CFR: Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων- Ο αθέατος κυρίαρχος του πλανήτη!

CFR: Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων- Ο αθέατος κυρίαρχος του πλανήτη!

Το Council on Foreign Relations ή CFR είναι ένα αμερικάνικο think tank (δεξαμενή σκέψης) που ειδικεύεται στην αμερικάνικη εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς υποθέσεις. Θεωρείται ότι είναι ένα από τα πιο σημαντικάthink tank παγκοσμίως σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας. Ανάμεσα στα μέλη του περιλαμβάνονται ανώτεροι πολιτικοί, πάνω από μια ντουζίνα υφυπουργών, διευθυντές της CIA, τραπεζίτες,στελέχη οικονομικών οργανισμών,ισχυροί βιομήχανοι, ακαδημαϊκοί, διανοούμενοι,πρυτάνεις πανεπιστημίων,ερευνητές, δικηγόροι, καθηγητές και εξέχουσες προσωπικότητες των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα

Συνέρχεται τακτικά και στις συναντήσεις του μετέχουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι, επιχειρηματίες και εξέχοντα μέλη της διανόησης και της εξωτερικής πολιτικής προκειμένου να συζητήσουν τα σημαντικά διεθνή ζητήματα. Οι αναφορές του δημοσιεύονται στην επίσημη ιστοσελίδα του (http://www.cfr.org/ ), όπου μπορεί κάθε πολίτης να γραφτεί και να λαμβάνει ενημερώσεις. Εκδίδει, επίσης, το διμηνιαίο περιοδικό Foreign Affairs ενώ παράλληλα προωθεί αλλά και μετέχει στο think tank David Rockefeller Studies Program, το οποίο επηρεάζει αλλά και διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ κάνοντας συστάσεις στη διπλωματική κοινότητα, καταθέτοντας προτάσεις ενώπιον του Κογκρέσου,αλληλεπιδρώντας με δημοσιεύσεις θεμάτων, αναλύσεων και άρθρων σε μέσα μαζικής ενημέρωσης και μετέχοντας στη συγγραφή και έκδοση βιβλίων.
Ιδρύθηκε το 1921 και έχει την έδρα του στη Νέα Υόρκη (58East 68th Street), με μια επιπλέον έδρα στην Ουάσιγκτον(στον έβδομο όροφο του κτιρίου του).

Η ιστορία του ξεκινάει αμέσως μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν, όπως λέγεται, μια αδελφότητα έδωσε στον πρόεδρο Woodrow Wilson μια σειρά προτάσεων προς ενίσχυση της παγκόσμιας δημοκρατίας μετά την ήττα του Γουλιέλμου του Β’. Τις προτάσεις υποστήριξε και ο συνταγματάρχης Edward House, σύμβουλος του προέδρου Wilson. Ο Wilson τo 1918 παρουσίασε τις προτάσεις στο Κογκρέσο όπου και εγκρίθηκαν, ενώ το CFR ιδρύθηκε επισήμως το 1921.
Οι πρώτοι χρηματοδότες του ήταν ισχυροί οίκοι των ΗΠΑ: Rockefeller, Mellon, Harriman, Schiff, Kuhn, Loeb και Carnegie. Eπίσης, το υποστήριξαν σημαντικές ξένες προσωπικότητες όπως ο εκατομμυριούχος αποικιοκράτης Sir Cecil Rhodes και οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες Warburg και Rothschild.
Υπάρχουν δυο τρόποι για να ενταχθεί κάποιος στα 4900 μέλη του CFR, ο ένας είναι προσωρινός και ο άλλος ισόβιος. Ο προσωρινός τρόπος αφορά μόνο αμερικανούς πολίτες από 30 μέχρι 36 ετών ή τουλάχιστον προσωπικότητες εξέχουσες που επρόκειτο σύντομα να λάβουν την αμερικάνική υπηκοότητα και διαρκεί τουλάχιστον πέντε χρόνια ενώ στη περίπτωση του ισόβιου, ο “εκλεκτός” θα πρέπει να προταθεί εγγράφως από ένα τουλάχιστον μέλος του Συμβουλίου. Εκτός από μέλη, βέβαια, στο CFR μπορούν να συμμετάσχουν και ολόκληρες εταιρείες. Διαβάζοντας προσεκτικά στην επίσημη ιστοσελίδα του διαπιστώσαμε ότι οι εταιρικές συμμετοχές χωρίζονται στις εξής κατηγορίες: “Associates”, “Affiliates” ($30,000+), “President’s Circle” ($60,000+) and “Founders” ($100,000+).Με άλλα λόγια από απλούς συνεργάτες μέχρι τα υψηλά ιστάμενα στελέχη που βρίσκονται δίπλα στον κύκλο του εκάστοτε προέδρου προστίθενται μερικά μηδενικά στο τραπεζικό λογαριασμό του ταμείου ως πριμοδότηση.
Όλα τα εταιρικά εκτελεστικά μέλη έχουν την ευκαιρία να ακούσουν διακεκριμένους ομιλητές, όπως προέδρους και πρωθυπουργούς άλλων χωρών, προέδρους και διευθύνοντες συμβούλους πολυεθνικών εταιρειών, και αξιωματούχους των ΗΠΑ και του Κογκρέσου. Ο Πρόεδρος, επίσης, και τα εξέχοντα μέλη του κύκλου του καθώς και όσοι ανήκουν στους ιδρυτές δικαιούνται επιπλέον οφέλη, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής τους σε μικρά, ιδιωτικά δείπνα και δεξιώσεις με ανώτερους αμερικανούς αξιωματούχους και ηγέτες του κόσμου.
Μεταξύ των μελών του είναι ο David Rockefeller, ο Henry Kissinger, ο Bill Klinton, η Madeleine Albright(πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ),ο δισεκατομμυριούχος George Soros που δραστηριοποιείται σε πολλά ιδρύματα και ΜΚΟ ανά τον κόσμο, ο Colin Powell (πρών ΥΠΕΞ των ΗΠΑ γνωστός από την θητεία επί George Bush), η πρών ΥΠΕΞ Condoleeza Rice, o Thomas Johnson (γνωστός από τη θητεία στο CNN και τους Los Angeles Times ), η ηθοποιός Angelina Jolie γνωστή για τη φιλανθρωπική της δράση ανά τον πλανήτη και άλλοι.

Επίσης, από τις τάξεις του πέρασαν ο Laurence Tisch (πρώην πρόεδρος του δικτύου CBS), η Katharine Graham ( εκδότρια και πρόεδρος της Washington Post), o ιδρυτής της CIA Allen Welsh Dulles και ο τραπεζίτης Paul Moritz Warburg που γεννήθηκε στη Γερμανία αλλά μετακόμισε στις ΗΠΑ το 1913 και σχεδίασε το νόμο για τη δημιουργία της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ (FED), την κεντρική αμερικάνικη τράπεζα που το κεφάλαιο της δεν ανήκει στο δημόσιο αλλά βρίσκεται στα χέρια των ιδιωτικών τραπεζών. Η FED ανήκει και στα εταιρικά μέλη που πριμοδοτούν το CFR. Απλά για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οι βασικοί μέτοχοι της Κεντρικής Τράπεζας της Αμερικής (FED) είναι: οι τράπεζες Rothchild του Λονδίνου και του Βερολίνου, η επενδυτική Τράπεζα των αδελφών Lazard του Παρισιού, (Lazard Brothers Bank ) , οι τράπεζες Warburg Bank του Αμβούργου και του Άμστερνταμ, η «Israel Moses Seif Bank» της Ιταλίας, η Lehman Brothers Bank της Νέας Υόρκης (που χρεοκόπησε), η «Kuhn-Loeb bank» της Νέας Υόρκης, η « New York Chase Manhattan Bank» των Ροκφέλερ και η «Goldman-Sachs» της Νέας Υόρκης. Κάποιος παρατηρητικός αναγνώστης εύκολα θα διαπιστώσει ότι επαναλαμβάνονται ονόματα οικογενειών που συμμετείχαν και στην έναρξη ίδρυσης του CFR.
Εκτός από την FED, το CFR εμπλέκεται και στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, δυο οργανισμοί που ελέγχουν στις μέρες μας το παγκόσμιο κεφάλαιο και,μάλιστα, επεμβαίνουν με τέτοιο τρόπο στα οικονομικά των χωρών ώστε να τις χρεώνουν παγκοσμίως όσο το δυνατόν περισσότερο, καθώς μέλη του CFR ήταν που προχώρησαν στην ίδρυσή τους.

H ερμηνεία του λογότυπου.
”καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ’ αὐτὸν ἔχων τόξον· καὶ ἐδόθη αὐτῷ στέφανος, καὶ ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ.”Αποκάλυψη Κεφ.6:1

Το λευκό άλογο που εμφανίζεται στο λογότυπο του CFR για πολλούς έχει κάποια απόκρυφη ερμηνεία καθώς παρομοιάζεται με έναν από τους τέσσερις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης.Πιο συγκεκριμένα, οι τέσσερις καβαλάρηδες της αποκάλυψης περιγράφονται στο τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης της Βίβλου,το οποίο ονομάζεται Αποκάλυψη του Ιωάννη, στο Κεφ.6:1-8. Το κεφάλαιο αναφέρεται σε ένα “βιβλίο/περγαμηνή στο δεξί χέρι του Θεού που είναι επισφραγισμένο με επτά σφραγίδες”. Ο αμνός του θεού ή λιοντάρι του Ιούδα (Ιησούς Χριστός) ανοίγει τις πρώτες τέσσερις από τις εφτά συνολικά σφραγίδες, οι οποίες προκαλούν την εμφάνιση τεσσάρων όντων που ιππεύουν πάνω σε λευκό, κόκκινο, μαύρο και πράσινο άλογο. Παρόλο που μερικές ερμηνείες διαφέρουν, οι τέσσερις καβαλάρηδες συνήθως συμβολίζουν την Κατάκτηση, τον Πόλεμο, τον Λιμό και τον Θάνατο αντίστοιχα.

Ο πρώτος καβαλάρης συνήθως συνδέεται με τη στρατιωτική κατάκτηση. Η ερμηνεία αυτή έχει δοθεί από τον ευαγγελιστή Μπίλλυ Γκράχαμ, ο οποίος υπήρξε πνευματικός σύμβουλος σε διάφορους προέδρους των ΗΠΑ. Σύμφωνα με τον Γκράχαμ ο καβαλάρης με το λευκό άλογο είναι ο Αντίχριστος ή μια αντιπροσώπευση ψευδοπροφητών που θα εμφανιστούν στον κόσμο πριν από την ημέρα της τελικής κρίσης, παραθέτοντας διαφορές ανάμεσα στο άσπρο άλογο της Αποκάλυψης κεφ. 6 και τον Ιησού πάνω στο άσπρο άλογο στην Αποκάλυψη κεφ.19. Στηρίζει, μάλιστα την ερμηνεία του στο γεγονός ότι στην Αποκάλυψη κεφ.19 ο Ιησούς έχει πολλά στέμματα, αλλά στην Αποκάλυψη κεφ.6 ο καβαλάρης έχει μόνο ένα.
Την ίδια άποψη συμμερίζεται και ο Walter L. Wilson στο Dictionary of Bible Types.
”Το άσπρο άλογο αντιπροσωπεύει μάλλον μια τεχνητή ειρήνη που θα παρουσιαστεί από τον κόσμο του Αντίχριστου υπό το πρόσχημα της θρησκείας και της δικαιοσύνης. Θα είναι μια ψεύτικη ειρήνη που δεν θα σταθεί.” -A Λεξικό της Αγίας Γραφής, Walter L. Wilson, © 1999 Hendrickson Publishers, Inc σ. 233.

Η λέξη VBIQVE που αναγράφεται στο κάτω μέρος του λογότυπου είναι λατινική και τη συναντάμε σε πολλά ρωμαϊκά νομίσματα. Η ερμηνεία της είναι ”παντού”. Στην αγγλική της μορφή η λέξη VBIQVE συναντάται ως “ubique” και σημαίνει “πανταχού παρούσα” ή “παντού την ίδια στιγμή”. Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι ο καβαλάρης στο λευκό άλογο υιοθετεί τον αποκαλούμενο ρωμαϊκό χαιρετισμό (Roman Salute) που τον συναντάμε και σε πίνακες που απεικονίζουν τον Ναπολέοντα ενώ θα μπορούσε να παρομοιαστεί και με το χαιρετισμό των Ναζί(Seig Heil που σημαίνει Ζήτω η Νίκη.)

To CFR βρίσκεται στο σπίτι που κατασκευάστηκε για τον Harold I. Pratt κατά τα έτη 1919-1920 μεταξύ της Λεωφόρου Παρκ και της 68ης οδού στη Νέα Υόρκη. Μετακόμισε εκεί στις 16 Απριλίου 1945. Το σπίτι είναι, επίσης, διαθέσιμο για δεξιώσεις και άλλες λειτουργίες.

CFR και οικονομικοί κολοσσοί

Στους υποστηρικτές του CFR από το τραπεζικό και χρηματοοικονομικό σύστημα περιλαμβάνονται οι εξής εταιρείες: Bank of America / Merrill Lynch & Co., Goldman Sachs Group, JPMorgan Chase & Co, American Express Company, Barclays Capital, Citi, Credit Suisse, Deutsche Bank AG, Soros Fund Management, Morgan Stanley και άλλες. Συναντάμε καιμεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες κάποιες από τις οποίες μας είναι γνωστές από το ενδιαφέρον που έχουν δείξει για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες σε Ιόνιο και Κρήτη όπως η Chevron Corporation, η TOTAL S.A., η Exxon Mobil Corporation, η BP p.l.c. και άλλες.

Συμμετοχή στο CFR έχουν και μέλη της στρατιωτικής βιομηχανίας όπως η Airbus North America, η Boeing Company, η DynCorp International κ,α

CFR και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Στα εταιρικά μέλη του συβουλίου ανήκουν και πολλές εταιρείες ενημέρωσης που δραστηριοποιούνται στο τομέα των ειδήσεων αλλά και των εκδόσεων. Ενδεικτικά αναφέρουμε το πρακτορείο Bloomberg, το Economist Intelligence Unit (που εκδίσει το περιοδικό Economist), το Fox News(News Corporation), το πρακτορείο Reuters (Thomson Reuters), το διεθνές πρακτορείο Time Warner Inc, εταιρείες τηλεπικοινωνιών και τεχνολογίας όπως η GOOGLE, η Microsoft, η ΑΤ&Τ και άλλες.

Ψάχνοντας, μάλιστα στο Deep Web όπου οι πληροφορίες κυκλοφορούν ελεύθερα βρήκαμε και μια ενδιαφέρουσα αναπαράσταση του ελέγχου που ασκεί το CFR στα περισσότερα ΜΜΕ παγκοσμίως. Παρατηρούμε,λοιπόν, πως τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία παγκοσμίως είναι μέλη του.

Η αλήθεια είναι πως τα περισσότερα σπανίως αναφέρονται στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων με αποτέλεσμα να μην μπορεί κάποιος να εκτιμήσει ποια και πόση είναι η επιρροή που τους ασκείται. Παραδοσιακά ο έλεγχος του τύπου ήταν αυτό που ήθελαν να επιτύχουν όλες οι εταιρείες προκειμένου να διασφαλίσουν-εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους.
Ο αμερικανός πολιτικός Oscar Callaway μέσα στο Κονγκρέσο το 1917 ανέφερε τον τρόπο που χρησιμοποιήσε η εταιρεία JP Morgan προκειμένου να προασπίσει τα συμφέροντά της σε χάλυβα και ναυπηγική βιομηχανία. Δεν ήταν άλλος από το να προσλάβει 12 δημοσιογράφους που τους χρησιμοποίησε καταλλήλως, ενώ στην πορεία κατάλαβε πως αρκούσε να αποκτήσει τον έλεγχο 25 εφημερίδων προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό της.

”In March, 1915, the J.P. Morgan interests, the steel, shipbuilding, and powder interest, and their subsidiary organizations, got together 12 men high up in the newspaper world and employed them to select the most influential newspapers in the United States and sufficient number of them to control generally the policy of the daily press. They found it was only necessary to purchase the control of 25 of the greatest papers. An agreement was reached; the policy of the papers was bought, to be paid for by the month; an editor was furnished for each paper to properly supervise andedit information regarding the questions of preparedness, militarism, financial policies, and other things of national and international nature considered vital to the interests of the purchasers.” U.S. Congressman Oscar Callaway

Η φωτογραφία, την οποία αλιεύσαμε στο Deep Web,δείχνει πως το σύνολο των ΜΜΕ σε διεθνές επίπεδο ελέγχεται από τον οργανισμό CFR Council on Foreign Relations.

Το διάγραμμα δείχνει αλληλοσυνδέσεις μεταξύ διαφόρων αμερικάνικων επιχειρήσεων και των θεσμικών οργάνων τους με το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων. Διάγραμμα από το 2004.

Με την απόκτηση της ιδιοκτήσιας των ΜΜΕ οι οργανισμοί που κατέχουν τα ηνία στους δρόμους του χρήματος αλλά και στη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής είναι σε θέση να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη, να ελέγξουν τις αντιδράσεις μέσα από το διαδίκτυο (Google, Μicrosoft) και να χειραγωγήσουν τα πλήθη.
Γι΄αυτό ακριβώς το λόγο και ο David Rockefeller σε μια συνάντηση της Τριμερούς Επιτροπής ( The Trilateral Commission, ένα think tank που ιδρύθηκε από τον David Rockefeller τον Ιούλιο του 1973, για να προωθήσει τη στενότερη συνεργασία μεταξύ της Βόρειας Αμερικής, της Δυτικής Ευρώπης και της Ιαπωνίας) τον Ιούνιο του 1991 ευχαρίστησε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που συμμετέχουν στο CFR για την διατήρηση της μυστικότητάς τους, ενώ επανέλαβε την ατζέντα του για μια Νέα Παγκόσμια Τάξη.
Λέγεται ότι η ομιλία του ηχογραφήθηκε από μέλος της Σουηδικής αντιπροσωπείας και έτσι διέρρευσε. “Είμαστε ευγνώμονες στην Washington Post, στους New York Times, το περιοδικό Time και άλλες μεγάλες εκδόσεις των οποίων οι διευθυντές έχουν παρακολουθήσει τις συναντήσεις μας και έχουν τηρήσει τις υποσχέσεις τους για διακριτικότητα για περίπου σαράντα χρόνια. Θα ήταν αδύνατο για εμάς να αναπτύξουμε το σχέδιο μας για τον κόσμο, αν είχε υπαχθεί στα φωτεινά φώτα της δημοσιότητας κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών. Όμως, η δουλειά μας είναι πλέον πολύ πιο εξελιγμένη και έτοιμη να βαδίσει προς μια παγκόσμια κυβέρνηση. Η υπερεθνική κυριαρχία μιας πνευματικής ελίτ και του κόσμου των τραπεζιτών είναι σίγουρα προτιμότερη από την εθνική αποφασιστικότητα που ασκήθηκε στους περασμένους αιώνες.”
{We are grateful to The Washington Post, The New York Times, Time Magazine and other great publications whose directors have attended our meetings and respected their promises of discretion for almost forty years. It would have been impossible for us to develop our plan for the world if we had been subject to the bright lights of publicity during those years. But, the work is now much more sophisticated and prepared to march towards a world government. The supranational sovereignty of an intellectual elite and world bankers is surely preferable to the national auto determination practiced in past centuries.David Rockefeller The Trilateral Commission, in June 1991″}.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΜΕΛΩΝ