Το “σύστημα” ως “αναγκαίο κακό” ή αλλιώς το μη χείρον βέλτιστο

Το “σύστημα” ως “αναγκαίο κακό” ή αλλιώς το μη χείρον βέλτιστο

Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός

Ένας περίεργος πόλεμος έχει ξεσπάσει στα σχόλια των Κατοχικών Νέων, μετά από τα τρία άρθρα που ανεβάσαμε σχετικά με το επεισόδια μεταξύ ανδρών της Ομάδας ΔΙΑΣ της Θεσσαλονίκης και του γνωστού μας πλέον Καστανά.

Εδώ δεν θα ασχοληθούμε με το περιστατικό, το οποίο νομίζω ότι στα προηγούμενα τρία άρθρα αναλύθηκαν υπερ του δέοντος και παρουσιάσαμε (ίσως είμαστε οι μοναδικοί) τις απόψεις και των δύο πλευρών.

Στην παρούσα παρέμβαση – άρθρο θέλω να ασχοληθούμε με το αποκαλούμενο “σύστημα”, μέρος του οποίου είναι η αστυνομία,  την ανάγκη ή μη της ύπαρξης του και της υπακοής ή μη των μελών/ υπαλλήλων του συστήματος  στους νόμους που διέπουν τη λειτουργία του κράτους.

Καταρχήν στην ιδανική πολιτεία που έχω στο μυαλό μου και που φυσικά αποτελείται από συνειδητοποιημένους πολίτες – μέλη κοινωνίας, προσωπικά δεν πιστεύω ότι χρειάζεται ΚΑΝΕΝΑΣ ΘΕΣΜΟΣ (και εδώ Πάνδαρε μπορείς να πεις οτι είμαι και ιδεαλιστής αναρχικός…). 

Και εξηγώ τι εννοώ: 

Γενικά όλα αυτά που έχουν σχέση με το σύστημα είναι ένα αναγκαίο κακό γιατί είμαστε ΟΛΟΙ εμείς ΑΝΙΚΑΝΟΙ και ΑΧΡΗΣΤΟΙ!

Και είμαστε βολεψάκηδες ανίκανοι, γιατί δεν μπορούμε να επιβληθούμε στον ίδιο μας τον εαυτό,  δεν μπορούμε να βάλουμε απλούς κανόνες στη ζωή μας, που να τους τηρούμε ΟΛΟΙ.

Τι χρειαζόμαστε την εφορία αν ΟΛΟΙ πηγαίναμε κάθε μήνα και δίναμε πχ το 10-15% του εισοδήματος μας;

Τι χρειαζόμαστε τους σκουπιδιάρηδες αν ΟΛΟΙ διαχωρίζαμε τα σκουπίδια μας;

Τι χρειαζόμαστε το στρατό,  ΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΑΟΙ ζούμε με στόχο το καλό των ανθρωπότητας;

Τι χρειαζόμαστε την αστυνομία, το λιμενικό αν όλοι ήμαστε νομοταγείς σε απλούς κανόνες της κοινής μας συμβίωσης.

Όλα αυτά και δεκάδες χιλιάδες ακόμα αποτελούν τα γρανάζια σε αυτό που αποκαλούμε “σύστημα”.

Καταλαβαίνετε που το πάω φαντάζομαι…

Αν΄αυτών όμως τι έχουμε επιλέξει; 

Να δίνουμε την εξουσιοδότηση σε κάποιους – άγνωστους σε εμάς – να βγάζουν νόμους και διατάξεις που μας κάνουν κακό, να διορίζουν ανθρώπους που μας κάνουν κακό, να δημιουργούν σώματα ασφαλείας, ένοπλες δυνάμεις και εν γένει κομματικούς στρατούς, γιατί εμείς έχουμε βολευτεί στην ανυπαρξία μας.

Για να μην δώσω λάθος εντύπωση θα δώσω μια προσωπική μου εμπειρία, μάλιστα σημερινή.

Στις 2.30 το μεσημέρι ήμουν στην στάση στην πλ. Λαυρίου στην Αθήνα, στην Γ΄Σεπτεμβρίου. Δύο γυφτάκια την πέφτουν σε μια γιαγιά και της βουτάνε την τσάντα και φυσικά το βάζουν στα πόδια. Είκοσι άτομα στην στάση… Ξέρετε τι έκαναν και οι 20; Πήραν το 100… ΚΑΝΕΝΑΣ δεν κυνήγησε τα δύο κωλόπαιδα. Όλοι στο κινητό.. και ΑΝ έπαιρναν το 100… Αυτό είναι κλασσικό δείγμα ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ και έλλειψης κοινωνικής ευθύνης. Γιατί και που πήραν κάποιοι το 100, μέχρι να γράψει η τηλεφωνήτρια το συμβάν, να το δώσει στον εκφωνητή, ο εκφωνητής να το δώσει στους αστυνομικούς, να έρθουν οι αστυνομικοί, τα γυφτάκια έφθασαν Ζεφύρι…

Που θέλω να καταλήξω.

Δεν μπορούμε να ζητάμε καλύτερο κόσμο, χωρίς εμείς να κάνουμε τίποτα. Δεν μπορούμε να ζητάμε την διάλυση του συστήματος όταν έχουμε στηρίξει ακόμα και την ύπαρξη μας στο σύστημα αυτό.

Πρέπει κάποτε όλοι μας να βάλουμε κάτω τον ίδιο μας τον εαυτό και να συζητήσουμε ειλικρινά μαζί του. Και που ξέρετε μπορεί κάποτε – ΑΝ ΤΑ ΒΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ – να μαζευτούμε πολλοί και να καταφέρουμε αν όχι να ζήσουμε εκτός συστήματος, τουλάχιστον να το αλλάξουμε.

Προσοχή δεν μιλάω για ενοχικά σύνδρομα… Εδώ μιλάω για αποφάσεις ζωής!

Μέχρι όμως να έρθει αυτή η μέρα, η προσωπική μου επιλογή είναι να αποδέχομαι ή καλύτερα να επιτρέπω στον εαυτό μου να δέχεται το σύστημα, καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια προς την κατεύθυνση της βελτίωσης του, έστω και μέσω της πλήρους ανατροπή του – επανεκκίνησης!

https://www.facebook.com/zaxarias.mytilinios