Ό καυγατζής Κβαντομηχανικός Λόγος Τού Χριστού μέ τούς Ιουδαίους, ό γεμάτος αγανάκτηση γιά Δικαιοσύνη! Επεισόδιον 1

Ό καυγατζής Κβαντομηχανικός Λόγος Τού Χριστού μέ τούς Ιουδαίους, ό γεμάτος αγανάκτηση γιά Δικαιοσύνη! Επεισόδιον 1

Σέ πέντε επεισόδια…

Γνώμη μού ερμηνεύσετε πρωτίστως τό αρχαίον κείμενον από μόνοι σάς καί ύστερα αναγνώσετε τήν μετάφραση, η διττή ενόραση αρχαίου καί μετάφραση θά σάς κάνει νά καταλάβετε καλύτερα τά λόγια αυτά. Ό Χριστός ωμιλούσε πολύ μέ υπονοούμενα, συνάμα ώς γνωστόν όταν ό λόγος αλλάζει συχνότητα αλλάζει τό νόημα, προσπαθείστε νά τό κατανοήσετε. Εάν δέν τό κατανοήσετε μήν απορρίψετε αμέσως, πιθανόν νά έχετε πρόβλημα συντονισμού μέ κάποιες συχνότητες εννοιολογίας τών λέξεων, καθότι αλλάζουν νόημα από αναλόγως συχνότητας, καί πρέπει νά «μπείτε στό πνεύμα», νά «μπείτε μέσα» όπως λέγαμε μέ τή παρέα μού δι’ αυτά καί άλλα θέματα… Νά είστε υπομονετικοί. Αναγνώθωντας ξανά καί ξανά, η οία άλλη συχνότητα θά έρθει σ’ εσάς από μόνη τής όπως έρχεται Τώ Αγίω Πνεύματι, η έμπνευση τού καλλιτέχνη, η ενέδρα τής έμπνευσης τού διαβόλου…. Είς τό παράκατω κείμενον παραθέτω τήν γνώμη μού σέ κάποιους στίχους.

Ιω. 8,1 Ἰησοῦς δὲ ἐπορεύθη εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν· ὄρθρου δὲ πάλιν παρεγένετο εἰς τὸ ἱερόν,

Ιω. 8,1 Ο δε Ιησούς επήγεν στο όρος των ελαιών.

Ιω. 8,2 καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἤρχετο πρὸς αὐτόν· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν αὐτούς.

Ιω. 8,2 Ενώ δε ακόμη ήτο πρωϊ, ήλθεν πάλιν στον ναόν και όλος ο λαός ήρχετο προς αυτόν. Και αφού εκάθισε, τους εδίδασκε.

Ιω. 8,3 ἄγουσι δὲ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι γυναῖκα ἐπὶ μοιχείᾳ κατειλημμένην, καὶ στήσαντες αὐτὴν ἐν μέσῳ

Ιω. 8,3 Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι φέρουν τότε μίαν γυναίκα, η οποία είχε συλληφθή επ’ αυτοφώρω καταπατούσα την συζυγικήν πίστιν. Και αφού την έβαλαν ορθίαν στο μέσον του συγκεντρωμένου πλήθους,

Ιω. 8,4 λέγουσιν αὐτῷ· διδάσκαλε, αὕτη ἡ γυνὴ κατείληπται ἐπ᾿ αὐτοφώρῳ μοιχευομένη·

Ιω. 8,4 του λέγουν· “Διδάσκαλε, αυτή η γυναίκα έχει συληφθή επ’ αυτοφώρω να καταπατή την συζυγικήν πίστιν·

Ιω. 8,5 καὶ ἐν τῷ νόμῳ ἡμῶν Μωϋσῆς ἐνετείλατο τὰς τοιαύτας λιθάζειν.

Ιω. 8,5 και στον νόμον μας ο Μωϋσής διέταξε να λιθοβολούνται αυταί αι γυναίκες.

Γνώμη μού: Είς τίς αρχαϊζουσες κοινωνίες, τίς πολύ πρώιμες, από τούς πρωτόγονους, επειδή οί φυλές, ήσαν πολύ μικρές καί οί ανθρώποι περιφερόμενοι ή ανά διαστήματα μετοικούντες διά λόγους επιβίωσης, ό νόμος υπήρχε έν κινήσει, διότι δέν υπάρχαν ακόμη πατρίδες στατικές. Εάν κάποιος καταπατούσε έναν νόμον τιμωρρείτο παραδειγματικώς διότι εάν δέν τιμωρρείτο οί μικρές εκείνες κοινωνίες θά διαρρύγοντο. Κάποιοι από τή φυλή θά διαμαρτύροντο καί θά πρόβαιναν σέ πραξικόπημα ιεραρχίας είτε από αγαθοσύνη είτε από ευκαιριασμό. Συνάμα θά καταπατούσαν τόν νόμο καί άλλοι καί όταν θά ερωτούντο διατί, ή θά προσπαθούσε η ιεραρχία νά τούς επιβάλει ποινή θά αξίωναν τά δύο μέτρα καί δύο σταθμά από μέρος τής ιεραρχίας καί θά ερωτούσαν εκείνο οπού καί εμείς ερωτάμε: «διατί δέν τιμώρρεισες τόν τάδε καί τήν τάδε διά τό ανόμημα τούς;». Όλη μάς η σύγχρονη διαμαρτυρία καί αγανάκτηση πρός τά πανίσχυρα κράτη έναντι τού πολίτη μέ άρθρα, μέ διαμαρτυρίες παντός είδους, μέ βιβλία, μέ αγωγές ενίοοτε έχουν κάτι από αυτό, ότι εμένα μέ τιμωρρείς αλλά τόν πρωθυπουργό, τόν πολιτικό, τόν εφοπλιστή, τόν τάδε όχι. Δυστυχώς, δέν έχουμε τή δύναμη νά επιβληθούμε είς τή σύγχρονη ψευδοδικαιοσύνη, τή δικαιοσύνη τών πολλών μέτρων καί πολλών σταθμών. Πρέπει νά σημειώσουμε ότι τότες δέν ήταν πολίτες. Πολίτης είναι τό μέλος μίας οικογένειας σταθερής πατρίδος καί όχι πάντοτε, εφευρέθηκε μετέπειτα έν Ελλάδι μέ τή Δημοκρατία τού Κλεισθένη ή έστω τότε εδραιώθηκε μέ τόν τρόπο οπού τή γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Οί περιφερόμενοι ήσαν λαός, νά η διαφορά μέ τό κράτος καί τόν δήμο. Ό λαός είναι νομάδες, ομάδα ανθρώπων οπού αναπαύεται προσωρινώς κάπου αλλά ανά πάσα στιγμή πιθανόν νά μετακινηθεί διά νά επιβιώσει. Ό Μωυής διαχειρίζετο λαό έν τή ερήμω 40 έτη…. Τά συμπεράσματα ιδικά σάς, κατόπιν περίσκεψης. Θά αναφέρω όμως ακόμη δύο παραδείγματα έν συντομία. Σ’ έναν χωριό είς τά Ιμαλάϊα, η γυναίκα υπανδρεύεται 7 άνδρες όλοι διαφορετικής ηλικίας ανά τακτικά χρονικά διαστήματα. Ό λόγος είναι ότι επειδή ελλείψει γυναικών η φυλή δέν θά επιβίωνε είς τήν απομόνωση χωρίς φόνους, γυναικοκλεψίες, μοιχείες, έριδες, ζηλοφθονίες, οπού θά διέρρηγαν τή συνοχή τής φυλής. Μέ τή μέθοδον αυτή κάθε άνδρας έχει γυναίκα έκ περιτροπής ανά νύχθα καθότι αναλογούσαν μία πρός επτά άνδρας. Μία περιφερόμενη φυλή έν ερήμω τών Εσπερίδων/Αμερική, είχε τό εξής έθιμον: «κάθε μήνα κάθονταν κυκλικώς καί ό καθείς πορεύετο πρός εκείνον οπού έβλαψε έν γνώσει ή έν αγνοία τού βλαμμένου καί τού εξομολογείτο τό αμάρτημα τού. Π.χ. τού έλεγε πήδηξα τή γυναίκα σού, εξέφρασα μίσος πρός τά παιδιά σού, σκέπτηκα τό τάδε πράγμα. Υποκλίνετο έν ταπεινώσει, φιλούσε τόν αδικημένο καί ζητούσε συγχώρεση τήν οποία λάμβανε». Μέ αυτό τό τρόπο διατηρήθηκε η συνοχή μίας φυλής παρόμοιας μέ τού Μωυσή. Διά νά γίνει όμως αυτό πρέπει οί ανθρώποι νά μάθουν καί νά είναι καλοπροαίρετοι, εάν όχι τότε μόνον μέ σκληρά παραδείγματα τιμωρρίας δέν θά καταρρεύσει η φυλή όπου έν τέλει διά τού καυγά θά αυτογενοκτονηθεί.

Ιω. 8,6 σὺ οὖν τί λέγεις; τοῦτο δὲ εἶπον ἐκπειράζοντες αὐτόν, ἵνα σχῶσι κατηγορίαν κατ᾿ αὐτοῦ. ὁ δὲ Ἰησοῦς κάτω κύψας τῷ δακτύλῳ ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν.

Ιω. 8,6 Συ, λοιπόν, τι λέγεις;” Αυτό δε είπαν, δια να τον θέσουν εις πειρασμόν και να έχουν εναντίον του κατηγορίαν. (Διότι εάν ημπόδιζε τον λιθοβολισμόν, θα εφαίνετο καταλύων τον μωσαϊκόν νόμον, εάν τον επέτρεπε, θα παρέβαινε τον ρωμαϊκόν νόμον). Ο δε Ιησούς έσκυψε κάτω και με το δάκτυλόν του έγραφεν στο έδαφος.

Ιω. 8,7 ὡς δὲ ἐπέμενον ἐρωτῶντες αὐτόν, ἀνέκυψε καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἐπ᾿ αὐτήν.

Ιω. 8,7 Επειδή δε εκείνοι επέμενον να τον ερωτούν, εσήκωσε την κεφαλήν και τους είπεν· “ο αναμάρτητος από σας ας ρίψη πρώτος λίθον επάνω της”.

Γνώμη μού: Ό Χριστός εδώ αποδεικνύει ότι ούτε ό μωσαϊκός ούτε ό ρωμαϊκός νόμος είναι αλάνθαστος διότι είς αμφότερους εμπεριέχεται η αμαρτία καί επειδή αμφότερους τούς νόμους λειτουργούν ανθρώποι/δικαστές αμαρτωλοί. Διά νά δικαιούσαι νά καλείσαι δικαστής πρέπει νά είσαι αναμάρτητος, διατί; Διότι αφού είσαι αναμάρτητος είσαι συνάμα καθαρός καί τού καθαρού η κρίση καί διάκριση δέν εμπεριέχει αμαρτία ήτοι σφάλμα καί κάθε απόφαση τού είναι δίκαιη. Ακόμη καί άν ό αμαρτωλός δικαστής αποφανθή τήν ίδια τιμωρρία μέ τόν αναμάρτητο, η απόφαση τού είναι άδικη διότι δέν ευλογείται! Πώς είναι δυνατόν ό αμαρτωλός νά κρίνει αμαρτωλόν καί η απόφαση τού νά ευλογείται; Η Δικαιοσύνη δέν καταδέχεται νά αποδοθεί ώς ευλογία καί πραγματικότητα από άνθρωπο δικαστή ός είναι επίσης αμαρτωλός. Είναι ώς νά πλένεται έναν εσωτερικόν σκατωμένον μέρος δοχείου μέ απορρυπαντικόν τά σκατά καί μέ χείρα καί σφογγάριον βουττηγμένον σέ σκατά. Επίσης τά λόγια αυτά σημαίνουν ότι ό αμαρτωλός δέν έχει τό δικαίωμα νά τιμωρρεί, διότι τό δικαίωμα εκπηγάζει από τή Δικαιοσύνη καί ό αμαρτωλός δέν έχει καμμία σχέση μέ τή Δικαιοσύνη επειδή αυτή αρνείται κάθε ανάμειξη μαζύν τού, εώς ότου δέν καθαρίζεται καί δέν αυτοκαθαρίζεται. Ό Παράκλητος Τώ Πνεύμα Τής Αληθείας, απαιτεί μετάνοια καί εξομολόγη ειλικρινή, δηλαδή αδιάσειστα στοιχεία κάθαρσης = κάθε άρσης αμαρτίας. Κατ’ επέκταση δικαιώματα καί, περισσότερα δικαιώματα έχει ό Δίκαιος/δίκαιος. Η Αγέννητη Δικαιοσύνη δέν προσδίδει σ’ όλους τά ίδια δικαιώματα. Τά δικαιώματα είναι τέκνα καί δώρα τής καί τά χαρίζει είς τούς δίκαιους. Η αδικία χαρίζει «δικαιώματα» ήτοι καταχραστικώς δικαιώματα είς τούς άδικους, αφού τό λέγει τό όνομα τής, ήτοι αδικία! Νά διατί ό κόσμος τούτος σωστώς καλείται ό κόσμος τής αδικίας καί κατά τό ρητόν: «δέν βρίσκεις τό δίκαιο μές τόν κόσμο».

Ιω. 8,8 καὶ πάλιν κάτω κύψας ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν.

Ιω. 8,8 Και αφού έσκυψε πάλιν κάτω, δια να τους δώση καιρόν να συναισθανθούν την ιδικήν των αμαρτωλότητα έγραφεν εις την γην.

Ιω. 8,9 οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐξήρχοντο εἷς καθ᾿ εἷς, ἀρξάμενοι ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων, καὶ κατελείφθη ὁ Ἰησοῦς καὶ ἡ γυνὴ ἐν μέσῳ οὖσα.

Ιω. 8,9 Εκείνοι δε, όταν ήκουσαν το λόγια του, ήρχισαν ο ένας μετά τον άλλον να φεύγουν, αρχής γενομένης από τους γεροντοτέρους (διότι όλοι ήρχισαν να δοκιμάζουν ελέγχους της συνειδήσεως δια τα ιδικά των αμαρτήματα). Και απέμεινεν ο Ιησούς και η γυναίκα, η οποία εστέκετο ορθία στο μέσον των άλλων.

Ιω. 8,10 ἀνακύψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ποῦ εἰσιν; οὐδείς σε κατέκρινεν;

Ιω. 8,10 Εσήκωσε τότε ο Ιησούς την κεφαλήν και της είπε· “γυναίκα, που είναι αυτοί που σε κατηγόρησαν; Κανείς δεν σε κατέκρινε αξίαν λιθοβολισμού;”

Ιω. 8,11 ἡ δὲ εἶπεν· οὐδείς, Κύριε. εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς· οὐδὲ ἐγώ σε κατακρίνω· πορεύου καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε.

Ιω. 8,11 Εκείνη δε είπε· “κανείς, Κυριε”. Είπε δε ο Ιησούς· “ούτε εγώ, που είμαι αναμάρτητος, σε κατακρίνω. Πηγαινε και από τώρα και πέρα μη αμαρτάνεις πλέον”.

Γνώμη μού: Η μοιχαλίδα ένεκα τής πίεσης, βίας καί προσβολής από τούς συναμαρτωλούς τής ισχυρογνώμονες καί ισχυρούς εντράπηκε καί αυτόν τή συνέφερε. Τότε εντράπηκε καί μετανόησε. Η εντροπή είναι η προϋπόθεση τής μετάνοιας. Οίδατε αδιάντροπο νά μετανοεί; Αφού η έννοια αδιάντροπος σημαίνει απόλαυση τών αδιαντροπιών μού. Μία κυπριακή παροιμία λέγει: «είπαν τής πουττάνας πουττάνα καί εξήλθεν είς τούς δρόμους καί διαμαρτύρετο πολιτευόμενη περί δικαιωμάτων καί ψευδολογιών τών κατήγορων. Είπαν τής προκομμένης πουττάνας καί έτρεξε καί εισήλθεν είς τόν οίκον τής κλαυθμυρίζουσα ότι θά βγεί τ’ όνομα τής = θά προκληθεί κακοφημία είς τή περιφημία τής». Διότι η πρώτη δέν είχε εντροπή φώναζε, ενώ η δεύτερη ζούσε διά νά είναι δίκαιη καί δέν ήθελε ούτε κηλίδα έστω ψευδής κακοφημίας.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ