Η «δανεισμένη» μορφή και το Άμορφο Είναι

Η δημιουργία των όντων ακολουθεί ένα πρότυπο, μια γενετική τάξη ή μπορούμε να την πούμε μήτρα μέσα από την οποία ξεπροβάλλουν οι μορφές. Τα βιολογικά συστήματα ακολουθούν μια γενετική αλληλουχία γεγονότων που καθορίζουν την μορφή. Μπορούμε να πούμε ότι οι βιολογικές ομοιότητες σε ένα γενετικό επίπεδο είναι συντηρημένες κατά την δημιουργία των βιολογικών μορφών. Υπάρχει ένα υπόβαθρο λοιπόν το οποίο δεν είναι μόνο υλικής φύσης αλλά κυρίως μιας ιδιόμορφης ενεργειακής προέλευσης η οποία μέχρι σήμερα είναι τελείως ανεξερεύνητη.

Ο μοναδικός που εισχώρησε βαθιά μέσα σε αυτό το κομμάτι και μας άφησε τεράστια κληρονομιά είναι ο Βίλχελμ Ράιχ. Εκείνος έπιασε το αντιληπτικό φαινόμενο πίσω από το βιολογικό. Η ενέργεια που διαπνέει την Υπαρξιακή μας Δομή έχει μια τριπλή φύση. Είναι η Αντιληπτική, η μη Αντιληπτική και μια διττή τρίτη φύση Αντιληπτικότητας και μη Αντιληπτικότητας.

Η ανακάλυψη του ωκεανού οργοενέργειας του Ράιχ άνοιξε μια πρωτότυπη διάσταση στην ανθρώπινη σκέψη. Ουσιαστικά, η όραση μας πρώτη φορά ακούμπησε την βάση της δημιουργίας των όντων και της υλικότητας μας. Ο Ράιχ κατάλαβε ότι αυτό που διαπνέει το Σύμπαν είναι παντού και ορθώς σαν επιστήμονας που ήταν μελέτησε τις πρωτόγνωρες για εμάς βιοφυσικές της ιδιότητες και ανακάλυψε την Ζωτικότητα της Οργόνης.

Το σύμπαν είναι ένα κουκούλι μέσα στο οποίο η Υλικότητα παίρνει μορφή, δηλαδή γίνεται αντιληπτή, συνειδητή παράγοντας επίγνωση της Υπαρξιακής της κατάστασης. Φαίνεται ότι οι κόσμοι είναι άπειροι, φούσκες που «ταξιδεύουν» μέσα σε έναν τεράστιο ωκεανό ενέργειας. Αυτή η ενέργεια φαίνεται όμως ότι δεν έχει μια άτακτη κατεύθυνση ή κατανομή.

Φυσικά όταν μιλάμε για κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο να πάρουμε τις μετρητοίς τις σχετικές έννοιες του Χώρου και Χρόνου και να δημιουργήσουμε ένα καθολικό δόγμα ύπαρξης τους στα ευρύτερα Σύμπαντα. Εδώ μπορούμε να εισάγουμε μια θεωρία η οποία μπορεί να θυμίζει μεταφυσική υπόθεση αλλά που εν τέλει να έχει μια βάση σε μια διαφορετικού τύπου επιστήμη της Φυσικής. Σε αυτή την υπόθεση μπορούμε να πούμε ότι η Οργόνη διαπνέει και διαποτίζει τα Σύμπαντα αφού είναι η βάση της δημιουργίας τους.

Όμως εδώ είναι το σημαντικό. Αυτή η διάχυση και η διαπότιση γίνεται πιθανά με ένα μορφικό πλέγμα πεδίων σαν ίνες που κάθε μια έχει μια ιδιότητα: την Αντίληψη, την μη Αντίληψη και τις δυο υποστάσεις μαζί. Όταν δημιουργείται ένα κλειστό κύκλωμα το οποίο περικλείει αυτές τις ίνες δημιουργείται ένα Σύμπαν. Καθώς οι ίνες διαπερνούν αυτό το κλειστό σύστημα δημιουργούν διαβαθμισμένες Υπαρξιακές και μη Υπαρξιακές καταστάσεις.

Οι Αντιληπτικές Ίνες δημιουργούν διαβαθμίσεις υλικότητας και όσο η Αντίληψη αυξάνεται, η ενέργεια στερεοποιείται, αποκτά μορφή. Οι μη αντιληπτικές Ίνες δίνουν το χώρο στην μορφή να υπάρξει και οι διττές ίνες δίνουν την Επίγνωση. Όταν η Οργόνη παγιδεύεται μέσα στο δημιουργούμενο ενεργειακό κουκούλι φέρεται σαν ένας βιολογικός οργανισμός: διαστέλλεται, η ένταση φτάνει στο απόγειο και εκφορτίζεται -ακολουθώντας την οργαστική λειτουργία.

Το Οργονικό Άπειρο Πλέγμα φαίνεται να έχει έμφυτη λειτουργία δημιουργίας βρόγχων επίγνωσης μέσα σε ένα «οργανωμένο» πλαίσιο λειτουργιών. Μπορούμε να πούμε ότι ο άπειρος οργονικός ωκεανός είναι ένας άπειρος οργανισμός που αποτελείται από άπειρους κλειστούς βρόγχους-Σύμπαντα-κύτταρα που είναι Συνειδητά.

Εδώ όμως ερχόμαστε στο ερώτημα τι μας δίνει Συνείδηση και τι είναι το λεγόμενο έμψυχο;

Πώς μπορούμε αυτή την στιγμή να διαβάζουμε, να αντιλαμβανόμαστε και να στοχαζόμαστε; Ποιες είναι οι εκείνες οι διαδικασίες που μας οδηγούν σε αυτό; Το πώς μπορεί μια μήτρα ακατέργαστης ενέργειας να οδηγήσει στην δημιουργία όντων που μπορούν να συνειδητοποιήσουν ένα μέρος αυτού του απείρου, να ταξινομήσουν και να διερευνήσουν με αρχή μέση και τέλος αποτελεί μυστήριο. Η Συνείδηση έχει ένα συστατικό στοιχείο· έχει την αίσθηση του Εαυτού -μιας υπαρξιακής οντότητας μέσα σε συγκεκριμένα μορφικά πλαίσια, με επίγνωση της μονάδας της αλλά και του Απείρου από το οποίο έχει προέλθει και για το οποίο αναρωτιέται.

Το έμψυχο όμως έχει μια διαφορετική ουσία, έχει καταγωγή. Δεν είναι ότι προέρχεται απλά από μια μήτρα. Προέρχεται από μια πηγή η οποία διαπνέεται από το Άφατο. Το έμψυχο διαπνέει τις ίνες που περιγράψαμε, αποτελεί μέρος τους αλλά ταυτόχρονα είναι Ασύνδετο μαζί τους. Το έμψυχο μπορούμε χοντροκομμένα να θεωρήσουμε ότι είναι η Ουσία της Οργόνης και η Οργόνη ο Φορέας της. Δεν δημιουργεί αλλά Είναι. Είναι αλλά Δεν Είναι. Όλα αυτά συνυπάρχουν ταυτόχρονα.

Καθώς λοιπόν οι κλειστοί βρόγχοι-Σύμπαντα δημιουργούνται η ψυχή τα διαπνέει όλα αλλά ταυτόχρονα παραμένει ελεύθερη από δέσμευση. «Ταξιδεύει» μέσα από την θάλασσα της οργόνης και διαποτίζει την δημιουργημένη Υλικότητα. Καθώς μορφοποιούνται τα πρότυπα μορφές και δημιουργούνται τα κελύφη που αποτελούν την μορφική διάταξη για την ύπαρξη βιολογικής ζωής, εμφανίζεται η ιδιότητα της αντιγραφής για την διαιώνιση της αντίληψης και της επίγνωσης μέσα από ίδια κελύφη. Έτσι, δημιουργείται η έννοια της μεταβίβασης της μορφικής κληρονομιάς υπό την μορφή πληροφοριών (γενετικό υλικό).

Σε βιολογική βάση μπορούμε να πούμε ότι οι ενεργειακές ίνες για τις οποίες μιλήσαμε μεταφράζονται ως εξής: πρωτεΐνες- Αντίληψη, RNA-μη Αντίληψη, DNA (διττή φύση Αντίληψης και μη Αντίληψης). Οι πρωτεΐνες δημιουργούν την υλικότητα, το RNA είναι ο φορέας της πληροφορίας και ο παράγοντας που δημιουργεί τον απαιτούμενο χώρο για να εκδηλωθεί η υλικότητα αλλά σαν φορέας είναι μη αντιληπτός και το γενετικό υλικό (DNA) το οποίο έχει κωδικοποιημένο την αντιληπτική και μη αντιληπτική φύση της πραγματικότητας. Αυτό το σύστημα εμπεριέχει μια εν δυνάμει ιδιότητα, αυτής της αυτό-οργάνωσης.

Τοπικά όμοιες ενεργειακές μορφές συγκεκριμένης διαβάθμισης, δημιουργούν κοινότητες κελυφών (κυττάρων) που έχουν μια δική τους επίγνωση και μεταβιβάζουν την επίγνωση τους μέσω ενεργειακής πληροφορίας διαβαθμισμένης πύκνωσης προς τους απογόνους τους. Έτσι, δημιουργούνται κοινότητες κυττάρων-ενεργειακών κελυφών με επίγνωση που αναπτύσσουν σταδιακά συνείδηση καθώς αναπτύσσουν την δυναμική της κίνησης. Η κινούμενη εσωτερική οργονική ενέργεια δημιουργεί τάσεις, συστολές και διαστολές καθώς πάλλεται εσωτερικά. Η κίνηση κινητοποιεί τις ίνες της αντίληψης με επέκταση της αντιληπτικότητας της, με τάση αύξησης της σε πιο πολύπλοκες υφές που με έναν συνθετικό τρόπο μπορεί να οδηγήσουν σε αποστάγματα συνείδησης και επίγνωσης.

Η κυτταρική συνείδηση είναι η βάση για την ανάπτυξη μιας καθολικής συνείδησης που ενοποιεί σε ένα τα αντιληπτικά πεδία και μπορεί να τα εκφράζει με λογισμό. Η εστίαση της συνείδησης στην Αντιληπτική ίνα «δημιουργεί» ένα αντιληπτικό επεισόδιο το οποίο λαμβάνει την εξής μορφή: αρχικά σχηματοποιείται μια λεπτοφυή ύλη (μια πρώτο-μορφικού επιπέδου σκέψη) και μέσα από το νευρικό-αισθητικό σύστημα εκφράζεται με την μορφή λόγου, απτής σκέψης, σχηματοποιημένης εικόνας και αντίληψης.

Η εστίαση της συνείδησης στην μη Αντιληπτική ίνα «δημιουργεί» μια γενικευμένη αισθητηριακή αντίληψη που αντιλαμβάνεται ως διαίσθηση -ως γνώση μη λεκτική, με κινητήρια μορφή την δράση. Η εστίαση της συνείδησης στην Αντιληπτική και μη αντιληπτική ίνα ενοποιεί δυο πεδία: την σκέψη και την διαίσθηση. Είναι γνώση με πράξη. Γνώση που μπορεί να γίνει κατανοητή αλλά πολλές φορές η δυνατότητα λογικής έκφρασης της είναι αδύνατη λόγω του εύρους της αντιληπτικότητας που ξεπερνάει το ίδιο το βιολογικό σύστημα.

Μέσα σε αυτά τα Σύμπαντα υπάρχει η περίπτωση να υπάρξουν οργανισμοί οι οποίοι να ευθυγραμμίσουν τόσο πολύ τις ίνες των βιολογικών τους συστημάτων με τις «εξωτερικές» ίνες που να επεκταθούν συνειδησιακά και ενεργειακά σε τέτοια επίπεδα που να δημιουργήσουν μια ενεργειακή οντότητα που να μπορεί να «ορίσει» ένα πεδίο χώρο-χρονικού εύρους δράσης. Αυτοί οι οργανισμοί μπορούν εν συνεχεία να δημιουργήσουν εσωτερικές ενεργειακές λούπες μικρό-συμπάντων στις οποίες κυριαρχούν και διαμορφώνουν ανάλογα με την δική τους ενεργειακή υπόσταση.

Οι δημιουργοί αυτοί αυτό-τρέφονται δίνοντας την δική τους συνείδηση στο σύστημα το οποίο δημιουργεί επάλληλα όπως προηγουμένως περιγράψαμε οργανισμούς οι οποίοι είναι εγκλωβισμένοι μέσα σε μια ψευδό-υποστασιακή δομή σύμπαντος έχοντας συνείδηση που δεν είναι δική τους, με ένα ενεργειακό όμως υπόστρωμα που έχει καταγωγή τον ωκεανό της οργόνης. Στην καλύτερη περίπτωση αυτοί οι δημιουργοί καθώς απλώνονταν ενεργειακά μέσα στο εκάστοτε Σύμπαν θα επέτρεπαν την σύνδεση της συνείδησης τους με το Άπειρο. Για λόγο όμως που για εμάς τα ανθρώπινα όντα είναι αδιανόητο να γίνει αντιληπτός αυτοί επέλεξαν να αποσπαστούν και να ψευδό-δημιουργήσουν μέσα σε μια ήδη «δημιουργία» (που έχει δημιουργηθεί από την Δύναμη της Πρόθεσης και όχι από σκοπιμότητα) του άπειρου ωκεανού της οργοενέργειας.

Καθώς το Έμψυχο διατρέχει τον ωκεανό της οργόνης και τα Σύμπαντα μπορεί να εγκλωβιστεί στις ψευτό-λούπες των δημιουργών και να εγκλωβιστεί εκεί. Το Έμψυχο διαποτίζει και αυξάνει την Συνείδηση του Δημιουργού γι’ αυτό αποτελεί το «καύσιμο» για την διαιώνιση της υπόστασης του. Η απελευθέρωση του Έμψυχου στοιχείου αποδυναμώνει και αποσυνδέει την ψευδό-δημιουργία μαζί με τον Δημιουργό της. Η καθαρή ενέργεια της Οργόνης δεν αποτελεί «καύσιμο» ή «τροφή» αν δεν υπάρχει η σύζευξη του Έμψυχου στοιχείου.

Αυτοί που μπόρεσαν να «δουν» μέσα στους αιώνες αντιλήφθηκαν πρώτα από όλα την ενεργειακή στρέβλωση που επικρατεί στον εκάστοτε κόσμο και εν συνεχεία διείσδυσαν στην πραγματικότητα αυτή μελετώντας τις στρεβλώσεις ώσπου να αντιληφθούν με φρίκη ότι η υπαρξιακή τους υπόσταση βρίσκεται μέσα σε ένα ενεργειακό υποκατάστατο. Όποτε η ελευθερία από αυτό το υποκατάστατο σε εκείνο που δεν έχει υποκατάστατο υπήρξε η πρώτη τους ενασχόληση. Η αξία αυτού του επιχειρήματος έγκειται στο γεγονός ότι με «δανεισμένη» συνείδηση έπρεπε να αντιληφθούν το ψεύτικο και να διαισθανθούν την διέξοδο από αυτό.

Επειδή όμως το υπόστρωμα αυτού του ψεύτικου κόσμου στηρίζεται πάνω σε μια αδιανόητη Ενέργεια η οποία διαποτίζεται από το Έμψυχο αρκούσε η σύνδεση με αυτή την Άφατη αρχή για να ξυπνήσει η γνώση και η όραση. Εκείνος που παρά την δανεισμένη του συνείδηση μπορούσε να ευθυγραμμίσει τις ίνες μπορούσε να δει και όντας οραματιστής μπορούσε να προχωρήσει πέρα από την φυλακή. Καθώς όμως φαίνεται ότι ο κόσμος μας εγκλωβίστηκε πάνω στην πρώτη Αντιληπτική Ίνα αποκόπηκε από τις υπόλοιπες δυο και ο ενεργός σύνδεσμος μεταξύ τους σκούριασε.

Με την πρώτη αντιληπτική ίνα ο κόσμος στερεοποιείται και γίνεται δεδομένος, απτός και ρηχός. Με την σύνδεση των υπόλοιπων δυο κάποιος αφυπνίζεται ως προς την ουσία. Αυτή η σύνδεση υπάρχει μέσα στα κύτταρα μας καθώς η βιολογική και ενεργειακή δομή δεν μπορεί να υπάρχει αν δεν υπάρχουν ενοποιημένες και σε λειτουργία όλες οι αντιληπτικές ίνες.

Όταν η Επίγνωση μας βρίσκεται εστιασμένη στην πρώτη αντιληπτική ίνα δεν υπάρχει ο χώρος για επέκταση της στις υπόλοιπες. Αυτό που πρέπει να δημιουργηθεί λοιπόν είναι χώρος. Για να δημιουργηθεί ο χώρος πρέπει να υπάρξει άδειασμα και όταν μιλάμε για άδειασμα μιλάμε για από-υλοποίηση των στερεότυπων και θεωριών που είναι πρωτό-μορφικές σκέψεις. Αυτές δημιουργούν ένα στένεμα της Αντίληψης και δεν επιτρέπουν την διεύρυνση καθώς λειτουργούν σαν άγκυρες.

Αυτές οι άγκυρες φαίνεται να υπάρχουν μόνο στο κυτταρικό κομμάτι του εγκεφάλου που ενοποιεί την αντίληψη. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι από κατασκευής έτσι ώστε να έχει συγκεκριμένα νευρικά μονοπάτια που εξυπηρετούν ένα μόνο συγκεκριμένο είδος αντίληψης.

Τα οργονικά ρεύματα όμως παρέχουν την δυνατότητα πλαστικότητας των νευρικών κυκλωμάτων του εγκεφάλου όταν αυτά όμως κινητοποιηθούν από την πρόθεση ενός οργανισμού. Η πρόθεση όταν ενεργοποιείται εσωτερικά και συντονιστεί με την Πρόθεση που διαπνέει το Σύμπαν δημιουργεί μια ενοποιημένη Αντίληψη και μια Αφύπνιση της καταγωγής.

Για να υπάρξει Αφύπνιση της καταγωγής η ενεργειακή αλλά και βιολογική υποδομή πρέπει να αντανακλά στοιχεία που ανήκουν εκτός του ψευδό-σύμπαντος. Δεν έχουν όλες οι βιολογικές μορφές αυτή την καταγωγή. Αυτή η καταγωγή φέρει την υπογραφή ενός κόσμου έξω από το ψευδό-σύμπαν. Μπορεί να εκφράζεται σε αυτό το ψευδο-σύμπαν αλλά δεν του ανήκει, είναι δανεισμένη. Για να υπάρχει το ψεύτικο δανείζεται το αληθινό. Για να έχει υπόσταση το ψεύτικο πρέπει να φέρει τα θεμέλια του αληθινού. Τα θεμέλια αυτά είναι η καταγωγή.

Αυτός που απογυμνώνει το ψεύτικο και φτάνει στα θεμέλια του γυμνός, αυτός βλέπει. Αυτός κατανοεί και αφυπνίζεται.

Όσο αδιανόητο και αν ακούγεται για την μορφική διάταξη του ανθρώπινου -αυτό μας έχει δανειστεί σαν μια καρικατούρα-αντιγραφή από κάτι Άφατο. Αυτό οφείλει να απομονωθεί και να απογυμνωθεί για να φτάσει κανείς στην ουσία. Έχουμε δανεισμένο μυαλό και δανεισμένες αισθήσεις. Εγκλωβισμένοι και διχοτομημένοι επιμένουμε στον διαχωρισμό. Δεν μπορούμε να ενοποιήσουμε γιατί δημιουργηθήκαμε ώστε να εξυπηρετούμε την ανάγκη για τροφοδότηση χωρίς να μπορούμε να ελευθερωθούμε στιγμιαία κατά βούληση.

Είναι δρόμος πολεμικός η Αφύπνιση διότι με δανεισμένη συνείδηση και βιολογική υπόσταση στέκεσαι μπροστά στο αδιανόητο. Στέκεσαι τολμώντας το άλμα στο Άπειρο. Στην καταγωγή σου.

Ο γράφων δεν αποδίδει καμία αυθεντία στα γραφόμενα και καμία σιγουριά για την απόλυτη αλήθεια. Απόλυτη αλήθεια βρίσκεται στον κόσμο της πρώτης αντιληπτικής ίνας. Στον ενοποιημένο κόσμο, στην άφατη πραγματικότητα η αλήθεια είναι μια συνεχόμενη ροή και μόνο αυτοί που έχουν την αίσθηση της καταγωγής μπορεί να το αντιληφθούν.

© Ippokratis / 2019 για το terrapapers.com