Ο γάμος, ως είδος χορού, είναι «Tango!..» 

                 Κοινωνικό-λυρικό πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου

     Οι Ισραηλινές δυνάμεις συνεχίζουν μεθοδικά την καταστροφή υποδομών της Γάζας στην διακηρυγμένη προσπάθειά τους να «εξαφανίσουν από προσώπου γης την Χαμάς», πέφτουν νεκροί οι Παλαιστίνιοι, ιδίως παιδιά, κατά χιλιάδες, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες βιώνουν μια πρωτόγνωρη ανθρωπιστική κρίση. Με τον αιματηρό πόλεμο μεταξύ Ισραήλ-Χαμάς μάλλον «ξεχάσαμε» τον συνεχιζόμενο αιματηρό πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας που καλύπτεται σχεδόν μόνο με «δευτερόλεπτα» αναφοράς στα διεθνή και στα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ή «Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού»….

     Πέρα, όμως, από τα γεωπολιτικά προβλήματα στην καθημερινότητα των Ελλήνων και άλλων Λαών συνεχίζουν να υπάρχουν ψυχό-κοινωνικό-οικονομικά προβλήματα και σε ένα από αυτά, στο διαζύγιο, καλώ σήμερα την προσοχή σας…

                                     **************************
    Νέοι άνθρωποι και οι δύο, αυτός προς το τέλος, αυτή στην αρχή των τριάντα χρόνων της ζωής τους. Ο άνδρας ήρεμος, συγκρατημένος, με μετρημένα τα λόγια του. Εκείνη κομψή, εμφανώς συναισθηματικά πολύ φορτισμένη, με δάκρυα και χαμόγελο αμηχανίας να εναλλάσσονται στο πρόσωπό της…

     Υπάρχουν, στην συγκεκριμένη εικόνα, στο κάδρο που περιγράφω και δυο παιδάκια.

     Με γλυκιά έκφραση, μεγάλα μάτια, παιχνιδιάρης, λίγο άτακτος ο μικρός. 

     Συγκρατημένη, ευγενική με φανερά τα σημάδια κάποιας αόρατης λύπης να αιωρούνται στα μελιά μάτια της, είναι πιο «μεγάλη» αυτή, κοντά οχτώ χρόνων, και σαν κάθε άλλο παιδάκι στην ηλικία της είναι τρομερά ευαίσθητος δέκτης της έντασης που κυριαρχεί στην καθημερινή ζωή των γονιών της πνίγοντας και τη δική της ψυχή, της έντασης που μοιραία, αν αυτοί οι δύο μεγάλοι δεν μάθουν να χορεύουν «τανγκό», θα οδηγήσει σε διάλυση της οικογένειας, σε αυτό που αποκαλούμε διαζύγιο. 

     Αιτία; Εγωισμοί, οικονομικά προβλήματα, και ασυμφωνία χαρακτήρων!.. 

     Καλά, και εκείνα τα όμορφα χρόνια του «δεσμού», εκείνες οι ατελείωτες νύχτες της ευτυχίας και τα όνειρα που έπλαθαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου;

     Ήρθε, λοιπόν, η ωμή πραγματικότητα και ισοπέδωσε τα πάντα; 

     ΟΧΙ, τέτοια εκτίμηση είναι λαθεμένη, τέτοια θεώρηση είναι λαθεμένη!..

     Κάποια στιγμή, στο πέρασμα του χρόνου, ο έρωτας χρειάζεται να μετουσιωθεί σε αγάπη, το πάθος χρειάζεται να δώσει τη θέση του στην εκτίμηση και τον αμοιβαίο σεβασμό… 

     Οι λεπτομέρειες, έστω και αν δεν μας αρέσει αυτό, χαρακτηρίζουν το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωή μας. Τα μεγάλα, τα σημαδιακά γεγονότα μοιάζουν με τις μεγάλες γιορτές, με τις επετείους και μέσα στον χρόνο συνοψίζονται σε πολύ λίγα στον αριθμό 24ωρα.

     Αλίμονο σε όσους δεν έμαθαν να ζουν, έστω να συμβιβάζονται, με τη λεπτομέρεια.

     Τσάμικος, Καλαματιανός, Συρτός είναι χοροί που χορεύονται από ομάδες.

     Οι πρώτες δύο δεκαετίες της ζωής μας μοιάζουν με αυτούς τους χορούς καθώς η πατρική οικογένεια απλώνεται, δένει, σίγουρα πολύ πιο χαλαρά πια στην εποχή μας, με το «σόι».

     Μετά αρχίζει τα Ζεϊμπέκικο, τα Συρτάκια και τα Τσιφτετέλια, ναι, ναι, ενώ στις ντίσκο κυριαρχούν οι ρυθμοί κλασικού και μοντέρνου ροκ. 

     Όλα αυτά τα χορεύει κανείς μόνος του, αν θέλει, ή και με παρέα, αν έτσι «γουστάρει…»

     Αλλά, προσέξτε, μπορεί πάντοτε να τα χορέψει κανείς, όσο και αν αυτό φαίνεται άκομψο και φορές-φορές «άγαρμπο» μόνος ή μόνη…

     Ο γάμος, όμως, σε χορευτικό στυλ ήταν και παραμένει ένα τανγκό και το τανγκό ΔΕΝ το χορεύεις μόνος ή μόνη…

     Γιατί, εάν επιχειρήσεις να το κάνεις, καταντάς το ίδιο άγαρμπος ή άγαρμπη με το ζευγάρι που χορεύοντας τανγκό, θύμα πια μιας παρεννοημένης έννοιας της δημοκρατικής «ισότητας», που ήταν και συνεχίζει να παραμένει κάτι και πολύ σοβαρό και πολύ χρήσιμο, δεν δίνει σημασία στην απαιτητική λεπτομέρεια ότι στο τανγκό ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ο ένας είναι ο καβαλιέρος και η άλλη η ντάμα…

     Θα αντιτάξει, ίσως, στο σημείο αυτό κάποιος αγαπητός ή κάποια αγαπητή αναγνώστρια:

     «Μα, κύριε Πιπερόπουλε, ο κόσμος άλλαξε, άλλαξαν οι καιροί…»

     Θα συμφωνήσω μαζί του και μαζί της λέγοντας δυο λέξεις: «Σίγουρα, ναι!..»

     Και αυτό σημαίνει ότι οι ρόλοι τώρα εναλλάσσονται σχεδόν ανεξάρτητα από το φύλο του κάθε συντρόφου, του άνδρα και της γυναίκας που συνιστούν ένα κλασικού τύπου νυμφευμένο ζευγάρι…

    Αλλά και σήμερα, όπως ανέκαθεν, «Tango» δεν γίνεται με δύο καβαλιέρους ή δύο ντάμες!

     Αυτός ή αυτή κάποιες στιγμές χρειάζεται να υποχωρήσει, χρειάζεται να αλλάξει προσωρινά ρόλο στο κλασικό tango!…

     Έρεισμα;

     Έλλειψη συνεννόησης και ασυμφωνία χαρακτήρων!…

     Τι κρίμα!…

     Τέσσερις συνάνθρωποι, τέσσερα πρόσωπα, που ήταν μέχρι χτες οικογένεια, σήμερα έγιναν ένα ακόμη κοινωνιολογικό στατιστικό στοιχείο στα γοργά αυξανόμενα ποσοστά διαζυγίων, και ίσως μια μέρα να έχουμε ένα ακόμη ατόπημα, ένα ακόμη δράμα επίδειξης αντικοινωνικής συμπεριφοράς με πρωταγωνιστή ή πρωταγωνίστρια ένα παιδί «διαλυμένης οικογένειας, διαζευγμένων γονιών…».