Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΤΩΡΑ…
ΑΝ ΜΕ ΡΩΤΑΓΕΣ ΘΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΕΊΝΑΙ ΓΛΥΚΌΣ…ΤΟΣΟ ΓΛΥΚΌΣ ΟΣΟ ΟΙ ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ ΓΑΛΑΚΤΟΣ. ΠΟΥ ΣΗΚΩΝΟΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΜΥΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΔΙΏΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΦΤΆΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΕΜΙΖΑΝ ΤΙΣ ΧΟΎΦΤΕΣ ΣΟΥ…
ΑΠΛΩΝΕΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕΣ ΜΕΛΑ ΜΕΛΆ… ΤΌΤΕ ΈΜΟΙΑΖΕ Ο ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΟΣ ΣΟΥ ΣΤΌΧΟΣ…ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΑΝΤΑ ΤΌΝ ΕΦΤΑΝΕΣ…
ΕΤΡΕΧΕΣ ΜΕ ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΊΑ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ…ΣΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΣΟΥ ΞΕΤΥΛΙΓΟΝΤΑΣ ΜΕ ΧΑΡΑ ΤΟ ΧΑΡΤΙΝΟ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ…Η ΑΠΌΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΊΑ…ΟΜΩΣ ΘΥΜΆΜΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΣΤΙΓΜΉ ΛΙΓΟ ΑΡΓΌΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΆΣ ΜΕ ΤΟ ΠΛΑΚΌΣΤΡΩΤΟ…
ΣΤΟΙΧΙΜΑΤΙΖΕΣ ΠΩΣ ΘΑ ΚΆΝΕΙΣ ΚΟΥΤΣΌ ΔΙΑΣΧΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΛΌΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΠΆΝΤΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΣ ΦΤΆΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΒΡΥΣΟΎΛΑ ΔΙΨΑΣΜΕΝΟΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΑΤΑΓΕΣ ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΠΙΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΕΡΟ ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΜΕ ΤΑ ΠΙΟ ΚΟΚΚΙΝΑ ΜΑΓΟΥΛΑ…
Η ΠΙΟ ΑΣΤΕΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΗΤΑΝ ΟΤΑΝ ΑΥΤΗ Η ΤΕΤΑΣΤΙΑ ΛΑΣΤΙΧΕΝΙΑ ΜΠΆΛΑ ΜΕ ΤΑ ΞΕΦΤΙΑ ΠΡΟΣΓΕΙΟΝΟΤΑΝ ΣΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΌΦΥΛΛΑ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΦΩΝΑΚΛΑ ΓΕΙΤΟΝΑ…ΕΒΓΑΙΝΕ ΜΕ ΑΥΣΤΗΡΟ ΥΦΟΣ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΜΠΑΛΑ ΣΟΥ ΜΠΡΟΣΤΆ ΑΠΟ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΑΡΑΚΑΛΑΓΕΣ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ…ΘΕΕ ΜΟΥ ΚΑΝΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΡΙΞΕΙ ΣΤΑ ΚΕΡΑΜΙΔΙΑ…
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΣ ΚΑΙ ΕΤΡΕΧΕΣ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΓΕΜΆΤΟΣ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΡΧΙΖΕ ΞΑΝΑ…
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΑΓΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΕΝΤΩΝΟΣΟΥΝ ΣΑΝ ΕΛΑΤΗΡΙΟ…ΑΝΕΒΑΙΝΕΣ ΕΠΆΝΩ ΣΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΟΡΘΟΠΕΤΑΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΕΙΣ…
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΣ ΝΑ ΤΗΣ ΚΛΕΨΕΙΣ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΑΣ ΕΚΑΝΕΣ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΗΣ ΝΑ ΑΝΕΜΙΖΟΥΝ ΑΠΤΗΝ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΠΑΡΕΙ…ΑΑΑ ΜΑ ΘΥΜΆΜΑΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΣΑΙΤΕΣ…ΚΑΘΕ ΑΥΛΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΑΙΤΑ…ΥΨΩΝΕΣ ΤΗΝ ΣΑΙΤΑ ΣΟΥ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ…
ΚΑΙ ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΆ…
ΕΝΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ…ΕΝΑΣ ΣΤΙΧΟΣ Η ΚΑΠΟΙΑ ΦΑΡΣΑ…ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΜΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕΙΣ…
ΓΙΑΤΙ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΩΣ ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ ΓΑΛΑΚΤΟΣ Η ΜΠΑΛΑ ΜΕ ΤΑ ΞΕΦΤΙΑ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ Η ΣΑΙΤΑ Ο ΦΙΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ…Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΝΟΡΑ ΟΥΤΕ ΟΡΙΟΘΕΤΕΙΤΕ…
ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΙΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ…
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ…ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ…ΖΩΝΤΑΝΟΣ…ΚΑΙ ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΟΎΤΕ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΠΑΡΑ ΜΟΝΑΧΑ ΑΝΑΣΤΑΊΝΕΤΑΙ…ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ…
ΖΗΣΕ…ΑΠΛΑ ΖΗΣΕ…
ΟΛΑ ΤΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ…
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Έλα ρε αλάνι, τι ωραία που ήταν!
Tη γλύκα όλων αυτών που έγραψες να ‘χεις πάντα. Δεν κοιτάμε πίσω παρά μόνο για όλες τις γλυκιές στιγμές.
Kαι Dust in the Wind κερνάς, στην καλύτερη εκτέλεση που έγινε ποτέ – καλύτερη από του Dylan. Να ‘μαστε όλοι γεροί και θετικοί, όσο μπορούμε.
…Γράψε λάθος για Dylan. Εκείνος είπε άλλο – Blowing in the Wind.
εγραψες ενα ονειρο που οποιος το δει θα ξυπνησει με βρεγμενο μαξιλαρι..η σοκολατιερα ηταν εκει γιατι καποιος την ειχε γεμισει με σοκολατες…τωρα ειναι αδεια πια και κανεις δεν την γεμιζει…ολοι συνεχιζουν την “ζωη” τους γιατι η ζωη …λενε..συνεχιζεται παρ αυτα
…χωρις σοκολατες…
Nασαι καλα που μου θυμησες τις αγαπημενες μου καραμελες και μια αγαπημενη ΕΛΛΑΔΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ που ΘΑ ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙ μεσα απο τις ψυχες αυτων που την ΑΓΑΠΑΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ-ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τις ‘σοκολατες’σημερα.
αλφα καλημερα ευχαριστω παρα πολυ για το σχολιο…ειναι ακομα ωραια γιατι οτι εχεις μεσα στην καρδια το δημιουργεις…
ελληνα να εισαι παντα καλα για τις ευχες που μου εδωσες χαιρομαι πολυ που ενιωσες ομορφα..να ειναι ολος ο κοσμος χαρουμενος και να χαιρεται την καθε στιγμη πορευομενος με την αγαπη και την ανεμελια της παιδικης ηλικιας
ετσι ακριβως ξαναγεννιεται γιατι εχει μεσα της τον πυρηνα τον ομορφο που δεν σβηνει ποτε..ευχαριστω παρα πολυ και να ξερετε πως ολα μεσα σας ειναι απλα η καθημερινοτητα μας κανει να το ξεχναμε…να ειστε καλα να απολαμβανετε τις αγαπημενες σας καραμελες
ονειρευτη σε ευχαριστω για το σχολιο σου…ακομα και αν δεν ειναι κανεις εκει για να ανανεωνει τις σοκολατες…εχεις παντα τον ευατο σου που σαγαπαει πολυ…και περιμενει παντοτε ενα κερασμα για να του υπενθυμιζεις πως αξιζει…γιαυτο να κερνατε τους εαυτους σας…και να προχωρατε στην ζωη με πιστη και εμπιστοσυνη…ολα γινονται για καλο και ολα στοχευουν στην καλυτερη εκδοχη μας
@ Internal Peace, σ’ ευχαριστώ! 🙂 Και για σένα όλα τα καλά εύχομαι. Χάρηκα που ξαναμπήκε το άρθρο σου στη θέση του.