“Ένα γράμμα στον παλιό συμμαθητή… το Jason-Αντιγόνη”

Εξαιρετικά αποκαλυπτικό είναι το κείμενο που ακολουθεί. Το DP είχε την τύχη να εντοπίσει συμμαθητή μιας από τις πλέον γραφικές και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της ελληνικής επικαιρότητας, αγαπημένο – ή ακόμα και… προστατευόμενο – γνωστού κηφήνα που παρεπιδημεί το Μέγαρο Μαξίμου ο οποίος δείχνει μέσα στο θολό μυαλό του να φιλοδοξεί να επηρεάσει την κουλτούρα της ελληνικής κοινωνίας: «Το Τζέισον-Αντιγόνη»!

Όσα ακολουθούν είναι μια επιστολή που του απευθύνει μετά από ισχυρές πιέσεις που του ασκήσαμε, έχοντας τον στόχο να αποδομήσουμε την όποια σημασία έχει αυτό το πρόσωπο στα μάτια των λίγων, θέτοντάς το στις πραγματικές διαστάσεις του. Προς τιμήν του, ο «επιστολογράφος» το πράττει με χαρακτηριστική ευγένεια, διάθεση αυτοκριτικής και προσπάθεια να τηρηθούν οι ισορροπίες.

Σε κάθε περίπτωση ΟΧΙ για να αμφισβητηθεί το δικαίωμα του καθένα να είναι γραφικός, αλλά για να μη δημιουργούνται επικοινωνιακά ψευδέστατες εικόνες, οι οποίες τείνουν να εξισώσουν παρακμιακά νεοελληνικά φαινόμενα, σχεδόν με τον χαρακτηρισμό «αντιστασιακός»…

Αγαπητέ μου Jason-Αντιγόνη,
Θα ξεκινήσω το γράμμα μου ζητώντας συγγνώμη:

Δυστυχώς, καθώς ήμασταν τρία χρόνια συμμαθητές στο Γυμνάσιο, γνωρίζω το πραγματικό σου όνομα και ΔΕΝ μπορώ να σε προσφωνήσω σε ουδέτερο φύλο όπως επιθυμείς, αλλά και νομίζω ότι θα δυσκολευτούν πολλοί άνθρωποι να το κάνουν. Είναι αρκετά υποτιμητικό για έναν άνθρωπο να τον αποκαλείς έτσι. Τα ουδέτερα χρησιμοποιούνται κυρίως για αντικείμενα. Θέλεις να είσαι τέτοιο;

Επιπλέον έχεις κάνει το «λάθος» να φωτογραφηθείς με ελάχιστα ρούχα καταμεσής στο Σύνταγμα, οπότε, καταλαβαίνεις τί θέλω να πω… Πέραν της υποτίμησης που συνεπάγεται ο ουδέτερος προσδιορισμός, υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, βιολογικοί: Ο κανόνας στη φύση είναι τα δύο φύλα, αρσενικό και θηλυκό, όπως ενδεχομένως θα θυμάσαι από τη Βιολογία που μας δίδαξε η υπέροχη εκείνη καθηγήτρια.

Bιολογικά και μόνο μιλώντας, η διαφορά μας με τις γυναίκες είναι ένα χρωμόσωμα, το Υ. Οι άνδρες έχουμε ένα ζεύγος αποτελούμενο από ένα Χ κι ένα Υ χρωμόσωμα και οι γυναίκες ένα ζεύγος αποτελούμενο από δύο Χ χρωμοσώματα.

Εκτός του κανόνα όμως, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που προκύπτουν από τους ίδιους τους νόμους που διέπουν το χάος και την τυχαιότητα. Κατά συνέπεια γεννιούνται άνθρωποι με ΧΧΥ ή ΧΥΥ ή ΧΧΧ κτλ χρωμοσώματα, οι οποίοι χαρακτηρίζονται με τον γενικό όρο ίντερσεξ, αλλά δεν θα επεκταθώ περισσότερο, νομίζω εξάλλου πως γνωρίζεις πολύ καλύτερα αυτούς τους ορισμούς.

Αυτό που έχει σημασία να πω είναι πως όντως, κάποιοι εξ αυτών δικαιούνται να μιλάνε για ουδετερότητα φύλου λόγω των φυσικών τους χαρακτηριστικών. Δεν ξέρω στ’ αλήθεια πως είναι να ζει κανείς με αυτήν την κληρονομιά. Σίγουρα η ζωή του ανθρώπου αυτού, θα είναι ένα βασανιστήριο, απλούστατα γιατί θα βίωνε κάθε μορφή απόρριψης από την κοινωνία.

Οποιαδήποτε συναναστροφή και κοινωνικοποίηση θα ήταν δύσκολη. Το bullying στο σχολείο, θα ήταν πολύ πιθανό. Καμία αγέλη ζώων, δεν αποδέχεται εύκολα το διαφορετικό. (Αγέλη ζώων είναι κατά κύριο λόγο μια παρέα παιδιών, άσχετα εάν στη συνέχεια μέσω της παιδείας προσπαθούμε να εμφυσήσουμε στοιχεία πολιτισμού και να φτιάξουμε Ανθρώπους. Συνήθως η παιδεία αποτυγχάνει και γίνεται απλώς εκπαίδευση. Έτσι, στην καλύτερη περίπτωση, απλώς ντύνουμε με πολιτισμό ή δημοκρατία, την κάθε ζωώδη αντίδρασή μας.)

Επιστρέφοντας πάντως σε όλη αυτήν την κουβέντα με τα χρωμοσώματα, βιολογικά είσαι άνδρας, δηλαδή ένας άνθρωπος με χρωμοσώματα ΧΥ. Αυτό προσδιορίζει η αστυνομική μας ταυτότητα και όχι το τί θα θέλαμε να είμαστε, ή την ψυχολογική μας κατάσταση, ή την αντιδραστικότητά μας.

Θυμάμαι επίσης πως μάλλον σε έλκυαν σεξουαλικά οι άλλοι άνδρες. Λέω “μάλλον”, διότι σε αυτήν την ηλικία (αρχές εφηβείας) η σεξουαλική μας ταυτότητα δεν έχει ακόμη πλήρως εκδηλωθεί. Πάντως έτσι φαινόταν. Προσφάτως δήλωσες πως σε ελκύουν και τα δύο φύλα.

Μια χαρά. (Μεταξύ μας, αν θες τη γνώμη μου, αυτό στην πραγματικότητα συμβαίνει με τους περισσότερους ανθρώπους, απλώς δεν έχουν τη δύναμη και την ειλικρίνεια να το παραδεχτούν. Σκέφτονται τί θα πει η αγέλη που σου ‘λεγα πριν).

Εν πάσει περιπτώσει, φαίνεται πως ΔΕΝ είσαι ίντερσεξ άτομο. Παρόλα αυτά, επειδή εγώ προσπαθώ να μπω στη θέση αυτών των ιδιαίτερων ανθρώπων, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να συμβαίνει είναι, να είμαι ίντερσεξ και να βλέπω έναν τύπο σαν κι εσένα, που ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για άνδρα με αμφίφυλες προτιμήσεις και έντονα στοιχεία ναρκισσισμού, να θέλει να αποδείξει σε όλη την κοινωνία ότι απλώς είναι ουδέτερου φίλου και όλα αυτά τα κάνει γιατί δυσφορεί με την συγκεκριμένη κατηγοριοποίηση.

Τα τελευταία χρόνια, με αφορμή κυρίως τον θάνατο του Βαγγέλη Γιακουμάκη (αλλά και άλλα περιστατικά), ήρθε στο προσκήνιο το θέμα του σχολικού εκφοβισμού (bullying). Ισχυρίζεσαι σε μια συνέντευξή σου ότι λόγω της ιδιαιτερότητας σου, στα χρόνια του Γυμνασίου ήσουν ένα τέτοιο θύμα.

Να σου πω κάτι Ιάσωνα Δ. Δεν ήμουν και το καλύτερο παιδί στην τάξη. Ήμουν ένα αρκετά ανασφαλές παιδί, ωστόσο πειραχτήρι. Έψαχνα ακόμη και τσάντες στα διαλείμματα, έκλεβα λευκώματα από τις κοπέλες, έβαζα κόλλα στις καρέκλες τους για να προσφερθώ μετά να τις βοηθήσω να τη βγάλουν από τον πισινό τους, διέλυα την τάξη στα διαλείμματα παίζοντας ποδόσφαιρο με το σφουγγάρι και ένα σωρό άλλες ανωριμότητες.

Όταν έπεφτε η καμπάνα έκανα τον ψόφιο κοριό και το έπαιζα καλό παιδί (με μεγάλη επιτυχία στους καθηγητές). Τέτοιος ήμουνα. Γενικά ήμασταν ένα πολύ ανήσυχο τμήμα και οι καθηγητές τραβούσαν τα μαλλιά τους.

Μου την έδινε λίγο αυτή η κατάσταση, παρόλο που συμμετείχα κι εγώ στην καφρίλα, γιατί κάπου κατά βάθος καταλάβαινα ότι οι γονείς μας πλήρωναν έστω και το μειωμένο ποσό της υποτροφίας, για να πηγαίνουμε σε αυτό το ιδιωτικό σχολείο, που μάλλον ήταν και το καλύτερο της χώρας. Δεν είναι πια.

Παρόλα αυτά, δεν ξέρω πού το έφαγες το bullying. Θυμάμαι να είσαι ένας μόνιμα αντιδραστικός τύπος, υπεροπτικός, σταθερό πνεύμα αντιλογίας, έτοιμος να καρφώσεις κάποιον, έτοιμος να ανταγωνιστείς και να φανείς.

Το αν σου άρεσαν τα αγόρια και έκανες περισσότερο παρέα με κορίτσια, ήταν το τελευταίο πράγμα που με ενδιέφερε εμένα προσωπικά και απ’ ότι θυμάμαι και τους υπόλοιπους. Εννοείται δεν σε συμπαθούσα και απ’ ότι θυμάμαι ίσχυε και για πολλούς αυτό.

Όταν το παράκανες με την συμπεριφορά σου, θυμάμαι μετέτρεπα το επίθετό σου σε θηλυκό για να σε προσφωνήσω κοροϊδευτικά, ήταν κάτι που θεωρούσα ότι θα σε πείραζε (κάποιες φορές σε πείραζε). Εντάξει, αυτό δεν λέγεται bullying όμως, ανωριμότητα είναι.

Τώρα αν έφαγες συστηματικά bullying στο σχολικό ή κάπου αλλού (μιλάω για τον εκφοβισμό), τότε πάω πάσο και σου ζητώ συγγνώμη. Υπάρχει και η περίπτωση να εννοούμε κάτι άλλο οι δυο μας με τη λέξη bullying, καθώς είθισται να μετατρέπουμε τους όρους σε «λάστιχο», όταν γίνουν της μόδας.

Εν πάσει περιπτώσει, τελειώνοντας, θα μεταφέρω κάποια πράγματα που έχω διαβάσει από την επιστήμη της ψυχολογίας. Όλοι οι άνθρωποι χτίζουμε την προσωπικότητα μας πάνω σε μνήμες και βιώματα που έχουμε και με βάση βέβαια και την γενετική μας κληρονομιά.

Όσον αφορά την προσωπικότητά μας όμως, εάν για κάποιο λόγο αυτό που (θέλουμε να) είμαστε δεν ταιριάζει με τις μνήμες μας, τότε βρισκόμαστε σε μια αντίφαση αρκετά βασανιστική και συμβαίνουν δυο πράγματα. Είτε, προσπαθούμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας προς αυτό που θεωρούμε σωστό αποδεχόμενοι και δυσάρεστα για εμάς κομμάτια του (πρώτη επιλογή), είτε αλλάζουμε τις μνήμες μας (δεύτερη επιλογή).

Εσύ μάλλον, διαλέγεις το δεύτερο. Φαίνεται λοιπόν Ιάσωνα, ότι εάν τα βιώματά σου δεν ταιριάζουν με αυτό που θέλεις να προβάλλεις σαν προσωπικότητα, τότε απλούστατα κατασκευάζεις άλλα και σταδιακά πείθεις τον εαυτό σου και τους γύρω σου γι’ αυτά.

Ακολουθείς δηλαδή την αντίστροφή διαδικασία κατασκευάζοντας τον προσωπικό σου μύθο και με βάση αυτόν πορεύεσαι. Μην τρομάζεις. Όλοι το κάνουμε αυτό καμιά φορά. Στη δική σου περίπτωση λοιπόν, ενώ μάλλον δεν υπέστης bullying, έπεισες τον εαυτό σου γι’ αυτό το βίωμα. Μπορεί και κατ’ αυτόν τον τρόπο να κακοποιήθηκες βάναυσα ψυχολογικά.

Εξάλλου, είναι της μόδας και αυτό. Έτσι έχεις μια καλή δικαιολογία, ώστε να ικανοποιήσεις τον ναρκισσισμό, την αντιδραστικότητά σου και την αμφίφυλη σεξουαλική σου φύση, χάριν κάποιου σκοπού και αγώνα δικαιωμάτων, διεκδικώντας τον προσδιορισμό σου ως ουδέτερο (!), ασχέτως εάν τουλάχιστον βιολογικά δεν είσαι κάτι τέτοιο.

Έτσι όμως προσβάλλεις κατ’ αυτόν τον τρόπο αυτούς που όντως είναι και όντως υποφέρουν! Το σκέφτηκες ποτέ αυτό; Στην κοινωνία του θεάματος που ζούμε, σίγουρα έχεις κερδίσει την προσοχή του κοινού, όπως πάντα ήθελες να κάνεις και στη μικρή κοινωνία του Κολλεγίου Αθηνών, ενώ μικρή σημασία έχει τι θα πω ή θα γράψω εγώ, ή κάποιοι άλλοι.

Εξάλλου, είναι εμφανές ότι επιδιώκεις τους haters και την αρνητική διαφήμιση. Είναι τρόπος ζωής και βιοπορισμού αυτός και είναι αλήθεια ότι ζεις στην κατάλληλη χώρα. Υπό αυτήν την έννοια, θα έπρεπε να με ευχαριστείς γι αυτό το γράμμα.

Παρόλα αυτά, άνδρας με αμφίφυλη προτίμηση δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και σίγουρα δεν είναι περίεργο. Πολλοί είναι σαν εσένα. Το θέμα δεν είναι όμως τί είσαι, αλλά η αποδοχή του από εσένα τον ίδιο. Βλέπεις, όλα τα όντα στη φύση είμαστε μοναδικές υπάρξεις. Τα περισσότερα αποδέχονται το είναι τους, ζουν τη ζωή τους εντελώς «φυσιολογικά». Οι άνθρωποι όμως, συνήθως όχι.

Παρόλο που δεν σε συμπαθώ (και φυσικά όχι λόγω των σεξουαλικών σου προτιμήσεων αλλά για τους λόγους που έγραψα παραπάνω), σου εύχομαι να νιώσεις επιτέλους καλά με τον εαυτό σου. Δεν είναι μόνο οι σεξουαλικές μας προτιμήσεις. Είναι πολλά άλλα.

Είναι μεγάλο και δύσκολο πράγμα αυτό, υπάρχουν άνθρωποι που βασανίζονται και τρώνε μια ολόκληρη ζωή σε ψυχολόγους και ψυχαναλυτές. Εν τέλει, φιλοσοφικά μιλώντας, αυτό ίσως είναι και το βαθύτερο νόημα της ζωής του Ανθρώπου. Να ανακαλύψει τον ίδιο του τον εαυτό και να τον αποδεχθεί. Κάποιοι δεν το καταφέρνουν ποτέ και σε κάποιους άλλους παίρνει μια ολόκληρη ζωή. Σίγουρα όμως, η κοινωνία μας δεν βοηθάει προς αυτήν την κατεύθυνση και κάτι έχει γίνει τελείως λάθος από ένα σημείο και μετά.

defence-point.gr