Ιουλίου Βέρν συνέχεια…μεταφρασμένο

Τα τεράστια κρύσταλλα του Jules Verne είναι πραγματικά και βρίσκονται 300 μέτρα κάτω από μια έρημο του Μεξικού

Κρύσταλλα τόσο βαριά όσο μια φάλαινα και το μέγεθος ενός τετραώροφου κτηρίου υπάρχουν κάτω από μια έρημο στο Μεξικό.

Θυμάστε εκείνους τους τεράστιους κρυστάλλους που ανέφερε ο Jules Verne στο βιβλίο του Ταξίδι στο Κέντρο της Γης ; Λοιπόν, αποδεικνύεται ότι είναι αληθινά.

Κάτω από την έρημο Τσιουάουα στο σημερινό Μεξικό υπάρχουν κρυστάλλοι σεληνίτη τόσο ψηλοί όσο ένα κτίριο 4 ορόφων και τόσο βαρύς όσο μια φάλαινα.

Η ακριβής προέλευση των μαζικών κρυστάλλων παραμένει ένα μυστήριο, όπως και η ύπαρξη αρχαίων οργανισμών που είναι ενσωματωμένοι εντός των κρυστάλλων, οι οποίοι είναι γενετικά μακριά από οποιαδήποτε γνωστά ζωντανά μικρόβια στη Γη.

Όταν ο Jules Verne έγραψε το Journey to the Center of the Earth, μίλησε για κάτι που μπορεί να φαινόταν αδιανόητο: μια σπηλιά του οποίου οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με κρύσταλλα παραληρητικών μεγεθών, πολύ μεγαλύτερο από έναν άνθρωπο και ακόμη μεγαλύτερο από ένα κτίριο.

Αυτό πιστεύεται ότι δεν ήταν παρά επιστημονική φαντασία για χρόνια. Άλλωστε, πώς θα μπορούσε η φύση να παράγει κάτι τέτοιο; Εκείνη την εποχή, η ιδέα του Βέρνε ήταν τόσο φανταστική όσο ο κόσμος των προϊστορικών θηρίων που οι χαρακτήρες που περιγράφονται στο βιβλίο του θα συναντούσαν τελικά στο απίστευτο Ταξίδι τους.

Ωστόσο, αυτό που δεν μπορούσε να φανταστεί ο Verne τότε, είναι ότι αυτό που περιγράφει στο βιβλίο του με τις καλύτερες πωλήσεις ήταν στην πραγματικότητα μια πραγματικότητα που υπήρχε στην άλλη πλευρά του κόσμου. Η σπηλιά των θαυμάτων του υπάρχει και βρίσκεται στο σημερινό Μεξικό.

Το ορυχείο Naica και το σπήλαιο των κρυστάλλων

Μια εικόνα ενός «αιωρούμενου» κρυστάλλου σεληνίτη από το Naica Mine. Πιστωτική εικόνα: Rob Lavinsky / Wikimedia Commons.

Πέρασαν εκατόν τριάντα έξι χρόνια από τη δημοσίευση του βιβλίου έως ότου οι αδελφοί Juan και Pedro Sanchez ανακάλυψαν το λεγόμενο Σπήλαιο Κρυστάλλων ( Cueva de Los Cristales ), τον Απρίλιο του 2000. Έτρεχαν στο ορυχείο όταν ανακάλυψαν, τυχαία , ένα θαύμα της φύσης. Μέσα στο σπήλαιο, βρήκαν μια γιγαντιαία συλλογή κρυστάλλων των οποίων η ομορφιά και το μέγεθος λέξεις δεν μπορούσαν να περιγράψουν.

Μέσα από σήραγγες και ρωγμές, έφτασαν σε ένα μέρος που σχεδόν φαινόταν να παράγεται από τη φαντασία του Verne, και αυτό που ήταν εκεί ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Οι κρύσταλλοι μέσα στο σπήλαιο δεν είχαν το μέγεθος ενός ατόμου, και στην πραγματικότητα, ήταν άσκοπο να τα συγκρίνουμε με ένα άτομο λόγω του μεγέθους τους.

Μερικοί από τους μεγαλοπρεπούς κρυστάλλους είχαν το μέγεθος ενός τετραώροφου κτηρίου. Άλλοι είχαν μεγαλώσει σε πλάτος, πάχυνσης σε διάμετρο τεσσάρων μέτρων.

Ο μεγαλύτερος κρύσταλλος που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα έχει μήκος 12 μέτρα, διάμετρο 4 μέτρα και βάρος άνω των 55 τόνων, παρόμοιο με αυτό μιας Μεγάλης Φάλαινας.

Μέσα στο σπήλαιο, υπάρχει μαγεία. Δεν είναι μόνο φαντασία. Είναι μια πραγματικότητα που θα μπορούσαν να ονειρευτούν μερικοί άλλοι από τον Verne. Οι κρύσταλλοι αναβλύζουν από τα τείχη του σπηλαίου προς όλες τις κατευθύνσεις, δημιουργώντας το δάσος από διαφανείς γεωμετρίες που ο Βέρν είχε περιγράψει στο βιβλίο του πριν από περισσότερα από 100 χρόνια.

Το Naica Mine και το κρυστάλλινο σπήλαιο του είναι ένα πραγματικό θαύμα της γεωλογίας. Το σπήλαιο και το περιεχόμενό του μπορεί να ακούγεται σαν κάτι που μπορεί να υπάρχει μόνο σε μερικά από τα καλύτερα βιβλία επιστημονικής φαντασίας που έχουν γραφτεί ποτέ, αλλά παρ ‘όλα αυτά, η επιστήμη και η φαντασία δεν απέχουν πολύ από την επιστήμη και την πραγματικότητα.

Παρά το γεγονός ότι το σπήλαιο βρέθηκε πριν από 20 χρόνια, παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητο. Από το 2015, το σπήλαιο είναι πλέον προσβάσιμο αφού το ορυχείο είχε πλημμυρίσει ξανά και το σπήλαιο γέμισε για άλλη μια φορά με το νερό πλούσιο σε ορυκτά που απαιτούνται για την ανάπτυξη των κρυστάλλων.

Η Νάικα βρίσκεται σε ένα αρχαίο ρήγμα πάνω από έναν υπόγειο θάλαμο μάγματος που υπάρχει περίπου 5 χιλιόμετρα κάτω από το κατώτερο σπήλαιο, το σπήλαιο των κρυστάλλων. Υπάρχουν και άλλες σπηλιές πάνω από τη σπηλιά των κρυστάλλων.

Το Cave of Crystals είναι μια κοιλότητα σε σχήμα πέταλου σε ασβεστόλιθο. Το δάπεδο του είναι καλυμμένο με τέλεια κρυσταλλικά μπλοκ. Γιγαντιαίες κρυσταλλικές δοκοί βγαίνουν τόσο από το μπλοκ όσο και από το δάπεδο. Οι κρύσταλλοι βρέθηκαν να επιδεινώνονται στον αέρα. Γι ‘αυτό το έργο Naica προσπάθησε να τεκμηριώσει οπτικά τους κρυστάλλους προτού επιδεινωθούν περαιτέρω. Για να διατηρήσει αυτό το θαύμα της φύσης, το σπήλαιο έχει πλημμυρίσει ξανά.

Εκτός από τη μαζική σπηλιά των κρυστάλλων, άλλα, αν και πολύ μικρότερα, ανακαλύφθηκαν επίσης σπήλαια το 2000. Μέχρι στιγμής, γνωρίζουμε το σπήλαιο των κρυστάλλων, το σπήλαιο των σπαθιών, το Queen’s Eye Cave και το Candles Cave. Επιπλέον, ένα άλλο θάλαμο βρέθηκε σε ένα έργο γεώτρησης το 2009. Το νέο σπήλαιο, που ονομάζεται Ice Palace , έχει βάθος 150 μέτρα (490 πόδια) και δεν πλημμυρίζει, αλλά οι κρυσταλλικοί σχηματισμοί του είναι πολύ μικρότεροι, με μικρούς σχηματισμούς «κουνουπιδιού» και ωραία νήματα που μοιάζουν με κρύσταλλα.

Το σπήλαιο των σπαθιών βρίσκεται σε βάθος περίπου 120, πάνω από το σπήλαιο των κρυστάλλων. Αν και διαθέτει επίσης εκπληκτικά παραδείγματα κρυστάλλων, αυτά είναι πολύ μικρότερα σε σύγκριση με τα τεράστια παραδείγματα που βρέθηκαν επιπλέον 150 μέτρα κάτω από την επιφάνεια. Οι επιστήμονες λένε ότι οι κρύσταλλοι μέσα στη σπηλιά των σπαθιών είναι πολύ μικρότεροι επειδή, σε αυτό το επίπεδο, οι θερμοκρασίες μετάβασης μπορεί να έχουν μειωθεί πολύ πιο γρήγορα, γεγονός που προκάλεσε τη διακοπή της ανάπτυξης των κρυστάλλων. Η θερμοκρασία ήταν πολύ πιο ζεστή στο σπήλαιο των κρυστάλλων.

Το πιο κοντινό πράγμα στην εξωγήινη ζωή

Εκτός από τους όμορφους και ογκώδεις κρυστάλλους στη Νάικα, οι επιστήμονες που βγήκαν στο σπήλαιο για να μελετήσουν τους κρυστάλλους αφέθηκαν αδιέξοδα αφού ανακάλυψαν οργανισμούς που δεν σχετίζονται με τίποτα στις γνωστές γενετικές βάσεις δεδομένων.

Ο Δρ Πηνελόπη Βοστώνη , ένας σπηλαιολόγος και geomicrobiologist ειδικός  ακρόφιλο οργανισμών, δείγμα μερικά από τα κρύσταλλα για να δείτε αν περιείχε την παρουσία όλων των μορφών της αρχαίας βακτηρίων έγκλειστα στο εσωτερικό τους. Αν και δεν εξήχθη κανένα DNA από αρχαία βακτήρια, αναφέρθηκε στη συνάντηση του 2017 της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης. Οι ερευνητές ανακάλυψαν βακτήρια μέσα σε εγκλείσματα ενσωματωμένα σε μερικούς από τους κρυστάλλους στο σπήλαιο.

Οι επιστήμονες ανέφεραν επίσης ότι, χρησιμοποιώντας στείρες μεθόδους, μπόρεσαν να εξαγάγουν και ακόμη και να αναζωογονήσουν τους οργανισμούς που αποδείχθηκαν πολύ ξένοι για εμάς. Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι οργανισμοί δεν είχαν στενή σχέση με τίποτα γνωστό σε γενετικές βάσεις δεδομένων, οι οποίες παίζουν τους περίεργους οργανισμούς το πιο κοντινό με τους εξωγήινους που έχουμε βρει μέχρι τώρα.

Όπως αποκαλύφθηκε από τους ερευνητές και με βάση τον ρυθμό ανάπτυξης των κρυστάλλων, αυτοί (οργανισμοί) απομονώθηκαν πιθανώς στους θύλακες υγρών για μεταξύ 10.000 και 50.000 ετών.

Από CURIOSMOS BLOG

Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τον sir Mήτσο εξ Αγγλίας και τον Άσχετο Αδαή που με ξεστράβωσαν όσον αφορά την μετάφραση κειμένων.

Σχετικά με ΣΤΕΛΙΟΣΚΟΜΟΤΗΝΗ-1970

Δείτε όλα τα άρθρα του/της ΣΤΕΛΙΟΣΚΟΜΟΤΗΝΗ-1970 →