Είναι δυνατόν νά υπάρχει οντότητα μέ μηδενική ποσότητα ύλης (αϋλία) καί η ψυχή.

Είναι δυνατόν νά υπάρχει οντότητα μέ μηδενική ποσότητα ύλης (αϋλία) καί η ψυχή.

Διαβάζωντας τό βιβλίον τού Ντέϊβιντ Μποτάνις (David Bodanis) E=mc2 η βιογραφία τής διασημότερης εξίσωσης, καταλάβουμε πέραν πάσας αμφιβολίας τό αυτονόητον διά πολλούς ότι η ενέργεια είναι ύλη.

Η εξίσωση σημαίνει ότι ενέργεια είναι όταν η μάζα φτάνει τήν ταχύτητα τού φωτός! Ώς εκεί μάς προσπορεύει (πάει).

Δηλαδή άν ένα πράγμα ή ένα σώμα φτάσει τή ταχύτητα τού φωτός γίνεται ενέργεια….

Επίσης μάς αναπτύσει τό γεγονός ότι η ύλη είναι διυική, δηλαδή έχει δύο συνομωταξίες: α) τήν μάζα καί β) τήν ενέργεια. Συνήθως όταν αναφερόμαστε σέ ύλη εννοούμε τή μάζα καί τό αντίστροφον. Ωστόσον αυτόν είναι ενσφαλμένον διότι ύλη είναι καί η ενέργεια.

Αυτή είναι μία μικρή αργή ταχύτητα, η ταχύτητα υλικού συμβατού σύνθετου φωτός….

Αντιλαμβανόμενοι πλήρως αυτά μέ πολλές λεπτομέρειες είναι εύλογον νά αναρωτηθούμε κατά πόσον η ψυχή είναι ενέργεια ή αϋλία καί άν ό όρος αϋλία ήταν ένας χριστιανικός όρος διά τήν ενέργεια, δεδομένου ότι ακόμη καί σήμερα τό 99% ανθρώπων πιστεύουν ότι η ύλη είναι μόνον η μάζα καί ότι η ενέργεια ή τό φώς είναι τό αντίστροφον τής ύλης ήτοι η αϋλία ή έστω κάτι τό οποίον δέν εντάσσεται εντός τής ύλης.

Έχω εντοπίσει καί άλλα στοιχεία σέ όλη αυτή τήν υπόθεση καί αυτά αρχίζουν από τά απλούστερα μέχρι ύψος λεπτομέρειας κλιμακωτώς τά οποία μπορούν νά κατανοηθούν αναβαθμικώς. Πρός τό παρόν όμως θά θέσουμε τό εξής ερώτημα: «είναι η ψυχή ενέργεια ή αϋλία καί υφίσταται η αϋλία;»….

Εάν ή ψυχή είναι ενέργεια τότε είναι κάτι ώς στατικόν φώς ή σαφέστερα στατικός Ηλεκτρομαγνητοβαρυτισμός. Εάν η ψυχή είναι άϋλη καί συνεπώς μή υλική τότε είναι κάτι ανώτερον…. Σέ κάθε περίπτωση η απάντηση είναι εύλογη.

Ουσιαστικώς τίθεται τό ερώτημα: «υφίσταται αυτόν οπού ονομάζουμε αϋλία ήτοι άλφα στερητικόν + ύλη;….

Τό ερώτημα είναι βαθύ διαθέτω τίς απαντήσεις καί τίς επιβεβαιώσεις μέσα από χιλιάδες σελίδες, εντούτοις, θά προσπαθήσω νά σκιαγραφήσω τήν απάντηση.

Η η ενέργεια δημιουργείται μέ τήν διηνηκής απώλεια βάρους τής μάζας. Αυτόν επιτυχάνεται μόνον μέ τήν ανάπτυξη ταχύτητας. Δηλαδή μέ απλά λόγια όσον περισσότερη ταχύτητα αναπτύσσει ένα σώμα τόση περισσότερη απώλεια μάζας απωλαίνει καί όσον περισσότερη μάζα απωλαίνει τόσον περισσότερον ενέργεια γίνεται. Η πλήρης απώλεια βάρους ισούται καί ισοδυναμεί μέ πλήρη απώλεια ύλης! Αυτή είναι ιδική μού θεωρία καί έχω πάμπολλες αποδείξεις…..

Σέ ποία Χ ταχύτητα επισυμβαίνει πλήρης απώλεια βάρους ή μάζας; Η απάντηση είναι σαφέστατη καί απλή: «είς τήν άπειρη ταχύτητα». Κατά συνέπεια άπειρη ταχύτητα ισούται καί ισοδυναμεί μέ αϋλία!»…. Προσπαθήστε νά τό εμπεδώσετε.

Αυτή είναι μία μικρή αργή ταχύτητα, η ταχύτητα υλικού συμβατού σύνθετου φωτός….

Τί άλλον όμως ισχύει μέ τήν άπειρη ταχύτητα; Η άπειρη ταχύτητα είναι έξω από τόν χρόνον διότι ό χρόνος καθορίζει τήν διάρκεια χρόνου μεταφοράς από τό μέν σημείον είς τό οιονδήποτε δέ σημείον. Μέ άπειρη ταχύτητα η μεταφορά από τό οίον μέν σημείον είς τό οίον δέ σημείον απαιτεί καί χρειάζεται χρόνον μηδέν! Άρα τέ η άπειρη ταχύτητα προεξεπερνάνει καί προσπεράνει τήν οίαν δή ποτέ ταχύτητα τής ύλης ώς ενέργεια.

Θεωρητικώς χρονική ταχύτητα είναι η ταχύτητα εκείνη η οποία τρέχει τό ελάχιστον κατώτερον κάτω από τή ταχύτητα τού απείρου.

Εντούτοις, διαθέτω αποδείξεις ότι ό χρόνος είναι τό φάσμα ταχύτητος τής ύλης, δεύτερον, υπάρχει τό Ενδιάμεσον όπου μία οντότητα εκεί μέσα είναι ανάμεικτη ύλης καί αϋλίας, κάπου π.χ. είς τά σύνορα ύλης καί αϋλίας καί αναλόγως τής ταχύτητας τής αποτελείται από βαθμόν ύλης καί αϋλίας, π.χ. 70% ύλη καί 30% αϋλία ή τό αντίστροφον….

Από έναν σημείον καί μετά αρχίζει η καθαρή αϋλία, εκεί όπου τό σώμα ή η οντότητα ή η ψυχή ή τό πνεύμα απωλαίνει πλήρως τήν υλική τού υπόσταση καί είναι καθαρή αϋλία η οποία πάλιν διαμετράται ανάβαθμικώς αναλόγως τής ταχύτητος τής η οποία είναι ανάλογη μέ τήν καθαρότητα τής ήτοι τήν αγιότητα τής. Εξού καί ό όρος άγιος ώς γνωστόν σημαίνει ό μή γήινος ήτοι άλφα στερητικόν +γή/γήινος/γίος….

Δέν θά επεκταθώ περαιτέρω μέ άλλες λεπτομέρειες, αλλά μόνον θά σάς ερωτήσω: «σάς θυμίζει κάτι η φράση πανταχού Παρών καί τά πάντα Πληρών;». Μία οντότητα διά νά έχει σέ διάρκεια ή έστω μία στιγμή αυτήν τήν ιδιότητα πρέπει νά τρέχει μέ άπειρη ταχύτητα, δηλαδή νά χρειάζεται χρόνος μηδέν διανύσεως τής απόστασης Χ πρός τήν απόσταση Ψ είτε αυτή η απόσταση είναι έναν χιλιοστόν ή τήν διάμετρον τού Σύμπαντος ή ακόμη καί τήν διάμετρον τού Απείρου!….

Συνάμα, Αυτός δηλαδή Η Οντότητα οπού ονομάζεται πανταχού Παρών καί τά πάντα Πληρών καλείται Θεός καί Ό Θεός δηλαδή Η Οντότητα καλείται Άϋλος!

Δεύτερον, αναλόγως τής καθαρότητος μέ βάση τή δικαιοσύνη καί τήν ηθική πάντοτε, (τί άλλον μέτρον νά έχει η αϋλία), μίας ψυχής διακατέχεται από ποσοστά ύλης καί αϋλίας.

Η κολασμένη (εξού καί συνήθως τή γράφω κολλασμένη από τό κόλλα, κολλημένη) ψυχή διαθέτει περισσότερη υλική υπόσταση καί ολιγότερη άϋλη υπόσταση. Εδώ υπάρχει μία σοβαρή λεπτομέρεια. Η ύλη οπού διακατέχεται η ψυχή δέν είναι ποτέ μάζα αλλά ενέργεια, δηλαδή τό κατώτερον επίπεδον ταχύτητος ενέργειας, π.χ. τυχαία θά μπορούσαμε νά θέσουμε τήν ταχύτητα φωτός, εντούτοις, υπάρχουν ταχύτητες ενέργειες κατώτερες από τήν ταχύτητα φωτός (ενέργειας).

Μόλις απελευθερωθεί η ψυχή από τό σώμα τού οποίου η σάρκα ώς  στερεά ύλη ήτοι μάζα οπού είναι, τρέχει σέ κατώτερες ταχύτητες από αυτές τής ύλης ώς ενέργειας καί όπου ανά μεταξύ μάζας καί ενέργεια υφίσταται καί πάλιν τό Ενδιάμεσον, ήτοι μία κατάσταση όπου ένα σώμα εκεί μέσα είναι σέ διάφορα ποσοστά μάζα καί ενέργεια π.χ. 80% μάζα καί 20% ενέργεια (εδώ εξηγούνται φαινόμενα π.χ. στατικός ηλεκτρισμός κ.α.), τότε λαμβάνει αναλόγως ποσοστού καθαρότητος καί ποσοστού μολύνσεως από αμαρτίες, δαιμόνια, εγκήματα κ.ο.κ. τό ανάλογον ποσοστόν τής σέ δικαιοσύνη καί αδικία, αυτά εννοούν από τήν αρχαιότητα τά σύμβολα τού Ζυγού μέ τίς δύο πλάστιγγες, ό Άδης ή Κάτω Κόσμος, η Κόλαση, ό Παράδεισος, τά Ηλύσια Πεδία καί άλλα ονόματα κατατοπιστικά όλα διά τά ποσοστά υπέρ ή εναντίον τής ψυχής.

Η ψυχή εάν είναι πολύ καθαρή μέ τήν ταχύτητα οπού αναπτύσσει φθάνει έν τοίς ουρανοίς καί δή είς Σκηνές Ουρανού, δηλαδή Άϋλου Ουρανού, εάν είναι σέ μεγάλον ποσοστόν ακάθαρτη τότε καταλήγει έν αναμονεί Κρίσεως είς τόν Άδη. Μετά τή Κρίση θά καταλήξει είτε έν Παραδείσω ή Ηλύσια Πεδία είτε είς τήν Κόλλαση ήτοι τόν Τάρταρον. Ουσιαστικώς ό Τάρταρος είναι τά κατώτερα στρώματα τής Κόλλασης καί όλα τά στοιχεία οπού διαθέτω από αρχαία καί σύγχρονα βιβλία η ταχύτητα τής ψυχής εκεί ίσως κινούνται σέ ταχύτητα μάζας!…. Καί δή υπεραργής μάζας, τότε εκεί η ψυχή λαμβάνει μορφή μάζας ήτοι σαρκίου καί βασσανίζεται κολλημένη…. Ίσως αυτόν τό τελευταίον νά μήν ισχύει επακριβώς έτσι αλλά μέ πάσα βεβαιότητα η ψυχή εκεί αναμειγνύεται μέ κάποιου ποσοστού μάζας ή είς τήν καλύτερη περίπτωση μέ αργής ταχύτητος ενέργεια…..

Η κατάσταση τού Ενδιάμεσου καί τής Αϋλίας δέν διαμετράται μέ βαθμίδες καί άνω καί κάτω περιοχές τού Σύμπνατος τής ύλης, τό εξηγήσαμε καί πρίν. Κάλλιστα Παράδεισος καί Κόλλαση είναι εκεί οπού θαύτηκες ώς σαρκίον μέ τήν διαφορά ότι η ψυχή ευρίσκεται όχι σέ παράλληλον κόσμον όπως τό λένε αλλά σωστότερα σέ παράλληλον ουρανόν καί δή άλλης ταχύτητος ουρανόν όπως ορίσαμε τίς ταχύτητες έν σχέσεις μέ τούς κόσμους ή ουρανούς, ήτοι Ύλη, Ενδιάμεσον, Αϋλία…

Επαναλαμβάνουμε τούς εξής έξη όρους ταχύτητος: 1) Ύλη α) ταχύτητα μάζας β) Ενδιάμεσον γ) ταχύτητα ενέργειας καί 2) Ενδιάμεσον ανά μεταξύ Ύλης καί Αϋλίας β) Αϋλία καί γ) Άπειρη Ταχύτητα, τό Υπέρτατον τής Ταχύτητος καί έναν έβδομον = εύδομον (εύ δομή) Ταχύτητα πέραν τού Απείρου, Ασύλληπτη Ιδιότητα Μόνον Τού Θεού…. Εξού καί ό Όρος Επτά Ουρανοί καί Εύδομος Ουρανός….

Τά δαιμόνια, ό διάβολος, ό Εωσφόρος, έπεσαν από τήν Αϋλία είς τό Ενδιάμεσον Ύλης/Αϋλίας. Ό Εωσφόρος πλέον φέρει τό φώς αυτής τής περιορισμένης ταχύτητος, αφού κατέπεσε κάτω από τίς ταχύτητες Αϋλίας, έπεσε ώς αστραπή. Η αστραπή είναι ενέργεια δηλαδή ύλη…. καί ευρίσκεται ώς πνεύμα σέ ποσοστά ύλης/αϋλίας.

Όταν λέμε κάτω ή άνω έν σχέσει μέ τόν ουρανόν τής ύλης καί τόν ουρανόν τής αϋλίας δέν διαμετράται μέ τόν τρόπον οπού μετράμε εμείς από τή γή. Παραμερίζωντας όλα τά ουράνια σώματα δέν υπάρχει επάνω καί κάτω. Π.χ. θεωρήσαμε άνω ό,τι βλέπουν τά μάτια μάς από τό σημείον οπού ιστάμεθα, αλλά εάν κοιττάξετε σ’ έναν υδρόγειον χάρτη, όταν ό εξερευνητής ή άνθρωπος από τόν Νότιον Πόλον λέγει βλέπω πρός τά άνω ουσιαστικώς βλέπει «πρός τά κάτω» μέ βάση τόν χάρτη καί όταν ένας άλλος από τόν Ισημερινόν λέγει βλέπω «πρός τά άνω» ουσιαστικώς βλέπει πρός τά πλάγια…. Δηλαδή αναλόγως τής θέσης οπού ίστασαι καί παρατηρείς τά άνω, κάτω, δεξιά, αριστερά, εμπρός, οπίσω είναι υποκειμενικά, νά διατί καί είς τήν φιλοσοφία οί απόψες διίσταντε, επειδή βλέπουμε μονομερώς τήν αλήθεια, όπως εξήγησα μέ τό παράδειγμα όπου δύο ορειβάτες ανέβηκαν τό ίδιον όρος καί τσακώνονταν διά τό περιβάλλον τού, αλλά είχαν ιδεί ό καθείς μόνον τήν πλευρά οπού ανέβηκαν. Όταν ένας τρίτος ανέβηκε είς τήν κορυφή είδε ότι από τή μία πλευρά τό βουνόν ήταν καυκάλα καί από τήν άλλη πεικτόν δάσος.

Αιωρούμενος καί στριφογυριζόμενος είς τό διάστημα, ελλείψει βαρύτητος όπως είς τήν γή, δέν υπάρχουν συγκεκριμμένα άνω, κάτω, εμπρός, οπίσω, δεξιά, αριστερά, αλλά αυτά αλλάζουν ήτοι κειμαίνονται. Εντούτοις, πάντοτε γνωρίζουμε πού είναι τό δι’ ημάς πάντοτε αριστερά δεξιά, πάντοτε γνωρίζουμε ότι ό όρος εμπρός είναι πρός τά εκεί οπού βλέπουν τά μάτια μάς καί οπίσω πρός εκεί οπού δέν βλέπουν οριζοντίως, αλλά ελλείψει βαρύτητος είς τό διάστημα τό επάνω καί κάτω χάνεται κυριολεκτικώς διότι δέν υπάρχει μέτρον σύγκρισης, δέν υπάρχει π.χ. κοντά η γή γιά νά πούμε: «ά νά αφού η γή είναι εκεί σημαίνει εκεί είναι τό κάτω καί πρός τά εδώ τό άνω».

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ