«They’re casting their problem on society. And, you know, there is no such thing as society. There are individual men and women…»
Margaret Thatcher, talking to Women’s Own magazine, October 31, 1987
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ένας νέος κι άθεος είχε βρεθεί στην ελληνική ύπαιθρο. Εκεί συνάντησε μια μαυροφορεμένη γριά που μάζευε χόρτα. Ξεκίνησαν να κουβεντιάζουν και κάποια στιγμή η συζήτηση πήγε στον θεό. Ο νέος ήταν νέος, και σ’ αυτή την ηλικία η αλαζονεία της γνώσης περισσεύει.
– Και τι αποδεικνύει ότι υπάρχει θεός; ρώτησε τη γριά.
– Τούτο δω, του απάντησε
Και του έδειξε ένα μεγάλο ραδίκι που μόλις είχε κόψει.
Δεν του είπε κάποια σοφία, μόνο του έδειξε το χόρτο. Κι ήταν τόσο όμορφο, τόσο τέλεια ανεπτυγμένο μέσα στη φιμπονατσική του συμμετρία, που ο νέος ξεκίνησε ν’ αμφιβάλλει για τις πεποιθήσεις του.
~~
Όταν παρατηρείς τη φύση γύρω σου, την πολυπλοκότητα και την ποικιλομορφία, την ομορφιά του Κόσμου, το μεγαλείο του έναστρου ουρανού, είναι αδύνατον να μην αισθανθείς δέος.
Αυτή η αίσθηση ήταν που οδήγησε εξ αρχής, όλους τους πολιτισμούς που γνωρίζουμε, ψυχρούς και θερμούς, στην πίστη ότι υπάρχει κάτι άλλο, κάτι ανώτερο, ένα ον ή ένα σχέδιο.
Η ομορφιά του πλανήτη που μας φιλοξενεί γέννησε την υπερβατικότητα, την πνευματικότητα, τη θρησκευτικότητα.
Έπειτα κάτι που ενυπάρχει στον άνθρωπο, κάτι που κληρονόμησε, ή μπορεί να ήταν μια παράξενη εκδήλωση του πολιτισμού, μια κοινωνική μετάλλαξη, τον έκανε να φοβάται την ποικιλομορφία. Η αυθόρμητη πνευματικότητα έγινε θρησκεία, εξουσία, πόλεμος, εξόντωση.
Εξόντωση του Άλλου.
Κάθε εξουσία επιζητεί την ομοιομορφία.
Είτε είναι η (κακή) εκπαίδευση είτε ο στρατός, η εκκλησία, το κράτος, πάντα καθετι διαφορετικό προκαλεί την απέχθεια, τον φόβο, το μίσος.
Κι αυτό δεν είναι απλώς παράξενο, είναι καταστροφικό, αφού δεν μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς ποικιλομορφία.
~~
Σε κάθε χωράφι, σε κάθε δάσος, σε κάθε οικοσύστημα, αναπτύσσονται εκατοντάδες-χιλιάδες-εκατομμύρια διαφορετικά είδη, φυτών και ζώων. Μα και κάθε φυτό, κάθε ζώο, είναι διαφορετικό απ’ τα άλλα του είδους του.
Βεβαίως δεν ευδοκιμούν παντού τα ραδίκια ούτε μπορούν να επιβιώσουν κοάλα στη Γροιλανδία. Όμως ένα οικοσύστημα που θα είχε μόνο καλαμπόκι και αγελάδες, θα ήταν καταδικασμένο να καταστραφεί.
~~{}~~
Τυχαία βρέθηκα μπρος στη φωτογραφία της χιονονιφάδας. Ήταν τέτοια η εντύπωση που μου
Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο απ’ όλα όσα διάβασα ήταν ότι είναι σχεδόν απίθανο να βρεις δύο όμοιες χιονονιφάδες.
Σκεφτείτε το: Απ’ τα τρισεκατομμύρια εκατομμυρίων των χιονονιφάδων που πέφτουν κάθε χρόνο, σχεδόν όλες είναι διαφορετικές. Και στο διάστημα των δισεκατομμυρίων χρόνων που πέφτουν δισεκατομμύρια χιονονιφάδες στον πλανήτη μας, πόσες θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ίδιες;
Κι όμως, όλες μαζί, καθεμία ξεχωριστή, φτιάχνουν το χιόνι.
~~
«There is not such thing as society», έλεγε η Μάργκαρετ Θάτσερ.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek