Παρατήρησε τη διαφορά ανάμεσα στην παρουσία του ζωοποιού Πνεύματος και την παρουσία του πονηρού πνεύματος

Ποιος είναι που μεταμορφώνει την ύλη της γης τόσο σοφά, τόσο αβρά, τόσο ωραία, σε άνθη; Ποιος δίνει στα λουλούδια τη θαυμαστή θωριά τους; Κύριε και Δημιουργέ, αξίωνέ μας να βλέπουμε σ’ αυτά την αγαθότητά σου και την παντοδυναμία σου.

Παρατήρησε τη διαφορά ανάμεσα στην παρουσία του ζωοποιού Πνεύματος και την παρουσία του πονηρού πνεύματος. Όταν οι λογισμοί της ψυχής σου είναι αγαθοί, νοιώθεις χαρά και ευφροσύνη. Αυτό το αίσθημα είναι ο καρπός της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος. Όταν, αντίθετα, κακοί λογισμοί και αμαρτωλές επιθυμίες σε κατέχουν, νοιώθεις ταραγμένος και γεμάτος άγχος. Αυτό σημαίνει την παρουσία του πονηρού πνεύματος μέσα σου. Αν βρίσκεσαι στην τελευταία περίπτωσι, προσευχήσου στο Άγιο Πνεύμα να σου δώση ζωή και φώς.

Η σάρκα, σε πολλούς ανθρώπους, είναι ο τύραννος του πνεύματος. Το κρατεί υποδουλωμένο και δεν το αφήνει να εκπληρώση τον προορισμό του. Πράγμα που φαίνεται ιδίως κατά τη λατρεία. Ο σαρκικός άνθρωπος τιμά τον Θεό μόνο με τα χείλη του, όχι και με το πνεύμα του, με την καρδιά του. Έτσι, η λατρεία του δεν είναι η αληθινή και πρέπουσα. «Και είπε Κύριος ο Θεός· ου μη καταμείνη το πνεύμα μου εν τοις ανθρώποις τούτοις εις τον αιώνα δια το είναι αυτούς σάρκας» (Γεν. στ’ 3).

Στους Αγίους, βλέπουμε την κυριαρχία του πνεύματος πάνω στη σάρκα. Έζησαν σύμφωνα με το πνεύμα και έβλεπαν με πνευματικά μάτια τον κόσμο. Έβλεπαν δηλαδή στον κόσμο τη Σοφία, την Παντοδυναμία και την Αγαθότητα του Θεού. Έβλεπαν, σε κάθε φαινόμενο, σε κάθε έργο, τη σφραγίδα του πνεύματος. Αντίθετα, στον σαρκικό άνθρωπο, η κυριαρχία της σαρκός πάνω στο πνεύμα πιστοποιείται απο τον τρόπο που αυτός ο άνθρωπος βλέπει τον κόσμο. Κατά τη λαϊκή έκφρασι, αυτός ο άνθρωπος δεν βλέπει πέρα από τη μύτη του. Βλέπει τον κόσμο σαν ένα άλογο ον. Δεν ξεχωρίζει τη Σοφία, τη Δύναμι και την Αγαθότητα του Δημιουργού, που η κτίσις τις μαρτυρεί. Όταν διαβάζη ένα ιερό κείμενο, βλέπει μόνο τα ψηφία του. Όταν προσεύχεται, λέγει την προσευχή μηχανικά, χωρίς να διεισδύη στο πνεύμα της, Βρίσκεται έξω από την αληθινή προσκύνησι του Θεού, την «εν πνεύματι και αληθεία» προσκύνησι. Το σαρκικό φρόνημα είναι επίμονο μέσα στο ανθρώπινο γένος. «Ο Υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;».

(Η εν Χριστώ ζωή μου – Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 272-273)

sostis.gr

Σχετικά με ΑΣΧΕΤΟΣ ΑΔΑΗΣ

Δείτε όλα τα άρθρα του/της ΑΣΧΕΤΟΣ ΑΔΑΗΣ →