Οι τραπεζίτες ελέγχουν τον κόσμο

Θέματα άρθρου

• Οι κεντρικές τράπεζες είναι πλήρως υπεύθυνες και χωρίς ανταγωνισμό
• Προγραμματισμένοι για χειραγώγηση και εξαπάτηση
• Κλιμάκωση χρεών και εκτύπωση χρημάτων
• Βρες διέξοδο από την παγίδα σου
• Περίληψη
• Υποστήριξη της συλλογικής απελευθέρωσης

Οι Κεντρικές Τράπεζες είναι πλήρως υπεύθυνες και χωρίς ανταγωνισμό

Με απλά λόγια, οι τραπεζίτες ελέγχουν την κυβέρνηση σε κάθε χώρα σχεδόν. Αυτό συμβαίνει από τότε που ιδρύθηκε η Κεντρική Ομοσπονδιακή Τράπεζα στις ΗΠΑ το 1913 και στην Ευρώπη αιώνες πριν. To οχυρό τους ενισχύθηκε περαιτέρω με την κατάργηση του «κανόνα του χρυσού»  το 1971 (Το πρώτο σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών. Το εθνικό νόμισμα ήταν μετατρέψιμο σε χρυσό σε καθορισμένη τιμή και επιτρεπότανε η ελεύθερη εξαγωγή του χρυσού στο εξωτερικό, καθορίζοντας τις ισοτιμίες στο διεθνές εμπόριο).

Ως επί το πλείστον, το κοινό πιστεύει ότι οι κυβερνήσεις λαμβάνουν χρήματα μέσω των φόρων που εισπράττονται από τους πολίτες τους. Πιστεύουν ότι αυτά τα χρήματα με την σειρά τους, είναι αυτά που πληρώνουν για όλες τις υπηρεσίες και τα προγράμματα που χρειάζονται για να διατηρηθεί η λειτουργία μιας χώρας, κάτι που δεν ισχύει καθόλου. Αντίθετα, ούτε μια δεκάρα που καταβάλλεται στην κυβέρνηση από τον λαό δεν πληρώνει πραγματικά για οποιαδήποτε υπηρεσία ή πρόγραμμα.

Τα χρήματα που συγκεντρώνονται από τους πολίτες πηγαίνουν απευθείας στις ιδιόκτητες Κεντρικές Τράπεζες. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν πραγματικά οι κεντρικές τράπεζες. Η Κεντρική Τράπεζα δανείζει χρήματα και αγοράζει τα χρέη της κυβέρνησης. Όμως, οι τράπεζες δεν έχουν πραγματικά τα χρήματα που δανείζονται, οπότε όταν τα χρειάζονται, απλώς τυπώνουν περισσότερα. Τα χρήματα που τυπώνουν δεν αξίζουν τίποτα γιατί δεν υπάρχει τίποτα που να το υποστηρίζει. Στο παρελθόν το δολάριο των Ηνωμένων Πολιτειών υποστηρίζονταν μέσω του λεγόμενου «Χρυσού κανόνας ή Gold Standard» και αυτό ήταν που καθόριζε την αξία του νομίσματος.

Το επιχειρηματικό μοντέλο των Κεντρικών Τραπεζιτών είναι ο έλεγχος. Έβαλαν τις κυβερνήσεις σε χρέη για να τις ελέγξουν δημιουργώντας πλαστό νόμισμα και δανείζοντάς το πίσω στην κυβέρνηση, η οποία στην συνέχεια πρέπει να ακούσει τι λένε οι τραπεζίτες. Διαφορετικά, κυνηγούν τα πραγματικά περιουσιακά στοιχεία και αυτός είναι ο λόγος που οι κυβερνήσεις και ο λαός χρεώνονται σε μαζική κλίμακα.

Οι κεντρικές τράπεζες δεν θέλουν να εγκαταλείψουν αυτόν τον μηχανισμό ελέγχου, επιμένουν να διατηρήσουν το σύστημα ελέγχου τους που βασίζεται στο χρέος. Ολόκληρο το οικονομικό σύστημα καταρρέει από το 2008. Οι τράπεζες δημιούργησαν μια ψευδαίσθηση για να κάνουν τους πάντες να πιστεύουν ότι η οικονομία έχει ανακάμψει, αλλά όπως είναι πλέον γνωστό και βλέπουν πολλοί, δεν το έκανε.

Οι ίδιες κεντρικές τράπεζες ετοιμάζονται να ρίξουν την οικονομία, αλλά χρειάζονται πρώτα κάποιον να κατηγορήσουν. Ωστόσο, έχουν αρχίσει να ανακοινώνουν ότι μπορεί να συμβεί το συντομότερο φέτος.

Προγραμματισμένοι για χειραγώγηση και εξαπάτηση

Ο μέσος πολίτης έχει προγραμματιστεί να εμπιστεύεται την κυβέρνηση. Ξεκινά με τα βιβλία των πολιτικών τους στο δημοτικό σχολείο και συνεχίζει μέσω των μαθημάτων κολλεγίων για τις «πολιτικές επιστήμες», όπου οι νέοι είναι προ-προγραμματισμένοι να γίνονται αντιληπτοί για χειραγώγηση και εξαπάτηση. Σίγουρα, όλοι οι κυβερνήσεις γνωρίζουν ότι κάνουν λάθη και είναι περιστασιακά αδέξιες. Αλλά ο μέσος άνθρωπος πιστεύει ότι η κυβέρνηση είναι φίλος του.

Αυτός είναι ο λόγος που είναι απολύτως πρόθυμοι να εγκαταλείψουν το απόρρητο για λόγους ευκολίας. Νομίζουν ότι τα συμφέροντά τους βρίσκονται στα χέρια ικανών και καλοπροαίρετων ανθρώπων. Αλλά αυτό δεν ισχύει καθόλου.

Η κυβέρνηση είναι μια οντότητα με δικά της συμφέροντα. Είναι σαν ένα παράσιτο ή ένα αρπακτικό που ζει από την κοινωνία γενικότερα. Αυτή η τάση πιθανότατα θα συνεχιστεί μέχρι να υπάρξει κρίση.

Το σημερινό τραπεζικό σύστημα είναι πολύ δυσλειτουργικό. Είναι πολιτικοποιημένο και παραμορφωμένο, ενώ οι σημερινοί θεσμοί «πολύ μεγάλοι για να αποτύχει» είναι ήδη πρακτικά οι δήμιοι του Κράτους. Πρόκειται για φρικτές πρακτικές που υλοποιούνται με την πληρωμή μεγάλων εκατομμυρίων στην διοίκηση, με την κοινωνικοποίηση των ζημιών.

Οι τράπεζες παρείχαν ιστορικά δύο χρηματοοικονομικές υπηρεσίες. η αποθήκευση και η μεσιτεία χρημάτων. Τα χρήματα ήταν ένα εμπόρευμα, όχι απλώς μια λογιστική φαντασία. Ήταν μια αιωρούμενη αφαίρεση. Αυτή η διάκριση έχει ήδη χαθεί με τους λογαριασμούς όψεως που πληρώνουν τόκους και τις πολιτικές «κλασματικού αποθεματικού» με νόμισμα που δημιουργήθηκε από το τίποτα. Αλλά οι άνθρωποι θα ζούσαν πραγματικά στην χώρα των ονείρων αν η Κεντρική Τράπεζα γινόταν πραγματικά η τράπεζα όλων. Προς το παρόν, η Κεντρική Τράπεζα είναι πλήρως υπεύθυνη για τα επιτόκια και όλες τις δανειοδοτικές πολιτικές, χωρίς κανέναν ανταγωνισμό.

Κλιμάκωση χρεών και εκτύπωση χρημάτων

Προκειμένου να αντιμετωπίσει τα αυξανόμενα χρέη και την εκτύπωση χρημάτων για την πληρωμή δεκάδων νέων κοινωνικών προγραμμάτων, ο Πρόεδρος Φράνκλιν Ντι. Ρούζβελτ (Franklin D. Roosevelt) έκανε το 1933, δύο έκτακτες αλλαγές στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πρώτον, έκλεισε τις τράπεζες για τέσσερις ημέρες και ανάγκασε τους Αμερικανούς να παραδώσουν και να ανταλλάξουν κάθε ουγκιά χρυσού που κατείχαν με 20,67 δολάρια σε χαρτονόμισμα. Στην συνέχεια, η κυβέρνηση αύξησε την τιμή του χρυσού, εξαλείφοντας το 69% των αποταμιεύσεων οποιουδήποτε ακολούθησε αυτούς τους κανόνες.

Αλλά αυτή ήταν μόνο η αρχή. Ο Ρούσβελτ εξάλειψε επίσης την «ρήτρα του χρυσού» σε όλα τα συμβόλαια, συμπεριλαμβανομένων των δανείων, των ομολόγων και άλλων χρηματοοικονομικών μέσων. Εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι ανησυχούσαν ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε να διογκώσει την αξία των χρημάτων τους. Έτσι πρόσθεσαν μια ρήτρα χρυσού, η οποία ανέφερε: Οι αποπληρωμές θα μπορούσαν να απαιτηθούν να γίνουν σε χρυσό.

Αυτές οι ρήτρες χρυσού ήταν σε ομοσπονδιακά δάνεια, τραπεζικές καταθέσεις, ασφαλιστήρια συμβόλαια και άλλες ιδιωτικές συμφωνίες. Όταν ο Ρούσβελτ έθεσε εκτός νόμου την ρήτρα χρυσού, έκλεψε δισεκατομμύρια από τους επενδυτές. Στην πραγματικότητα, μια εφημερίδα του Χάρβαρντ εκτιμά ότι αυτός ο κανόνας έπαιρνε 700 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο σε δολάρια το 1933 από ιδιώτες επενδυτές που αγόρασαν κρατικά ομόλογα.

Δισεκατομμύρια περισσότερα κλάπηκαν από ανθρώπους που έχασαν χρήματα από την κατάργηση της ρήτρας του χρυσού σε ιδιωτικά συμβόλαια, τραπεζικούς λογαριασμούς και ασφαλιστικές συμφωνίες. Η κατάργηση της ρήτρας χρυσού ήταν τόσο αμφιλεγόμενη που οι επενδυτές μήνυσαν την κυβέρνηση. Η υπόθεση πήγε στο Ανώτατο Δικαστήριο. Ο Ρούσβελτ φοβόταν ότι το Ιωβηλαίο του χρέους του θα ανατραπεί. Συνέταξε μάλιστα μια ομιλία λέγοντας ότι θα αγνοούσε το δικαστήριο αν αποφανθεί εναντίον του.

Τελικά, η πολιτική του πίεση λειτούργησε και το δικαστήριο έκρινε 5-4 υπέρ του Ρούσβελτ. Φυσικά, υπήρχαν συνέπειες. Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τεράστια ποσά από τις αποταμιεύσεις τους. Και μετά την άνθηση, το χρηματιστήριο σύντομα έπεσε 50% μέσα σε ένα μόνο έτος. Η εμπιστοσύνη των επενδυτών συντρίφτηκε.

Μια μεγάλη οικονομική κρίση δημιουργούσε. Η κυβέρνηση και οι ιδιώτες είχαν δανειστεί υπέρογκα χρηματικά ποσά και πολλοί δυσκολεύονταν να αποπληρώσουν τους πιστωτές, επειδή εκείνη την εποχή κάθε δολάριο απαιτούνταν να υποστηρίζεται από χρυσό αξίας 0,25 δολαρίων. Κατά συνέπεια, η κυβέρνηση δεν μπορούσε να τυπώσει απεριόριστα χρηματικά ποσά από τον αέρα.

Οι ξένοι πιστωτές που κατείχαν κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ είχαν την δυνατότητα να εισπράττουν τις αποπληρωμές σε χρυσό, αντί για δολάρια, έτσι τα αποθέματα χρυσού εξαφανίζονταν γρήγορα. Από το 1958 έως το 1968, το 52% των αποθεμάτων χρυσού της Αμερικής εγκατέλειψε την χώρα με την μορφή αποπληρωμών για χρέη των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση φοβήθηκε. Ήξερε ότι υπήρχε μόνο μία διέξοδος. άλλο ένα ιωβηλαίο χρέους. Πρώτα εξάλειψαν το 25% χρυσό για κάθε δολάριο. στην συνέχεια, το 1971, ο Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον αθέτησε πλήρως την υπόσχεση των ΗΠΑ να πληρώσουν χρυσό για δολάρια σε ξένους πιστωτές.

Ήταν η Κεντρική Τράπεζα που έβαλε σε εφαρμογή το πλαστό δολάριο μετά το 1971 όταν ο Νίξον έκοψε την τελική σύνδεση του δολαρίου με τον χρυσό. Και ήταν αυτό το ψεύτικο δολάριο που μετέτρεψε την Αμερική από τον μεγαλύτερο πιστωτή στον κόσμο στον μεγαλύτερο οφειλέτη του κόσμου και το μετέτρεψε από το μεγαλύτερο εμπορικό πλεόνασμα στον κόσμο στο μεγαλύτερο εμπορικό έλλειμμα στον κόσμο.

Αυτή η ανάκαμψη κατέστρεψε τις θέσεις εργασίας, αφήνοντας την γενιά των μπέιμπι μπούμερ (baby boomer) με μειωμένο πραγματικό εισόδημα, θέσεις μερικής απασχόλησης και χωρίς πλεονάσματα για εξοικονόμηση χρημάτων. Τέλος, ήταν η Ομοσπονδιακή Τράπεζα ή Φέντεραλ Μπανκ (Federal Bank), με τα εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια της κάτω από τον πληθωρισμό, που έκανε την εξοικονόμηση χρημάτων άβολη, ασύμφορη και περιττή.

Τίθεται το ερώτημα. Πώς τα μεγαλύτερα ελλείμματα θα μειώσουν το ομοσπονδιακό χρέος; Πώς η δαπάνη πραγματικών πόρων για ψεύτικους πολέμους θα κάνει τους ανθρώπους ασφαλέστερους ή καλύτερα; Είναι σαφές ότι αυτό θα καταλήξει σε χάος, εάν δεν αναληφθεί τίποτα για να το σταματήσει αυτό.

Οι Κεντρικές Τράπεζες διατήρησαν το σύστημα σε λειτουργία περισσότερο για να φέρουν τον κόσμο στην ενιαία παγκόσμια κυβέρνηση. Για τον ίδιο λόγο, όλες οι χώρες πρέπει να υποβιβαστούν εξίσου στο χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο προκειμένου να δημιουργηθούν ίσοι όροι ανταγωνισμού για την ένταξη στο σύστημα την νέας τάξης πραγμάτων (NWO). Ευτυχώς, η εκλογή του Τραμπ διέκοψε τα σκοτεινά σχέδιά της των ελίτ. Τα σχέδιά τους άρχισαν να καταρρέουν όταν η Χίλαρι δεν εξελέγη.

Βρες διέξοδο από την παγίδα σου

Τώρα, οι κεντρικές τράπεζες εργάζονται σκληρά για να καταρρίψουν την οικονομία για να την κατηγορήσουν σε κάποιον άλλο, γιατί χρειάζονται έλεγχο της αφήγησης. Γι’ αυτό η οικονομία ωθείται στα άκρα.

Ωστόσο, οι πατριώτες έχουν ένα διαφορετικό σχέδιο, για να κάνουν να φαίνεται ότι ο Πρόεδρος επιτρέπει στην οικονομία να επανέλθει σε τροχιά και τα πάει καλύτερα από ποτέ. Απλώς έπρεπε να αυξήσουν ξανά τα επιτόκια, γεγονός που πιέζει ακόμη περισσότερο τις τράπεζες. Τα πράγματα θερμαίνονται ενώ οι τροχοί της οικονομίας πέφτουν. Προσπαθούν να βρουν μια διέξοδο από αυτή την παγίδα, παρόλο που έχει γίνει πολύ δύσκολη, καθώς ανέβαζαν τα επιτόκια για να διατηρήσουν το σύστημά τους εν ζωή!

Το κοινό συνειδητοποιεί ότι το οικονομικό μοντέλο της κλίκας έχει προκαλέσει περισσότερα λάθη από ποτέ. Ενθάρρυνε τους ανθρώπους να ξοδεύουν και να δανείζονται χρήματα που δεν είχαν. Κάθε φορά που η αγορά προσπαθούσε να κάνει μια διόρθωση, οι κεντρικοί τραπεζίτες έρχονταν με περισσότερα φρεσκοτυπωμένα χρήματα και ακόμη ευκολότερες πιστωτικές διευκολύνσεις.

Εταιρείες που θα έπρεπε να είχαν χρεοκοπήσει εδώ και πολύ καιρό κρατήθηκαν ζωντανές για να πιέσουν τους εαυτούς τους πιο βαθιά στο χρέος. Οι ιδιοκτήτες σπιτιού συνέχισαν επίσης να αναλαμβάνουν περισσότερα χρέη. Και οι κερδοσκόποι έκαναν όλο και μεγαλύτερα στοιχήματα. Η φούσκα στον χρηματοπιστωτικό τομέα – συμπεριλαμβανομένου του δανείου υψηλού κινδύνου και των ακινήτων γινόταν όλο και μεγαλύτερη κάθε μέρα. Τα μπόνους και τα παράγωγα εξερράγησαν το 2007/8 και μετά.

«Η δύναμη μιας διόρθωσης είναι ίση και αντίθετη με την εξαπάτηση που προηγήθηκε».

Οι πλάνες και οι παραλογισμοί της εποχής της φούσκας του 2008 ήταν τερατώδεις και επαναλήφθηκαν ξανά. Κατά συνέπεια, οι διορθώσεις γίνονται πιο παρεμβατικές. Οι διεθνείς αγορές μετοχών σχεδόν μειώθηκαν κατά το ήμισυ σε αξία μετά το 2008 και πολλαπλασιάστηκαν ξανά. Οι τιμές των ακινήτων μειώθηκαν σχεδόν καθολικά και πολλαπλασιάστηκαν ξανά. Η συνολική απώλεια ονομαστικών περιουσιακών στοιχείων υπολογίστηκε σε 50 τρισεκατομμύρια δολάρια σε δολάρια ΗΠΑ το 2008 που τώρα θα είναι πολλαπλάσια!

Θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αυτές οι απώλειες; Σίγουρα, πολλά από αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, αν οι οικονομικές αρχές δεν είχαν διαταράξει ποτέ τις αγορές στεγαστικών δανείων όπως έκαναν.

Αν δεν είχαν δημιουργηθεί η Ομοσπονδιακή Τράπεζα και οι Κεντρικές Τράπεζες, δεν θα μπορούσαν ποτέ να προσφέρουν τόσα χρήματα σε κερδοσκόπους και δανειολήπτες.

Περίληψη

Μόλις οι πιστωτικές φούσκες ωθηθούν στο όριο –όπως συμβαίνει στις μέρες μας – πάντα θα σκάνε και θα ξεφουσκώνουν – που ονομάζεται αποπληθωρισμός – με αποτέλεσμα την ξαφνική σύσφιξη της προσφοράς χρήματος (πίστωση), καθώς τεράστια ποσά χρέους διαγράφονται και τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία πέφτουν κατακόρυφα καθώς συντριβή των αγορών, που συμβαίνει στις μέρες μας. αυτό είναι ουσιαστικά η «δημιουργική καταστροφή» του Σουμπέτερ (Schumpeter).

Για περισσότερους από δύο αιώνες, κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει την πραγματικά ειλικρινή αξία του οτιδήποτε. Εγκληματίες των κεντρικών τραπεζών, απατεώνες και βαρόνοι ληστειών χειραγωγούσαν τα πάντα για τους σκοπούς τους.

Πώς μπορεί να εξακριβωθεί η πραγματική αξία ενός πράγματος; Η απάντηση είναι απλή: «Τι θα φέρει η αγορά» ή «προσφορά και ζήτηση», που είναι η βασική αρχή της ελεύθερης αγοραίας αξίας. Οι ελεύθερες αγορές καθορίζουν την αξία των πάντων.

Για να είμαστε ξεκάθαροι: ο μεγαλύτερος εχθρός του λαού έχει αυτοκαταστραφεί, το τρέχον χρέος είναι πολύ υψηλό, επομένως σε παγκόσμιο επίπεδο το χρηματοοικονομικό σύστημα χρηματοπιστωτικών κεφαλαίων πέφτει, για να αντικατασταθεί από το Γρήγορο σύστημα αρχείων (Quick File System ή QFS).

Υποστήριξη της συλλογικής απελευθέρωσης

Τα χρήματα είναι θέμα που συμφέρει τους πάντες άρα είναι σκόπιμο να γίνει ευρέως η διάδοση αυτού του άρθρου. Όλοι πρέπει να ξέρουν πώς και γιατί υποδουλώνονται και κλέβονται από το σύστημα τα χρήματα που κέρδισαν με κόπο.

Όσο περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν αυτήν την απάτη και την αδικία, τόσο πιο γρήγορα η κλίκα του Βαθέως Κράτους (Deep State Cabal) νικιέται. Πρέπει να πολεμήσουμε για την ελευθερία μας ευθέως.

Προετοιμαστείτε για 5ψήφια τιμή ασημιού και για τιμή χρυσού πάνω από 50.000 ανά ουγκιά.

Συμβουλή: αποθηκεύετε τα πολύτιμα μέταλλα σας που έχετε στην κατοχή σας και να αποφύγετε τα κρυπτονομίσματα.

Πηγή

Μετάφραση: Ξένια Ιωαννίδου

Σχετικά με Xenia Ioannidou

Δασκάλα Εναλλακτικών Θεραπειών, Καλλιτέχνης και Ακτιβίστρια. Τον Μάιο του 2009, συνυπέγραψα μια αγωγή για εσχάτη προδοσία εναντίον των βουλευτών που έφεραν το ΔΝT, την λιτότητα και την αμετάκλητη παραχώρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των Ελλήνων. Παλεύω για το σωστό και το δίκαιο και το δικαίωμα στην αυτοπραγμάτωση των ανθρώπων & λαών. Δείτε όλα τα άρθρα του/της Xenia Ioannidou →