Άφημα στην Ροή. Ο Κόσμος που δεν Γνωρίζεις …

Από: Μαρία Πέππα

Ημέρα με την ημέρα, όλο και περισσότερο αισθάνομαι τον ερχομό μιας αυξανόμενης ενεργειακής ροής στα τρισεκατομμύρια κύτταρά μου. Έρχεται θαρρείς για να προκαλέσει την ¨κανονικότητα¨ της καθημερινής ρουτινιάρικης ζωής μου. Να προκαλέσει εκείνες τις λεπτεπίλεπτες αλληλεπιδράσεις που επιτρέπω να με δεσμεύουν στα αόρατα δίχτυα των συνειδητών και ασυνείδητων περιορισμών μου.

Παρατηρώ τον εξωτερικό κόσμο, τον τρόπο που κυλάει η ζωή, τα ανεξέλεγκτα πετάγματα της σκέψης εδώ και εκεί, τις αχαλίνωτες προσδοκίες για το πώς πρέπει να κυλούν τα πράγματα. Παρατηρώ το συναισθηματικό άγχος για οτιδήποτε καινούργιο και προκλητικό που φαντάζει σαν εκπληκτική δυνατότητα ή ευκαιρία και μέσα από την οποία καλούμαι να ξεπεράσω, να υπερβώ τα όρια και την άνεση του γνωστού κόσμου μου.

Κάθε στιγμή ερχόμαστε αντιμέτωποι και με μια επιλογή. Μπορούμε είτε να συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε τους πολυποίκιλους περιορισμούς μας, τους τοποθετημένους μέσα στο άνετο κουκούλι που κατασκευάσαμε για να ζούμε με ασφάλεια ή να δώσουμε χώρο στην ευαλωτότητα, στο ενδεχόμενο των οδυνηρών συσπάσεων του απρόβλεπτου, στην ευπάθεια του άγνωστου που το άφημα στην ροή της ζωής μπορεί να φέρει. Τι θα μπορούσε να συμβεί αν τολμούσαμε να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση ?

Όταν αφήνουμε μια χαραμάδα ανοιχτή στην ομαλότητα αυτού που αντιλαμβανόμαστε ως ¨πραγματικό¨, οι κίνδυνοι και οι προκλήσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε είναι μεγάλοι ομολογώ στον εαυτό μου. Αυτός ίσως είναι και ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι δεν διανοούνται καν να μπουν στην διαδικασία και παραμένουν ασφαλείς στο άνετο κουκούλι στο οποίο γεννήθηκαν και μεγαλώνουν.

Χρειάζεται τόλμη και θάρρος για να βροντοφωνάξουμε ένα ¨ΟΧΙ¨ στα δοκιμασμένα, τα αποδεκτά και τα αναμενόμενα. Να πούμε ¨Όχι, δεν με καθορίζει το χθεσινό δράμα μου, αρκετά¨, είμαι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Μπορώ να είμαι, να εκφράζω και να πράττω με διαφορετικούς τρόπους.

Υπάρχει η αίσθηση και η βιωματική δυνατότητα μιας ροής την οποία μπορούμε να αξιοποιήσουμε όταν είμαστε διατεθειμένοι να αφεθούμε στον κενό χώρο αυτών που δεν γνωρίζουμε. Όπου υπάρχει το κενό, εκεί υπάρχει και το άπειρο δυναμικό της στιγμής όταν αυτή γεννιέται. Από εκεί πηγάζει η ροή, είναι αυτή που ζωντανεύει τη ζωή, αυτή που διαρρηγνύει τα συνεχή και επαναλαμβανόμενα μοτίβα της ζωής μας.

Για να μπούμε μέσα στη ροή, χρειάζεται να αποδεχτούμε πως υπάρχουν πράγματα που δεν γνωρίζουμε, να την προσκαλέσουμε, να την δοκιμάσουμε, να της παραδοθούμε με εμπιστοσύνη και να νιώθουμε εξαιρετικά εντάξει μέσα σε όλη αυτή την διαδικασία. Αυτό είναι το κλειδί για το βίωμα της ροής.

¨Όταν νιώθουμε πως είναι εντάξει να μην γνωρίζουμε τι να περιμένουμε¨
Καθώς την αφήνουμε να συμβαίνει, να διεισδύει μέσα στο κουκούλι μας, μαλακώνουμε. Και καθώς μαλακώνουμε, αρχίζουν να ξεπροβάλλουν και να αφυπνίζονται κάποιες λεπτές ψυχικές αισθήσεις μέσα στον εαυτό μας. Συντονισμένα, αναδυόμενα ροϊκά κύματα εκπορευόμενα από την πηγή και την στιγμή.

Η ροή ενσταλάζεται μέσα μας και συνδέεται μαζί μας μέσω των ψυχικών μας αισθήσεων. Γίνετε δε τόσο σαρωτική, όπως τα κύματα των ωκεανών σαρώνουν έναν surfer. Πολύ γρήγορα, καθώς η δύναμη αναπτύσσεται και εκτοξεύεται από μέσα μας, αρχίζουμε να βλέπουμε τις ¨βραχονησίδες¨ στις οποίες κατευθύνουμε την ζωή μας. Αυτές, είναι οι αντανακλάσεις της περιοριστικής ζωής που ζήσαμε τις φορές που εκφέραμε το ¨δεν μπορώ, είναι τρελό αυτό που σκέφτομαι, φοβάμαι¨. Εάν σε αυτό το σημείο αντιδράσουμε, νιώθουμε ένα σφίξιμο ή πάγωμα που βασίζεται στον φόβο και σκληραίνουμε. Με αυτό τον τρόπο, περιορίζουμε το ρεύμα της ροής που έχει ήδη ξεκινήσει να κυλάει μέσα μας και για άλλη μια φορά εκδηλώνουμε στην υλική μας πραγματικότητα τους περιορισμούς και τις φοβίες μας. Ως αποτέλεσμα, χάνουμε την ισορροπία μας και πέφτουμε από την σανίδα μας.

Εδώ, αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε, να αμφισβητούμε για την ύπαρξη της ροής και για τους εαυτούς μας που τολμήσαμε να δοκιμάσουμε την σύνδεση μαζί της.

Όταν πραγματικά επιθυμούμε να αποκτήσουμε πρόσβαση στην μαγεία της αναδυόμενης ανώτερης ροϊκής παλίρροιας, χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε και να δοκιμάσουμε το σπάσιμο των ¨περιορισμών¨, αυτών που ¨γνωρίζουμε¨ και των ¨κανόνων¨ της ζωής μας. Χρειάζεται να αφεθούμε με εμπιστοσύνη στον κενό χώρο ανάμεσα στους κανόνες, να μείνουμε εκεί, να παρατηρήσουμε, να νιώσουμε, να συνδεθούμε και να συντονιστούμε με το αναδυόμενο κύμα που θέλει να μας μιλήσει μέσα από τις ψυχικές αισθήσεις μας. Η γνώση αυτή ενυπάρχει μέσα μας. Χρειάζεται δέσμευση για να επανακτήσουμε τα δώρα της.

Πώς να αφεθούμε στη ροή με απλά βήματα …

Μπορούμε να ξεκινήσουμε με μικρά πράγματα. Επιλέγουμε οποιαδήποτε όψη της ζωής μας και καταπιανόμαστε αρχικά με την πρώτη δυσκολία της θέτοντας τα ακόλουθα ερωτήματα στους εαυτούς μας. Ρωτάμε, ¨πως μπορώ να καινοτομήσω σε αυτή την κατάσταση ? πως μπορώ να υπερβώ τον εαυτό μου και ως εκ τούτου να δημιουργήσω κάποιες θετικές αλλαγές ?¨ Ζητάμε από τον ανώτερο εαυτό μας να μας δώσει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, παρακολουθούμε την αίσθηση των αποκρίσεων και στην συνέχεια προχωράμε άμεσα στην υλοποίησή τους. Δεν ανησυχούμε για το ενδεχόμενο του λάθους. Το μόνο λάθος που μπορούμε να κάνουμε είναι όταν προσπερνάμε αδιάφορα τους λόγους για τους οποίους μια επιλογή εξελίχθηκε με έναν συγκεκριμένο τρόπο και δεν αντλούμε τα μαθήματα που χρειάζεται να πάρουμε από αυτή.

Εάν ξεκινήσουμε με αυτόν τον τρόπο, αρχίζουμε να λαμβάνουμε ¨συνειδησιακά νήματα¨ που ενεργοποιούν τη στιγμή. Και καθώς ξεδιπλώνουμε αυτά τα νήματα, το παλιό μας ένδυμα ξετυλίγεται. Το κάθε νήμα που ξετυλίγεται στη συνέχεια, μας επανασυντονίζει με τη ροή, την ενισχύει και όσο περισσότερο εργαζόμαστε για να ξετυλίξουμε τα νήματα, τόσο περισσότερο χτίζετε μέσα σας.

Στη συνέχεια, μια νέα ύφανση αρχίζει να παίρνει μορφή. Είναι αυτή που αντανακλά καλύτερα τον καινούργιο ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ που αναδύεται. Αισθανόμαστε υπέροχα, επειδή κάθε νέο ένδυμα που δημιουργούμε είναι μια πιο προσεκτική αντανάκλαση του ανώτερου εαυτού μας. Η ζωή γίνεται θαυματουργή και μαγευτική. Ακόμη και τα πιο απλά πράγματα αρχίζουν να μιλούν από τα βάθη της ψυχής μας.

Μπορούμε να είμαστε κάτι πολύ περισσότερο από την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και που παρουσιάζουμε στον κόσμο. Μπορούμε να βιώσουμε την ομορφιά και την ζωντάνια της ζωής πέρα από κάθε φαντασία. Μπορούμε να υιοθετήσουμε έναν τρόπο ζωής πέρα από τον ¨φυσιολογικό και τον γνωστό¨, όταν είμαστε διατεθειμένοι να αναλάβουμε τον κίνδυνο και θαρραλέα να βουτήξουμε στον ωκεανό του αγνώστου.

Ίσως εκεί να βρίσκετε η πραγματική, η αυθεντική ζωή και που ίσως οφείλουμε στους εαυτούς μας να την ζήσουμε …

Μαρία Πέππα – Κλινική Υπνοθεραπεύτρια
hypnotherapy4u.gr