Η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Η προσχεδιασμένη ένταση στην Μαύρη Θάλασσα, η προβοκάτσια της Ουκρανίας, η κήρυξη στρατιωτικού νόμου στο Κίεβο, με αποτέλεσμα την
αντίδραση της Μόσχας και την προσφυγή της στο Συμβούλιο Ασφαλείας, μας υπενθυμίζουν ότι η Ε.Ε., εκτός της οικονομικής κρίσης, βρίσκεται σε μια αναταραχή λόγω της γεωπολιτικής του φυσικού αερίου. Το αγγλοσαξονικό σχέδιο είναι να αποδεσμευθεί η Ευρώπη απ’ τον Βόρειο Αγωγό (Ρωσία-Γερμανία) και το ρωσικό, ιρανικό ή αραβομουσουλμανικό πετρέλαιο.

Το μπρα ντε φερ της Ουάσιγκτων με την Μόσχα στο ουκρανικό μέτωπο δύσκολα θα επιτρέψει ισοπαλία. Όποιος υποχωρήσει θα είναι «τελειωμένος».

Αν υπονομευτεί η πολιτική ισχύς του Πούτιν, το ΝΑΤΟ θα εγκατασταθεί για τα καλά μέσα στο Κίεβο. Η Ρωσία ήδη προειδοποίησε τους δυτικούς να μαζέψουν τους μισθοφόρους τους γιατί δεν θα επιτρέψει κάτι τέτοιο.

Παρ’ όλα αυτά, οι Αμερικανοί οξύνουν το παιχνίδι συνειδητά, αγνοούν τον Πούτιν και δρουν τυχοδιωκτικά.

Όπως περιέγραψε σωστά και γλαφυρά ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας και συγγραφέας Michael Parenti: «Θα το κάνετε με τον δικό μας τρόπο, ή θα σας σπάσουμε τα πόδια, capice;».

Χωρίς την Ουκρανία, η Ρωσσία παύει να είναι αυτοκρατορία, έλεγε το δόγμα Μπρεζίνσκι, κι αυτό θέλουν να υλοποιήσουν οι μαθητές του στην Μεγάλη Σκακιέρα.

Στην περιοχή της σημερινής Ουκρανίας ιδρύθηκε το μεσαιωνικό κράτος των Ρως του Κιέβου από τους Βάραγγες τον 9ο αιώνα και είναι το πρώτο καταχωρημένο ιστορικά ανατολικό σλαβικό κράτος, δεσπόζον στην εμπορική οδό Βαράγγων-Ελλήνων.

Στο Κίεβο γίνεται ο αρχικός εκχριστιανισμός των Ρώσσων όταν ο πρίγκηπας Βλαδίμηρος βαπτίστηκε στα νερά του Δνείπερου από ιερείς του Βυζαντίου. Έως τα μέσα του 14ου αιώνα, τα ουκρανικά εδάφη ήταν υπό την κυριαρχία τριών εξωτερικών δυνάμεων, της Χρυσής Ορδής των Μογγόλων, του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας και του Βασίλειου της Πολωνίας.

Από το 1325 μέχρι και το 1648, η Ουκρανία βρίσκεται υπό την κυριαρχία της Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτείας. Μετά από τον Μεγάλο Βόρειο Πόλεμο (1700-1721), η Ουκρανία κατανέμεται μεταξύ αρκετών δυνάμεων και, από το 1735, αρχίζει το ενδιαφέρον της Μόσχας για την επέκταση της ρωσσικής κυριαρχίας προς τα ουκρανικά εδάφη.

Πρώτος στόχος ήταν η Χερσόνησος της Κριμαίας, η οποία αποτελούσε την τουρκική προφυλακή εις τα βόρεια παράλια του Ευξείνου.

Οι δυτικές δυνάμεις αντιτάχθηκαν εξ αρχής σθεναρά στην στρατηγική ρωσσική προέλαση προς Νότον και έκαναν τα πάντα για να την υπονομεύσουν, κάτι που ισχύει μέχρι σήμερα.

Η Γαλλία ξεσήκωσε τον κόσμο για να ενισχύσει την σύμμαχό της Τουρκία. Η Αγγλία αντιτάχθηκε δυναμικά εις τον ρωσσικό έλεγχο επί του Βοσπόρου. Παρόμοιες ήταν οι αντιδράσεις και των άλλων δυνάμεων, Πρωσίας, Σουηδίας κλπ.

Ακολούθησε σειρά Κριμαϊκών πολέμων και, τελικά, στις 21 Ιουλίου 1774, η Τουρκία αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Κριμαίας, παρέδωσε στην Ρωσσία τις πόλεις παρά τον Δνείπερον και άνοιξε τον Εύξεινο Πόντο, τον Βόσπορο και τα Δραδανέλλια στην ρωσσική ναυσιπλοΐα. Την ημερομηνία αυτή υπογράφηκε η περίφημη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, δια της οποίας η Ρωσσία πέτυχε μια από τις μεγαλύτερες διπλωματικές επιτυχίες τής ιστορίας της, έγινε ισχυρή δύναμη της Μαύρης Θάλασσας και προστάτις των ελληνικών και ορθόδοξων πληθυσμών που ευρίσκοντο υπό τουρκική κυριαρχία.

Η συνθήκη αυτή άνοιξε τον δρόμο για την αναγέννηση των ελληνικών κοινοτήτων στην περιοχή, την ενίσχυση του ελληνικού εμπορικού στόλου και την ελληνική επανάσταση μετά από πενήντα χρόνια. Μεθυσμένη από τις επιτυχίες της, η Μεγάλη Αικατερίνη άρχισε να ονειρεύεται την απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης και της Ελλάδας και την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Όπως έγραφε χαρακτηριστικά εις τον αγαπημένον της Γάλλο φιλόσοφο Βολταίρον: «Θα ίδωμε τας αρχαίας ελληνικάς τραγωδίας να παίζωνται από Έλληνας ηθοποιούς εις το θέατρον του Διονύσου, των Αθηνών».

Κατά την ιστορική συγκυρία, λοιπόν, οι τύχες της Ρωσσίας, της Ελλάδας, της Μαύρης Θάλασσας και της Ουκρανίας συνδέονται, ιδιαίτερα της Κριμαίας με τις ελληνικές πόλεις της Σεβαστούπολης, Συμφερούπολης, Θεοδοσίας, Ευπατόριας κ.ά.

Σ’ αυτό το νέο Μεγάλο Παιχνίδι ,στο ευρασιατικό πλαίσιο, που υφίσταται εδώ και χρόνια, από την επέκταση του ΝΑΤΟ στην δεκαετία του ’90, εμπλέκεται επικίνδυνα και η χώρα μας λόγω της ακραίας φιλοατλαντικής πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης.

Η Ρωσία σίγουρα θα αντιδράσει αστραπιαία στην ενδεχόμενη νατοϊκή περικύκλωσή της και σίγουρα το τοπίο, που είναι ήδη καυτό, μπορεί να ενεργοποιήσει ένα πολεμικό ντόμινο τους επόμενους μήνες.

Από τα παραπάνω εύλογα προκύπτει ότι η χρεωκοπημένη Ελλάδα, στο επίκεντρο όλων αυτών, θα δοκιμασθεί σε όλα τα μέτωπα και ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε πρωτοφανείς πιέσεις και αντίποινα, όντας στην πιο εποφθαλμιούμενη θέση μεταξύ των δύο συνασπισμών.

Μέχρι τώρα δεν έχουν καταφέρει να εξουδετερώσουν την Ρωσία. Ως εκ τούτου, βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σημείο: ή εγκαταλείπουν την όλη υπόθεση, δηλαδή ολόκληρη την επιλογή τους για μονοπολική παγκοσμιοποίηση, ή πάνε σε Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν έχουν άλλες επιλογές! Και ο μόνος τρόπος που μπορούν να αντιμετωπίσουν οι πολίτες την προοπτική αυτή είναι να κινηθούν πρώτοι. Που σημαίνει να καταλάβουμε ότι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος έχει αρχίσει, ανεξάρτητα από το πότε και πώς θα κλιμακωθεί. Και είναι, εν τέλει, ένας πόλεμος κατά της ίδιας της ανθρωπότητας που μόνο εμείς μπορούμε να τον σταματήσουμε.

ksipnistere.com