ΣΥΡΙΑ, ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΛΙΒΥΗ, ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ…ΒΑΛΚΑΝΙΑ. ΤΟ «ΠΑΙΧΝΙΔΙ» ΧΟΝΤΡΑΙΝΕΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Το βασικό αξίωμα το λέει ξεκάθαρα : Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν φίλοι και φιλίες, παρά μόνο συμφέροντα συχνά βουτηγμένα το αίμα εκατομμυρίων αθώων.

Στην σημερινή εποχή το επίκεντρο των διεθνών σχέσεων και διπλωματικών παιχνιδιών είναι το ενεργειακό. Οι ολοένα αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες έχουν αναγκάσει τις μεγάλες δυνάμεις, αλλά και τις μικρότερες χώρες, να βρίσκονται σε μια τρομερή δίνη εξελίξεων συχνά ανεξέλεγκτων, με πολλά θύματα μεταξύ των πολιτών κυρίως των αδύναμων χωρών.

Η λεγομένη Αραβική Άνοιξη, τα αιματηρά γεγονότα στην Συρία και στην Λιβύη, η λεγομένη «εξέγερση» στην Ουκρανία, και τώρα τα γεγονότα στην Βενεζουέλα, όλα περιστρέφονται πάντα στο ίδιο επίκεντρο και καυτό θέμα, στο ζήτημα της ενεργειακής αυτάρκειας, της εκμετάλλευσης των ενεργειακών κοιτασμάτων του πλανήτη που σταδιακά στερεύουν και στο θέμα του έλεγχου των ενεργειακών αγωγών.

Η Ουκρανία είναι το κεντρικό σημείο διέλευσης των ενεργειακών αγωγών από την Ρωσία προς την ενεργειακά εξαρτώμενη Ευρώπη, κάτι που οι ΗΠΑ και η συνεπικουρουμένη Γερμανία ήθελαν πάντα να το αλλάξουν με κάθε μέσο, (πλατεία Μεϊντάν).

Η χώρα μας που βρίσκεται στην ευρύτερη ανατολική Μεσόγειο, είναι ένα από τα επίκεντρα του ενεργειακού «πολέμου» στην περιοχή, που όσο περνά ο καιρός θα εντείνεται ακόμα περισσότερο έχοντας απέναντι και μια Τουρκία ανεξέλεγκτη που δεν θέλει να μείνει εκτός παιχνιδιού με όποιο τίμημα, ακόμα και με θερμή κατάσταση.

Η Βενεζουέλα είναι κάτι ανάλογο καθώς στην περιοχή της υπάρχουν τα μεγαλύτερα ενεργειακά κοιτάσματα της Λατινικής Αμερικής και εδώ το πρόβλημα δεν είναι αν ο Μαδούρο μείνει ή φύγει από την εξουσία, αλλά το ποιος θα ελέγχει και θα καρπώνεται αυτά τα ενεργειακά κοιτάσματα. Κάτι ανάλογο τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη και με τα Βαλκάνια, κύρια οδός διέλευσης των ενεργειακών αγωγών από Ανατολάς προς Δυσμάς και των υδάτινων διαδρομών από Βορά προς Νότο. Η συμφωνία των Πρεσπών είναι ένα σημαντικό επακόλουθο.

Όλα αυτά βέβαια θα πρέπει να εξετάζονται σε σχέση με την χώρα μας και με τις επιπτώσεις στον ελληνικό λαό, που ήδη έχει γίνει το θύμα της μετακίνησης εκατοντάδων χιλιάδων από την Ανατολή και τον Νότο προς την Ελλάδα.

Το μέλλον σε όλο αυτό το παιχνίδι με τις περιφερειακές συγκρούσεις διαγράφεται πολύ καυτό και οι μεγάλες υπερδυνάμεις συνεχώς ανασυντάσσουν την ισχύ τους για… κάθε «ενδεχόμενο» ακόμα και για πυρηνική αναμέτρηση.

Το πρόβλημα είναι τι συμφέρει περισσότερο την χώρα μας, ένα πρόβλημα που δυστυχώς σχετίζεται με ένα ξεπουλημένο μιντιακό σύστημα και την ανυπαρξία πολιτικής ηγεσίας που να έχει σαν προτεραιότητα το εθνικό συμφέρον, κάτι που παρατηρείται μόνιμα σχεδόν στην γειτονική Τουρκία.

Μήπως είμαστε μια ανάλογη Βενεζουέλα, ένα ανάλογο Κατάρ, μια ανάλογη Ουκρανία, με διαφορετικά φυσικά κριτήρια και δεδομένα ; Ήδη οι Αμερικανοί και στο βάθος οι Ισραηλινοί έδειξαν τις εν ψυχρώ προθέσεις τους, χωρίς καν να μας ρωτήσουν, να μας χρησιμοποιήσουν στο παιχνίδι της αντιπαλότητας τους κατά της Τουρκίας.

Σκεφτείτε αν αύριο τα ξαναβρούν, τότε το τίμημα θα μας είναι πολύ βαρύτερο από μια μνημονιακή καταστροφή.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
nikosxeiladakis.gr