Πολυαγαπημένο μου παιδί, κλαίω για σένα και θρηνώ κάθε μέρα. Δεν τολμώ να ρίξω τη ματιά μου κάτω στην γη πια. Απ την στιγμή που έφυγες από το σπίτι μας το μόνο που κάνεις είναι να βλάπτεις τον εαυτό σου. Σε γέννησα θεό κάτω στη Γη να προφητεύεις στο παρόν σου τα αγαθά και τα καλά. Μα εσύ το μόνο που κάνεις είναι να αρνιέσαι ότι είσαι το παιδί Μου.
Πας στην εκκλησιά και με υμνείς, κι όταν φεύγεις με φτύνεις κατάμουτρα. Εγώ σ’ αγαπώ και πάντα θα σε αγαπώ γιατί είσαι το παιδί Μου· και είναι πικρό για έναν πατέρα να βλέπει τα παιδιά του να βρίζει το ένα το άλλο, να σκοτώνονται μεταξύ τους, και όλα αυτά να τα κάνεις στο όνομά Μου!
Τι άλλο να κάνω για σένα; Ουράνιους λόγους αναγέννησης σου έδωσα, τον Υιό Μου τον αγαπητό σου χάρισα, σύνταγμα στη Γη να ζεις ελεύθερος για πάντα σου ανάγγειλα. Εσύ όμως όλα αυτά τα αρνιέσαι· δεν σε καταλαβαίνω παιδί μου, γιατί θες να ζεις μέσα στα σκατά; Πες μου παιδί μου, τι ζήτησες από μένα και δεν σου έδωσα; Μα πότε θα με ρωτήσεις σε έφτυσα στα μούτρα; Ξανά και ξανά θα σου απαντώ το ίδιο: κι αν όλες τις γλώσσες των ανθρώπων να μιλάς, κι αν την γλώσσα των αγγέλων να μιλάς κι αν όλη την γνώση των κόσμων να έχεις, αγάπη στις πράξεις σου για τον αδερφό σου αν δεν έχεις καμιά δεν είναι η ωφέλειά σου.
Ήμουν ο πρώτος που σου μίλησα από τότε που ήσουν στην κοιλιά της μητέρας σου, και τα πρώτα λόγια που σου πα ήταν “σ’ αγαπώ”. Και κάθε μέρα αυτό σου λέω. Καημό το χω παιδί μου, σαν Πατέρας κι εγώ, να σε δω να μου το λες κι εσύ μια φορά, όχι απευθείας σε μένα, μα στον κάθε αδερφό σου· γιατί έστω και το πιο μικρό που κάνεις στον αδερφό σου, αυτό το κάνεις σε Μένα.
Άνθρωπε, υιέ και θυγατέρα μου, γιατί με εγκατέλειψες;
SOCRATESNIOS
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Κάποιος έγραψε ένα γράμμα στο Θεό, κι Αυτός του απάντησε…….
Έγραψα γράμμα στο Θεό και μου ‘στειλε δικό Του,
μου γράφει πως οι άνθρωποι θολώσαν το μυαλό Του.
Μου απαντάει πως στη γη τα λάθη Τον κουράζουν,
και πάνω στο λευκό χαρτί τα δάκρυά Του στάζουν.
Τι θέλουνε οι άνθρωποι στ’ άστρα ν’ανεβαίνουν,
ακόμα δεν εμάθανε σε Μένα να πιστεύουν;
Πες τους δεν είναι δυνατοί πως τίποτα δεν κάνουν
όσο κι αν έρχονται ψηλά, Εμένα δε με φτάνουν.
Για να Με φτάσουν να τους πεις, θα πρέπει να λυγίσουν,
χιλιάδες κόσμο νηστικό πως πρέπει να ταϊσουν.
Μου Γράφει πως οι άνθρωποι πρέπει να γίνουν φίλοι,
γιατί τον Γιο Του άλλη φορά δεν θα Τον ξαναστείλει.
Μου Τον σταυρώσαν μια φορά, δεν θα Τον ξανασταυρώσουν,
τα λάθη τους στους ώμους Του δεν τα ξαναφορτώνουν.
Μου Τον χτυπήσαν άγρια και ξύδι Τον ποτίσαν
τον Γιο Μου Τον μονάκριβο, μου Τον ποδοπατήσαν.
Και σήκωνε τα μάτια Του και Με παρακαλούσε,
να λυπηθώ την Μάνα Του με πίκρα Με ρωτούσε.
Τον έβλεπα να σέρνεται στην γη να Τον χτυπάνε,
τον θάνατό Του οι άγριοι με μίσος να ζητάνε.
Με αγάπη εγώ σας έστειλα το όμορφο Παιδί Μου,
κανείς όμως δεν σκέφτηκε την πίκρα τη δική Μου.
Κρίνο λευκό Τον έστειλα κλαδί αμυγδαλιάς,
κόκκινο τριαντάφυλλο κλωνάρι της ελιάς.
Τα Θαύματα που έκανε λίγοι Του τα πιστέψαν,
για αντάλλαγμα στην κεφαλή αγκάθια Του φορέσαν.
Θαύματα έκανε πολλά, γιάτρεψε τις πληγές σας,
κι ένα ζητούσε από εσάς να μπει μεσ’ τις καρδιές σας.
Απ’ το σκοτάδι θέλησε όλους να σας γλιτώσει,
και τα μεγάλα λάθη πάνω Του να φορτώσει.
Παράλυτος περπάτησε, τυφλός το φως του είδε,
σε ποιά χαρά δε Βρέθηκε, σε ποιόν καημό δεν πήγε.
Την πόρνη όταν χτυπάγατε δεν πόνεσε η καρδιά σας;
Τι κρίμα που δεν βλέπατε τα λάθη τα δικά σας.
Και τον ληστή συγχώρησε που ήταν στο πλευρό Του,
γιατί αυτός επίστεψε πως ήταν ο Θεός του.
Για όλους η καρδούλα Του λυπόταν και πονούσε,
κι αυτούς που Τον σταυρώσανε μ’αγάπη τους Κοιτούσε.
Και να τα χρόνια πέρασαν 2000 έτη,
μα όχι να σας λυπηθώ, δεν γίνεται, δεν πρέπει !!!
Ποιανού καρδιά δε σκίρτισε από τα λόγια αυτα;
Τα σχόλια… δικά σας…
Πωπω εβραικες μαλακιες…ακομα να καταλαβεται οτι ο Χριστιανισμος ηταν ο Δουρειος ιππος προς την καταστροφη του Ελληνισμου, ακομα να καταλαβετε οτι βασιζεται σε παλαιοτερους μυθους π.χ.Mithras-Ρωμη… ρε τον πουστη τον Ιουστινιανο, μας γαμησε για τα καλα. Δεν ξυπνατε ουτε με σφαλιαρες.
Inept ….Inept δεξιός..ε..
Χρηστος(Χ)«Εάν ο Υιός σάς ελευθερώσει θα είστε πραγματικά ελεύθεροι»
Inept ….δεξιός
Κύριος Ἰησοῦς Χριστός-Ὑπεραγία Θεοτόκος
Ἀφιερωμένο στόν Κύριό μας Ἱησοῦ Χριστό καί τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο
hristospanagia.gr/?p=7189#more-7189
Inept ….Inept δεξιός..ε..
Η καθιέρωση του αρχαιοελληνικού παγανισμού ως … εθνικής θρησκείας των Ελλήνων (κατ’ αρχήν) προκαλεί μόνο γέλια…
http://www.hristospanagia.gr/?p=7189#more-7189
ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΛΙΚΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΛΙΚΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΟΥΣ, ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, ΑΦΟΥ ΑΥΤΟΙ ΣΤΑΥΡΩΣΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ….
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΤΑΝ ΗΡΘΕ ΤΙΜΗΣΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΤΟ ΕΒΡΑΪΚΟ, ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ “ΕΧΙΔΝΕΣ ΚΑΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ” !!!
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.
ΓΙΑ ΑΥΤΟ, ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΤΕ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΝΑ ΙΟΥΔΑΪΖΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΤΕ !
ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟΙ :
ΠΗΔΑΛΙΟΝ, ΚΑΝΩΝ ΙΑ, Σ’ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Μηδείς εν τω ιερατικώ καταλεγομένων τάγματι, ή λαϊκός, τα παρά των Ιουδαίων άζυμα εσθιέτω, ή τούτους προσοικειούσθω, ή εν νόσοις προσκαλείσθω, και ιατρείας παρ΄αυτών λαμβανέτω, ει εν βαλανείοις τούτοις παντελώς συλλουέσθω. Ει δε τις τούτο πράξαι επιχειροίη, ει μεν Κληρικός είη, καθαιρείσθω, ει δε λαϊκός αφοριζέσθω.
ΠΗΔΑΛΙΟΝ, ΚΑΝΩΝ Η, Ζ’ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Επειδή πλανώμενοί τινες εκ της των Εβραίων θρησκείας μυκτηρίζειν έδοξαν Χριστόν και Θεόν ημών, προσποιούμενοι μεν χριστιανίζειν, αυτόν δε αρνούμενοι κρύβδειν και λαθραίως σαββατίζοντες, και έτερα ιουδαϊκά ποιούντες, ορίζομεν, τούτους μήτε εις κοινωνίαν, μήτε εις ευχήν, μήτε εις Εκκλησίαν δέχεσθαι, αλλά φανερώς είναι κατά την εαυτών θρησκείαν Εβραίους, και μήτε τους παίδας αυτών βαπτίζειν, μήτε δούλον ονείσθαι ή κτάσθαι• ειδέ εξ ειλικρινούς πίστεως επιστρέψει τις αυτών, και ομολογήσοι εξ όλης καρδίας, θριαμβεύων (κατηγορώντας φανερά) τα κατ΄ αυτούς έθη και πράγματα, προς το και άλλους ελεχθήναι και διορθώσασθαι, τούτον προσδέχεσθαι και βαπτίζειν τους παίδας αυτού, και ασφαλίζεσθαι αυτούς αποστήναι των εβραϊκών επιτηδευμάτων• ει δε μη ούτως έχοιεν, μηδαμώς αυτούς προσδέχεσθαι.
Κανών 45ος ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ
“Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς ως κληρικοίς ενεργήσαι τι, καθαιρήσθω”.
Κανών 46ος ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ
«Ει τις κληρικός ή λαϊκός εισέλθοι, εις συναγωγήν Ιουδαίων ή αιρετικών, προσεύξασθαι, και καθαιρείσθω και αφοριζέσθω».
Κανὼν Ζ´
Εἴ τις ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, τὴν ἁγίαν τοῦ Πάσχα ἡμέραν πρὸ τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας μετὰ Ἰουδαίων ἐπιτελέσοι, καθαιρείσθω.
ΚΑΝΩΝ Ὁ΄
Εἴ τις Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος, ἢ Διάκονος, ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου τῶν Κληρικών, νυστεύοι μετὰ Ἰουδαίων, ἢ ἐορτάζοι μετ΄ αὐτῶν, ἢ δέχοιτο παρ΄ αὐτῶν τὰ τῆς ἑορτῆς ξένια, οἷον ἄζυμα, ἤ τι τοιοῦτο, καθαιρείσθω, εἰ δὲ Λαϊκὸς εἴη, ἀφοριζέσθω.
ΚΑΝΩΝ ΟΑ΄
Εἴ τις Χριστιανὸς ἔλαιον ἀπενέγκοι εἰς ἱερὸν ἐθνῶν, ἢ εἰς συναγωγὴν Ἰουδαίων ἐν ταῖς ἑορταῖς αὐτῶν, ἢ λύχνους ἅπτοι, ἀφοριζέσθω.
ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ
Κανὼν Α´
Πάντας τοὺς τολμῶντας παραλύειν τὸν ὅρον τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης συνόδου τῆς ἐν Νικαίᾳ συγκροτηθείσης ἐπὶ παρουσίᾳ τῆς εὐσεβείας τοῦ θεοφιλεστάτου βασιλέως Κωνσταντίνου, περὶ τῆς ἁγίας ἑορτῆς τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀκοινωνήτους καὶ ἀποβλήτους εἶναι τῆς ἐκκλησίας, εἰ ἐπιμένοιεν φιλονεικότερον ἐνιστάμενοι πρὸς τὰ καλῶς δεδογμένα, καὶ ταῦτα εἰρήσθω περὶ τῶν λαϊκῶν. Εἰ δέ τις τῶν προεστώτων τῆς ἐκκλησίας, ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, μετὰ τὸν ὅρον τοῦτον τολμήσειεν ἐπὶ διαστροφῇ τῶν λαῶν καὶ ταραχῇ τῶν ἐκκλησιῶν ἰδιάζειν, καὶ μετὰ τῶν Ἰουδαίων ἐπιτελεῖν τὸ Πάσχα· τοῦτον ἡ ἁγία σύνοδος ἐντεῦθεν ἤδη ἀλλότριον ἔκρινε τῆς ἐκκλησίας, ὡς οὐ μόνον ἑαυτῷ ἁμαρτίας ἐπισωρεύοντα, ἀλλὰ πολλοῖς διαφθορᾶς καὶ διαστροφῆς γινόμενον αἴτιον· καὶ οὐ μόνον τοὺς τοιούτους καθαιρεῖ τῆς λειτουργίας, ἀλλὰ καὶ τοὺς τολμῶντας τούτοις κοινωνεῖν μετὰ τὴν καθαίρεσιν. Τοὺς δὲ καθαιρεθέντας ἀποστερεῖσθαι καὶ τῆς ἔξωθεν τιμῆς, ἧς ὁ ἅγιος Κανὼν καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ ἱερατεῖον μετείληφεν.
ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΛΑΟΔΙΚΕΙΑΣ
Κανὼν ΚΘ´
Ὅτι οὐ δεῖ Χριστιανοὺς ἰουδαΐζειν καὶ ἐν τῷ σαββάτῳ σχολάζειν, ἀλλ᾽ ἐργάζεσθαι αὐτοὺς καὶ ἐν τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ· τὴν δὲ Κυριακὴν προτιμῶντας, εἴγε δύναιντο, σχολάζειν ὡς Χριστιανοί. Εἰ δὲ εὑρεθεῖεν Ἰουδαϊσταί, ἔστωσαν ἀνάθεμα παρὰ Χριστῷ.
Κανών ΛΒ’
“Ότι ου δεί αιρετικών ευλογίας λαμβάνειν, αίτινές εισιν αλογίαι μάλλον, ή ευλογίαι”
Κανών ΛΓ’
“Ότι ου δεί αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι”
Κανὼν ΛΖ´
Ὅτι οὐ δεῖ παρὰ τῶν Ἰουδαίων, ἢ αἱρετικῶν, τὰ πεμπόμενα ἑορταστικὰ λαμβάνειν, μηδὲ συνεορτάζειν αὐτοῖς.
Κανὼν ΛΗ´
Ὅτι οὐ δεῖ παρὰ τῶν Ἰουδαίων ἄζυμα λαμβάνειν, ἢ κοινωνεῖν ταῖς ἀσεβείαις αὐτῶν.
Αναρτήθηκε από socratesnios στις
‘Ισως αυτές τις μέρες να αναρρωτήθηκες, τι έγινε πραγματικά εκείνη την Παρασκευή, πριν από 2000 χρόνια περίπου και ποιός ήταν Αυτός που υπέστη τόσο μεγάλη ταπείνωση, και πέθανε πάνω στο σταυρό με τον πιο βασανιστικό και ατιμωτικό τρόπο, το σταυρικό θάνατο. Δεν ήταν ένας απλός άνθρωπος, ήταν ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Υιός του Θεού (Ιωάνν. 1:14), που υπήρχε πάντα δίπλα στον Πατέρα Θεό (Ιωάνν. 1:1), ήταν ο Λόγος του Θεού (Ιωάνν. 1:1), διαμέσου του οποίου ο Δημιουργός Θεός, δημιούργησε τα πάντα (Ιωάνν. 1:3).
Αυτός λοιπόν, ο Υιός του Θεού, “που υπήρχε σε μορφή Θεού, δεν νόμισε απραγή να είναι ίσα με το Θεό, αλλά εκένωσε τον Εαυτό Του, έλαβε δούλου μορφή και αφού έγινε όμοιος με τους ανθρώπους, ταπείνωσε τον Εαυτό Του, γινόμενος υπάκουος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού” (Επιστολή προς Φιλιππισίους 2:6-8).
Είναι ασύλληπτο, ότι Αυτός που δημιούργησε τα πάντα όσα βλέπουμε και τον ίδιο τον άνθρωπο, να φτάσει στο σημείο, (ο ίδιος ο Δημιουργός), να ταπεινωθεί τόσο πολύ από το ίδιο του το δημιούργημα, τον άνθρωπο. Όπως διαβάσουμε στα ευαγγέλια, τον μαστίγωσαν (Ματθ. 27:26, Ιωάνν. 19:1), τον έφτυσαν στο πρόσωπο (Ματθ. 26:67, 27:30), τον χτύπησαν με καλάμι στο κεφάλι (Ματθ. 27:30, Μάρκ. 15:19), τον γρονθοκόπησαν (Ματθ. 26:67), τον ράππισαν (Ματθ. 26:67, Λουκ. 22:64, Ιωάνν. 18:22, 19:3), τον βλασφήμησαν (Ματθ. 27:39, Μάρκ.15:29, Λουκ. 22:65, 23:39), τον ενέπαιξαν (Μάτθ. 27:29, 27:31, 27:41, Μάρκ.15:20,31, Λουκ. 22:63, 23:10, 23:34-36), τον ονείδησαν (Ματθ. 27:44, Μάρκ. 15:32), τον κατηγόρησαν (Λουκ. 23:2, 32:10), του φόρεσαν ακάνθινο στεφάνι (Μάρκ. 15:17, Ιωάνν. 19:5) και στο τέλος τον σταύρωσαν.
Γιατί άραγε, ο μονογενής Υιός του Θεού, που όπως αναφέραμε υπήρχε πάντα ως Θεός, δέχτηκε αυτήν την ταπείνωση και αυτή τη θυσία; Ο Λόγος του Θεού μας εξηγεί ότι, “με τέτοιο τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό Του τον μονογενή, για να μη χαθεί κάθένας ο οποίος πιστευέι σε Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια” (Ιωάνν. 3:16). Η θυσία του Χριστού, ήταν ο μόνος τρόπος, για να συμφιλιωθεί ο άνθρωπος με το Θεό. Υπήρχε ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο ένα πολύ βαθύ και αδιαπέραστο χάσμα.
Ο Χριστός θυσίασε το σώμα Του και έγινε γέφυρα, για να μπορέσει να περάσει ο άνθρωπος πάνω από αυτό το χάσμα της αμαρτίας και να συμφιλιωθεί με τον Πατέρα Θεό, για να γίνει το πλάσμα του Θεού, παιδί του Θεού.
Ο Χριστός πλήρωσε για τις αμαρίες όλων των ανθρώπων, όλων των εποχών. ‘Ολες η αμαρτίες όλου του κόσμου έπεσαν πάνω στον Άγιο και Αναμάρτητο και πέθαναν καρφωμένες πάνω στο σταυρό μαζί Του.
Και ήταν η μόνη στιγμή που ο Πατέρας Θεός, έστρεψε το Προσωπό Του από τον Υιό Του, μη μπορώντας να βλέπει τον ‘Αγιο και Αναμάρτητο, σκεπασμένο με όλη την αμαρτία του κόσμου. Ποιός άλλος θεός έκανε μια τόσο μεγάλη θυσία αγάπης για τον άνθρωπο; Κανένας. Μόνο ο Αληθινός Θεός, που αγάπησε τόσο πολύ τον άνθρωπο και ταλαιπώρησε και θυσίασε ό,τι πιο πολύτιμο είχε (τον Υιό Του το Μονογενή).
Το έκανε για σένα και για μένα. Αν μέχρι τώρα δεν έχεις δεχτεί αυτη τη Θυσία (που έγινε και για σένα), είναι η ευκαιρία που σου δίνεται, να πλησιάσεις κι εσύ στο σταυρό του Γολγοθά, να δεις το Αίμα του Χριστού, που ακόμα τρέχει από τις πληγές Του για τις δικές σου αμαρτίες και να Του πεις και συ με συντριβή και μετάνοια: “Κύριε Ιησού Χριστέ, είμαι κι εγώ ένας αμαρτωλός. Οι δικές μου αμαρτίες σε οδήγησαν στο σταυρό. Εσύ όμως πλήρωσες γι’ αυτές. Συγχώρεσε με”. Και τότε θα νιώσεις τη Χάρη του Θεού πάνω σου και μέσα σου, την αγάπη Του να σε πλημμυρίζει, την ψυχή σου να ελευθερώνεται από κάθε αμαρτία, πάθος και θλίψη και το βάρος των αμαρτιών σου, να φεύγει από μέσα σου. Μετά τη σταύρωση ακολουθεί η ανάσταση. Μια ημέρα χαράς, ζωής, ελευθερίας. Αν δεχτείς τη θυσία του Χριστού, θα ζήσεις κι εσύ τη δική σου ανάσταση, την ανάσταση της ψυχής σου, που είναι “νεκρή”, λόγω των αμαρτιών.
Σταύρος Π.
https://www.youtube.com/watch?v=VeudGYDMyyI
δυγνωμη αλλα απλη πολυλογισ …Ο Θεος δεν χρειαζεται να σε κανακευει συνεχως διοτι εσυ εισαι κακομαθημενος ουτε και να ασχολειται με τα καθημερινα σου προβληματα ..διοτι εσυ εισαι αποβλακωμενος .Σου εδωσε μυαλο και δυο χερακια αντε και ποδαρακια..
Ξαφνικά, δύο πολύ σπουδαίοι άντρες εμφανίστηκαν, και άρχισαν να μιλούν μαζί Του: Ήταν Ο ΗΛΙΑΣ (εκπρόσωπος των προφητών) ΚΑΙ Ο ΜΩΥΣΗΣ (εκπρόσωπος του Νόμου του Θεού, που δόθηκε στην Παλαιά Διαθήκη). ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ, που έμελε να συμβεί στην Ιερουσαλήμ, και ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΕΚΠΛΗΡΩΝΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ. Όλα τα στοιχεία της ευαγγελικής διήγησης -οι έξι ημέρες, το όρος (παραπέμπει στο Σινά), η λάμψη Του, οι προφήτες, το φωτεινό σύννεφο, η φωνή του Θεού- επισημαίνουν την μοναδική ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΜΩΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΟΜΟ της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι αναγκαίο να τονίσουμε πως ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΥΠΩΣΕΙΣ του αγιαστικού έργου, της σωτήριας θυσίας του Χριστού και της αποστολής της Εκκλησίας.Γι’ αυτό και πολύ εύστοχα ονομάζεται η Παλαιά Διαθήκη «Παιδαγωγός εις Χριστόν» (προετοιμάζει την ανθρωπότητα να δεχθεί λατρευτικά την έλευση του Μεσσία Χριστού). Ακόμη, έξοχα επισημαίνεται εδώ Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ, εφόσον, και αναφορικά με το Μωυσή και τον Ηλία που μιλούσαν με τον Ιησού, ο μεν πρώτος είχε πεθάνει, ενώ ο δεύτερος είχε αναληφθεί εκατοντάδες χρόνια πριν. Και όμως περίμεναν, από την αγκαλιά του Θεού που βρίσκονταν (και βρίσκονται), να τον δουν στη δόξα Του, αφού γι’ Αυτόν προφήτεψαν εκείνοι και έδρασαν.
Και είπε ο Πέτρος στον Ιησού: «Κύριε, ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΔΩ! (βασικό σημείο της διήγησης). Αν θέλεις, να κάνουμε εδώ τρεις σκηνές: Μια για σένα, μια για τον Μωυσή και μια για τον Ηλία». Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΑ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, το θαύμα των θαυμάτων, ο ίδιος ο Παράδεισος- και με τα λόγια αυτά ο Πέτρος ζητά να μη τελειώσει σύντομα το θαυμάσιο αυτό και γλυκύτατο θέαμα και αίσθημα, ΔΙΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ. Η πορεία αυτή προς τη θέωση είναι η εκκλησιαστική οδός ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΖΩΗΣ, της μετανοίας, ταπείνωσης, άσκησης και αγάπης προς όλους.
Ενώ μιλούσε ακόμα ο Πέτρος, ΕΝΑ ΦΩΤΕΙΝΟ ΣΥΝΝΕΦΟ τούς σκέπασε (η Θεία Χάρη και συμβολικά η ένωση Ουρανού και γης δια του προσώπου και του έργου του Χριστού), και μέσα από το σύννεφο ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΜΙΑ ΦΩΝΗ που έλεγε: «Αυτός ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΟΥ ΥΙΟΣ, ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΜΟΥ, ΑΥΤΟΝ ΝΑ ΑΚΟΥΤΕ». Πλούσια τα θεολογικά συμπεράσματα από την τελευταία αυτή πρόταση του κειμένου: (α) Φαίνεται ηΤΡΙΑΔΙΚΟΤΗΤΑ του Ενός Θεού, (β) Ο Θεός είναι ΠΡΟΣΩΠΟ, που ενεργεί και ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ με το λαό Τουκαι δεν είναι νεφελώδης δύναμη και ‘καθαρά ενέργεια’ στο σύμπαν, (γ) Ο Χριστός είναι ο ΑΛΗΘΗΣ ΥΙΟΣ και Λόγος του Θεού (σε αντίθεση με τους εμφανισθέντες στην ιστορία ΨΕΥΤΟΜΕΣΣΙΕΣ), η μόνη δυνατότητα σωτηρίας (Πράξ. 4,12) των ανθρώπων, ΔΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΙ από δόξα σε δόξα, από την επίγεια ήδη ζωή και στην ανέσπερη βασιλεία Του, και (δ) Αυτός είναι Ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ που βαδίζει προς το υπέρ όλων εξιλαστήριο πάθος Του (πρβλ. τη βάπτιση του Κυρίου, Μάρκ. 1,11).Ο ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ…. Πιστεύω, ως ορθόδοξος Χριστιανός, σε έναν Θεό, Πατέρα, Κυρίαρχο του παντός, που δημιούργησε από το μηδέν και με απόλυτη ελευθερία και αγάπη τον ουρανό και τη γη. Δημιούργησε, δηλαδή, τόσο τον ορατό και υλικό, όσο και τον αόρατο και πνευματικό κόσμο.Πιστεύω και σ’ έναν Κύριο, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, που είναι ο μονογενής Υιός του Θεού Πατέρα και Γεννήθηκε απ’ Αυτόν προαιωνίως. Είναι φως, όπως και ο Πατέρας Του. Είναι αληθινός Θεός, επειδή γεννήθηκε από τον αληθινό Θεό. Ο Υιός δεν είναι δημιούργημα ή κτίσμα του Θεού, όπως πίστευαν διάφοροι αιρετικοί, αλλά έχει την ίδια Θεία ουσία με τον Πατέρα (είναι «ομοούσιος») και τα πάντα δημιουργήθηκαν δια του Υιού.Ο Υιός του Θεού, για τη δική μας σωτηρία, κατέβηκε από την ουράνια δόξα Του στη γη και έλαβε σάρκα, όμοια με τη δική μας, από την Παρθένο Μαρία με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Έγινε δηλαδή άνθρωπος όμοιος σε όλα μ’ εμάς, εκτός από την αμαρτία και έζησε σε συγκεκριμένο χρόνο πάνω στη γη.Σταυρώθηκε, έπαθε και τάφηκε για μας, όταν ρωμαίος επίτροπος της Ιουδαίας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος .Και αναστήθηκε, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, την τρίτη ημέρα από τον τάφο, ενώ ήταν νεκρός.Μετά την Ανάστασή Του ανέβηκε στον ουρανό με τη δύναμη που είχε ως Θεός, δοξάζοντας έτσι την ανθρώπινη φύση. Ανέβηκε και κάθισε στα δεξιά του Πατέρα Του.Θα έρθει και πάλι στον κόσμο με δόξα, σε χρόνο που τον γνωρίζει μόνο ο Θεός, για να κρίνει τους ζωντανούς και τους νεκρούς. Και η Βασιλεία Του δεν θα έχει τέλος.Πιστεύω και στο Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, που έχει κυριότητα και εξουσία. Ζωοποιεί όλη την κτίση και εκπορεύεται από τον Πατέρα. Είναι ομοούσιο με τον Πατέρα και τον Υιό. Προσκυνείται και δοξάζεται ισότιμα μαζί Τους. Καθοδήγησε τους Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, που προείπαν για τον ερχομό του Σωτήρα.Πιστεύω και στην Εκκλησία. Είναι μία, επειδή μία είναι η κεφαλή της, ο Χριστός και μία η πίστη εκείνων που μετέχουν στη ζωή της. Είναι αγία, χωρισμένη από κάθε αμαρτία. Είναι καθολική, επειδή κατέχει όλη την αλήθεια και θέλει να συμπεριλάβει όλους τους ανθρώπους. Είναι αποστολική, επειδή διατηρεί ανόθευτη τη διδασκαλία των Αποστόλων και επειδή οι επίσκοποι που την ποιμαίνουν είναι διάδοχοι εκείνων.Ομολογώ ένα βάπτισμα στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Μ’ αυτό αρχίζουμε την καινούρια ζωή μέσα στην Εκκλησία. Με αυτό συγχωρείται το προπατορικό αμάρτημα.Πιστεύω και περιμένω την κοινή ανάσταση όλων των νεκρών. Θα αναστηθεί κάθε σώμα για να ενωθεί με την αθάνατη ψυχή του. Η ανάσταση όλων θα γίνει με τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου.Προσδοκώ ότι, μετά την ανάσταση και την τελική κρίση όλων των ανθρώπων από τον Χριστό, θα αξιωθώ να απολαύσω την αιώνια ζωή, μαζί με όλους τους αγίους. Αμήν.Άμιλλα είναι η τάση να φτάσει κανένας τον άλλον που τον θαυμάζει ή και να τον ξεπεράσει, χωρίς να αισθάνεται φθόνο αν ο άλλος τον ξεπερνάει. Αναγκαστικά όλοι είναι φίλαυτοι, περισσότερο ή λιγότερο. Αυτοί που δίνουν καλή εκπαίδευση στα παιδιά, πρέπει να τιμώνται περισσότερο από εκείνους που τα γέννησαν, γιατί οι γονείς τους έδωσαν μόνο τη ζωή, οι παιδαγωγοί όμως την ικανότητα να ζουν καλά. Αυτοί που μελέτησαν προσεκτικά τον τρόπο διακυβέρνησης των ανθρώπων, πρέπει να έχουν πεισθεί ότι πως η τύχη των εθνών εξαρτάται από την εκπαίδευση των νέων. Για να γίνει κανείς ικανός σ’ οποιοδήποτε επάγγελμα τρία πράγματα χρειάζονται: φύση, μελέτη και πρακτική εξάσκηση. Δεν είναι αυταπάτη η αγάπη του εαυτού μας: αυτό το αίσθημα είναι ολότελα φυσικό. Ο εγωισμός, να το είδος της αγάπης που δίκαια δυσφημίστηκε, γιατί δεν είναι η αγάπη προς τον εαυτό μας, μα ένα πάθος αχαλίνωτο απ’ τον εαυτό μας, πάθος ολέθριο που παρασέρνει τον φιλάργυρο προς το χρήμα του, κι όλους τους ανθρώπους προς το αντικείμενο των επιθυμιών τους. Δεν είναι κακό να νομίζει ο άνθρωπος ότι έχει κατιτί δικό του. Είναι φυσικό να αγαπάει κανείς τον εαυτό του, μόνο δε ο εγωισμός πρέπει να κατακρίνεται. Δηλαδή όχι το να αγαπάς απλώς τον εαυτό σου, αλλά το να τον αγαπάς περισσότερο απ’ ότι πρέπει.
Σε ευχαριστω. 11