Wilhelm Reich «υπερβολικά πολλά»

 Ο Αγνωστος Wilhelm Reich
Ο Wilhelm Reich έλεγε συχνά ότι είχε ανακαλύψει «υπερβολικά πολλά»

Η ψυχιατρική του εργασία έσπασε τα σύνορα και τον οδήγησε στην κοινωνιολογία και την βιολογία. Καθώς οι μελέτες του τον μετέφεραν από τον οργανισμό, στην γύρω ατμόσφαιρα, τον οδήγησαν τελευταία στα πλανητικά θέματα της ανθρώπινης οικολογίας, όπου το πρόβλημα της μόλυνσης έγινε πρωταρχικής σημασίας. Το «υπερβολικά πολλά» προκύπτει από το γεγονός ότι οι περισσότεροι των διαφόρων «οργονομικών σχολών» έχουν καταλάβει την εργασία του Wilhelm Reich όχι τέλεια, μόνον σε έναν ή δύο τομείς, όντας ανίκανοι αφού δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να τον ακολουθήσουν σε όλους τους τομείς.

Εδικά στον τομέα / πόλεμο με τον ΕΑ [δες το Β’ άρθρο] είναι τόσο εξαιρετικά ανίκανοι να τον ακολουθήσουν που κυριολεκτικά κρύβουν την εργασία του «κάτω από το χαλί» Όλο αυτό γι’ ανθρώπους μορφωμένους κι επιστήμονες, άρα μην έχουμε μεγάλες απαιτήσεις από τους απλούς ανθρώπους.

Έγινε γνωστός κυρίως μέσα από βιβλία, όπως «Η Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού» (1933), «Η Ανάλυση του Χαρακτήρα» (1933), «Άκου Ανθρωπάκο» (1948) ενώ είναι άγνωστα στο ευρύ κοινό τα σημαντικότατα βιβλία του «Αιθέρας Θεός και Διάβολος» «η Βιοπάθεια του καρκίνου» το “Contact with space” (Επαφή με το διάστημα) το “Η κοσμική υπέρθεση” και άλλα, αγόρασε και μελέτησε όσα καταφέρεις να βρεις γιατί τα ξανα-μαζεύουν.

Επηρέασε καθοριστικά γνωστούς ψυχοθεραπευτές, καλλιτέχνες και διανοούμενους. Η κριτική του απέναντι στα κοινωνικά και σεξουαλικά ήθη ενέπνευσε τα νεανικά κινήματα αμφισβήτησης των δεκαετιών του 1960 και 1970 όμως διαστρέφοντας και διαστρεβλώνοντας τις ιδέες του. Η συμβολή του στην εξέλιξη της ψυχολογίας αν και παραγνωρισμένη και αφανής, υπήρξε καθοριστική. Δηλ. ακόμη μια φορά η ορθόδοξη δογματική ιερατική ψυχιατρική έκλεψε τις ιδέες ενός επιστήμονα και περιθωριοποίησε τον ίδιο. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτε λιγότερο από τα συναισθηματικά ανθρώπινα πανουκλιασμένα παρασιτικά ζώα και τις Οργανικές Πύλες. [Δες τα ανάλογα άρθρα]

Το γεγονός ότι ο Wilhelm Reich άρχισε την εργασία του στο πεδίο της σεξολογίας με τις μελέτες του πάνω στον οργασμό τον έχει κάνει, από τους συναισθηματικά πανουκλιασμένους ανθρωπάκους, ιδιαίτερα τρωτό σε «ηθικολογικές» επιθέσεις ή σε πορνογραφικές δυσφημήσεις. Οι απολύτως ανακριβείς αναφορές στην εργασία του από τα ανθρώπινα ζώα, αποτελούν κοινοτοπία και μάλιστα τόσο μολυσματική που επεκτείνεται σε ευυπόληπτους συγγραφείς, οι οποίοι εν τη αγνοία τους χλευάζουν τον W. Reich, ενώ εν τη βλακεία τους αδυνατούν να τον καταλάβουν.

Το αξιοπερίεργο είναι ότι ακόμη και οργονομιστές και φίλα προσκείμενοι προς τον Reich αδυνατώντας να κατανοήσουν την εργασία του στέλνουν ανακριβείς αναφορές παρουσιάζοντας τον ως [λίγο] διαταραγμένο πνευματικά επειδή ασχολήθηκε με τον πόλεμο των UFO και τον ΕΑ. Δηλ. από την τόσο δαιδαλώδη και ευφυέστατη εργασία του Reich, κρατούν ότι τους αρέσει ή ότι τους βολεύει επειδή είναι μικρόνοες να αντιληφθούν πέρα από τα όρια της δικής τους φυλακής σωματικής νοητικής και πνευματικής.

Ο Wilhelm Reich υπήρξε καθοριστικά επιδραστικός ψυχολόγος

Κάποιες μοναδικά αυθεντικές ιδέες του ενσωματώθηκαν ύπουλα κι αθόρυβα στις σύγχρονες ψυχαναλυτικές θεωρίες εμπλουτίζοντάς τες, κάποιες συνεισέφεραν στη θεμελίωση νέων σχολών ψυχολογίας, όπως η Ψυχολογία Gestalt. Η αναγνώριση, όμως, της συνεισφοράς του Wilhelm Reich είναι περιορισμένη ως ανύπαρκτη. Η αρνητική φήμη που φρόντισαν τόσο ένθερμα τα πανουκλιασμένα ανθρώπινα ζώα να του προσδώσουν και του προσδίδουν μέχρι σήμερα, επισκίασε το σύνολο του έργου του.

Η Ψυχολογία Gestalt είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης ατόμων που αισθάνονται ανήσυχα, δηλ. πως κάτι δεν πάει καλά. Η θεραπεία στηρίζεται στην ιδέα πως είναι καλύτερα να ζήσουμε αυτό που αισθανόμαστε «εδώ και τώρα» στον ΠΑΡΟΝΤΑ ΧΡΟΝΟ και όχι να συνεχίσουμε να σκεπτόμαστε το παρελθόν ή να ανησυχούμε για το μέλλον. Ο στόχος είναι να βοηθηθεί το ον να συνειδητοποιήσει τις σκέψεις του, τις συμπεριφορές του, τις εμπειρίες του και τα συναισθήματά του και να αναλάβει την ευθύνη γι αυτά. Με άλλα λόγια, να επικεντρωθεί το άτομο στις διαδικασίες που συμβαίνουν μέσα του με αφορμή τα εξωτερικά ερεθίσματα, αποφεύγοντας τα νοητικά παιγνίδια που διεγείρονται αυτόματα και λειτουργούν ασυνείδητα.

Στο επίκεντρο της θεραπείας Gestalt είναι η ιδέα της «συνειδητότητας» της «ανάληψης ευθύνης» όπως και της «διαβίωσης στον Παρόντα Χρόνο» Το όν ενθαρρύνεται να γνωρίσει τα προσωπικά του συναισθήματα και τις συμπεριφορές του όπως και το αποτέλεσμα αυτών, που δημιουργείται στον κόσμο γύρω του. Με τη θεραπεία Gestalt το πάσχον ον οδηγείται να αναγνωρίσει πως ένας στημένος μηχανισμός μέσα του προσπαθεί να αποφύγει τα συναισθήματα του Παρόντος Χρόνου. Όταν αρχίσει να αναγνωρίζει το γεγονός αυτό, αρχίζει και να αισθάνεται καλύτερα. Το να ζει ο άνθρωπος στον ΠΑΡΟΝΤΑ ΧΡΟΝΟ είναι μια μελέτη άλλου άρθρου.

Η λέξη Gestalt είναι γερμανική και σημαίνει «σχήμα». Η βασική αρχή της Ψυχολογίας Gestalt είναι πως ο νους δέχεται επί μέρους ερεθίσματα, αλλά τα συνθέτει με το δικό του τρόπο και «σχηματοποιεί» ένα αποτέλεσμα που είναι κάτι πολύ περισσότερο ή κάτι διαφορετικό από το άθροισμα των ερεθισμάτων που δέχτηκε. Ο όρος Gestalt έχει καθιερωθεί σαν ορολογία της Ψυχολογίας και της Ψυχοθεραπείας σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσμου, ενώ το συγκεκριμένο νόημα κατά περίπτωση μπορεί να αποδίδεται σε κάθε γλώσσα με κάποιο διαφορετικό τρόπο. Στα Ελληνικά π.χ για την ψυχοθεραπεία Gestalt μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο όρος «βιωματική θεραπεία» που ωστόσο δεν ισχύει για την ψυχολογία Gestalt.

Σήμερα ένα πλήθος οργανισμών και επαγγελματιών, απασχολούμενοι κυρίως στον χώρο της ψυχικής υγείας, εμφανίζονται να εφαρμόζουν τις θεωρίες του Wilhelm Reich, αυτούσιες ή παραλλαγμένες. Οι δύο γνωστότεροι, σήμερα, οργανισμοί με σκοπό την προαγωγή της οργονομίας είναι: Το Αμερικανικό Κολέγιο της Οργονομίας (The American College of Orgonomy) στις κύριες δραστηριότητες του Κολεγίου περιλαμβάνονται η εκπαίδευση ψυχιάτρων από όλο τον κόσμο στην ιατρική οργονοθεραπεία και στην ανάλυση του χαρακτήρα καθώς και η έκδοση του Περιοδικού της Οργονομίας (Journal of Orgonomy) δύο φορές τον χρόνο. Εδρεύει στο Νιού Τζέρσεϊ των ΗΠΑ

Το Καταπίστευμα Νηπίων «Βίλχελμ Ράιχ» (Wilhelm Reich Infant Trust) Είναι το νομικό πρόσωπο το οποίο διευθύνει το Μουσείο του Wilhelm Reich στο Ρέιντζλι του Μέιν των ΗΠΑ και διαχειρίζεται τα Αρχεία του Wilhelm Reich. Ο Reich συμπεριέλαβε οδηγίες για τη δημιουργία του ιδρύματος μετά τον θάνατο του στη διαθήκη του, την οποία υπέγραψε στις 8 Μαρτίου του 1957. Σε αυτήν αναφέρει σχετικά:

«… έκανα οδηγό των τελευταίων μου εντολών την ασφαλή μετάδοση στις μελλοντικές γενεές μιας τεράστιας αυτοκρατορίας επιστημονικών επιτευγμάτων. Κατά τη γνώμη μου το πρωταρχικό που έπρεπε να εκπληρωθεί ήταν να εξασφαλιστεί η αλήθεια για το έργο μου εναντίον της μετά θάνατον διαστρέβλωσης και συκοφαντίας» Wilhelm Reich

Όμως ακόμη και «αντίπαλοι» του Reich αρχίζουν να ανακαλούν ή να αντιλαμβάνονται το μεγαλείο της νόησης αυτού του τιτάνα και πιονέρου.

«Παρ’ όλο που η παρουσία του Reich πλανιέται ακόμα –γελοία, απειλητική, αξιολύπητη, ανάλογα με την αντίληψη- αποκλεισμένη «έξω» από την ορθοδοξία της ψυχιατρικής και της ψυχανάλυσης, φαίνεται σαν μια επανεξέλιξη που συνεχίζεται ανάμεσα στους νεώτερους ανθρώπους κάθε ηλικίας. Ακόμα και το τελευταίο έργο του αυτό που ονόμαζε «βιοφυσική» δεν μπορεί τόσο εύκολα να θεωρηθεί «παράλογο» όπως πριν δέκα χρόνια. Όσο περισσότερο γνωρίζω αυτά για τα οποία μιλούσε ο Reich από πρώτο χέρι, τόσο περισσότερο τον παίρνω στα σοβαρά» Ρόναλντ Λαίνγκ στο New Society Μάρτης του 1968

Ο Reich είδε ότι μέσα στο πολυσύνθετο των κοινωνικών, ψυχολογικών και βιολογικών επιστημών πάνω στο ανθρώπινο, περνά μια απλή κόκκινη κλωστή. «Η βιοενεργειακή λειτουργία της ευσυγκινησίας και της κινητικότητας της ζωντανής ύπαρξης» Το να πιάσουμε αυτή την κλωστή, είναι το μόνο αποφασιστικό έργο της ζωής μας.

Βασιζόμενος στην κλινική του εμπειρία ο Reich παρατήρησε αφενός πως, κατά κανόνα, οι ασθενείς του παραπονούνταν για μη ικανοποιητική σεξουαλική ζωή και αφετέρου πως η εδραίωση μιας ικανοποιητικής σεξουαλικής ζωής ανακούφιζε από τα νευρωτικά συμπτώματα. Για να επιτευχθεί θεραπεία, έπρεπε να αντιμετωπιστεί η λίμναση της σεξουαλικής ενέργειας. Εν τούτοις, η σεξουαλική δραστηριότητα δεν αρκούσε – η ικανοποίηση κατά τη συνουσία ήταν απαραίτητη προϋπόθεση. Η ικανότητα ικανοποίησης ονομάστηκε «οργασμική ικανότητα». Η λειτουργία του οργασμού ήταν, λοιπόν, η διατήρηση της ενεργειακής ισορροπίας του σώματος μέσω της εκφόρτισης της περίσσειας ενέργειας που συσσωρεύεται φυσιολογικά σε αυτό.

Στους νευρωτικούς χαρακτήρες, ωστόσο, η λίμναση της σεξουαλικής ενέργειας προκαλεί το «άγχος της λίμνασης» (νευρωτικό άγχος) το οποίο, με τη σειρά του, εμποδίζει τη βίωση επαρκούς ικανοποίησης κατά τη σεξουαλική πράξη. Η πλήρης παράδοση στο «αντανακλαστικό του οργασμού» χαρακτηρίζει τον «γενετήσιο χαρακτήρα» και τον ξεχωρίζει από τον «νευρωτικό χαρακτήρα».

Ο Wilhelm Reich αναφέρει ξεκάθαρα πως η πλειονότητα των ανθρώπων ανήκε στη δεύτερη κατηγορία, ακόμα και αν, συχνά, η ικανότητά τους να είναι λειτουργικοί στις διάφορες εκδηλώσεις της ζωής φαινόταν να διατηρείται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Παρατήρησε, επίσης, πως ο παραπάνω ενεργειακός μεταβολισμός εμφανίζεται ως μια διεργασία τεσσάρων βημάτων: μηχανική ένταση → βιοηλεκτρική φόρτιση → βιοηλεκτρική εκφόρτιση → μηχανική χαλάρωση. Τη διεργασία αυτή ονόμασε «κανόνα του οργασμού» ή «της ζωής» καθώς φαινόταν να διέπει κάθε έμβια λειτουργία.

Τα παραπάνω ευρήματα έπεισαν τον Ράιχ πως η σεξουαλική ζωή δεν ήταν απλώς μια θεωρητική έννοια, όπως υποστήριζε η ψυχανάλυση, αλλά πραγματική ενέργεια την οποία το σώμα συγκεντρώνει και εκφορτίζει και η οποία μπορεί να μετρηθεί. Πλέον έχει μετρηθεί. Με την εισαγωγή της έννοιας της οργόνης ως απτής βιολογικής ενέργειας που εκτονώνεται κατά τον οργασμό η θεραπεία των νευρώσεων του Ράιχ ονομάστηκε οργονοθεραπεία. Η νευροφυτοθεραπεία υπήρξε μια ενδιάμεση θεραπευτική τεχνική που ακολούθησε την ανακάλυψη της μυϊκής θωράκισης και του αντανακλαστικού του οργασμού. Όλη η επίθεση και η δυσφήμηση που δέχτηκε από τους ψυχιάτρους και τους επιστήμονες της κακιάς ώρας ήταν όχι για να αποδείξουν πως η «οργόνη του» ήταν καταστρεπτική για τον άνθρωπο, αλλά για να την εξαφανίσουν, με τη δυσφήμιση. Οι ανακαλύψεις του Wilhelm Reich άνοιξαν την πόρτα στην εμφάνιση νέων επιστημονικών κλάδων, όπως η Βιοτρονική ή Οργοτρονική.

Ο Wilhelm Reich δεν συμμεριζόταν τη φροϋδική άποψη πως τα σεξουαλικά ένστικτα είναι απαραίτητο να καταπιέζονται προσαρμοζόμενα στο πλαίσιο που θέτει ο πολιτισμός. Πίστευε, αντίθετα, πως η ελεύθερη έκφραση και ικανοποίηση των μη διεστραμμένων, υγιών σεξουαλικών ορμών είναι όχι μόνο συμβατή με την ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων, αλλά κύρια προϋπόθεση για ουσιαστική κοινωνική πρόοδο. Αργότερα, μάλιστα, υποστήριξε πως λόγω του μαζικού και διαχρονικού χαρακτήρα των νευρώσεων «ποτέ μέχρι σήμερα δεν υπήρξε πραγματική κουλτούρα ή πολιτισμός.

«Ως αποτέλεσμα χιλιάδων χρόνων κοινωνικής και εκπαιδευτικής στρέβλωσης οι μάζες των ανθρώπων έχουν καταστεί βιολογικά άκαμπτες και ανίκανες για ελευθερία. Δεν είναι πλέον ικανές να οργανωθούν σε μια ειρηνική συμβίωση»

Η θεωρία που είχε διαμορφώσει έδειχνε πως η λειτουργία του οργασμού καθώς και οι εμπειρίες της ευχαρίστησης και του άγχους βασίζονται σε βιοηλεκτρικές διεργασίες. Στη συλλογή τριών άρθρων του υπό τον τίτλο «Η Βιοηλεκτρική Θεωρία της Σεξουαλικότητας και του Άγχους» (The Bioelectrical Investigation of Sexuality and Anxiety, 1934-1937) καταγράφεται η θεωρητική αρχικά και πειραματική στη συνέχεια, διερεύνηση αυτής της έρευνας. Με τη χρήση παλμογράφου μετρήθηκε η διακύμανση του ηλεκτρικού δυναμικού στην επιφάνεια του δέρματος, υπό διάφορες συνθήκες.

Ο Wilhelm Reich αναφέρει αποτελέσματα που υποστηρίζουν τη θεωρία του. Η υποκειμενικά βιωμένη ευχαρίστηση δείχνει να συσχετίζεται με μετρήσιμη αύξηση του δυναμικού του δέρματος, ενώ η δυσφορία και το άγχος με μείωση. Τα γεννητικά όργανα μπορούσαν να θεωρηθούν, πλέον, ειδικά διαμορφωμένα όργανα του δέρματος, ικανά να συγκεντρώνουν τον βιοηλεκτρισμό του σώματος και ακολούθως να τον εκφορτίζουν.

Αυτή την “υποκειμενικά βιωμένη ευχαρίστηση” οι οργονίτες του orgonodrome την απογειώνουν, μονάχα όσοι έχουν τους οργονίτες μας και εφαρμόζουν τις Ενεργειακές ασκήσεις που δίνουμε, μπορούν να καταλάβουν τι λέω εδώ.

Καθώς θεωρούσε αυτές τις ενεργειακές διεργασίες θεμελιώδεις, επιχείρησε να τις αναγνωρίσει σε απλούστερες μορφές ζωής. Έτσι, πραγματοποίησε εργαστηριακά πειράματα χρησιμοποιώντας μεγεθύνσεις μεγαλύτερες από 3000x. Όπως αναφέρει στο βιβλίο του Τα Βιόντα (Die Bione, 1938), η έρευνά του τον οδήγησε στο εύρημα πως υπό συγκεκριμένες συνθήκες κάποιες ουσίες, αποστειρωμένες ή μη, αποσυντίθενται σε παλλόμενες κύστεις. Οι κύστεις αυτές ακτινοβολούσαν με γαλαζωπό χρώμα και εμφάνιζαν εσωτερική κίνηση. Τις ονόμασε «βιόντα» από την ελληνική λέξη «βίος».

Τα βιόντα θεωρήθηκαν ενδιάμεσες οντότητες μεταξύ των ζωντανών οργανισμών και της άβιας ύλης.Αλληλεπιδρούσαν έντονα με μικροοργανισμούς, αλλά η ακτινοβολία που εξέπεμπαν φαινόταν να επιδρά ακόμη και στον οργανισμό του ίδιου του Ράιχ και των συνεργατών του, καθώς τα μελετούσαν. Αφού απέκλεισε το ενδεχόμενο τα παρατηρούμενα φαινόμενα να είναι ηλεκτρικής ή ραδιενεργούς φύσης, ο Reich κατέληξε στο συμπέρασμα πως τα βιόντα έφεραν μια ειδική για τη ζωή ενέργεια.

Σύντομα συμπέρανε πως αυτή είναι, στην πραγματικότητα, η ενέργεια που εκτονώνεται κατά τον οργασμό και πως τα μικρά βιοηλεκτρικά φορτία που είχε ανιχνεύσει στο δέρμα ήταν μονάχα ένα παραπροϊόν της ροής της στο σώμα. Η ενέργεια ονομάστηκε «οργόνη» από τις λέξεις «οργανισμός» και «οργασμός»

Ο Reich αντιλαμβάνεται πως η οργόνη αποτελεί ένα πανταχού παρόν, πρωτογενές και ελεύθερο από μάζα υπόστρωμα ενέργειας από το οποίο αναδύεται o υλικός κόσμος και οι νόμοι που τον διέπουν. Ταυτόχρονα, της αποδίδει ιδιότητες που κάποτε οι επιστήμονες απέδιδαν στον αιθέρα. Ωστόσο, αντίθετα με τον τελευταίο που συνήθως περιγραφόταν ως ένα ισότροπο και αμετάβλητο μέσο που συνιστούσε ένα απόλυτο σύστημα αναφοράς, η οργόνη φέρει ενέργεια, διαφοροποιείται, ρέει και πάλλεται. Ο Reich αναφέρει, ακόμα, πως αν και οι εικασίες για την ύπαρξη παρόμοιων μορφών ενέργειας δεν ήταν νέες, η εδραίωση της επιστήμης της οργονομίας υπήρξε η πρώτη αυστηρά επιστημονική και ωστόσο μη μηχανιστική στη λογική της μέθοδο, προσπάθεια κατανόησης των σχετικών φαινομένων.

Το 1951 με το βιβλίο του Η Κοσμική Υπέρθεση (Cosmic Superimposition)  μέσω της μελέτης της διεργασίας της αμοιβαίας έλξης και σύντηξης δύο ρευμάτων οργόνης να συνδέσει με τον «λειτουργικό» τρόπο σκέψης που εισήγαγε διάφορα φυσικά και βιολογικά φαινόμενα όπως η βιογένεση, η συνουσία των ζώων, η ανάπτυξη των τυφώνων στην ατμόσφαιρα και η δημιουργία των σπειροειδών γαλαξιών.

Ο ΛΟΓΙΚΟΣ τρόπος σκέψης σε αντιπαράθεση με τον μηχανιστικό και μυστικιστικό

Στο βιβλίο του Ο Αιθέρας, ο Θεός και ο Διάβολος (Ether, God and Devil, 1951), ο Reich αντιπαραβάλει τον δικό του, ΛΟΓΙΚΟ κι εναρμονισμένο με τις φυσικές διεργασίες τρόπο σκέψης, με τα μηχανιστικά και μυστικιστικά συστήματα σκέψης που κυριαρχούν διαχρονικά στις θωρακισμένες κοινωνίες του ανθρώπου. Η μηχανιστική επιστημονική έρευνα βασίζεται στη μελέτη στατικών, τεχνητών μοντέλων από τα οποία απουσιάζουν ηρευστότητα των φυσικών λειτουργιών αλλά και οι βαθύτερες ενοποιητικές αρχές που διέπουν κάθε φυσικό σύστημα.

«Ο τυπικός μηχανιστής φυσικός σκέφτεται σύμφωνα με τις αρχές της μηχανικής κατασκευής την οποία κυρίως υπηρετεί. Μια μηχανή πρέπει να είναι τέλεια. Συνεπώς και η σκέψη και η δράση του φυσικού πρέπει να είναι «τέλειες». Η τελειοθηρία είναι το ουσιώδες χαρακτηριστικό της μηχανιστικής σκέψης. Δεν επιτρέπει λάθη. Οι αβεβαιότητες και οι ρευστές καταστάσεις είναι ανεπιθύμητες. […] Υπάρχει μια νομοτελειακή αρμονία των φυσικών λειτουργιών που διαπερνά και διέπει όλο το είναι. Όμως αυτή η αρμονία και νομοτέλεια δεν έχουν καμία σχέση με τον μηχανικό ζουρλομανδύα που επέβαλε ο μηχανιστής άνθρωπος στον χαρακτήρα και στον πολιτισμό του»

Η μυστικιστική αντίληψη βρίσκεται στον αντίποδα της επιφανειακής και κατακερματισμένης θεώρησης του μηχανιστή. O μυστικιστής έχει διατηρήσει την επαφή του με το βάθος των εσωτερικών του διεργασιών και, ταυτόχρονα, με τη βαθύτερη ουσία των διεργασιών της φύσης. Ωστόσο, η επαφή του αυτή είναι ουσιωδώς διαστρεβλωμένη καθώς επιχειρεί να κατανοήσει την πραγματικότητα μέσω της βίωσης μιας «μυστικής» και άρρητης ένωσης με μια υπερβατική πραγματικότητα ή οντότητα, η οποία συνήθως ταυτίζεται με κάποιον θεό.

«Ο μυστικισμός σημαίνει, κυριολεκτικά, μια αλλαγή των αισθητηριακών εντυπώσεων σε κάτι μη πραγματικό και εκτός του παρόντος κόσμου»

Φωτογραφία κάτω: Διακοπές στην Αυστρία (1925). Πάνω δεξ. με την κόρη του Eva στο Sletten καλοκαίρι του 1934 Κάτω δεξ., Sletten (1934).

Οι βασικές ορολογίες της οργονομίας του Wilhelm Reich με τους ορισμούς τους

Είναι έννοιες που ο ίδιος ο Reich ανακάλυψε κι έδωσε τους ορισμούς τους, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να τους γνωρίζουμε.

Άγχος ηδονής: Ο φόβος της ηδονικής διέγερσης. Εκ πρώτης όψεως πρόκειται για ένα παράδοξο φαινόμενο, που αποτελεί παρ’ όλα αυτά κυρίαρχο χαρακτηριστικό του πολιτισμένου ανθρώπου και οφείλεται στην αρνητική προς τη σεξουαλικότητα ανατροφή. Εκδηλώνεται όταν υπάρχει διαστολή και κίνηση της οργόνης στον οργανισμό.

Άγχος οργασμού, οργασμικό άγχος: Το άγχος που εμφανίζεται στην τελική και πλήρη παράδοση του οργανισμού όταν αυτός αφήνεται στις ακούσιες οργασμικές συσπάσεις του. Παρουσιάζεται στο τελικό στάδιο της θεραπείας και συναντάται σε κάθε έκφραση της θωρακισμένης ζωής.

Ανοργονία: Kατάσταση στην οποία περιέρχεται ο οργανισμός όταν η οργόνη αποσύρεται από κάποιο μέρος του ή όταν στερείται διέγερσης. Εμφανίζεται, όταν ακινητοποιείται το πρωτοπλασματικό σύστημα.

Αντανακλαστικό του οργασμού: Η χαρακτηριστική, ενιαία, ακούσια σωματική έκφραση του αθωράκιστου οργανισμού την οποία παρατηρούμε στην ακμή της σεξουαλικής πράξης και, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, κατά την ηρεμία.

Βάκιλοι-Τ: Μελετώντας τα βιόντα κάρβουνου ο Ράιχ ανακάλυψε μικροσκοπικά σώματα που είχαν σχήμα νυστεριού. Τα ονόμασε βακίλους-Τ, δηλαδή βακίλους θανάτου (από το γερμανικό Todes), εξαιτίας δύο παρατηρήσεων που τους συνέδεαν που τους συνέδεαν με τη διεργασία του θανάτου: α) Αναπτύσσονται κατά τον εκφυλισμό και τη σηπώδη αποσύνθεση της έμβιας και άβιας πρωτεΐνης. β) Όταν ενεθούν σε ισχυρές δόσεις, μπορούν να σκοτώσουν μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες. Μεγάλες συγκεντρώσεις βάκιλων-Τ βρέθηκαν στους ιστούς καρκινικών όγκων, τόσο σε νεκροτομικά ευρήματα ποντικιών, όσο και στο αίμα καρκινοπαθών ασθενών ή σε ιστούς (π.χ. κολπικό ή γλωσσικό επιθήλιο και δέρμα) που παρουσιάζουν προκαρκινικές αλλοιώσεις. Στο βιβλίο του “Η βιοπάθεια του Καρκίνου”

Βιόντα: Ονόμασε τις ενεργειακές κύστεις οι οποίες θεώρησε ότι αντιπροσωπεύουν μεταβατικά στάδια οργάνωσης της ύλης μεταξύ άβιας και έμβιας κατάστασης. Παρατήρησε ότι σχηματίζονται διαρκώς στη φύση κατά την αποσύνθεση της οργανικής ύλης και την αποδόμηση της ανόργανης και ότι συγκεκριμένη διαδικασία μπορεί να αναπαραχθεί πειραματικά. Πίστευε ότι τα βιόντα είναι φορτισμένα με οργόνη, δηλαδή με την Ενέργεια της Ζωής και, κάτω από ειδικές προϋποθέσεις, μπορούν να εξελιχθούν σε πρωτόζωα.

Βιόντα SAPA: Πρόκειται για βιόντα που παρασκευάστηκαν από άμμο ωκεανού. Στο βιβλίο του Η βιοπάθεια του καρκίνου, αναφέρει ότι τον Ιανουάριο του 1939, μία βοηθός έκανε επίδειξη του πειράματος με το οποίο παράγονται βιόντα για κάποιον επισκέπτη του εργαστηρίου στο Όσλο. Από λάθος, θέρμανε μέχρι πυράκτωσης άμμο από τον ωκεανό αντί για χώμα. Κατά την εξέταση του παρασκευάσματος σε μεγέθυνση 2000-4000x βρέθηκαν σχηματισμοί που διαθλούσαν έντονα το φως και αποτελούνταν από πακέτα 6 έως 10 κύστεων. Ο Ράιχ ονόμασε τα βιόντα αυτά SAPA από τις λέξεις sand = άμμος, και packet = πακέτο. Τα συγκεκριμένα βιόντα εξέπεμπαν έντονη φωταύγεια και επιβεβαίωσαν την πεποίθηση του Ράιχ ότι είχε ανακαλύψει μια ως τότε άγνωστη μορφή ενέργειας.

Βιοπάθεια: Όρος του Ράιχ που υποδηλώνει την οφειλόμενη στη θωράκιση διαταραχή του βιοενεργειακού παλμού του πρωτοπλασματικού συστήματος (βλ. λήμμα «πρωτοπλασματικά ρεύματα») του οργανισμού. Σύμφωνα με τον Ράιχ «Η σεξουαλική λίμναση αντιπροσωπεύει μια θεμελιώδη διαταραχή του βιολογικού παλμού. […] Μια χρόνια διαταραχή [της σεξουαλικής] λειτουργίας πρέπει κατ’ ανάγκη να συμπίπτει με μία βιοπάθεια. […] Ο κεντρικός μηχανισμός της βιοπάθειας είναι η διαταραχή της εκφόρτισης της βιοσεξουαλικής διέγερσης.» Διέκρινε τις βιοπάθειες σε ψυχικές και σωματικές ανάλογα με την εκδήλωσή τους στην ψυχική ή στη σωματική σφαίρα του οργανισμού αντίστοιχα.

Έτσι οι νευρώσεις, οι ψυχώσεις, οι διαταραχές συμπεριφοράς και προσωπικότητας ανήκουν στις ψυχικές βιοπάθειες, ενώ πολλές χρόνιες παθήσεις από όλο το φάσμα της κλινικής παθολογίας —οι λεγόμενες «ψυχοσωματικές» διαταραχές— συγκαταλέγονται στις σωματικές βιοπάθειες όπως π.χ. αλλεργίες, βρογχικό άσθμα, πονοκέφαλοι και ημικρανίες, πολλές διαταραχές του γαστρεντερολογικού συστήματος, αυτοάνοσα νοσήματα, σακχαρώδης διαβήτης τύπου ΙΙ, παχυσαρκία, πολλά γυναικολογικά προβλήματα, ισχαιμική καρδιοπάθεια, ιδιοπαθής αρτηριακή υπέρταση, ιδιοπαθής επιληψία, σκλήρυνση κατά πλάκας, καρκινωματώδης συρρίκνωση κτλ.

Βιοφυσικός λειτουργισμός: Οργονομικός λειτουργισμός.

Δευτερογενείς ορμές: Πρόκειται για τις βίαιες, καταστροφικές και διεστραμμένες παρορμήσεις στις οποίες μετατρέπονται οι φυσιολογικές πρωτογενείς ενορμήσεις καθώς προσπαθούν να διαπεράσουν τη θωράκιση για να εκφραστούν. Το άτομο τις νιώθει να βγαίνουν από μέσα του «αυθόρμητα» και ορισμένοι θεωρούν ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να τις εκφράσουν, πιστεύοντας ότι είναι ισότιμες με κάθε άλλη γνήσια και αυθόρμητη έκφραση της φύσης του ανθρώπου.

Dor: Η τοξική και θανατηφόρος μεταλλαγμένη οργόνη. Ο Ράιχ, στο περιοδικό Δελτίο οργόνης, εξηγεί την προέλευση του όρου DOR ως εξής: «Η μεταλλαγμένη κατάσταση της οργόνης ονομάστηκε DOR, από τα αρχικά των λέξεων Deadly Orgone Radiation (Θανατηφόρα Οργονική Ακτινοβολία)» Η αιτία που προκαλεί αυτή την τοξική μετάλλαξη της οργόνης είναι η υπερδιέγερσή της είτε από την πυρηνική ακτινοβολία (ραδιενέργεια) είτε από συσκευές και εγκαταστάσεις υψηλής τάσης και παραγωγής ιονίζουσας ακτινοβολίας π.χ. ηλεκτρικά ρεύματα υψηλής συχνότητας, μηχανήματα ακτίνων-Χ, μηχανές μικροκυμάτων κ.ά. [Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικοί οι οργονίτες του orgonodrome γιατί ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΝ αυτή την θανατηφόρα οργονοενέργεια DOR σε OR την οργονοενέργεια της ζωής και της υγείας]

Εργοδημοκρατία: Το σύστημα κοινωνικής διακυβέρνησης που προκύπτει όταν οι φυσικές, ενδογενώς ορθολογικές εργασιακές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων λειτουργούν απρόσκοπτα. Ο όρος εργοδημοκρατία αντιπροσωπεύει την εδραιωμένη πραγματικότητα και όχι την ιδεολογία των εργασιακών σχέσεων οι οποίες, αν και είναι συνήθως διαστρεβλωμένες, λόγω της επικρατούσας θωράκισης και των παράλογων πολιτικών ιδεολογιών, ωστόσο αποτελούν τη βάση κάθε κοινωνικού επιτεύγματος.

Θωράκιση Μυϊκή, θωράκιση: Οι παθολογικές εκφράσεις του μυϊκού συστήματος (χρόνιοι μυϊκοί σπασμοί) που αναπτύσσει ένα άτομο προκειμένου να καταστείλει έντονες οργανικές αισθήσεις και αφόρητες συγκινήσεις, ιδιαίτερα το άγχος, την οργή και τη σεξουαλική διέγερση. Είναι λειτουργικά ταυτόσημη με την χαρακτηρολογική θωράκιση.

Χαρακτηρολογική θωράκιση: Το σύνολο των τυπικών χαρακτηρολογικών στάσεων τις οποίες αναπτύσσει το άτομο προκειμένου να αμυνθεί απέναντι στις δυσβάστακτες συγκινησιακές διεγέρσεις. Οι στάσεις αυτές προκαλούν ακαμψία του χαρακτήρα, έλλειψη συγκινησιακής επαφής, «απονέκρωση». Είναι λειτουργικά ταυτόσημη με τη μυϊκή θωράκιση.

Κοσμική υπέρθεση: Κατά τον Β. Ράιχ πρόκειται για μια θεμελιώδη λειτουργία της φύσης. Εκδηλώνεται ως αμοιβαία διέγερση, έλξη και συγχώνευση (σύντηξη) δύο ή περισσότερων ενεργειακών συστημάτων. Διαβάστε το βιβλίο του “Κοσμική Υπέρθεση”

Λίμναση, σεξουαλική: Η συσσώρευση σεξουαλικής ενέργειας λόγω αναστολής της σεξουαλικής εκφόρτισης. Τροφοδοτεί ενεργειακά κάθε σωματική και ψυχική βιοπάθεια καθώς και τον κοινωνικό παραλογισμό του ανθρώπου.

Λιμναστική νεύρωση: Κάθε σωματική και ψυχική διαταραχή που οφείλεται άμεσα στη λίμναση της σεξουαλικής ενέργειας, Στον πυρήνα της λίμνασης βρίσκεται πάντα το λιμναστικό άγχος.

Λιμναστικό άγχος: Το άγχος που προκαλείται από τη λίμναση της σεξουαλικής ενέργειας στο βιοενεργειακό κέντρο του οργανισμού όταν εμποδίζεται η οργασμική εκφόρτιση.

Μηχανικισμός, μηχανιστική σκέψη: Φιλοσοφικό σύστημα σκέψης που θεωρεί ότι η ύλη είναι η μοναδική υπαρκτική πραγματικότητα στο σύμπαν και οι διάφορες εκφράσεις και αλληλεπιδράσεις της αρκούν για να εξηγήσουν τις φυσικές διεργασίες που συμβαίνουν τόσο στα μηχανικά, όσο και στα βιολογικά ενεργειακά συστήματα. Ο μηχανιστής έχει χάσει την επαφή με τον βιολογικό του πυρήνα και φοβάται τις φυσικές και αυθόρμητες εκφράσεις του. Λόγω της μυϊκής και χαρακτηρολογικής του ακαμψίας βιώνει μια κατακερματισμένη εικόνα για τον κόσμο και τον εαυτό του. Αντιλαμβάνεται τα πάντα γύρω του ως άθροισμα επιμέρους μηχανικών συστημάτων τα οποία δεν συνέχονται από καμία λειτουργική, ενοποιητική αρχή.

Μυστικισμός, μυστικιστική σκέψη: Το φιλοσοφικό σύστημα σκέψης που θεωρεί ότι οι φυσικές οργανικές αισθήσεις και ο μηχανιστικός τρόπος σκέψης δεν αρκούν για να κατανοήσει κανείς την πραγματικότητα. Μόνο η βίωση της «μυστικής» και άρρητης ένωσης με μια υπερβατική πραγματικότητα ή οντότητα —που συχνά ταυτίζεται με τον Θεό— μπορεί να οδηγήσει στην ολοκληρωμένη κατανόηση τόσο της φυσικής όσο και της άυλης πραγματικότητας. Ο μυστικιστής έχει διατηρήσει την επαφή με τον βιολογικό του πυρήνα, αλλά, λόγω της ιδιότυπης θωράκισής του, διαστρεβλώνει και παρερμηνεύει τις φυσικές εκφράσεις του και τις αποδίδει σε υπερφυσικές δυνάμεις. Σύμφωνα με τον Ράιχ, «Ο μυστικισμός σημαίνει, κυριολεκτικά, μια αλλαγή των αισθητηριακών εντυπώσεων και οργανικών αισθήσεων σε κάτι μη πραγματικό και εκτός του παρόντος κόσμου» Από το βιβλίο του “Ο Αιθέρας, ο Θεός και ο Διάβολος”.

Νευροφυτοθεραπεία: Η θεραπευτική τεχνική που βασίζεται στις αρχές της σεξουαλικής οικονομίας. Ονομάστηκε έτσι, επειδή ο θεραπευτικός της στόχος ήταν να ελευθερωθεί η δεσμευμένη ενέργεια του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος, να αποκατασταθεί η νευροφυτική ισορροπία του ασθενούς και επομένως η οργασμική του ικανότητα. Το Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα ονομάζεται και «νευροφυτικό» ή απλά «φυτικό» σύστημα. Αποτελούσε εξέλιξη της χαρακτηραναλυτικής τεχνικής του Ράιχ, ο οποίος αργότερα —στις αρχές της δεκαετίας του ’40 και μετά την ανακάλυψη της ατμοσφαιρικής οργόνης— μετονόμασε αυτή τη θεραπευτική τεχνική σε οργονοθεραπεία.

Οργασμική Ανικανότητα: Η απουσία οργασμικής ικανότητας που χαρακτηρίζει τον μέσο άνθρωπο της σύγχρονης εποχής. Η ατελής σεξουαλική εκφόρτιση έχει ως αποτέλεσμα τη συσσώρευση βιολογικής ενέργειας στον οργανισμό (οργόνης) η οποία στη συνέχεια τροφοδοτεί με ενέργεια κάθε είδους βιοπαθητικά συμπτώματα και τις μαζικές εκδηλώσεις παραλογισμού στη δημόσια ζωή.

Οργασμική Ικανότητα: Η ικανότητα πλήρους παράδοσης στον ακούσιο σπασμό του οργανισμού (οργασμός) και πλήρους εκφόρτισης της σεξουαλικής διέγερσης κατά την κορύφωση της γενετήσιας συνεύρεσης, την οποία στερούνται τα νευρωτικά άτομα. Χαρακτηρίζει τον γενετήσιο χαρακτήρα από τον οποίο απουσιάζει κάθε χαρακτηρολογική και μυϊκή θωράκιση. Η οργασμική ικανότητα πρέπει να διαφοροποιείται από την ικανότητα στύσης και εκσπερμάτισης, καθώς οι τελευταίες αποτελούν απλές προϋποθέσεις της.

Οργασμός: Ο ενιαίος, ακούσιος σπασμός ολόκληρου του οργανισμού κατά την κορύφωση της γενετήσιας συνεύρευσης. Λόγω του ακούσιου χαρακτήρα του και του άγχους οργασμού, έχει κατασταλεί στους περισσότερους ανθρώπους των πολιτισμών εκείνων που καταπιέζουν τη νηπιακή και εφηβική σεξουαλικότητα.

Οργόνη: Σύμφωνα με τον Ράιχ, πρόκειται για μια αρχέγονη κοσμική ενέργεια που βρίσκεται σε όλο το σύμπαν. Θεώρησε ότι απέδειξε την ύπαρξή της οπτικά, θερμικά, ηλεκτροσκοπικά και με τον μετρητή Γκάιγκερ-Μίλερ. Στον ζωντανό οργανισμό την ονόμασε βιο-ενέργεια ή Ενέργεια της Ζωής.

Οργονική βιοφυσική: Ο τομέας της οργονομίας που ασχολείται με τη βιοφυσική έρευνα.

Οργονοθεραπεία / Φυσική Οργονοθεραπεία: Η βιοενεργειακή φόρτιση του οργανισμού με τη βοήθεια του συσσωρευτή οργόνης ο οποίος έλκει την κοσμική οργόνη της ατμόσφαιρας και τη συγκεντρώνει στο εσωτερικό του.

Ψυχιατρική Οργονοθεραπεία: Η κινητοποίηση της μπλοκαρισμένης ενέργειας (οργόνης) του οργανισμού, έτσι ώστε να εκφραστούν ελεύθερα και αυθόρμητα οι κατεσταλμένες συγκινήσεις, με τη σταδιακή διάλυση των μυϊκών και χαρακτηρολογικών θωρακίσεων, με σκοπό πάντα την εδραίωση της οργασμικής ικανότητας.

Οργονομετρία / Οργονομετρικές εξισώσεις: Ο Ράιχ ονόμασε οργονομετρία τη μελέτη των σχέσεων των φυσικών διεργασιών, οι οποίες αποτελούν εκδηλώσεις της οργονικής ενέργειας, με βάση τη συλλογιστική τεχνική του οργονομικού λειτουργισμού. Οι οργονομετρικές εξισώσεις αποτελούν σχηματικές παραστάσεις απεικόνισης του λειτουργικού τρόπου συσχέτισης των φυσικών διεργασιών.

Οργονομία: Η φυσική επιστήμη που ερευνά την οργόνη και τις λειτουργίες της.

Οργονομικός λειτουργισμός (ή ενεργειακός, ή βιοφυσικός): Η τεχνική της λειτουργικής σκέψης στην οποία στηρίζεται η κλινική και πειραματική οργονική έρευνα των φυσικών διαδικασιών. Το χαρακτηριστικό της λειτουργικής σκέψης είναι ότι η συλλογιστική της εναρμονίζεται με τον τρόπο που λειτουργεί η φύση. Η τεχνική αυτή αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της μελέτης της διαμόρφωσης του ανθρώπινου χαρακτήρα και οδήγησε στην ανακάλυψη της οργόνης στον οργανισμό και στην ατμόσφαιρα, αποδεικνύοντας ότι είναι ικανή να προσεγγίζει σωστά τις βασικές φυσικές λειτουργίες τόσο των έμβιων όσο και των άβιων διεργασιών.

Οργονομικό δυναμικό, αντίστροφο: Έτσι ονόμασε ο Ράιχ την ενδογενή τάση και χαρακτηριστική ιδιότητα της οργόνης να κινείται αυθόρμητα από τα ασθενέστερα φορτισμένα οργονοτικά συστήματα προς τα ισχυρότερα τα οποία την έλκουν και τη συγκρατούν. Το αντίστροφο οργονομικό δυναμικό εξηγεί τη φόρτιση των συσσωρευτών οργόνης, τη λειτουργία του νεφοδιαλυτή και του ιατρικού απορροφητή DOR.

Είναι προφανές ότι μια τέτοια αυθόρμητη φυσική διαδικασία είναι ασυμβίβαστη με το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα και την αρχή της εντροπίας στη φύση, σύμφωνα με την οποία η ροή ενέργειας από συστήματα χαμηλού δυναμικού προς εκείνα υψηλότερου γίνεται μόνο με εξωτερική δαπάνη έργου και ποτέ αυθόρμητα.

Πείραμα ΧΧ: Πρόκειται για ένα πείραμα που σκοπό είχε τη μελέτη της οργάνωσης των βιόντων από την ελεύθερη μάζας οργόνη. Ο όρος «ελεύθερη μάζας ενέργεια» χρησιμοποιήθηκε από τον Ράιχ προκειμένου να υποδηλώσει την ενέργεια της οποίας η ύπαρξη δεν προϋποθέτει την παρουσία ύλης. Ο Ράιχ μελετούσε τη φωταύγεια της οργόνης σε δείγματα βιοντικού νερού με μια σειρά πειραμάτων. Κάποιο δείγμα έμεινε στο ύπαιθρο και πάγωσε. Όταν το δείγμα αποψύχθηκε, περιείχε πυκνά λέπια. Στο μικροσκόπιο και σε μεγέθυνση 3000x, ο Ράιχ παρατήρησε ότι τα λέπια περιείχαν βιοντικές κύστεις οι οποίες συστέλλονταν και διαστέλλονταν, και εξέπεμπαν ισχυρή φωταύγεια.

Ο ίδιος έγραψε για το πείραμα: «Μεταξύ 1936 και 1945, παρασκευάζαμε βιόντα αποκλειστικά από πλήρως οργανωμένη ύλη (χούμο, χόρτα, σίδηρο, άμμο, άνθρακα κτλ.). Η διαφορά του Πειράματος ΧΧ συνίσταται στο γεγονός ότι για πρώτη φορά μπορέσαμε να λάβουμε κύστεις οργόνης που είχαν όλα τα κριτήρια της έμβιας ύλης, προερχόμενες όχι από πλήρως οργανωμένη ύλη, αλλά από ελεύθερη μάζας οργόνη.» Από το βιβλίο του Β. Ράιχ Η βιοπάθεια του καρκίνου.

Παρασκευή βιοντικού νερού: Κοσκινίζουμε χώμα και αφού το βράσουμε σε αποσταγμένο νερό ή νερό βρύσης για μία ώρα ή το αποστειρώσουμε στο αυτόκαυστο για μία ώρα στους 120ο Κελσίου και πίεση 15 lbs, στη συνέχεια το διηθούμε. Το διηθημένο υγρό ονομάζεται βιοντικό νερό. “Η βιοπάθεια του καρκίνου”.

Πρωτοπλασματικά ρεύματα: Αισθήσεις ενεργειακής ροής, οι οποίες διατρέχουν ελεύθερα την αθωράκιστη και επομένως αυθόρμητα παλλόμενη έμβια ύλη. Η υποκειμενική αντίληψή τους αντανακλά την αντικειμενική μετάδοση της βιοπλασματικής διέγερσης. Η απουσία θωράκισης είναι απαραίτητη προϋπόθεση της αδιατάρακτης ενότητας του υποκειμενικού βιώματος με την αντικειμενική διέγερση του πρωτοπλάσματος. Ο Ράιχ θεωρούσε ότι τα ρεύματα αυτά προέρχονται από το πρωτόπλασμα των κυττάρων, δηλαδή από ένα πολύ βαθύ βιολογικό επίπεδο, το οποίο είναι κοινό σε όλα τα έμβια πλάσματα της φύσης.

Στο περιοδικό Δελτίο οργόνης, Τόμος 2, Νο 3, 7/1950, στο άρθρο με τίτλο «Οργονομικός λειτουργισμός» ο Ράιχ γράφει: «Όταν παρατηρούμε πρωτοπλασματικούς σπασμούς πρωτοζώων, δεν έχουμε ποτέ την εντύπωση ότι ο οργανισμός νιώθει άγχος ή είναι απορρυθμισμένος. Ο συνολικός πρωτοπλασματικός σπασμός μπορεί εύκολα να παρατηρηθεί σε ορισμένα πρωτόζωα (vorticella). Σ’ αυτά, έπειτα από μία περίοδο φόρτισης που προκαλείται από την πρόσληψη από το υγρό υψηλά φορτισμένων βιόντων (=ενεργειακών κύστεων), ξεκινούν επαναλαμβανόμενοι σπασμοί που ακολουθούνται από χαλάρωση.

Η vorticella δεν διαθέτει κανένα νεύρο. Ο οργασμικός σπασμός είναι επομένως έκφραση της φόρτισης και εκφόρτισης του πρωτοπλάσματος και είναι ανεξάρτητος από την ύπαρξη ή όχι διαμορφωμένου νευρικού συστήματος.» Παλαιότερα ο όρος είχε μεταφραστεί ως «πλασματικά ρεύματα», αλλά η λέξη «πλασματικός» στα ελληνικά σημαίνει «αυτός που δεν στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα, φανταστικός, υποθετικός ή ψεύτικος» (Λεξικό Νεοελληνικής Γλώσσας), πράγμα που δεν μαρτυρά καθόλου τη σχέση του όρου με τη βιολογία του κυττάρου.

Σεξουαλική οικονομία: Ο τομέας της oργονομίας ο οποίος ασχολείται με την οικονομία, δηλαδή με την ενεργειακή διαχείριση, της βιολογικής ενέργειας του οργανισμού (οργόνης).

Συγκινησιακή πανούκλα: Η καταστροφική δράση του νευρωτικού χαρακτήρα όταν αυτή εκδηλώνεται στον κοινωνικό χώρο.

Συσσωρευτής οργόνης: «Ο συσσωρευτής οργόνης είναι μία κατασκευή η οποία, λόγω του ειδικού τρόπου διάταξης και συναρμολόγησης των υλικών της, ελκύει και συσσωρεύει στο εσωτερικό της την ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ που βρίσκεται στην ατμόσφαιρα, ώστε αυτή να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για επιστημονικούς, διδακτικούς και ιατρικούς σκοπούς» Από το φυλλάδιο Ο συσσωρευτής οργόνης: Η ιατρική και επιστημονική του χρήση.

Τα υλικά από τα οποία αποτελούνται τα τοιχώματά του είναι μεταλλικά και οργανικά (μη μεταλλικά) υλικά, τα οποία τοποθετούνται σε διαδοχικές στρώσεις έτσι ώστε το τελευταίο εσωτερικό στρώμα να είναι μεταλλικό ενώ το τελευταίο εξωτερικό, οργανικό.

Χαρακτηρανάλυση: Αρχικά επρόκειτο για μια τροποποίηση της παραδοσιακής φροϊδικής ψυχαναλυτικής τεχνικής που εισήγαγε ο Ράιχ. Στο επίκεντρο της ανάλυσης τέθηκε πλέον ο χαρακτήρας και η αντίσταση που προέβαλλε στη θεραπεία, και όχι τα συμπτώματα και η αποκάλυψη του ασυνείδητου περιεχόμενού τους. Ωστόσο, η ανακάλυψη της μυϊκής θωράκισης οδήγησε σταδιακά στην ανάπτυξη μιας νέας τεχνικής, που ονομάστηκε χαρακτηραναλυτική νευροφυτοθεραπεία. Η μεταγενέστερη ανακάλυψη της οργανισμικής οργόνης («βιοενέργειας») οδήγησε στην περαιτέρω εξέλιξη της χαρακτηραναλυτικής νευροφυτοθεραπείας, η οποία τελικά ονομάστηκε οργονοθεραπεία. (βλ. λήμμα Οργονοθεραπεία, Φυσική και Ψυχιατρική.)

Χαρακτήρας (χαρακτηροδομή): Η δομή της ψυχικής ορ­γάνωσης ενός ατόμου, ο στερεότυπος τρόπος δράσης και αντίδρασής του. Η οργονομική έννοια του χαρακτήρα είναι λειτουργική και βιολογική και δεν αποτελεί στατική, ψυχολογική ή ηθικολογική έννοια.

Χαρακτήρας, Νευρωτικός (χαρακτηρονεύρωση, νευρωτική χαρακτηροδομή): Ο χαρακτήρας ο οποίος, εξαιτίας της χρόνιας σεξουαλικής λίμνασης, λειτουργεί σύμφωνα με τις ηθικολογικές προσταγές της ψυχαναγκαστικής ηθικής.

Χαρακτήρας, Γενετήσιος (γενετήσια χαρακτηροδομή): Ο μη νευρωτικός χαρακτήρας ο οποίος δεν πάσχει από σεξουαλική λίμναση και επομένως είναι ικανός για φυσική αυτορρύθμιση, βασιζόμενος στην οργασμική ικανότητά του.
***

Αναζήτησε τα άρθρα: Ο Αγνωστος Wilhelm Reich Α’ και Β’ Τα Μυστικά του Απαγορευμένου Dr. Wilhelm Reich

@Αρθρο του Ιων Μαγγου που είναι απόσπασμα από το βιβλίο του “Οργονίτες η Δύναμη της Οργόνης”

ΑΝΑΚΑΛΥΨΤΕ ΤΟΥΣ ΟΡΓΟΝΙΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΝΕΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ORGONODROME.GR