Επιβίωση σε ορεινό καταφύγιο – Μέρος Πρώτο (Οι δυσκολίες που συναντήσαμε)

Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός

Επειδή βλέπω ότι πλέον έχουμε σημαντικές πιθανότητες να χρειαστεί να ζήσουμε σε καταστάσεις που δύσκολα μπορούμε να τις διαχειρισθούμε, αποφάσισα να επανεκκινήσω τη σειρά των άρθρων για την επιβίωση – διαβίωση, με την διαφορά ότι πλέον αυτή η σειρά των άρθρων δεν θα απευθύνονται στους ανθρώπους που έχουν εμπειρία στα θέματα της ορεινής επιβίωσης – διαβίωσης, αλλά στον μέσο Έλληνα που ζει στον αστικό ιστό των πόλεων και κυρίως των μεγαλουπόλεων και το πιθανότερο δεν έχει καμία επαφή με τις δυσκολίες της φύσης.

Και αυτό γιατί όπως διαπίστωσα μέσα από πολλές συζητήσεις τους τελευταίους μήνες με φίλους και γνωστούς η επιβίωση σε δυσμενής καιρικές συνθήκες σε ορεινό καταφύγιο ή και σπήλαιο θα ήταν ουσιαστικά αυτοκτονία για αυτούς που δεν έχουν εξασκηθεί σε έναν τέτοιο τρόπο ζωής.

Πρόσφατα στην ομάδα επιβίωσης που ανήκω εντάξαμε και μέλη μικρής και μεγάλης ηλικίας (μικρά παιδιά  και παππούδες 70+) προκειμένου να διαπιστώσουμε κατά πόσο θα ήταν εφικτή η επιβίωση του συνόλου της ομάδας στο βουνό.

Η συνάντηση ορίσθηκε για το τριήμερο της πρωτοχρονιάς, το οποίο ήταν ευνοϊκό για δύο λόγους. Πρώτον είχε σταματήσει να χιονίζει, αλλά η περιοχή που έχουμε επιλέξει ως ορεινό καταφύγιο θα ήταν γεμάτη χιόνια (όπως και ήταν) και δεύτερον γιατί οι θερμοκρασίες θα ήταν πολύ χαμηλές, ώστε το τεστ να έχει μια δόση αληθοφάνειας.

Για λόγους ασφαλείας, όπως σας έχω πει και στα παλαιότερα άρθρα μου, το ορεινό μας καταφύγιο είναι σχετικά κοντά σε μικρό χωριό και τους λόγους θα σας του εξηγήσω στο επόμενο άρθρο εντός των ημερών. Επίσης για λόγους προσομοίωσης δεν μεταβήκαμε στο χώρο όπου έχουμε δημιουργήσει υποδομές, αλλά σε έναν από τους εναλλακτικούς χώρους , προκειμένου η ομάδα να τεστάρει τις δυνατότητες δημιουργίας καμπ ορεινής χειμερινής επιβίωσης ξεκινώντας από το μηδέν!

Τα αποτέλεσμα των πρώτων 3 ωρών : Α Π Ο Γ Ο Η Τ Ε Υ Τ Ι Κ Ο ! ! ! 

Τα νέα μέλη της ομάδας μέσα σε ελάχιστες ώρες άρχισαν να έχουν προβλήματα με το κρύο, οι μισοί από την πρωταρχική ομάδα ασχολήθηκαν με τα νέα μέλη, ώστε να μην παγώσουν και τρέχουμε στα νοσοκομεία, στην πρώτη ώρα άρχισαν τα παράπονα, στη δεύτερη τα κλάματα… Στην τρίτη ώρα μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας και επιστροφή στη βάση (χωριό) όπου κάτσαμε στη ζεστασιά του τζακιού.

Πρώτη μέρα (ποια μέρα,  ώρες καλύτερα) = Μηδέν από μηδέν, μηδέν

Το Σάββατο το πρωί – δεύτερη ημέρα – είπαμε να ξαναδοκιμάσουμε, αυτή τη φορά όμως αφήνοντας πίσω τα μέλη που μας δημιούργησαν πρόβλημα, τουλάχιστον μέχρι να στηθεί το καμπ.

Ο Ομάδα λειτούργησε στο 120% κυριολεκτικά και μέσα σε 4,5 ώρες είχαν στηθεί τα πρόχειρα huts και η ομάδα πλέον άρχισε να ασχολείται με το θέμα της θέρμανσης της κάθε καλύβας και της στεγανοποίησης των οροφών. Για πιο άμεσα αποτελέσματα έχουμε προμηθευθεί σκληρά πλαστικά και από πάνω τοποθετήσαμε κλαδιά που είχαμε κόψει από την προηγούμενη ημέρα.

Όμως και πάλι τα προβλήματα δεν έλειψαν. Για την ακρίβεια άρχισαν μόλις φέραμε και τα υπόλοιπα μέλη – αυτά που είχαν μείνει πίσω στο χωριό. Βλέπετε οι τριαντάρηδες και σαραντάρηδες και ιδιαίτερα αυτοί που προέρχονται από χωριά μπορούν να κατανοήσουν την ανάγκη  – έστω και για λόγους εκπαίδευσης – υποχρεωτικής παραμονής σε καλύβα 2,5Χ4 για όσες ώρες απαιτηθεί. Οι μεγάλοι και ιδιαίτερα οι πολύ μικροί της παρέας θέλουν παιχνίδι στο χιόνι, αλλά παιχνίδι για πάνω από 1-2 ώρες σε 0 βαθμούς κελσίου σημαίνει τουλάχιστον ακροαστικά.

Το καλό της ημέρας ήταν ότι η αρχική ομάδα, παρότι είχε από το καλοκαίρι να συνεκπαιδευθεί λειτούργησε άψογα και εντός των ορισθέντων πλαισίων. Από αυτό βγάλαμε το συμπέρασμα ότι τουλάχιστον οι μισοί θα αντιδράσουμε σωστά και σύμφωνα με την εκπαίδευση μας. Οι υπόλοιποι πιστεύω ότι βλέποντας τις δυσκολίες θα προσαρμοσθούν. Στα θετικά της ημέρας είναι ότι κανείς στο τέλος της ημέρας δεν ήταν άρρωστος. Φυσικά δεν διανυχτερεύσαμε στο βουνό, αφού οι κίνδυνοι από άγρια ζώα, όπως οι αρκούδες, ήταν υπαρκτοί και το καμπ μας δεν βρισκόταν στο 100%. Επιστροφή στο χωριό και διανυχτέρευση στα ζεστά κρεβάτια μας.

Την Κυριακή το πρωί κάναμε για λόγους λειτουργικούς – θρησκευτικούς επίσκεψη σε ένα σχετικά κοντινό μοναστήρι – 1 ώρα ποδαράδα – και κατά τις 10.30 είμαστε πισω στο καμπ. Όπως είχαμε προβλέψει κατά τη διάρκεια της νύχτα το καμπ δέχθηκε επίσκεψη από άγρια ζώα – τουλάχιστον έτσι προσδιορίσαμε από τα ίχνη που βρήκαμε και κάποιες καταστροφές που είχαν κάνει.

Μετά τις επιδιορθώσεις, κάναμε τις απαιτούμενες εργασίες ασφάλειας της περιμέτρου και αργά το απόγευμα αποχωρήσαμε για την επομένη έπρεπε να είμαστε στη δουλειά.

Στο ρεζουμέ του τριημέρου ήταν ότι δημιουργήσαμε το τρίτο safe camp – εναλλακτική λύση – εντός της ακτίνας ασφαλείας από το Βασικό Χώρο Διαμονής σε περίπτωση κρίσης, φτιάξαμε τις καλύβες, τα βασικά της στεγανοποίησης, τους λάκους μαγειρέματος, την ασφάλεια της περιμέτρου και τα νέα μέλη πήραν μια μυρωδιά τι πρέπει να υποστούν αν ποτέ χρειασθεί.  Το σημαντικότερο ότι το τριήμερο τελείωση χωρίς ασθένειες και με την ομάδα πιο ενωμένη.

Τα άρθρα που θα ακολουθήσουν εντός των προσεχών ημερών : 

•  Η πλήρης περιγραφή του SAFE CAMP θα γίνει στο δεύτερο μέρος.
•  Η ανάλυση – περιγραφή  ΒΔΧ θα περιγραφεί στο τρίτο μέρος
• Η επιλογή της χωροθέτησης του BΔΧ και των SAFE CAMPS θα αναλυθούν στο τέταρτο μέρος.

Τρόποι επικοινωνίας :

https://www.wowapp.com/w/zaxarias/Zaxarias-Mytilinios

www.facebook.com/zaxarias.mytilinios