ΑΜΕΑ, παιδιά με ειδικές ανάγκες, με παραπληγίες, με σύνδρομα και χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Παδιά για κάποιους ενός κατώτερου Θεού, θαρρείς τα θεία χωρίζονται σε βαθμίδες που τις ορίζουν πάντοτε οι άνθρωποι!
Η έννοια άνθρωπος χρειάζεται άμεσα αλλαγή! Ο άνθρωπος δεν είναι πια άνθρωπος, λειτουργεί σε συντριπτική πλειοψηφία μακριά από την καρδιά και την ψυχή του, λειτουργεί με το συμφέρον που ο εγκέφαλός του μεταφράζει μόνο σε νούμερα! Εγώ τι θα κερδίσω;
Κι αφού από έναν άνθρωπο μισό κατά τον τρόπο σκέψης του «φυσιολογικού», έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί εκτός κιαν είναι για να λαμβάνει επίδομα αναπήριας οπότε αλλάζει το θέμα, τον πετά σε μια άκρη και του λέει εκεί ζήσε!
Ζήσε με εμένα το ανώτερο ον, τον αρτιμελή και φυσιολογικό, να σου κλείνω τις ράμπες, να σου καταστρέφω τα λιγοστά φανάρια για τυφλούς, να σου παίρνω τους ειδικούς χώρους στάθμευσης, να σε κοιτάζω σαν ούφο εσένα και τον συνοδό σου άλλοτε με λύπηση κι άλλοτε απαξιωτικά, να μην έχεις ειδική περίθαλψη σε ειδικό νοσοκομείο παρά μόνο αν είσαι ανάπηρος, με ένα νοσοκομείο Αναπήρων από την εποχή του προπάππου μου, με την εκπαίδευσή σου και την Ειδική Αγωγή να παραπέει κι εγώ να αδιαφορώ κιαν συνεχίσω σταματημό δεν θα έχει!
Και φτάνει αυτή η ρημάδα η στιγμή που ένα παιδί ενήλικας με σύνδρομο DOWN πχ, χρειάζεται να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο ανθρώπων χωρίς χρωμοσωμικές ανωμαλίες δηλαδή φυσιολογικών όπως τους ονομάζουν οι περισσότεροι…
Έλα πες μου αυτοί οι γιατροί κι αυτό το προσωπικό που δεν έχουν εμπειρία με τέτοια άτομα τι να κάνουν και πώς;
Κι εγώ καταλαβαίνω την αδυναμία τους αυτή, της απουσίας γνώσης διαχείρισης ενός τέτοιου ατόμου αλλά κάπως πρέπει να θεραπευτεί αυτός ο ασθενής!
Κι αυτό αγαπητοί μου γιατροί μπορεί να συμβεί μόνο με συνεργασία του οικογενειακού περιβάλλοντος του ΑΜΕΑ με τον γιατρό γιατί μόνο η οικογένεια γνωρίζει τον τρόπο χειρισμού των παιδιών αυτών!
Δεν επιτρέπεται οι γιατροί να ζυγίζουν τις δυνάμεις τους σε παιδιά που δεν έχουν ξανά αντιμετωπίσει και να προσπαθούν να ασκήσουν την ιατρική τους σαν σε καθημερινούς ασθενείς!
Με τα πρέπει τους, τα εμείς ξέρουμε, τα αυτά τα είπαμε και πάει λέγοντας!
Έπαρση και εγωισμοί δεν χωρούν στην καρδιά των παιδιών με χρωμοσωμικές ανωμαλίες! Δεν επιτρέπεται να κουνάτε το δάκτυλο ούτε να αντιμετωπίζετε τους δικούς τους ανθρώπους ως εχθρούς!
Αν έχετε έναν σύμμαχο, έναν γνώστη του ατόμου, αυτός είναι ο γονέας ή ο άνθρωπος που φροντίζει το άτομο αυτό! Εκεί γιατρέ βάζεις στην άκρη τα πτυχία και τις περγαμηνές σου, καθίζεις τον γονέα και του λες, θέλω να θεραπεύσω το παιδί σου, δείξε μου πώς να το κάνω!
Γιατί γιατρέ μου δεν σου ζητώ να γίνεις γιατρός, γιατρός είσαι ήδη το μόνο που σου ζητώ είναι να θυμηθείς να είσαι και άνθρωπος!
Αυτά τα παιδιά χρειάζονται γαλήνη, ασφάλεια, ηρεμία, να αισθανθούν πως δεν κινδυνεύουν, δεν χαλά η ρουτίνα τους! Αυτά τα παιδιά χρειάζονται αμέριστη υπομονή και πάνω από όλα αγάπη!
Άσε το εγώ σου στην άκρη, κρέμασέ το στην καρδιά σου, εκεί αριστερά θυμάσαι; Κι έλα ως σύμμαχοι με τον γονέα να δώσετε μαζί την μάχη αυτή!
Γιατί γιατρέ μου δεν σου ζητώ να γίνεις γιατρός, γιατρός είσαι ήδη, το μόνο που σου ζητώ είναι να θυμηθείς να είσαι και άνθρωπος!
- ΥΓ. Ένα κείμενο-έκκληση από έναν άνθρωπο που ευλογήθηκε να ζει ανάμεσα σε άτομα με ειδικές ανάγκες!
- Σας ευγνωμονώ που πλάι σας γίνομαι καλύτερος άνθρωπος αν και ακόμη παλεύω να γίνω φυσιολογικός…
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Όταν οι πλειοψηφία των γιατρών σε βλέπει ως φακελάκι τι περιμενεις;Όταν ακούς ψυχρά ότι άλλα φάρμακα περνούν οι καρκινοπαθείς σε μικρή ηλικία κ άλλα οι πιο μεγάλοι γιατί δεν έχει σημασία αν γιατρευτουν λόγω της ηλικίας τους;Όταν πριν μπεις για χειρουργείο το προηγούμενο βράδυ σου ζητάνε λεφτά; είναι αλήθεια άνθρωποι με ψυχή;