία από αυτές, η οποία και είναι δημιούργημα κυρίως των παιδικών χρόνων. Θα διαφωνήσω κάθετα με τον τρόπο αντιμετώπισης που προτείνεται στο τέλος του άρθρου, και εξηγούμαι: Με φράσεις όπως Έχω ανάγκη να συζητήσουμε, Θα προσπαθήσω να σου εκφράζω, Σε παρακαλώ να με βοηθήσεις, Πιστεύω ότι μπορούμε να, κτλ κτλ τκλ, το μόνον που θα πετύχει το 'θύμα΄ θα είναι να λάβει ένα ακόμη χαστούκι απογοήτευσης και έντονων συναισθηματικών τρυκιμιών, καθώς θα επιβεβαιώσει στον τρομοκράτη την ισχύ που έχει αυτός πάνω στο θύμα και θα την διαιωνήσει. Χρειάζεται θάρρος, πνιγμός του συναισθηματικού κόσμου και κατάργηση του συναισθήματος του φόβου. Μόνο όταν ο τρομοκράτης αντιληφθεί ότι δεν έχει εξουσία ο συκγεκριμένος χαρακτήρας πάνω σε άλλων, μόνον τότε θα αναγκαστεί να σταματήσει την προσπάθεια άντλησης ενέργειας από τα δημιουργήματά του. Συνοπτικά, δεν αντιμετωπίζεις τίποτα με παρακαλητά, θεωρίες και ελπίδες παρά μόνο δίνεις παράταση στην κατάσταση που επιβάλει αλλαγή, του ίδιου σου του εαυτού και του τρόπου που έμαθες να αντιμετωπίζεις καταστάσεις.