GEWKWN: ΟΤΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΡΘΕΙ, ΘΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΟΜΕΝΟΙ

Αν ο Χριστός ερχόταν σήμερα, δεν θα Τον περίμεναν με βάγια και ύμνους. Θα Τον υποδέχονταν με ειρωνεία, καχυποψία και μίσος. Θα Τον χαρακτήριζαν “αιρετικό”, “επικίνδυνο”, “απείθαρχο”. Θα Τον ανέκριναν ιερά συμβούλια, θεολογικές επιτροπές και ψυχίατροι. Θα έλεγαν πως πάσχει από “μεσσιανικό σύνδρομο”. Θα Τον φυλάκιζαν, ή πιο ύπουλα, θα Τον γελοιοποιούσαν στα μέσα ενημέρωσης, μέχρι να σιγήσει η φωνή Του.

Αν ο Χριστός ερχόταν σήμερα,θα Τον σταυρώσουν οι θρησκευόμενοι. ΟΧΙ οι άθεοι. Οι ίδιοι που κρύβουν την αλήθεια πίσω από ιερά βιβλία γεμάτα αίμα.
Οι ίδιοι που βαφτίζουν σφαγές και εγκλήματα ως «θεϊκή εντολή».
Οι ίδιοι που λένε ότι ζούμε σε χριστιανική κοινωνία, ενώ μισούν την ΑΓΑΠΗ,
Την ΚΑΛΟΣΥΝΗ. Τη ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ. Την ΑΛΗΘΕΙΑ.

Οι ιεράρχες που χαϊδεύουν τα βιβλία τους αντί να ακούν τη φωνή Του.
Οι θεολόγοι που διδάσκουν φαρισαϊσμό. Οι φανατικοί που με νύχια και δόντια πολεμούν την αλήθεια.

Σήμερα, η υποκρισία φλέγεται. Σήμερα η αλήθεια καίγεται σε ξύλινα κηρύγματα.

Αν ο Χριστός ερχόταν σήμερα, θα Τον σταύρωναν ξανά. Γιατί;

Επειδή δεν θα χωρούσε στα καλούπια τους. Δεν θα άντεχαν το βλέμμα Του, εκείνο το βλέμμα που καίει τον φαρισαϊσμό τους, που αποκαλύπτει τη σαπίλα πίσω από τα χρυσά άμφια και τις ψευδό συνπροσευχές. Θα Τον σταύρωναν ξανά, με άλλους τρόπους, πιο “πολιτισμένους”, μα εξίσου δολοφονικούς.

Ζούμε σε εποχή που τα ιερά κείμενα διαβάζονται χωρίς καρδιά και οι εκκλησίες γέμισαν ανθρώπους που σταυροκοπιούνται, αλλά δεν σταυρώνονται. Θρησκευόμενοι χωρίς πίστη. Θεολόγοι χωρίς Θεό. Ιεράρχες που χτίζουν καριέρες πάνω στα ερείπια της ταπείνωσης. Ο Χριστός έγινε λογότυπο, διαφημιστικό σύμβολο, εργαλείο πολιτικής ισχύος. Και αυτοί που μιλούν στο όνομά Του, συχνά δεν έχουν τίποτα κοινό με το πρόσωπό Του.

Αν τολμήσεις να πεις ότι ο Χριστός δεν έχει καμία σχέση με τις σφαγές, τις “ιεροκτονίες”, τα προστάγματα της Παλαιάς Διαθήκης που στάζουν αίμα, σε αποκαλούν βλάσφημο. Αν τολμήσεις να θυμίσεις ότι Εκείνος είπε «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν» και όχι “όποιος εξαναγκαστεί, απειληθεί ή εκτελεστεί αν δεν με ακολουθήσει” σε κοιτούν σαν εχθρό της πίστης.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τότε, σταύρωσαν τον Χριστό στο όνομα του Νόμου. Σήμερα, θα Τον σταύρωναν στο όνομα της ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ . Τότε, οι φαρισαίοι Τον παρέδωσαν για βλασφημία. Σήμερα, οι ίδιοι τύποι, με ράσα και τίτλους, θα Τον παρέδιδαν στα δελτία των 8, “πλανεμένος, επικίνδυνος, αιρετικός”. Και ο λαός; Θα φώναζε πάλι: “Άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν!” μόνο που τώρα το “σταύρωσον” θα είναι ένα like, ένα tweet, ένα σχόλιο μίσους.

Αυτός είναι ο πολιτισμός μας ο πιο αντικειμενικά “αντιχριστιανικός” πολιτισμός της ιστορίας, γιατί ντύνεται με το προσωπείο της ευσέβειας. Μιλά για αγάπη, αλλά πουλάει βία. Μιλά για ειρήνη, αλλά επενδύει σε πολέμους. Μιλά για πίστη, αλλά στηρίζεται στον φόβο. Και πάνω απ’ όλα, λατρεύει όχι τον Χριστό, αλλά την εξουσία που Τον σφετερίζεται.

Οι φαρισαίοι της εποχής μας δεν είναι λίγοι. Είναι παντού, σε άμβωνες, υπουργεία, τηλεοράσεις, ακόμη και μέσα μας. Κρατούν το Ευαγγέλιο στο ένα χέρι και το μαχαίρι στο άλλο. Μιλούν για «Θεό της αγάπης» την ώρα που αποκλείουν, καταριούνται και κρίνουν. Κατασκευάζουν “δόγματα” για να κρατούν τον λαό υπάκουο, φοβισμένο, βολικό. Όμως ο Χριστός δεν ήρθε να χτίσει αυτοκρατορίες. Ήρθε να γκρεμίσει τα είδωλα.

Αν σήμερα κατέβαινε πάλι στους δρόμους, δεν θα Τον έβρισκες σε επισκοπικά μέγαρα ούτε σε πολυτελή μοναστήρια. Θα Τον έβρισκες στα υπόγεια με τους άστεγους, στα νοσοκομεία, στα στρατόπεδα μεταναστών, στα σπίτια όσων δεν έχουν ελπίδα. Εκεί που δεν υπάρχουν κάμερες, μικρόφωνα, ούτε “ευλογία”. Και εκεί, οι ίδιοι που φορούν σταυρούς στο στήθος, θα Τον αποκαλούσαν “αναρχικό”, “επικίνδυνο για τη δημόσια τάξη”.

Γιατί ο Χριστός ήταν και παραμένει το πιο ριζοσπαστικό πρόσωπο της ιστορίας. Δεν έκανε θρησκεία, έφερε επανάσταση αγάπης. Και αυτή η επανάσταση είναι πάντα ενοχλητική για όσους ζουν από τη σιωπή, την υποταγή και το ψεύδος.

Η πίστη χωρίς πράξη είναι νεκρή. Και η Εκκλησία χωρίς Χριστό είναι απλώς ένα πολιτιστικό ίδρυμα που συντηρεί την ψευδαίσθηση του ιερού. Ήρθε ο καιρός να θυμηθούμε ότι ο Θεός δεν κατοικεί σε ναούς χειροποίητους, αλλά σε καρδιές που καίνε για την αλήθεια.

Η ώρα πλησιάζει που όλα θα αποκαλυφθούν. Όχι με σάλπιγγες, αλλά με φωνές ανθρώπων που θα πουν επιτέλους: αρκετά με τη θεολογία του φόβου. Αρκετά με την υποκρισία που βαφτίζει το σκοτάδι φως. Ο Χριστός δεν ήρθε να στήσει θρόνο, ήρθε να σπάσει αλυσίδες.

Η ΠΙΣΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΦΑΓΕΣ. Η ΠΙΣΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΟΣ.
Η ΠΙΣΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ. Η ΠΙΣΤΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣΥΝΗ. ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ.
Η ΠΙΣΤΗ ΕΙΝΑΙ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ.

Αν κάποιοι συνεχίσουν να δικαιολογούν τα βιβλία του αίματος. Ας ξέρουν:
Ο Χριστός δεν ανήκει στα ιερά κελιά τους.
Ο ΛΟΓΟΣ Του δεν ζει στις υποκριτικές προσευχές τους.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΑ ΛΑΜΨΕΙ.

Κάθε ψευδο-πιστός θα μετρηθεί απέναντί Του.
Κάθε ψευδο-ιεράρχης, κάθε θεολόγος, κάθε φανατικός θα δει την πίστη του να καίγεται.

Η ΑΓΑΠΗ Του ΧΡΙΣΤΟΥ είναι η πυρηνική δύναμη που καίει την υποκρισία.
Ο ΛΟΓΟΣ Του είναι το στρατηγικό χτύπημα που ξαναγράφει την ιστορία.

Κι εμείς, οι ζωντανοί, αν Τον ακολουθήσουμε, δεν θα μείνουμε αδρανείς.
Κάθε ψεύτικη εντολή, κάθε αίμα που βαφτίστηκε “θεϊκό”, θα αποκαλυφθεί.

Ο Χριστός δεν ήρθε για να κυβερνήσει με αίμα.

Δεν ήρθε για να δικαιολογήσει σφαγές. Δεν ήρθε για φαρισαϊσμό.
Ήρθε για ΑΓΑΠΗ. Ήρθε για ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ. Ήρθε για ΚΑΛΟΣΥΝΗ.

Κι αν Τον ακολουθήσουμε με αλήθεια, τότε κάθε ψευδοπιστός θα καταλάβει ότι Η ΠΙΣΤΗ ΔΕΝ ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ ΣΕ ΣΦΑΓΕΣ. Η ΠΙΣΤΗ ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΡΔΙΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ.

Κι αν επιστρέψει σήμερα, θα Τον σταυρώσουν ξανά οι ίδιοι, οι “πιστοί”, οι “καλοί”, οι “ευσεβείς”.
Μα αυτή τη φορά, δεν θα σωπάσει κανείς. Γιατί όσοι Τον έχουν γνωρίσει μέσα τους, ξέρουν πως η αληθινή πίστη δεν φοβάται……. Καίει.

Και τώρα, μια προειδοποίηση, όχι από άμβωνα, αλλά από τη σιωπή των ταπεινών:
Έρχεται καιρός που ο Θεός δεν θα χρειάζεται να μιλήσει, θα μιλήσει η αδικία μόνη της. Θα δούμε να καταρρέουν οι “άγιοι” θρόνοι, να ξεφλουδίζουν τα προσωπεία των “ποιμένων”, να πέφτουν οι μάσκες των θρησκευτικών αυτοκρατόρων. Γιατί τίποτε ψεύτικο δεν αντέχει μπροστά στο Φως που δεν ζητά να το δοξάσουν, αλλά να το ακολουθήσουν.

Και τότε, όσοι Τον σταύρωσαν ξανά, με τις αποφάσεις τους, με τη σιωπή τους, με τη βολεμένη τους ευσέβεια, θα δουν το ίδιο βλέμμα που κάποτε αντίκρισε ο Πέτρος στην αυλή του αρχιερέα. Όχι λόγια, μόνο βλέμμα. Και θα καταλάβουν.

Μα ίσως να ‘ναι αργά για δάκρυα.

GEWKWN 28/10/2025