Aν το κατανοήσεις μπορείς να το κόψεις…

Ήρθε ένας άνθρωπος σε μένα. Επί τριάντα χρόνια κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Ήταν άρρωστος και οι γιατροί του έλεγαν: “Δεν θα γίνεις ποτέ καλά, αν δεν κόψεις το τσιγάρο.” Αλλά ήταν χρόνιος καπνιστής, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Είχε προσπαθήσει – δεν είναι πως δεν είχε προσπαθήσει – είχε προσπαθήσει πολύ, και είχε υποφέρει πολύ προσπαθώντας, όμως μόνο για μια-δυο μέρες κι έπειτα η παρόρμηση επέστρεφε με τόση δριμύτητα, που τον παρέσερνε μαζί της. Έπεφτε πάλι πίσω στα ίδια.

Εξαιτίας του καπνίσματος, είχε χάσει κάθε αυτοπεποίθηση. Ήξερε πως δεν μπορούσε να κάνει ένα τόσο μικρό πράγμα, πως δεν μπορούσε να κόψει το τσιγάρο. Είχε γίνει ανάξιος στα ίδια του τα μάτια. Θεωρούσε τον εαυτό του τον πιο ανάξιο άνθρωπο του κόσμου. Δεν ένιωθε κανένα σεβασμό για τον εαυτό του. Ήρθε και σε μένα.

“Τι να κάνω;” με ρώτησε. “Πώς να κόψω το τσιγάρο;”
Του είπα, “Κανείς δεν μπορεί να κόψει το τσιγάρο.
Χρειάζεται κατανόηση. Το κάπνισμα τώρα πια δεν είναι μόνο ζήτημα δικής σου απόφασης. Έχει μπει στον κόσμο των συνηθειών σου. Έχει απλώσει ρίζες. Τριάντα χρόνια είναι πολύς καιρός. Οι ρίζες του είναι μέσα στο σώμα σου, μέσα στην χημεία σου. Έχει απλωθεί παντού.

Δεν είναι ζήτημα του τι αποφασίζει το κεφάλι σου. Το κεφάλι σου δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Το κεφάλι είναι ανίσχυρο. Μπορεί να αρχίζει διάφορα πράγματα, αλλά δεν μπορεί να σταματήσει τόσο εύκολα. Μια που το άρχισες και το εφαρμόζεις τόσο καιρό, είσαι σπουδαίος Γιόγκι. Τριάντα χρόνια άσκηση στο κάπνισμα! Έγινε πια αυτεξούσιο. Πρέπει να σταματήσεις να το κάνεις μηχανικά.” Εκείνος είπε: “Τι σημαίνει να σταματήσω να το κάνω μηχανικά;”

Και αυτό είναι όλο κι όλο ο διαλογισμός : Μην κάνεις τίποτα μηχανικά.

Του είπα, “Κάνε το εξής: Ξέχνα το πώς να το κόψεις. Δεν υπάρχει λόγος. Για τριάντα χρόνια τώρα καπνίζεις και όμως είσαι ζωντανός. Έχεις υποφέρει φυσικά, αλλά είσαι και σ’ αυτό συνηθισμένος. Και τι σημασία έχει αν θα πεθάνεις λίγες ώρες νωρίτερα, από ό,τι θα πέθαινες χωρίς το κάπνισμα; Τι θα κάνεις εδώ; Τι έχεις κάνει ως τώρα; Τι νόημα έχει λοιπόν, αν θα πεθάνεις την Δευτέρα, ή την Τρίτη, ή την Κυριακή’ φέτος, ή του χρόνου, τι σημασία έχει;”

Είπε, “Ναι, είναι αλήθεια, δεν έχει σημασία.”

Τότε είπα, “Ξέχασε το λοιπόν” δεν θα το σταματήσουμε καθόλου. Μάλλον, θα προσπαθήσουμε να το καταλάβουμε. Έτσι, την επόμενη φορά κάνε το κάπνισμα διαλογισμό.”

Είπε, “Διαλογισμό το κάπνισμα;” “Ναι”, είπα. “Αν οι άνθρωποι του Ζεν μπορούν να μετατρέπουν το τσάι σε διαλογισμό και να το κάνουν τελετή, γιατί όχι; Μπορεί να γίνει και το κάπνισμα το ίδιο ωραίος διαλογισμός.”

Έδειξε μεγάλο ενθουσιασμό. Είχε ζωντανέψει!
“Διαλογισμό; Πες μου λοιπόν, δεν κρατιέμαι!”

Του έδωσα τον διαλογισμό. Είπα, “Κάνε το εξής: Όταν θα βγάζεις το πακέτο με τα τσιγάρα από την τσέπη σου, κινήσου αργά. Απόλαυσέ το, δεν υπάρχει καμιά βιασύνη. Να είσαι συνειδητός, σε εγρήγορση, με επίγνωση, βγάζε το αργά, με πλήρη επίγνωση. Έπειτα βγάλε το τσιγάρο από το πακέτο με πλήρη επίγνωση, αργά, όχι με τον παλιό βιαστικό τρόπο, τον ασυνείδητο τρόπο, τον μηχανικό τρόπο.

Έπειτα άρχισε να χτυπάς ελαφρά το τσιγάρο στο πακέτο, αλλά με μεγάλη εγρήγορση. Άκουγε τον ήχο, όπως ακριβώς κάνουν οι άνθρωποι του Ζεν, όταν το σαμοβάρι αρχίζει να τραγουδάει και το τσάι αρχίζει να βράζει και το άρωμα χύνεται στον αέρα. Έπειτα μύρισε το τσιγάρο και την ομορφιά του…”
Είπε, “Μα, τι λες; Ποια ομορφιά του;”

“Είναι όμορφο. Ο καπνός είναι τόσο θεϊκός, όσο και κάθε τι άλλο. Μύρισέ το! είναι η μυρωδιά του Θεού.”
Έδειξε λίγη έκπληξη: “Τι; Αστειεύεσαι;”
“Όχι, δεν αστειεύομαι.”

Ακόμη κι όταν αστειεύομαι, δεν αστειεύομαι. Σοβαρολογώ απολύτως.
“Έπειτα βάλτο στο στόμα σου, με πλήρη επίγνωση, άναψέ το με πλήρη επίγνωση. Απόλαυσε κάθε μια πράξη, κάθε μικρή πράξη και διαίρεσέ την σε όσο περισσότερες μικρές πράξεις γίνεται, ώστε να αποκτήσεις όλο και πιο πολλή επίγνωση.

Έπειτα τράβηξε την πρώτη ρουφηξιά: Ο Θεός με την μορφή του καπνού. Οι Ινδουϊστές λένε: Ανναμ Μπραχμ. Η τροφή είναι Θεός. Γιατί όχι και ο καπνός; Όλα είναι Θεός. Γέμισε τελείως τα πνευμόνια σου, είναι Πράναγιαμ αυτό. Σου δίνω την νέα γιόγκα της νέας εποχής! Έπειτα ελευθέρωσε τον καπνό, χαλάρωσε, άλλη μια ρουφηξιά και πήγαινε πάρα πολύ αργά.

Αν το καταφέρεις αυτό, θα σου κάνει εντύπωση, σύντομα θα δεις τι ανόητο πράγμα, που είναι. Όχι επειδή σου λένε οι άλλοι πως είναι ανόητο, όχι επειδή σου λένε οι άλλοι πως είναι κακό. Θα το δεις εσύ. Και δεν θα το δεις μόνο διανοητικά. Θα το δεις με όλη σου την ύπαρξη’ θα είναι το όραμα της ολικότητάς σου. Κι έπειτα μια μέρα, αν σταματήσει, σταμάτησε, αν συνεχίσει, συνέχισε. Δεν είναι ανάγκη να σε απασχολεί.”

Μετά από τρεις μήνες ήρθε και είπε, “Κι όμως, σταμάτησε!”
“Τώρα”, είπα, “δοκίμασέ το και σε άλλα πράγματα.”
Αυτό είναι το μυστικό: Μην είσαι ρομπότ. Όταν περπατάς, περπάτα αργά, παρατηρητικά. Όταν κοιτάς, κοίταζε παρατηρητικά και θα δεις πως τα δέντρα είναι πιο πράσινα απ’ ό,τι πριν και τα ρόδα είναι πιο ρόδινα απ’ ό,τι ήταν πριν. Άκου! Κάποιος μιλά, κουτσομπολεύει. Άκουγε, άκουγε προσεκτικά. Κι όταν μιλάς, μίλα προσεκτικά. Άφησε να φύγει ο αυτοματισμός από κάθε καθημερινή δραστηριότητά σου.

Από το βιβλίο του Osho – Η περιπέτεια της σιωπής, Τεχνικές διαλογισμού του OshoAA

..Και σίγουρα θα σε βοηθήσει να το κόψεις η μέθοδος πίεσης στο αυτί….ΕΔΩ

facebook.com