Η αποτύπωση της κανονικότητας στη κοινωνία που χτίζουν

Η αποτύπωση της τρέλας, σε μια φανταστική ιστορία, στη σημερινή κοινωνία, μέσα από μια οικογένεια.

Έχουμε το μεγάλο γιο ο οποίος δεν τη παλεύει με τη καραντίνα και προσπαθεί να βρει τρόπους να περάσει το χρόνο του. Ξεκινάει λοιπόν το πρωί φοράει τα αθλητικά του και αρχίζει τρέξιμο. Χώρος τρεξίματος φυσικά το κοντινότερο άλσος που συνήθως μαζεύονται για τέτοιου είδους ασκήσεις. Καθόλη τη διάρκεια της άσκησης περνούσε δίπλα από άλλους και τις περισσότερες φορές σχεδόν σε επαφή ο ένας με τον άλλον στις γνωστές προσπεράσεις. Τελειώνει η άσκηση γυρνώντας σπίτι βλέπει ότι το φαγητό δεν είναι της αρεσκείας του και παίρνει το κοντινότερο μαγαζί fast food και να σου σε μισή ώρα έρχεται ο διανομέας του οποίου ήταν η 20 διανομή από την έναρξη της βάρδιας. Προς το τέλος της μέρας στέλνοντας τα γνωστά σε όλους sms κάνει με τη κοπέλα του μια βόλτα στη κοντινή πλατεία που είναι ένα μέρος που θα υπάρξουν και άλλοι σε αυτούς τους χώρους για τους ίδιους η παρόμοιους λόγους.

Η μικρός γιος ξεκινάει τη μέρα του στο σχολείο. Όλη μέρα με τη μάσκα. Στα διαλείμματα κλέβοντας βγάζει μάσκα οπως και τα περισσότερα παιδιά και επιδίδεται σε παιχνίδια με την παρέα του. Το μεσημέρι με τη συνοδεία της μητέρας του επιστρέφει σπίτι και δυστυχώς για αυτόν το υπόλοιπο της μέρας σημαίνει παιχνιδομηχανές.

Η μητέρα ξεκινάει την ημέρα της πηγαίνοντας λαϊκή διαλέγοντας προσεκτικά καλά προϊόντα. Δυστυχώς δεν βρήκε ότι έψαχνε όποτε το πέρασμα και από το κοντινότερο σούπερ μάρκετ ήταν αναγκαίο.Με το ίδιο σκεπτικό προσεκτική επιλογή προϊόντων και δεξιά των διαδρομών για την αποφυγή σύγκρουσης καροτσίων.  Το απόγευμα δέχεται επίσκεψη από την φίλη της η οποία δουλεύει σε τράπεζα και όλως τυχαίως ήταν ημέρα πληρωμής.

Η ημέρα του του πατέρα ήταν να πιει το καφεδάκι του παρατηρώντας τη καθημερινή ενημέρωση και ενώ η ημέρα έφευγε σκέφτηκε δεν πάω εκκλησία να ανάψω κανένα κεράκι. Έτσι κι έγινε και επιστρέφοντας από τον εσπερινό κάθεται στο σαλόνι για τη συνέχιση της ενημέρωσης.

Στην εκπνοή της ημέρας όλοι μαζί στο σαλόνι αναλύουν τη ημέρα τους λέγοντας πως πέρασε ο κάθε ένας. Φτάνοντας στον τελευταίο πατέρα και τη στιγμή που ανέφερε τη παρουσία του στην εκκλησία όλοι μαζί ταυτόχρονα αναφωνούν “αμάν ρε πατέρα τι την ήθελες την εκκλησία; Να μας φέρεις τον covid; Θες να μας πεθάνεις;”

Όλοι οι ανωτέρω μπήκαν στον ίδιο ανελκυστήρα, ανοιξαν την ιδια πορτα εισόδου πολυκατοικίας, περασαν από την ίδια στάση λεωφορείου, χαιρέτησαν τον ιδιο , φίλο της οικογένειας, που ειχε ανοίξει το κατάστημα του pet city και τέλος όλοι αγόρασαν πράγματα που ήθελαν από το ίδιο περίπτερο.

Επίσης στην ίδια πολυκατοικία ζουν ένας νοσηλευτής, ένας ταξιτζής και ένας courier.

Αυτοί είμαστε κύριοι. Καλο απόγευμα.