Έβγαζα τα απωθημένα μου εναντίον του Θεού! Το θαύμα που άλλαξε την ζωή ενός blogger…

Παρε λιγο απο το φαρμακο σου το Copy Paste γιατι δεν εχω πολυ χρονο σημερα…
Και οταν μας παραπεμπεις στα υποτιθεμενα επιχειρηματα σου να μη βαζεις γενικα και αοριστα Ιστορια του Ελληνικου Εθνους Β’ τομος. Δεν θα ψαχνουμε σαν τους μαλακες.. Θα μας παραπεμπεις οπως θα κανω τωρα εγω..
Μπουφακο..
Ο Μέγας Κωνσταντίνος κατηγορείται ότι απαγόρευσε τη λατρεία και έκλεισε ναούς. Οι μόνοι ναοί που έκλεισε ήταν της Αφροδίτης στην Ηλιούπολη, για συγκεκριμένους λόγους . Εξάλλου, ο Μέγας Κωνσταντίνος επέτρεψε την ίδρυση νέων εθνικών ναών (Ζώσιμος, 2,31. Aurel. Victor, Caesares, 40. Orelli, Iscriptiones latinae, III, αρ. 55880)
Μόνο το ιερό της Αφροδίτης στην Άφακα του Λιβάνου κατεδάφισε ο Μέγας Κωνσταντίνος (Ευσέβιος, Βίος Κωνσταντίνου, Γ’, 55), διότι εκεί εκπορνεύονταν όχι μόνο γυναίκες αλλά και άνδρες γύννιδες (τραβεστί) [Οι τελευταίοι Εθνικοί, Pierre Chuvin, Harvard University Press / μετάφραση Ο. Χειμωνίδου, ελλ. εκδ. Θύραθεν (σ. 47)]. Στην Ηλιούπολη της Φοινίκης, όπου φαίνεται πως υπήρχαν μόνο γυναίκες ιερόδουλοι της Αφροδίτης, ο Κωνσταντίνος περιορίστηκε στο να συστήσει στον πληθυσμό μεγαλύτερη εγκράτεια και να χτίσει μια εκκλησία. Στην Αίγυπτο ο αυτοκράτορας απλώς απαγόρευσε τον ευνουχισμό των ιερέων του… θεού Νείλου, όμως επέτρεψε τις τελετές και εορτές που εξασφάλιζαν τις πλημμύρες του ιερού ποταμού (Ευσέβιος, Δ’, 25. Λιβάνιος, Υπέρ των Ιερών, Λ’, 35. Γρηγόριος Θεολόγος PG 35, 705)
Στην πραγματικότητα, πολύ εκτενέστερο διωγμό κατα της μαγείας διεξήγαγε ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ αυτοκράτορας. Ο παγανιστής αυτοκράτωρ Αύγουστος είχε συγκεντρώσει και κάψει πάνω από 2.000 μαντικά και προφητικά βιβλία (Σουητώνιος, Div. August., 31.).

Γράφει χαρακτηριστικά ο Γερμανός ιστορικός F. Gregorovius:

«από τους βανδαλισμούς αυτούς [που έγιναν βάσει των διατάξεων του Θεοδοσίου] η αρχαία Ελλάδα έπαθε ελάχιστα, συγκριτικά με όλες τις άλλες χώρες της Αυτοκρατορίας. Κυρίως η Αθήνα έμεινε απαλλαγμένη από καταστροφές. Κανένα από τα εν Αθήναις μεγάλα κι ονομαστά ιερά δεν γκρεμίστηκε. (…) Ο Χριστιανισμός ανεδείχθη ίσως ευλαβέστερος προς τα μνημεία της αρχαίας τέχνης στην Αθήνα απ’ ότι σε οποιαδήποτε άλλη πόλη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Εξαιρουμένων ορισμένων καταστροφών καλλιτεχνημάτων και ιερών προς τα οποία είχε μετά ιδιάζουσας εμμονής συμφυή η παγανιστική πίστη, η νικώσα θρησκεία φαίνεται να έλαβε κατοχήν των Αθηνών ειρηνικά. (…) Η καταστροφή του ναού του Ολυμπίου Διός δεν δύναται να αποδοθεί εις τον βανδαλισμό βυζαντινού ανθύπατου ή εις τον ευσεβή ζήλο κάποιου επισκόπου. (…) Πολλοί ναοί κατέπεσαν υπό σεισμών και μάλιστα σε μεταγενέστερα χρόνια. Ο ναός του Διός εν Ολυμπία κατέπεσε τον 6ο αιώνα, ο ονομαστός εν Κυζίκω μετά τον 11ο αιώνα υπερμεσούντα.» [ Ιστορία των Αθηνών», F. Gregorovius, Βιβλιοθήκη Μαρασλή, Αθήναι 1904 ] (τ. 1, σ. 97, 128, 133)

Όσο για τον Αλάριχο, ο Gregorovius αναφέρει τα εξής:

«Ουδείς ιστορικός μαρτυρεί ότι ο βασιλεύς των βαρβάρων (ο Αλάριχος) εξηκόντισε τον πυρσό του εμπρησμού εις το ιερό της Δήμητρος. (…) Υπερβάλλουσι όμως δεινώς όσοι ανάγουν στον Αλάριχο την εξολόθρευση των εθνικών θεών της Ελλάδας κι όσοι θεωρούν ότι οι Γότθοι (του Αλάριχου ) προέβησαν εξεπίτηδες σε σκόπιμη καταστροφή των ναών και ιερών.» (τ. 1, σ. 101, 103)

Ο Μέγας Κωνσταντίνος έλεγε στους υπηκόους του «πηγαίνετε στους βωμούς και στα δημόσια ιερά και τελέστε τις τελετές κατά τις συνήθειές σας» (Θεοδ. Κώδ. IX, 16, 1 και 2, νόμοι του 319 και 320 μ.Χ.)

Για τα όσα λέει ο Λιβάνιος σχετικά με τους νόμους του Κωνστάντιου ο Παπαρηγόπουλος σχολιάζει: «Αλλά ότι ο Λιβάνιος λέει υπερβολές και ότι ούτε εκείνοι οι ρητοί νόμοι (του Κωνστάντιου) εκτελέστηκαν, συμπεραίνεται από τη συνεχή επανάληψή τους και από πολλές άλλες αναμφισβήτητες μαρτυρίες και γεγονότα. Επίσης ο εθνικός Σύμμαχος βεβαιώνει ότι ο ίδιος ο Κωνστάντιος, που το 353 εξέδωσε το νόμο 4, όταν επισκέφθηκε τη Ρώμη μετά από 4 χρόνια (357), διατήρησε ευλαβικά τα προνόμια των Εστιάδων και γενικά επέτρεψε ο ίδιος την λατρεία.» [Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Κ. Παπαρηγόπουλου, 1885, επανέκδ. εκδ. Κάκτος, 1992 (8,3) ]

«Η πολιτική που χάραξε ο Αυτοκράτορας Κωνστάντιος με τους αντιπαγανιστικούς νόμους του τού 356-7 έμελλε να μείνει νεκρό γράμμα ώς τον Θεοδόσιο» [ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε. τ. Ζ’, σ. 54]

Τι λέει ο Gibbon, από την «Ιστορία της παρακμής και πτώσης της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας»:

«..Υπάρχει σοβαρός λόγος να πιστεύουμε ότι τό το επίσημο έδικτο [σημ. :των Αυτοκρατόρων Κωνστάντιου και Κώνστα κατά των Εθνικών] είτε εγράφη δίχως να δημοσιευθεί, είτε εδημοσιεύθη δίχως να εκτελεστεί. Η μαρτυρία των γεγονότων και τα μνημεία που ακόμη είναι σε ύπαρξη, αποδεικνύουν την δημόσια εξάσκηση της παγανιστικής λατρείας καθ’ όλη τη βασιλεία των γιών του Κωνσταντίνου. Στην Ανατολή καθώς και στη Δύση, στις πόλεις καθώς και στην επαρχία, μεγάλος αριθμός ναών παρέμεινε σεβαστός, ή τουλάχιστον διασώθηκαν, και το ευσεβές πλήθος ακόμα απολάμβανε την πολυτέλεια των θυσιών, των τελετών και των πομπών, με την άδεια ή την συγκατάθεση της δημόσιας αρχής. Τέσσερα περίπου χρόνια μετά την υποτιθέμενη ημερομηνία του φοβερού έδικτού του, ο Κωνστάντιος επεσκέφθη τα τεμένη της Ρώμης και η εντιμότητα της συμπεριφοράς του συνιστάται απο έναν παγανιστή ρήτορα ως ένα παράδειγμα άξιο μίμησης από τους επόμενους ηγεμόνες. «Ο αυτοκράτωρ», λέει ο Σύμμαχος, «επέτρεψε να μείνουν άθικτα τα προνόμια των Εστιάδων. Εγγυήθηκε τη καθορισμένη παροχή για να παράσχει τα έξοδα των δημόσιων τελετών και θυσιών. Και παρ’ όλο που ασπάζεται μια άλλη θρησκεία, ποτέ δε σκέφτηκε να στερήσει την αυτοκρατορία από την ιερή λατρεία της αρχαιότητας».[ The decline and fall of the Roman Empire, E. Gibbon, Collier Books, N.Y., N.Y. (Vol. 1, p.399) ]

Ο Σύμμαχος (επιστολή, Migne, 18, 391) επαινεί τον Κωνστάντιο ότι επικύρωσε τα προνόμια των Εστιάδων, απένειμε ιερατικά αξιώματα σε εξέχοντες Ρωμαίους και έδωσε επιχορηγήσεις σε εθνικούς ναούς και αγώνες.

Ο Κωνστάντιος μερίμνησε και για την εκλογή εθνικού πρωθιερέως της Αφρικής με ειδικό νόμο του (C. Th., XII, 1, 46), το έτος 358. Έτος διωγμών, κατά τους Νεοπαγανιστές.

Ολα αυτά, συ συνδυασμό με το γεγονώς πως το ποσοστό των Χριστιανών στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν 56,5 % το έτος 350 μ.Χ. [ Πηγή : The Rise of Christianity, Princeton 1996], μας δείχνει πως ο Χριστιανισμός ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ!

Ενδιαφέρον είναι ότι ο Ονώριος και ο Θεοδόσιος Β’ (γιοί του Θεοδόσιου Α’) επενέβησαν για να προστατεύσουν τους νομοταγείς Εθνικούς από κακοποιήσεις από μέρους των φανατικών χριστιανών και απαίτησαν σύμφωνα με νόμο να καταβάλλεται διπλάσια αποζημίωση για κλοπή περιουσιών. (τ. Ζ’, σ.345)

Codex Theodosianus XVI.10.24 (8 Ιουνίου 423 μ.Χ.) Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Ασκληπιόδοτο, ‘Επαρχο Πραιτορίου: «(…) Ιδιαιτέρως διατάσσουμε τους πραγματικούς χριστιανούς και αυτούς που ισχυρίζονται ότι είναι, να μην κάνουν κατάχρηση της εξουσίας που τους δίνει η Εκκλησία και τολμήσουν να απλώνουν βίαιο χέρι επάνω στους εβραίους και εθνικούς που ζουν ήσυχα και δεν επιχειρούν ενάντιο στην τάξη και στους νόμους Μας. Γιατί αν τέτοιοι χριστιανοί φερθούν βίαια εναντίον φιλήσυχων ανθρώπων που ζουν με ασφάλεια, ή λεηλατήσουν τα αγαθά των, θα υποχρεωθούν να αντικαταστήσουν εις διπλούν, τριπλούν ή και ακόμη τετραπλούν αυτά που έκλεψαν. Επίσης, οι διοικητές των επαρχιών, το προσωπικό τους και οι κάτοικοι των επαρχιών αυτών ας ενημερωθούν ότι δεν θα επιτρέψουν να διαπραχθεί ένα τέτοιο έγκλημα. Αλλιώς, θα τιμωρηθούν κι αυτοί με τον ίδιο τρόπο μ’ αυτούς που διέπραξαν το έγκλημα.»

Θεοδοσιανός Κώδικας, XVI.10.8, Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Παλλάδιο, Δούκα της Οσροηνής (30 Νοεμβρίου 382 μ.Χ.):

«Με την έγκριση του δημοσίου συμβουλίου διατάσσουμε ότι οι ναοί όπου προηγουμένως σύχναζαν τα πλήθη, και που βρίσκονται ακόμα σε δημόσια χρήση, θα παραμείνουν ανοικτοί. Έτσι θα μπορούν τα πλήθη γηγενών και επισκεπτών να βλέπουν το ναό. Η αξία των αγαλμάτων, που βρίσκονται μέσα στους ναούς, θα υπολογίζεται με βάση την αισθητική τους και όχι τον ιερό τους χαρακτήρα.(..)»

Θεοδοσιανός Κώδικας, XVI.10.15, Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Μακρόβιο, Βικάριο της Ισπανίας, και Προκλιανόν, Βικάριο των Πέντε Επαρχιών (29 Ιανουαρίου 399 μ.Χ.):

«(..) επιθυμούμε και να διατηρηθούν τα διακοσμητικά στοιχεία των δημοσίων κτιρίων. Αν κάποιος επιχειρήσει να καταστρέψει αυτά τα έργα, δεν θα βασίζεται σε καμία εξουσία.»

Θεοδοσιανός Κώδικας XVI.10.18, Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Απολλόδωρο, Ανθύπατο Αφρικής (20 Αυγούστου 399 μ.Χ.):

“Αν κάποιος επιχειρήσει να καταστρέψει ναούς, οι οποίοι είναι κενοί από παράνομα αντικείμενα, δεν θα έχει την αυτοκρατορική υποστήριξη. Διατάσσουμε ότι η κατάσταση των κτιρίων θα πρέπει να παραμείνει αλώβητη.(..)”

Ιουστινιανός Κώδικας I.11.3, Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Μακρόβιο και Βικάριο Προκλιανό (399 μ.Χ.) :

«Όπως απαγορεύθηκαν οι θυσίες, έτσι θέλουμε να διατηρήσουμε το διάκοσμο των δημοσίων έργων. Όποιος επιχειρήσει να καταστρέψει αυτά τα έργα, δεν βασίζεται σε καμία εξουσία. Αν τυχόν εμφανίσει κάποια αυτοκρατορική απάντηση ή νόμο για να υπερασπίσει τον εαυτόν του, τα έγγραφα αυτά θα αποσπασθούν απ’ τα χέρια του και να παραπεμφθούν στη Σοφία Μας.”

Το 1994 δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ελληνικά» (τ. 44, Θεσσαλονίκη 1994, σ. 31-50), μελέτη της κ. Πολύμνιας Αθανασιάδη, καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με τον τίτλο: «Το λυκόφως των Θεών στην Ανατολική Μεσόγειο: Στοιχεία ανάλυσης για τρεις επί μέρους περιοχές». Η κ. Αθανασιάδη, επέλεξε εκεί τρεις περιοχές της αυτοκρατορίας με διαφορετική γεωγραφική φυσιογνωμία, ιστορικό υπόβαθρο και δημογραφική σύνθεση, εξασφαλίζοντας έτσι μεγαλύτερη αξιοπιστία στην έρευνά της. Οι περιοχές αυτές είναι η Ελλάδα, η Κωνσταντινούπολη και η Συρία – Παλαιστίνη. Έτσι αντιμετωπίζει εύκολα τις «γενικεύσεις του Λιβανίου» όσο και τον «υπερβολικά μεγάλο αριθμό φιλολογικών μαρτυριών» σε Χριστιανούς και εθνικούς συγγραφείς για την καταστροφή των ναών, που καταντά όπως λέει: «ύποπτος»!

Γράφει: «Στην προσπάθειά τους να ηρωοποιήσουν επισκόπους και αυτοκράτορες, σε μια περίοδο, κατά την οποία ο θρησκευτικός φανατισμός θεωρείτο αρετή, συχνά οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς απέδιδαν σ’ αυτούς ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΝΑΩΝ ή στην καλύτερη περίπτωση, μεγαλοποιούσαν τα ηροστράτεια ανδραγαθήματά τους».

Η ίδια η συγγραφέας αναφέρει ότι «Σε τόπους όπως η Αθήνα ή οι Δελφοί, ο κανόνας είναι ότι τα μεταγενέστερα στρώματα έχουν καταστραφεί από τους ίδιους τους αρχαιολόγους στην προσπάθειά τους να φτάσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα στο κλασικό υπόστρωμα» των ανασκαφών. Τις παρατηρούμενες καταστροφές αποδίδουν οι αρχαιολόγοι στους σεισμούς, τις βαρβαρικές επιδρομές (4ο – 6ο αιώνα) και την εγκατάλειψη. Τα αρχαία μνημεία των Αθηνών και των Δελφών έμειναν απείραχτα από τους Χριστιανούς.»

Ο Βαλεντιανός Α’ (364-375 μ.Χ.) διακηρύσσει ότι «…οι νόμοι που εξέδωσα κατά την αρχή της βασιλείας μου, που επιτρέπουν στον καθένα να ακολουθεί την θρησκεία στην οποία ανήκει»(Θεοδ. Κώδ., IX, 16, 9 του έτους 371 μ.Χ.).

Ο Βαλεντιανός περιορίστηκε στο να απαγορεύσει, επί ποινή θανάτου, τις νυχτερινές τελετές (Θεοδ. Κώδ., X, 1, 8 και IX, 16, 9 της 9ης Σεπτεμβρίου 364). Επίσης απαγορεύει να αναλαμβάνει Χριστιανός την ευθύνη ενός παγανιστικού ναού. Όμως αυτά τα μέτρα, όπως τονίζει ο G. Fowden, περιόριζαν επίσης τη δικαιοδοσία των επισκόπων σε ζητήματα δημόσιας τάξης(σ. 66). Με άλλα λόγια, απέτρεπαν τις αυθαιρεσίες των Χριστιανών επισκόπων.

Στις 29 Μαΐου 371 μ.Χ. οι δύο αυτοκράτορες Βαλεντιανός και Βάλης ενέκριναν την πρακτική της δημόσιας προφητείας στη ρωμαϊκή Σύγκλητο, καθώς και «όλα τα θρησκευτικά έθιμα που επέτρεπαν οι πρόγονοι» (omnis concessa a maioribus religio)(σ. 70). «Δεν καταδικάζουμε [την προφητεία], αλλά απαγορεύουμε τη χρήση της για επιβλαβείς σκοπούς», διατάζουν (Θεοδ. Κώδ., IX, 16, 9).

Θεοδώρητος Κύρου, Εκκλησιαστική Ιστορία, Ε’, 20 :«Ωστόσο, ο Βάλεντας [364-378 μ.Χ.] επέτρεψε σε όλους να λατρεύουν και να τιμούν καθ’ οποιονδήποτε τρόπο ήθελαν ό,τι ήθελαν. Μόνο κατά των υπερασπιστών των Αποστολικών εντολών επέμεινε σε πόλεμο. (σσ: Δηλαδή κυνήγησε τους Ορθόδοξους!) Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βάλεντα το πυρ των ναών ήταν αναμμένο, οι σπονδές και οι θυσίες προσφέρονταν στα είδωλα, δημόσιες εορτές γίνονταν στις πλατείες, και οι λάτρεις των διονυσιακών οργίων τριγυρνούσανε φορώντας δέρματα αιγών, σε βακχικό παραλήρημα, και γενικά συμπεριφερόμενοι με τέτοιο τρόπο, ώστε να δείχνουν την κακοήθεια του αφέντη τους.»

Ο Βάλεντας ως γνωστόν δίωξε Ορθόδοξους και κυρίως τους μοναχούς. Η καταγωγή (από επαρχία) και η κοινωνική προέλευση (χωρικοί και στρατιώτες) του Βάλεντα δείχνουν τους «λόγους» που δίωξε την παραδοσιακή αριστοκρατεία. Υπήρχε αντίθεση μεταξύ στρατιωτικής και παραδοσιακής αριστοκρατείας, όταν από τον 3ο αιώνα και μετά άρχισαν να ανέρχονται στην ιεραρχία άτομα μη αριστοκρατικής καταγωγής, κι αυτή ακριβώς την αντίθεση εκφράζουν οι διωγμοί του Βάλεντα, και όχι την αντίθεση εθνισμού-χριστιανισμού, μια και όπως είπαμε ο Βάλεντας εδίωκε και χριστιανούς.

«Ο Γρατιανός (…) αποδοκίμαζε τις διώξεις λόγω των διαφορετικών θρησκευτικών πίστεων και επανέφερε όλους όσοι είχαν εξοριστεί λόγω της θρησκείας τους. Επίσης εξέδωσε ένα νόμο με τον οποίο θέσπισε ότι ο καθένας μπορούσε ελεύθερα να εξασκεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα και επιτρεπόταν να κάνει θρησκευτικές συναθροίσεις.» Σωζόμενος, Εκκλησιαστική Ιστορία, Ζ’, 1.

«Αλλά ο Αυτοκράτορας [σημ. ο Γρατιανός: 375-383 μ.Χ.] εφείσθη των αγαλμάτων των θεών που ο λαός σεβόταν. 424 ναοί ή ναΐδρια ακόμη υπήρχαν, για να ικανοποιούν την αφοσίωση του λαού. », [Vol. II, p. 73].

Οι ίδιοι οι Εθνικοί είχαν ανακηρύξει θεό τους τον Θεοδόσιο στα 393 -αφού είχε αρχίσει τους υποτιθέμενους διωγμούς – λέγοντας σε εορταστική συνεδρίαση της Σύγκλητου: “Deum dedit Hispania quem videmus” = Η Ισπανία μας χάρισε το Θεό που βλέπουμε!

Όπως λέει κι ο ιστορικός της εποχής Σωζόμενος «μέσα στους νόμους ο Θεοδόσιος περιέγραφε τιμωρίες που δεν εφαρμοζόταν. Φρόντιζε όχι να τιμωρεί αλλά να προκαλεί το φόβο της τιμωρίας»(Σωζόμενος, Εκκλησιαστική Ιστορία, Ζ’, 12)

Ο Πλούταρχος αναφέροντας την παρακμή των αρχαίων μαντείων, γράφει μεταξύ άλλων παραδειγμάτων πανάρχαιων μαντείων που σίγησαν στην εποχή του, ότι το ίδιο το δελφικό μαντείο, άλλοτε είχε δύο «προφήτιδες» και μια τρίτη εφεδρική, ενώ στην εποχή του (1ος –2ος μ.Χ. αι.) μία ήταν αρκετή (Περί των εκλελοιπότων χρηστηρίων, 8). Ο Παυσανίας (2ος μ.Χ. αι.) αναφέρει πλήθος εγκαταλλελειμένων ναών της αρχαιοελληνικής θρησκείας στην ελληνική ύπαιθρο. Μόνο στην Αρκαδία, στο κέντρο της Αρχαίας Κλασσικής Ελλάδας, ο Παυσανίας (Αρκαδικά) αναφέρει πλήθος ναών ερειπωμένων, δίχως στέγη, και εγκατελειμένων: της Αφροδίτης (9,6), της Αθηνάς (14,4), της Αφροδίτης (12,6), του Απόλλωνα (15,4), του Ερμή (17,1), της Αφροδίτης (24,6), των Δώδεκα θεών (25,3), της Ήρας (26,2), της Δήμητρας (29,5), του Ερμή (32,1), του Ερμή (30,6), των Μουσών ( 32,2), του Άρη (32,3), της Αρτέμιδος (35,5), της Αθηνάς (36,7), της Αφροδίτης (41,10), της «Μητρός των θεών» (44,1), της Αρτέμιδος (53,11) και του πυθίου Απόλλωνα (54,5). Αναρωτάται κανείς πού είχε πάει η θεοσέβεια προς τους παλιούς θεούς, και δεν αναστυλώνονταν τόσοι μεγάλοι ναοί, μεγάλων θεών από τους Ελληνες. Μήπως επειδή δεν τους ένοιαζε πια και τόσο το Δωδεκάθεο;

Πολλοί παγανιστικοί ναοί ερήμωσαν επειδή απλούστατα εγκαταλείφθησαν από τους πρώην πιστούς τους, κι όχι επειδή κατεστράφησαν από τους Χριστιανούς. Το παράδειγμα της Αντιοχείας, που αναφέρει ο ίδιος ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, οι Αντιοχείς να αδιαφορήσουν παντελώς για την εορτή του πολιούχου τους Απόλλωνα, ασφαλώς και δεν ήταν μεμονωμένη περίπτωση.

Το ποσοστό των Χριστιανών στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το 350 μ.Χ. ήταν 56,5% [Rodney Stark, The Rise of Christianity: A Sociologist Reconsiders History (Princeton, 1996).], δηλαδή ήδη, στο σύνολο της αυτοκρατορίας οι Χριστιανοί ήταν πλειοψηφία. Αν λοιπόν ήταν στο σύνολο της Αυτοκρατορίας πλειοψηφία χριστιανική, τότε στο ανατολικό ελληνικό τμήμα της (το οποίο αφενός είχε αποδεδειγμένα πάντοτε περισσότερους Χριστιανούς απ’ ότι το δυτικό, και αφετέρου είχε αρχίσει να εκχριστιανίζεται πολύ πιο νωρίς απ’ ότι το δυτικό λατινικό τμήμα) είναι προφανές ότι οι Χριστιανοί όχι απλώς ήταν πλειοψηφία αλλά και μεγαλύτερη του 56%!!

Όταν οι Ειδωλολάτρες ήταν πλειοψηφία, δίωκαν σκληρά επί τρεις συνεχείς αιώνες τους Χριστιανούς. Αντιθέτως οι Χριστιανοί, ΠΟΤΕ δεν δίωξαν τους Ειδωλολάτρες. Και οι ΨΕΥΤΕΣ σημερινοί Νεοειδωλολάτρες, θα υποστούν τις συνέπειες της απάτης τους, με το να εκτεθούν στα μάτια όλου τους κόσμου ως ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ, απόγονοι των αρχαίων Ειδωλολατρών δολοφόνων

ΕΛΕΟΣ παραθετεις στοιχεια απο την ορθοδοξη ομαδα δογματικης ερευνας τα οποια ειναι κομμενα και ραμμενα στα μετρα σας.Η πηγη σου ειναι δογματισμενη ΕΔΩ http://oodegr.co/neopaganismos/diogmoi/anyparkt1.htm Οι χριστιανοι λεγονται και αλλιως ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ και η παρουσια σου το επιβεβαιωνει. [Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος Αύγουστοι, προς Ευτυχιανό, έπαρχο του πραιτωρίου Ανατολής, 10 Ιουλίου 398, Θεοδοσιανός κώδικας 16.10.16:«Εάν υπάρχουν ακόμη ναοί σε επαρχιακές περιοχές, να καταστραφούν χωρίς φασαρία ή οχλαγωγία. Γιατί μόνο όταν θα έχουν γκρεμισθεί και εξαλειφθεί από προσώπου γης, θα έχει καταστραφεί η υλική βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η δεισιδαιμονία». ..Αυτοκράτορες Αύγουστοι Θεοδόσιος (Β’) και Βαλεντινιανός, 14 Νοεμβρίου 435 μ.Χ., Θεοδοσιανός κώδικας 16. 10. 25: «Διατάσσουμε όλα τα ιερά και οι ναοί τους, αν βρίσκονται ακόμα άθικτοι, να καταστραφούν. Οποιος παραβλέψει αυτόν τον νόμο θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου»….Αυτοκράτορας Ιουστινιανός, Ιουστινιάνειος κώδικας 1.11.10: «Επειδή έχουν συλληφθεί μερικοί που διακατέχονται από την πλάνη των ανόσιων και μιαρών Ελλήνων…. αν επιμείνουν, θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών».]

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗς ΙΣΤΟΡΙΑΣ. Η απάτη του υποτιθέμενου «χρησμού» της Πυθίας προς τον Ιουλιανό Εφευρέθηκε από τον Βυζαντινό χρονογράφο Γ. Κεδρηνό 700 χρόνια αργότερα![Πείτε στον βασιλιά, ότι στο χώμα κείτεται ο έντεχνος αυλός, ο Φοίβος δεν έχει πια κατοικία, ούτε δάφνη μαντική, ούτε πηγή ομιλούσα. Χάθηκε και το νερό που μιλούσε] Ο «χρησμός» εφευρέθηκε και καταγράφηκε από τον Βυζαντινό χρονογράφο Γεώργιο Κεδρηνό τον 11ο αιώνα, δηλαδή 700 χρόνια αργότερα!!! Φαίνεται πως ακόμη και τον 11ο αιώνα, παρά τις καταστροφές, διώξεις, λεηλασίες, σφαγές τόσων αιώνων, οι χριστιανοί δεν είχαν εξαφανίσει τους Εθνικούς. Η Ελληνική ψυχή ήταν ακόμα ζωντανή.Ένα άλλο δεδομένο πάντως που δεν θα πρέπει να διαφεύγει από κανέναν λογικό άνθρωπο είναι επίσης το εξής: Οι χριστιανοί πρέσβευαν με πάθος πως τάχα η Μαντική Τέχνη των προγόνων μας ήταν μία «πλάνη». Παρόλα ταύτα, εκτός από τους απηνείς διωγμούς που οργάνωσαν επί αιώνες για να ξηλώσουν από προσώπου γης αυτή την «πλάνη», προσέδωσαν μέσω του Κεδρηνού σε αυτά τα υποτιθέμενα «τελευταία» «λόγια» της Πυθίας μεγάλη εγκυρότητα και βαρύτητα και τα χρησιμοποίησαν ως τρανταχτό τάχα επιχείρημα κατά των Εθνικών, επί αιώνες. Έστω ότι ο Χριστιανισμός δέχεται ειλικρινά την αλήθεια και βαρύτητα του εν λόγω «χρησμού». Τότε οφείλει να δέχεται και την σοβαρότητα και βαρύτητα ΟΛΩΝ των χρησμών που έδινε η Πυθία, γιατί είναι μάλλον παράλογο να χρησμοδότησε αυτή σε διάρκεια τριών περίπου χιλιετιών μία μόνο φορά σωστά, και αυτήν στον Ιουλιανό. Έστω ότι ο Χριστιανισμός δεν δέχεται την αλήθεια και βαρύτητα κάθε χρησμού της Πυθίας. Άρα και ο «χρησμός» που υποτίθεται ότι αυτή έδωσε στον Ιουλιανό, είναι λανθασμένος. Άρα και ο Φοίβος έχει καλύβην και μάντιδα δάφνην!Και έρχεται στη Λογική Επιστήμη η Ιστορική Επιστήμη να προσθέσει και αυτή το στοιχείο ότι ούτε το Μαντείο χρησμοδοτούσε επί Ιουλιανού, ούτε κανείς ήξερε για τέτοιον «χρησμό» έως τον 11ο αιώνα !!!

Ψαλμοί στην εκκλησία των εβραιολατρών χριστιανών, των καταραμένων μητροπολιτών, την «Κυριακή ορθοδοξίας», κατά Ελλήνων εθνικών»! η εβραιοχριστιανική Εκκλησία πάντα έκανε εγκλήματα κατά ΕΛΛΗΝΩΝ και μάλλον θα συνεχίζει να κάνει,

Το 75% των Απανταχού Ελλήνων πού αριθμούσε 15.000.000 ψυχές, σύμφωνα με την επίσημη Ιστορία του Παπαρηγόπουλου, σταυρώθηκαν, κρεμάστηκαν, σουβλίστηκαν, σφαγιάστηκαν, εκτελέστηκαν με κάθε είδους τρόπο. Ήταν τόση η ερήμωση της Χερσονήσσου του Αίμου, πού ο περιηγητής Παυσανίας δηλώνει: Μπορούσες να περπατάς και μία ολόκληρη ημέρα χωρίς να συναντήσης ούτε έναν άνθρωπο.
Οι Ελληνικοί ναοί γκρεμίστηκαν εκ’ θεμελίων και όπου δεν χτίστηκε ”Χριστιανικός” θάφτηκαν κάτω από τόνους χώματος.

Μέγας Βασίλειος «Προς τους νέους»
«Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν κατα-βροχθίζoντας με ορθάνοιχτο στόμα τον Ισραήλ. Στόμα δε λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας Θ΄11) την σοφιστική του λόγου δύναμη η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστευσάντων.» – Βασίλειος Καισαρείας, εις Προφήτην Ησαϊα 9.230.8 «Προσταγή: Μη δειλιάζετε από των Ελληνικών πιθανολογημάτων… τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν.» – Βασίλειος ο Μέγας, (330-379 μ.Χ.) εις τον Προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον 7.196.3 ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΡΟΒΑΤΟ.

Ο δολοφόνος Ελλήνων «Μέγας Θεοδόσιος» των εβραιοχριστιανών, έκανε με βία αίματος το 379 νέα χρον. Καίσαρος, τον «Χριστιανισμό» επίσημη θρησκεία του Βυζαντινού κράτους. Κυνήγησε τους οπαδούς της «Θεογονίας» γνήσιους Έλληνες σαν εχθρούς του κράτους του και σαν εγκληματίες. Έκλεισε κατά προτροπή της Β΄ Οικουμενικής συνόδου των χριστιανών, τους αρχαίους ναούς της «Θεογονίας» και στην θέση τους, αφού τους τροποποίησε έδωσε αυτούς στους ορθοδόξους για τις τελετουργίες τους.Οι εβραίοχριστιανοί φανατίστηκαν πάρα πολύ από τους αρχηγούς των, Μητροπολιτών και Ιερέων και βάλθηκαν να καταστρέφουν ότι θύμιζε «Έλληνες το γένος και Ελληνικό πολιτισμό».Καταστράφηκαν «έργα τέχνης», αγάλματα θεών, ζωγραφιές θεών, ψηφιδωτά αγάλματα, σκεπάσθηκαν από Έλληνες για να μην καταστραφούν από τους «χριστιανούς» και αυτά, αρχαίοι ναοί μετατράπηκαν σε χριστιανικές εκκλησίες και 98% των αρχαίων συγγραμμάτων κάηκαν στην πυρά. – Έκαναν σφαγές στους γνήσιους Έλληνες οπαδούς της «Θεογονίας» στην Ελληνιστική Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.Δύο διαμαρτυρίες πού έγιναν για αυτή την σφαγή των Ελλήνων της «Θεογονίας» στην Αλεξάνδρεια πνίγηκαν στο αίμα των γνησίων Ελλήνων οπαδών της «Θεογονίας». Στην Αντιόχεια εβραιοχριστιανοί μισθοφόροι (μη Έλληνες) έσφαξαν μέσα στην πόλη όποιον θεωρείτο ότι δεν ήταν χριστιανός αλλά ενεργό μέλος της θρησκείας της «Θεογονίας». – Στην Θεσσαλονίκη σφάγιασαν οι «Χριστιανοί», πάνω από 7000 Έλληνες οπαδούς της «Θεογονίας» μέσα στον ιππόδρομο. Στην θέση αυτή αργότερα, οι Χριστιανοί για να μην θυμάται κανένας τα εγκλήματά τους, έκτισαν τον ναό του Αγίου Δημητρίου. Κάτω αυτού του ναού, βρίσκονται σήμερα τα αρχαία λουτρά και τα δώματα των αθλητών του ιπποδρόμου.Η Γενοκτονία 270.000 Ελλήνων το 961 από τους βυζαντινούς κατακτητές! ΘΑΝΑΤΩΣΗ ΛΑΚΩΝΩΝ ΑΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΕΤΟΣ1345 ….ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΣΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ…….ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΤΑ ΓΝΗΣΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ «ΘΕΟΓΟΝΙΑΣ»…..ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΣΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ Επιστήμονες λογαριάζουν την εξαφάνιση (θανάτωση) 20-30 εκατομμύρια γνησίων Ελλήνων της Θεογονίας, από το 314 μέχρι τώρα, κατά αρχάς με τον Ιουστινιανό, τον Θεοδόσιο και μετά, παραδίδοντας τους γνήσιους Έλληνες, στους μογγόλους τούρκους με την ρήση «καλύτερα τούρκου φέσι παρά τιάρα παπική» και «ου φονεύσεις»

330 μ.χ.Ο Κωνσταντίνος κλέβει όλους τους θησαυρούς και τα αγάλματα που βρίσκονται μέσα στα Ελληνικά ιερά για να διακοσμήσει την Κωνσταντινούπολη. Τον ίδιο χρόνο ο χριστιανικός όχλος, καίει στο Bayeux το ιερό του Βελλενού – Απόλλωνα και λυντσάρει τους ιερείς του.335 μ.χ.Ο Κωνσταντίνος καταστρέφει δεκάδες εθνικούς ναούς στη Μικρά Ασία και Παλαιστίνη ενώ διατάζει τη σταύρωση(!) όλων των εθνικών επιστημόνων, φιλοσόφων και ιερέων. Τότε μαρτύρησε και ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος. Ακολουθούν καταστροφές ελληνικών ναών και στη θέση τους κτίζονται χριστιανικές εκκλησίες.337 μ.χ.Ο Κωνσταντίνος, από τους πρώτους καταστροφείς του ελληνικού πνεύματος, παιδοκτόνος και συζυγοκτόνος πεθαίνει και η εκκλησία για το θεάρεστο(!) έργο του, ανακηρύσσει αυτόν και τη μητέρα του Ελένη Αγίους και Ισαποστόλους.

Τις απαντησεις σου τις πηρες απο πολλες εγκυκλοπαιδειες οπως η (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος 2 Εκδοτική Αθηνών Ένα μνημειώδες έργο που αποτελεί μια υπεύθυνη, αντικειμενική και επιστημονικά τεκμηριωμένη πολιτική και πολιτιστική Iστορία από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Tο κείμενο της Iστορίας του Eλληνικού Έθνους συντάχθηκε από 300 ακαδημαϊκούς, καθηγητές Πανεπιστημίου και άλλους ειδικούς επιστήμονες, υπό την εποπτεία επιτροπής από διακεκριμένους και διεθνούς προβολής πνευματικούς ανθρώπους και με τη βοήθεια και συμπαράσταση ειδικών συμβούλων για κάθε περίοδο) Απο ιστορικους οπως Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος (1815 – 1891) ήταν ιστορικός που χαρακτηρίζεται από τους σύγχρονους ιστορικούς ως ο «πατέρας» της ελληνικής ιστοριογραφία…Απο πανεπιστημιακους οπως Ο Δημήτρης Λιαντίνης Έλληνας πανεπιστημιακός, φιλόσοφος, ποιητής, συγγραφέας και μεταφραστής…..Εσεις οι χριστιανοι οι παραποιητες της ιστοριας δεν εχετε ΦΙΛΟΤΙΜΟ διοτι αυτη η λεξη ειναι ελληνικη και εσεις δεν ειστε ελληνες.Ειστε το χειροτερο ανθρωπινο ειδος, αυτο που δεν τιμα τους προγονους του.

ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ Θεοδόσιος Α΄Η θρησκευτική πολιτική του..Την ίδια εποχή κατά τον ιστορικό Σωκράτη, καταστραφήκαν πολλοί ναοί των εθνικών και ειδωλολατρών, κατά κύριο λόγο στην Αίγυπτο και τη Συρία, ενώ πολλοί άλλοι μετατράπηκαν σε χριστιανικούς ναούς. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%84#.CE.97_.CE.B8.CF.81.CE.B7.CF.83.CE.BA.CE.B5.CF.85.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AE_.CF.80.CE.BF.CE.BB.CE.B9.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AE_.CF.84.CE.BF.CF.85

Γιατρέ, οι ίδιοι οι αρχαίοι δεν σέβανταν τα ιερά τους. Παραδείγματα; 1) Οι Εθνικοί αναφέρουν την καταστροφή ναών και αγαλμάτων από τους Χριστιανούς αυτοκράτορες, αλλά τηρούν σιωπή ιχθύος για τα αγάλματα και τα χρυσάφια που οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες (θεοί – άνθρωποι όλων των Εθνικών ακόμη και των Ελλήνων βλέπε Σπάρτη κ.α.) άρπαξαν από όλους τους ναούς της Ελλάδας για να στολίσουν στην Ρώμη παλάτια, ιππόδρομο, αγορές, και τους Εθνικούς τους ναούς (π. χ. τον ναό της Ήρας της Σάμου που ληστεύτηκε από τους Ρωμαίους Εθνικούς, αρχίζοντας από τον Γάιο Λικίνιο Ουήρο και όλους του άλλους μετέπειτα ύπατους αλλά και μερικούς αυτοκράτορες, όπως ο Νέρων. Άλλο παράδειγμα αποτελεί η καταστροφή των ιερών της Δωδώνης κατά τις πρώτες εκστρατείες των Ρωμαίων στην Ελλάδα. Ήταν δε τόσο πολλά τα λάφυρα από τους ναούς ώστε από εκείνη την στιγμή όλοι οι ρωμαίοι στρατηγοί θα γίνουν παντελώς άπληστοι στις στρατιωτικές εκστρατείες τους) . Αυτοί γιατί δεν κατηγορούνται από τους Εθνικούς ως ανθέλληνες; Μήπως επειδή τιμούσαν και εκείνοι τους ίδιους Εθνικούς – Ολύμπιους θεούς;
Όλα τα στοιχεία, που καταγράφονται παρακάτω, παρουσιάζονται για να φανερωθεί το μεγάλος λάθος που κάνουν όσοι νέο-Εθνικοί κατηγορούν τους Χριστιανούς για καταστροφές αρχαίων μνημείων. Αν οι ίδιοι οι Εθνικοί της αρχαιότητας τα καταστρέφανε χωρίς καμιά τύψη, θρησκευτική ή καλλιτεχνική, που τα πίστευαν και τα λάτρευαν, σε τι είναι χειρότεροι από αυτούς οι Χριστιανοί, που στο κάτω – κάτω όλα αυτά τα θεωρούσαν είδωλα ψεύτικων θεών ή αληθινών δαιμόνων; Ίσως κάποιος εδώ να παρατηρήσει, ότι οι περισσότερες από αυτές τις καταστροφές, έγιναν κατά ανδριάντων Τυράννων από τον λαό, που οι Τύραννοι αυτοί είχαν ταλαιπωρήσει για χρόνια. Όμως και εδώ, όσοι το λένε αυτό ως δικαιολογία, ξεχνούν, ότι και οι Χριστιανοί βασανίστηκαν, διωχτήκαν και σκοτώθηκαν για τρεις συνεχόμενους αιώνες, από τους Τυράννους αυτοκράτορες – θεούς των ειδωλολατρών. Τι πιο φυσιολογικό λοιπόν, όταν οι Χριστιανοί ελευθερώθηκαν από αυτή τη φριχτή καταπίεση τριών αιώνων, από την τυραννία των ειδωλολατρών και των θεών τους, να ξεσπάσουν πάνω στους ανδριάντες τους; εξάλλου μήπως αυτοί οι Χριστιανοί δεν ήσαν ούτως ή άλλως οι πρώην Εθνικοί; Ας σημειωθεί εδώ πως οι αρχαίοι Ειδωλολάτρες, καταστρέψανε όλους τους ανδριάντες των τυράννων τους. Οι Χριστιανοί μόνο τους λατρευτικούς, και σπάνια όσα αγάλματα ήταν για στόλισμα. Μάλιστα, πολλά από αυτά τα αγάλματα, τα διατήρησαν, και τα θαύμαζαν σε πλήθος πόλεων για την τέχνη τους, για πολλούς αιώνες. Για παράδειγμα το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, έργο του Φειδία, δεν καταστράφηκε, όπως δεν καταστράφηκαν και τα ιερά του χώρου της Ολυμπίας. Αντίθετα το άγαλμα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, για να διακοσμήσει την πρωτεύουσα του κράτους (όπως είχε μεταφερθεί εκεί και το άγαλμα του Απόλλωνα, και πλήθος άλλων αγαλμάτων). Το πρόβλημα λοιπόν ήταν η λατρεία των ειδώλων, και όχι η τέχνη. Αυτό που απορρίφθηκε, δεν ήταν η επιστήμη, η τέχνη και η διανόηση, αλλά το ειδωλικό Πάνθεο, «ό,τι εις δαίμονας φέρει», κατά την επισήμανση του Αγ. Γρηγόριου του Θεολόγου (Επιτ. Εις τον Μ. Βασίλειον, κεφ. 11). Καταστροφές πολλών αγαλμάτων έγιναν κατά την διάρκεια της εικονομαχίας αλλά τότε κατεστράφησαν και Χριστιανικές εικόνες. Σίγουρα ελεεινές πράξεις έγιναν και από «χριστιανούς» αλλά αυτό δεν είναι λόγος αλλαγής της πίστης. Ο καθείς είναι υπεύθυνος έναντι του Θεού για τις πράξεις του. Και ο Θεός παραμένει ο ίδιος (για τις θρησκευτικές διαφορές εικόνας και αγάλματος βλέπε σελίδα Εθνικός).

Το 498 π.Χ. (Ηρόδοτος: Ιστορίαι,, Ερατώ 19) κατά την διάρκεια της Ιωνικής επανάστασης ο αρχαιότερος βωμός και ο ναός των Ιώνων, που είναι αφιερωμένος στον Απόλλωνα, ο οποίος ονομάζεται στην Μίλητο και «Διδυμαίος», καταστρέφεται, οι θησαυροί του καταλήγουν στους Πέρσες και οι λιγοστοί επιζώντες σύρονται αιχμάλωτοι στα Σούσα ενώ κατά άλλη εκδοχή το ιερό καταστράφηκε από τον Ξέρξη, αλλά προ της καταστροφής οι Βαγχίδες παραδίδουν τους θησαυρούς στους Πέρσες και καταφεύγουν σε περιοχή της Κεντρικής Ασίας για να αποφύγουν τις συνέπειες της άνευ όρων ιεροσυλίας (Αριστοφάνης: Λυσσιστράτη [Σχόλια] 1283 και Στράβων: Γεωγραφικά, xiv, 634). Ο οικισμός των βραγχιδών εντοπίζεται στην βακτρία, στην διαδρομή από τα Βάκτρα προς την Ταρμίτα, πριν από τον ποταμό Ώξο και παρά την παράδοση του στον Μ. Αλέξανδρο το 329 π.Χ., όπως καταγράφει ο Κούρτιος, η ευθύνη για την τύχη του παραδίδεται στους Μιλήσιους μισθοφόρους του εκστρατευτικού σώματος, οι, οποίοι για τον εξιλασμό της ιεροσυλίας, και παρά το γεγονός ότι οι κάτοικοι δεν μιλούν πλέον με άνεση ελληνικά, εξοντώνουν τους πάντες και ανασκάπτουν τον οικισμό, καταστρέφοντας τα πάντα (Quintus Curtius: Historiae Alexandrii, xii, 28 – vii, 35) (Ιχώρ, τεύχο 37, άρθρο «Οιωνοσκοπία, η διάγνωση του μέλλοντος, σελίδες 44 – 45)
Το 307 π.Χ. οι Αθηναίοι μετά την εκδίωξη τού Δημητρίου τού Φαληρέως, γκρέμισαν 360 αγάλματά του κατά τον Πλίνιο, και έλυωσαν τα μεταλλικά, και τα έκαναν ακόμα και δοχεία νυκτός («κατέσπασαν και κατεχώνευσαν ένιοι δε και προστιθέασιν και εις αμίδας» Γεωγραφικά C398. Naturalis Historia, XXXIV, 12). Κατά τον Δίωνα τον Χρυσόστομο, οι ανδριάντες που καταστράφηκαν ήταν 1500. Την ίδια τύχη είχαν και οι ανδριάντες τού Φιλίππου τού Μακεδόνος, τού πατρός τού Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τους γκρέμισαν και με αυτούς έφτιαξαν ουροδοχεία. Ετόλμησαν δε και Φιλίππου τής Μακεδονίας αμίδας κατασκευάσαι. Αθηναίοι μεν ουν τής εικόνος ούρον κατέχεον, εκείνοι δε τής πόλεως αίμα και τέφραν και κονίαν» (Κορινθιακά 41).
Ο Ξέρξης κατά την εισβολή στην Ελλάδα, στο πέρασμά του πυρπόλησε ή λεηλάτησε όλα τα μνημεία και καλλιτεχνήματα. Κατά την κάθοδό του προς τη Βοιωτία και την Αττική, ένα τμήμα τής στρατιάς του στάφηκε προς τους Δελφούς για λαφυραγωγία. (Ηρόδοτος Η΄ 34) «Πλούσιον θυσαυροίσι και αναθήμασι πολλοίσι κατεσκευασμένον…και τούτο το ιερόν συλήσαντες ενέπρησαν». (Ηρόδοτος Η΄ 33). Στην Αθήνα οι Πέρσες εσύλησαν όλους τους ναούς και πυρπόλησαν την Ακρόπολη «το ιερόν συλήσαντες ενέπρησαν πάσαν την Ακρόπολιν» (Ηρόδοτος Θ΄ 53). Ο Μαρδόνιος εγκαταλείποντας την Αττική, πυρπόλησε την Αθήνα και κατεδάφισε ό,τι είχε απομείνει όρθιο από τα τείχη, τα ιερά και τις κατοικίες «υπεξεχώρεε εμπρήσάς τε Αθήνας και εί κού τι ορθόν ήν τών τειχέων ή τών οικημάτων ή τών ιερών» (Ηρόδοτος Θ΄ 13). Γιατί όμως όλες αυτές οι καταστροφές από τους Πέρσες; Ο Ηρόδοτος γράφει ότι οι καταστροφές Ελληνικών μνημείων και έργων τέχνης αποτελούσαν Περσική ΕΚΔΙΚΗΣΗ για τον εμπρησμό τού ναού τής Κυβήβης κατά την άλλωση τών Σάρδεων από τους Έλληνες τής Ιωνίας το 499 π.Χ.
Κατά τον Φωκικό πόλεμο (348 π.Χ.) οι Φωκιείς μετά την ήττα τους από τους Θηβαίους, κατέφυγαν ικέτες στον ναό τού Αββαίου Απόλλωνος. Αλλά οι Θηβαίοι τους έκαψαν μαζί με το ιερό και τα έργα τέχνης, για δεύτερη φορά μετά τους Μήδους (Παυσανίας Χ, 35,3).
Μετά τον πόλεμο των Ηλείων κατά τών Λακεδαιμονίων, ο Ναός της Ήρας στην Ολυμπία έπαθε ζημιές στη στέγη. (Παυσανίας 5.20.4-5).

Το αρχαίο τείχος [της Ελληνιστικής περιόδου της Πάρου] με εντοιχισμένα αρχιτεκτονικά μέλη [γείσα] του ναού του Πυθίου Απόλλωνα. Ο ναός καταστράφηκε κατά το τέλος της Ελληνιστικής περιόδου μαζί με άλλα οικοδομήματα και το οικοδομικό τους υλικό χρησιμοποιήθηκε για να ενισχυθεί το τείχος της πόλης. (Πηγή: Περιοδικό Αρχαιολογίας – Ιστορίας των Πολιτισμών «Corpus», τεύχος 43, ʼρθρο «Πάρος, νέα σημαντικά ευρήματα», Γιάννος Κουράγιος – Σοφία Λετοράτου, Αρχαιολόγοι της ΚΑ’ ΕΠΚΑ Κυκλάδων, σελίδα 70, 71)

To 219 π.Χ., οι Αιτωλείς, με επικεφαλής τον Σκόπα, εισβάλλουν στη Μακεδονία, κυριεύουν το Δίον, παραδίδουν στο πυρ τις στοές γύρω από τον ναό, και ανατρέπουν όλους τους ανδριάντες. «Ενέπρησε τας στοάς τας περί το τέμενος και τα λοιπά διέφθειρε των αναθημάτων, έτρεψε δε τας εικόνας των βασιλέων απάσας» (Πολύβιος, Ιστορίαι, Δ΄ 62, 2-3).
Τον ίδιο χρόνο, (219 π.Χ.), ο στρατηγός των Αιτωλών Δωρίμαχος, πυρπόλησε το ιερό της Δωδώνης, κατάστρεψε τα αναθήματα, και «κατέσκαψε την ιεράν οικίαν». (Πολύβιος, Ιστορίαι, Δ΄ 67,3).
Με τη σειρά τους οι Μακεδόνες (υπό τον Φίλιππο Ε΄), εισβάλλουν στο Θέρμον και επιδίδονται σε χειρότερες βαρβαρότητες. Μετά τη λεηλασία της περιοχής, πυρπόλησαν τις στοές των ναών και κατέστρεψαν τα αφιερώματα, που ήταν πολύτιμα έργα εξαιρετικής τέχνης «όντα πολυτελή ταις κατασκευαίς και πολλής επιμελείας ένια τετευχότα και δαπάνης». Ξεθεμελίωσαν τα κτίρια, γκρέμισαν τα αγάλματα που υπολογίζονταν σε δύο χιλιάδες, και προχώρησαν στον θρυμματισμό τους, εκτός από εκείνα που στο βάθρο είχαν εγχάρακτα τα ονόματα των θεών, από ευλάβεια ή φόβο «Ανέτρεψαν δε τους ανδριάντας όντας ουκ ελάττους δισχιλίων» (Πολύβιος Ιστορίαι, Ε΄ 9). Όλα αυτά έγιναν με εντολή του Φιλίππου και των συνεργατών του «τους περί αυτόν φίλους», που πίστευαν ότι ενεργούν «δικαίως και καθηκόντως». Κατά τον Μεγαλοπολίτη ιστορικό, η καταστροφές αυτές, δεν αποτελούν βάρβαρες πράξεις «αναγάζουσιν οι του πολέμου νόμοι και τα τούτου δίκαια». (Πολύβιος Ιστορίαι, Ε΄ 11, 3).
Το 201 π.Χ., ο Φίλιππος εισβάλλει στη Μ. Ασία, κυριεύει την Πέργαμο όπου ηγεμόνευε ο Άτταλος Α΄, και με λυσσώδη οργή «λυττώντι τω θυμώ», (όπως γράφει το Πολύβιος), καταστρέφει μνημεία και έργα τέχνης. «Εις τα των θεών έδη και τεμένη διετίθετο την οργήν» Δεν αρκείται όμως στον εμπρησμό και την κατακρήμνιση των ναών, των βωμών και των αγαλμάτων. Κατασυντρίβει και τους λίθους για να μην ξαναχτιστούν τα ξεθεμελιωμένα ιερά «προς το μηδέν ανασταθήναι των κατεφθαρμένων». Πελέκησε ακόμα και τα ιερά άλση. (Πολύβιος Ιστορίαι ΚΑ΄ 1).
Το 200 π.Χ., ο Φίλιππος πάλι, κατέστρεψε και τα έργα τέχνης της Αττικής κατά την εισβολή του. Όπως κατήγγειλαν οι Αθηναίοι στο συνέδριο των Αιτωλών (στο Θέρμον), θρήνισαν για τον χαλασμό του τόπου τους, για τον αφανισμό της σοδειάς, την κατεδάφιση των σπιτιών και τη λαφυραγωγία. Αλλά εκείνο που τους συγκλόνισε και τους εξαγρίωσε, γράφει ο Λίβιος, ήταν οι βέβηλες και ανίερες πράξεις του Μακεδόνα μονάρχη. Το γκρέμισμα των μνημείων, η βεβήλωση των ιερών, η καταπάτηση κάθε θείου και ανθρώπινου νόμου. «Κατέστρεψε τα προγονικά ιερά που στόλιζαν και τον μικρότερο δήμο (της Αττικής), πυρπόλησε ΟΛΟΥΣ τους ναούς, ακρωτηρίασε τα αγάλματα των θεών που κατάκεινται σήμερα ανάμεσα στις γκρεμισμένες πύλες των ναών» (Λίβιος Τίτος Ρωμαϊκή ιστορία ΧΧΧΙ, 30).
Στα τέλη της αρχαϊκής εποχής, μετά τον οστρακισμό του τυραννόφιλου Ίππαρχου Χάρμου, οι Αθηναίοι έλειωσαν τον ανδριάντα του, κατασκεύασαν μεταλλική στήλη και χάραξαν επάνω τον νόμο κατά των εχθρών της πόλης (Λίβιος Ρωμαϊκή ιστορία ΧΧΧΙ,44). Για τους ίδιους λόγους, με αξίωση των δημοκρατικών πολιτών, καταστρέφεται το άγαλμα του τελευταίου βασιλιά της Κυρηναϊκής Αρκεσίλαου Δ΄, υποτελούς των Περσών.
Μετά τη μάχη των Πλαταιών, οι Έλληνες αφιέρωσαν στον δελφικό Απόλλωνα ένα χρυσό τρίποδα τοποθετημένο πάνω σε χάλκινο κίονα με τρικέφαλο περιελισσόμενο δράκοντα. Γράφει ο Ηρόδοτος: «Ο τρίπους ο χρύσεος ανετέθη ο επί του τρικαρήνου όφιος του χαλκέου επιστεώς άγχιστα του βωμού» (ΙΧ, 81). Και ο Παυσανίας γράφει: «Εν κοινώ δε ανέθεσαν από έργου του Πλαταιαίσιν οι Έλληνες χρυσούν τρίποδα δράκοντι επικείμενον χαλκώ». «Τον είδα με τα μάτια μου!» Γράφει ο περιηγητής. «… έλειπε όμως ο χρυσός τρίποδας». Τον είχαν αρπάξει «οι Φωκέων ηγεμόνες» (Χ, 13,9). Στη βάση της κολώνας, ο στρατηγός των Σπαρτιατών Παυσανίας, χάραξε ένα αλαζονικό επίγραμμα με το όνομά του «Ελλήνων αρχηγός, επεί στρατόν ώλεσε Μήδων, Παυσανίας Φοίβω μνήμ ανέθηκε τόδε». Αυτό εξόργισε τους άλλους Έλληνες, που έσβησαν το όνομά του, και χάραξαν τα ονόματα των πόλεων που πολέμησαν κατά των Περσών εισβολέων, μια και οι Σπαρτιάτες χάριν της ειδωλολατρικής θρησκείας δεν πολέμησαν κατά των Περσών.
Παραμονές της εκστρατείας στη Σικελία, στην Αθήνα με διοργανωτή των βανδαλισμών (πιθανότατα) τον Αλκιβιάδη, λαϊκή εξέγερση καταστρέφει τις ορθογώνιες μαρμάρινες στήλες με το κεφάλι τού Ερμή στην κορυφή. «Περιεκόπησαν τα πρόσωπα» γράφει ο Θουκιδίδης. Τις στήλες αυτές, τις τοποθετούσαν στις αυλόπορτες των σπιτιών και στους ναούς «και εν ιδίοις προθύροις και εν ιερείς» (ΣΤ΄ 27,28).
Το 356 π.Χ. ο Ηρόστρατος «ενέπρησε» τον ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο. Υποβλήθηκε σε βασανιστήρια και ισχυρίσθηκε ότι με την πράξη του αυτή φιλοδοξούσε να κερδίσει την αθανασία (Κυριάκου Σιμόπουλου η λεηλασία και η καταστροφή των Ελληνικών αρχαιοτήτων» Εκδόσεις Στάχυ Αθήνα 2003, σελ. 116).
Ο Διαγόρας ο άθεος ο Μήλιος (σοφιστής και ποιητής), χρησιμοποίησε ως καύσιμη ύλη ένα ξύλινο άγαλμα του Ηρακλή. Και καθώς το ξόανο καιγόταν, έλεγε ο Διαγόρας: «Έλα, κάνε τώρα τον δέκατο τρίτο άθλο σου και βράσε το ζουμί στη χύτρα μου!». Ήταν επικηρυγμένος από τους Αθηναίους το 416 π.Χ. με τεράστιο ποσό (ενός ταλάντου) επειδή ήταν άθεος, και καταδικάστηκε σε θάνατο το 415 π.Χ. (Αριστοφάνη Όρνιθες, στ. 1071 – 1072).
Οι Έλληνες της Σικελίας, αγανακτισμένοι από τα εγκλήματα του Ρωμαίου επάρχου Verres που απογύμνωσε όλες τις πόλεις από τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς, ανέτρεψαν όλους τους ανδριάντες του, όπως μαρτυρεί ο Κικέρων. (Actio ΙΙ, 154). Οι κάτοικοι του Ταυρομενίου, ανέτρεψαν το άγαλμα του Verres και άφησαν το βάθρο για καταισχύνη. Στην αγορά της Τυνδαρίδος, γκρέμισαν το άγαλμά του, και άφησαν από το άλογο πάνω στο οποίο βρισκόταν. Στις Συρακούσες το ίδιο, ανατράπηκαν όλα του τα αγάλματα.
Σε άλλη περίπτωση, μόλις ο ανθύπατος της Μακεδονίας L. Calpurnius Piso έφυγε από την επαρχία, ο λαός της πόλης γκρέμισε τα αγάλματά του σε ένα άγριο ξέσπασμα οργής. (Κικέρων, In L. Pisonem, XXXIV).
Μερικοί οχλοκρατικοί βανδαλισμοί Ελλήνων ειδωλολατρών κατά μνημείων, που διασώθηκαν επειδή καταγράφηκαν, (μόνο στους Ελληνιστικούς χρόνους), είναι τουλάχιστον 60. (Dieter Metzler, Bildersturme und Bilderfeindlichkeit in der Antike (στο Martin Warnke, Bildersturm. Die Zesturung des Kunstwerks, Frankfurt 1988, σ. 15). Δυόμισι περίπου αιώνες μετά τις Περσικές καταστροφές στην Ελλάδα, ο Μέγας Αλέξανδρος παραδίδει στις φλόγες τα ανάκτορα και τα μνημεία τής Περσέπολης. Οι συνθήκες τής καταστροφής ήταν οι εξής:
Ο Μέγας Αλέξανδρος, υιός του Δία και θεός ο ίδιος, γλεντοκοπούσε στην Περσέπολη, όπως ιστορεί ο Διόδωρος Σικελιώτης, εορτάζοντας τη νίκη μαζί με αυλικούς και πόρνες που ακολουθούσαν το εκστρατευτικό σώμα στην Ασία. Κι ενώ διασκέδαζαν «εν κραιπάλη», «και δη ποτε τών εταίρων ευωχουμένων και τού μεν πότου προβαίνοντος, τής δε μέθης προϊούσης» μια εταίρα από την Αττική, η Θαϊς, καλεί τον Αλέξανδρο να βγουν όλοι έξω, και να κάψουν τα παλάτια με τα περίφημα Περσικά μνημεία. Η πρόταση τους ενθουσίασε «δια την μέθην αλόγως μετεωριζομένους». Σχημάτισαν Διονυσιακή πομπή «επινίκιον κώμον Διονύσω» με πυρσούς, αυλούς, σύριγγες και τραγουδίστριες. Και επικεφαλής ο Αλέξανδρος με τη Θαϊδα, την εταίρα «Προήγεν ο βασιλεύς επί τον κώμον καθηγουμένης τής πράξεως Θαϊδος τής εταίρας». Πρώτος ο Αλέξανδρος πετάει την αναμένη δάδα «αύτη δε μετά τον βασιλέα πρώτη την δάδα καιομένην ηκόντισε εις τα βασίλεια». Και αμέσως τα περίλαμπρα κτίρια, τα μνημεία τής πρωτεύουσαν και τα καλλιτεχνήματα τυλίχθηκαν στις φλόγες «ο περί τα βασίλεια τόπος κατεφλέχθη δια το μέγεθος τής φλογός». (ΙΖ΄ 72).

2) Παρά τους φανατισμούς οι ανώτεροι σε μόρφωση Χριστιανοί, όπως οι τρεις Ιεράρχες (Γρηγόριος, Βασίλειος, Χρυσόστομος) τιμούσαν τους Εθνικούς και έτρεφαν βαθύ σεβασμό για τον Λιβάνιο. Ο επίσκοπος Κυρηναϊκής Συνέσιος ήταν μαθητής της Υπατίας (Εθνική φιλόσοφος της Αλεξάνδρειας) με την οποία είχε πάρα πολύ καλές και εγκάρδιες σχέσεις και ζούσε σαν αρχαίος φιλόσοφος
3) Τα επιγράμματα του Ζ΄ & ΣΤ΄ αιώνα και οι φιλοσοφίες του Ιωάννου του Δαμασκηνού δείχνουν τι στενές σχέσεις με την αρχαία φιλοσοφία
4) Προηγήθηκαν οι διώξεις εναντίων των Χριστιανών επί 3 αιώνες (μέχρι ίδρυσης Κων/πολης 330 μ.Χ. από τον Κωνσταντίνο). Στις διώξεις που γίνονταν στον ελλαδικό χώρο συμμετείχαν και «άναβαν» τα αίματα οι Εθνικοί πολίτες (Έλληνες και μη). Μάλιστα υπήρχαν περιπτώσεις που διώξεις γίνονταν στην Ελλάδα από Ρωμαίους και Έλληνες Εθνικούς, ενώ δεν γίνονταν στην Ρώμη.
5) Προτού ακόμη υπάρξει «Βυζάντιο» και όταν ο ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός έφτασε στην Αθήνα, ο όχλος εξεγέρθηκε ενάντια των Χριστιανών και Έλληνες αδελφοί Εθνικοί σκότωσαν Έλληνες αδελφούς Χριστιανούς. (ανυπόστατη και γελοία η κατηγορία για διαχωρισμό «Εθνικών Ελλήνων» και «Χριστιανών Βυζαντινών» καθόσον οι Εθνικοί αποκρύπτουν έντεχνα την Ελληνιστική περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα τελεί σε Ρωμαϊκή κατοχή και οι Έλληνες Χριστιανοί διώκονται από τους ρωμαίους με την βοήθεια και Ελλήνων Εθνικών.)
6) Οι «Χριστιανοί» είναι άνθρωποι και πέφτουν και αυτοί σε αμαρτίες και λάθη, άλλοτε μικρές και άλλοτε μεγάλες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μισούσαν καθετί αρχαίο Ελληνικό, ούτε ότι είχαν ανθελληνικά αισθήματα. Απόδειξη τα πανεπιστήμια του Βυζαντίου με την διδασκαλία γύρω από την Ελληνική σοφία, καλλιτεχνική, γράμματα κ.λ.π. (Η βία βέβαια δεν περικλείεται στο Χριστιανικό πνεύμα. Αλλά ανθρώπινα τα λάθη). Το ότι όμως οι «Χριστιανοί» έκαναν λάθος ως άνθρωποι, δεν μειώνει καθόλου την Θεϊκή Υπόσταση του Χριστού.
7) Ο σεβασμός που είχαν οι Χριστιανοί προς τους αρχαίους Έλληνες φαίνεται και από το ότι οι αρχαίοι φιλόσοφοι μετατρέπονταν σε Άγιους (βλέπε αγιογραφίες Αρχαίων σοφών ) ενώ ουδέποτε χριστιανός ηρωποιήθηκε στο κίνημα του νεοπαγανισμού.
8) Ακόμη και οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες μεταξύ τους, και αυτοί ως άνθρωποι, μίσησαν και σκότωσαν πολλές φορές αλλήλους όπως στους πελοποννησιακούς πολέμους αλλά και σε χιλιάδες άλλες μικρές συγκρούσεις για ταπεινά συμφέροντα. Αυτοί ήταν ανθέλληνες; Το μαντείο το Δελφών βρέθηκε ανάμεσα σε διαμάχες για την κατοχή του μεταξύ Φωκαίων και Αθηναίων που ξεκίνησαν το 448 π.Χ. («κλασικοί χρόνοι») μέχρι και το 339 π.Χ. με πόλεμο των Αμφισσέων. Το 356 π.Χ. για να πληρώσουν του μισθοφόρους τους σφετερίστηκαν τα χρήματα του ναού και κατόπιν τον έκαψαν. Μάλιστα για να ξεπλυθεί η ιεροσυλία οι Μακεδόνες αφού νίκησαν τους Φωκείς, έπνιξαν 3000 αιχμάλωτους στην θάλασσα. Υπήρξαν επίσης καταστροφές για τις οποίες έγινε προσπάθεια να αποκατασταθούν, αλλά όχι εντελώς μέχρι το 329 π.Χ. Κατόπιν αυτών των καταστροφών ακολούθησαν και άλλες, όπως από τους Ρωμαίους (Σύλλας το 86 π.Χ. που μεταφέρει τα πολύτιμα αναθήματα για να καταλάβει την Αθήνα) Θράκες (83 π.Χ. μερική καταστροφή μαντείου), Νέρων (μεταφορά 500 Αγαλμάτων στην Ρώμη), όπως βεβαίως και ο Μ. Κωνσταντίνος που μετέφερε πλήθος καλλιτεχνημάτων για να στολίσει την Κων/πολη. Καταστροφές δεν έκαναν μόνο οι «Χριστιανοί» αλλά όλοι οι άνθρωποι.. Οι Εθνικοί λοιπόν δεν είναι αναμάρτητοι, ούτε οι Χριστιανοί αποκλειστικά, και κανείς άλλος, κάνουν κακό.
9) Κάποτε σε μια τηλεοπτική εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου παρουσιάσθηκε ο Μάριος Βερέττας και αιτιολόγησε τις καταστροφές κατά τις προ του Βυζαντίου εποχές με το σκεπτικό ότι «αυτές οι καταστροφές αποτελούν εσωτερική ελληνική διαμάχη και συνεπώς είναι αποδεκτές…». Δηλαδή πώς μπορεί να είναι αποδεκτές οι καταστροφές που υπέστησαν οι Αργείοι και οι Κορίνθιοι από τους Σπαρτιάτες, από την πλευρά των μέσων Αργείων και Κορίνθιων πολιτών της εποχής εκείνης; Είναι συνετό και λογικό να συνάγουμε το συμπέρασμα σήμερα, ότι επειδή πρόκειται για καταστροφές μεταξύ ομοεθνών, συνεπώς δεν αποτελούν και βίαιες πράξεις ενάντια στον πολιτισμό και την ευημερία;
10) Ήδη από Θεοδοσίου Β΄ 423 μ.Χ. υπάρχει διάταγμα για μη καταστροφή ναών και έργων τέχνης στο Βυζάντιο
11) Όσο αναφορά τους αρχαίους ναούς, πρέπει να λεχθεί ότι πολλές εκκλησίες κτίστηκαν πάνω από τα θεμέλια τους αν και όχι όμως και όλες. Αλλά σε αυτό συνέβαλε και ο ίδιος ο απλός κόσμος, και όχι μόνο «κάποιοι αρχιερείς και ρασοφόροι» όπως υποστηρίζεται. Μέγιστο κομμάτι του ελληνικού λαού με την θέλησή του βαπτίζονταν στην Χριστιανική πίστη. Γιατί μπορεί από την μια, κάποιες στιγμές του Βυζαντίου να υπήρχαν απαγορεύσεις και καταστροφές αλλά από την άλλη υπήρχαν και θέληση για διατήρηση του αρχαίου πνεύματος καθότι πάρα πολλοί Χριστιανοί ήταν Έλληνες. Έτσι στην αρχή στους αρχαίους ναούς χαράσσονται σταυροί ώστε να «εξαγνιστούν» και να τελούνται λειτουργίες. Αργότερα όμως τους εγκατέλειψαν και έχτισαν τις Ορθόδοξες εκκλησίες σαν τόπους λατρείας. Η καταστροφή εξηγείται διότι δεν υπάρχουν δομικά υλικά για το χτίσιμο των χριστιανικών ναών, παρά εκείνα που είχαν χρησιμοποιηθεί για τους Εθνικούς
12) Επί Θεοδοσίου Β΄ το άγαλμα της θεάς Αθηνάς από την ακρόπολη, μεταφέρθηκε στην Κων/πολη για να προστατευθεί, παρά να καταστραφεί όπως υποστηρίζουν οι Εθνικοί, από την γυναίκα του Αθηνά, βαπτισμένη και μετονομασθείς εις Ευδοκία, μορφωμένη Ελληνίδα και υπερήφανη για την καταγωγή της, όπως φαίνεται και από λόγο της εν Αντιόχεια. Το ίδιο σύμβαινε και στην αρχαιότητα π.χ. κοσμήματα και φορέματα από το ιερό της Αρτέμιδος Βραυρώνας μεταφέρθηκαν στην Αθήνα επί πελοποννησιακών πολέμων για να προστατευθούν.
13) Αν δεν μεταφέρονταν το εν λόγω άγαλμα της Αθηνάς εις της Κων/πολή τότε το κατηγορητήριο έναντι των Χριστιανών μπορεί να ήταν : «Οι Βυζαντινοί δεν προσπάθησαν να διασώσουν κανένα καλλιτέχνημα των αρχαίων χρόνων αλλά τα άφησαν όλα έρμαια των λαών – επιδρομέων» βλέπε Αλάριχο.
14) Oι αρχαίοι Αθηναίοι για ποταπές φιλοδοξίες έναντι του ίδιου του Περικλή, εξόντωσαν το 435 π.Χ. για θρησκευτικούς λόγους – προσχήματα τον Φειδία, αυτόν τον θαυμαστό καλλιτέχνη που κατασκεύασε και τα θαυμαστά αγάλματα των Εθνικών, του ελληνισμού και όλα τα θαυμαστά έργα του Χρυσού Αιώνα του Περικλή συμπεριλαμβανομένου και του αγάλματος της Αθηνάς. Ολόκληρη η γέννηση του κλασικού ρυθμού συνδέεται με αυτόν τον καλλιτέχνη. Ο άνθρωπος αυτός, ο «θεοποιός» των παγανιστών, ο γλύπτης αγαλμάτων θεών, του Απόλλωνα, της Αθηνάς, του Δία εις τον οποίο υπάκουε μια ολόκληρη στρατιά όχι μόνο από εργάτες αλλά από καλλιτέχνες διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας όπως ο Αγοράκριτος, Καλλικράτης, Ικτίνος, Μνησικλής, Κόροιβας, Παιώνιος, Αλκαμένης, Κρησίλαος θαυμάζεται από αυτούς και του δείχνουν υπακοή. Μόνο έτσι ήταν δυνατό να αποπερατωθεί ένα τέτοιο έργο σαν την Αθήνα του Περικλή. Το αποκορύφωνα του, το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου και του Διός στην Ολυμπία, όπου δέχεται τα θρησκευτικά πυρά των φανατικών. Ο Φειδίας άδικα, στην αρχή κατηγορήθηκε για κατάχρηση χρυσού για την κατασκευή του αγάλματος της Αθηνάς. Επειδή αποδείχθηκε περίτρανα η αθωότητά του κατηγορήθηκε διότι εις την ασπίδα της Αθηνάς παρίστατο μια Αμαζονομαχία εις την οποία ο Φειδίας ζωγράφισε τον Περικλή, έντεχνα καλυμμένο στο πρόσωπο, αλλά και τον εαυτό του με την μορφή ενός γέροντα. Κατηγορήθηκε για ιεροσυλία επειδή εμπεριέκλειε τους θνητούς με τους αθανάτους, από τους εχθρούς του Περικλή και στενό του φίλο, και πριν καν βγει το πόρισμα, θανατώθηκε στο δεσμωτήριο. Ο θάνατος του καλλιτέχνη του Παρθενώνα στέρησε όλη την Ελλάδα από νέα έργα τέχνης. Μήπως λοιπόν αυτοί που σκότωσαν τον Φειδία και άλλους επιφανείς ήταν μισέλληνε; ή εξόντωναν τον Εθνισμό;
15) Η δυστυχής καταστροφή αρχαίων ναών και καλλιτεχνημάτων δεν πρέπει να αναζητηθεί εις το μίσος έναντι της ελληνικής τέχνης αλλά εις την αντιπάθεια του Χριστιανικού πλέον λαού, ενάντια στους παλιούς ειδωλολατρικούς θεούς του. Δηλαδή προς αγάλματα που δεν είχαν πρακτικό αντίκρισμα κατά την προσωπική τους γνώμη. Πρόβλημα που διαφαίνεται εις την εικονομαχία στο Βυζάντιο στον κατά πολύ μετέπειτα 9 μ.Χ. αιώνα.
16) Το πανεπιστήμιο των Αθηνών κλείσθηκε από τον Ιουστινιανό για θρησκευτικούς λόγους, καθ’ όσον ο Πρόκλος, που υποστήριζε ότι τελεί υπό την χείρα της Αθηνάς, και οι διάδοχοί του είναι μανιώδεις πολέμιοι του Χριστιανισμού, προκαλώντας κατά αυτόν τον τρόπο την προσοχή του κράτους με συνέπεια το οριστικό κλείσιμο του πανεπιστημίου. Ας μην ξεχνά κανείς ότι υπήρχε και το υπόβαθρο 3ων αιώνων Εθνικών διωγμών . Όμως η Ελληνική παιδεία υποστηρίζεται μετά μανίας και συνεχίζεται στα πανεπιστήμια της Κων/λεως και της Αντιοχείας «καθαρισμένη» από Εθνικούς πληθωρισμούς.
17) Ο ναός του Απόλλωνα στο μαντείο των Δελφών κτίστηκε πάνω από άλλον αρχαιότερο, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στην αρχαιότατη θεά Γαία ή Γη, η οποία είχε και τις μαντικές ικανότητες σαν μητέρα των όντων και κυρίαρχος του κάτω κόσμου μέσω του οποίου στέλνει τα όνειρα. Το αυτό όσο αναφορά και την Αφροδίτη εις Κύπρο. Παρόλο που κάποιοι από τους βωμούς της γαίας παρέμειναν, υποδαυλίστηκαν από την λαμπρότητα του νεοφερθέντα θεού Απόλλωνα. Όμοια παραδείγματα πιθανόν να υπήρξαν εκατοντάδες, μόνο που δεν αναφέρονται ιστορικά, εφόσον οι ιστορικοί δεν έχουν εμφανισθεί ακόμη σε ικανούς αριθμούς και επίσης επειδή οι Εθνικοί των αρχαίων χρόνων δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες. Επίσης λατρεύονταν και ο Ποσειδώνας ως άνδρας της γαίας στο μαντείο των Δελφών, ο οποίος τότε δεν ήταν θεός της θάλασσας αλλά, όπως φαίνεται και από άλλες πόλεις του Κορινθιακού, ήταν θεός των υδάτων της γης (πηγών, ποταμών) που είναι υπεύθυνοι της γονιμοποίησης της Γης, γι’ αυτό άλλωστε θεωρείται και άνδρας της. Ο Απόλλωνας αντιθέτως σαν Δήλιος που ήταν, δεν είχε κανένα ίχνος μαντικής ικανότητας. Είσαι σημαντικό να αναφερθεί πως η Δήλος κατοικούνταν από Φοίνικες και Κάρες και με την έλευση των Ιώνων άλλοι αρχαιότεροι θεοί υποδαυλίσθηκαν και εξαφανίσθηκαν για χάρη του Απόλλωνα.
18) Η άποψη ότι οι Εθνικοί εξοντώθηκαν εφόσον διώχθηκαν από τους Χριστιανούς δεν έχει ευστάθεια καθ’ όσον επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οι Χριστιανοί διώκονταν από τους Εθνικούς, τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ελλάδα. Αντί όμως να εξαφανιστούν μαρτύρησαν κατά χιλιάδες και η Θρησκεία του Χριστιανισμού όχι μόνο επέζησε αλλά και κυριάρχησε. Η Εθνική πίστη γιατί δεν «μαρτύρησε» και γιατί δεν «κυριάρχησε» τόσο στον ελλαδικό αλλά και στον ευρωπαϊκό χώρο;
19) Ιδίως κατά την διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ειδικότερα μέσα σε αυτήν την ίδια την ειδωλολατρική Ρώμη, αλλά και την Ελληνική Μήλο, οι Χριστιανοί με την πίστη τους έφτιαξαν κατακόμβες μέσα στις οποίες μαζεύονταν για να δοξάσουν τον Θεό τους. Αφού υποστηρίζεται ότι και οι Εθνικοί διώκονταν, γιατί δεν έκαναν κι αυτοί το ίδιο, ώστε να περισώσουν την πίστη τους και τους θεούς τους; Μήπως δεν έβρισκαν πίστη για κάτι το ανορθολογικό και δηλαδή για τους μυθικούς θεολυς; Ή μήπως οι υποστηριζόμενοι «διωγμοί» έναντι των Εθνικών περιορίζονται σε ορισμένα τοπικά γεγονότα, τα οποία αποτελούσαν και το θέρισμα όσων κακών έσπειραν; (χωρίς να υπάρχει υποστήριξη γεγονότων μίσους και εκδίκησης υπό του γράφοντος)
20) 2000 χρόνια μετά Χριστό τα μουσεία της Ορθόδοξης Χριστιανικής Ελλάδας είναι γεμάτα αγάλματα της αρχαιότητας.
21) Ο Ιουλιανός, αυτός ο νέος ήρωας των Εθνικών, θα απαγορεύσει στους Χριστιανούς την πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και γενικότερα στα ελληνικά γράμματα. Αν οι Χριστιανοί δεν ήταν Έλληνες και ακόμη χειρότερα ήταν ανθέλληνες, τότε γιατί προσπαθούσαν να πάρουν ελληνική μόρφωση; Αν δεν προσπαθούσαν ο Ιουλιανός δεν θα διάταζε απαγόρευση. Και γιατί οι Εθνικοί απαγορεύουν την πρόσβαση στους αδελφούς τους Έλληνες Χριστιανούς; μήπως αυτό δεν αποτελεί ρατσισμό και όχι τάχα εθνική σοφία;
22) Ο Χριστιανισμός θα κρατήσει πάρα πολλά στοιχεία από την αρχαιότητα, όπως το αρχαίο ιδεώδες της πόλεως, οι ήρωες θα αντικατασταθούν από τους αγίους, οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στα «γυμνάσια», κέντρα Ελληνικού βίου, η κυβέρνηση θα γίνεται κατά μίμηση των αρχαίων αστικών θεσμών και οι κοινότητες, οι εκκλησίες του Χριστιανικού Ελληνισμού διαμορφώθηκαν κατά το πρότυπο αυτών.
23) Ο Ιουστίνος ο μάρτυς διδάσκει τον Β΄ αιώνα «οὐκ ἀλλότριά εἰσι τὰ Πλάτωνος διδάγματα τοῦ Χριστοῦ»
24) Ο Κλήμης ο Αλεξανδρέως κατά τον Δ΄ αιώνα «Ἢν μὲν οὖν πρὸ τῆς Κυρίου παρουσίας εἰς δικαιοσύνην Ἕλλησιν ἀναγκαία φιλοσοφία νυνὶ δὲ χρησίμη πρὸς θεοσέβειαν γίνεται»
25) Ο Βασίλειος ο Μέγας κηρύττει την ανάγκη να προσεταιρισθεί την Ελληνική φιλοσοφία ο Χριστιανισμός. Στην Παραίνεσιν του «πρὸς τοὺς νέους ὅπως ἂν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελεῖντο λόγων» και δηλαδή συμβουλεύει τους νέους ότι ο Σωτήρας ενώνεται πάρα πολύ καλά με το αρχαίο και γι’ αυτό να καλλωπίσουν την πίστη με την «θύραθεν», έξω του Χριστιανισμού, Ελληνική σοφία.
Συνεπώς, η εξαφάνιση του Εθνισμού δεν πρέπει να αναζητείται σε «διωγμούς» και «εξοντώσεις», αλίμονο, αλλά στην «κενότητα» που παρουσίαζε κάθε μορφή πολυθεϊκότητας. Μήπως οι Τούρκοι δεν προσπάθησαν να εξισλαμίσουν Χριστιανούς ιδίως τα πρώτα χρόνια; Δεν έκτισαν πάνω από ναούς μετατρέποντάς τους σε τζαμιά; Δεν κρέμασαν κληρικούς και δεσποτάδες;. Ο Χριστιανισμός όμως δεν πέθανε. Πως εξηγείται αυτό;

Όχι αγαπητέ τρελογιατρέ, με την καλή έννοια. Όλη αυτή η ιστορία αποδεικνύει ότι δεν μπορούμε να βγάζουμε αυθαίρετα συμπεράσματα και να αποκόπτονται μεμονομένα από όλο το πολιτικο – κοινωνικό – θρησκευτικό status της κάθε εποχής. Καθόμαστε τόσες μέρες και αναλύουμε οι μεν και δε τα επιχειρήματά μας. Ξεκινάμε την αντιπαράθεση των στοιχείων από τον 4ο αιώνα λες και πριν δεν υπήρχε τίποτα. Γιατί να μην αναφερθούμε στους διωγμούς των χριστιανών από τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία; Μήπως είναι παραμυθάκι και αυτό; Όλα τα δικά μας είναι ψεύτικα και τα δικά σας αληθινά; Τέλος πάντων. Πέρνεις μια φράση π.χ. από τον Μέγα Βασίλειο την απομονώνεις και βγάζεις το αυθαίρετο συμπέρασμα που θες. Η τέλεια προπαγάνδα, όπως κάνουν και οι δημοσιογράφοι. Άλλα λες και άλλα σου φορτώνουν ότι είπες. Αυτή η κουβέντα δεν βγάζει πουθενά. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η θρησκεία των ολυμπίων είχε παρακμάσει τόσο πολύ την ελληνιστική περίοδο, που δεν υπήρχε σοφός άνδρας της εποχής που να πίστευε. Έχω κατεβάσει σχετικό σεντόνι δικό μου και όχι copy/paste σε άλλο άρθρο. Αν θες το ξανακατεβάζω. Εγώ ένα τελευταίο θα πω. Εννοείται ότι η σοφία της αρχαίας Ελλάδος είναι απαρράμιλλη στις τέχνες, στον πολιτισμό και στην επιστήμη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι και η θρησκεία τους είναι δεδομένη. Εσύ δηλαδή πως το καταλαβαίνεις αυτό. Είναι όμορφη και καλή η θρησκεία αυτή που ο ένας γαμούσε τον άλλον, ο ένας ζήλευε τον άλλον ή που μεταμορφωνόντουσαν σε ζώα και κτηνοβατούσαν; Θα μπορούσαν οι σοφοί έλληνες που ανακάλυψαν τα πάντα να μείνουν στην πίστη αυτή; Τους ανεβάζει ή τους κατεβάζει το επίπεδο; Σε πνευματικό επίπεδο, συγκρίνεται η διδασκαλία του Χριστού με το όποιο πνευματικό υπόβαθρο των ολυμπίων. Τι θα πει ότι είναι εβραίος; Όταν κάποιος ή κάτι είναι θεός, είναι θεός για όλους τους ανθρώπους. Αν οι ολύμπιοι είναι θεοί πραγματικοί, είναι μόνο για τους έλληνες ή και για όλον τον κόσμο άρα και για τους εβραίους; Οπότε ας εστιάσουμε πρώτα στο ποιος είναι ΘΕΟΣ ΑΑΛΗΘΙΝΟΣ και εάν υπάρχει και μετά συνεχίζουμε.

Την ιδια καταληξη θα εχεις και εσυ στην Νεα Ταξη πραγματων του συμπανταρχη chaoskampf, απορω πως δεν σε εχει κουρεψει ακομα.Ρε τρελαμενοι ολοι σας τι καπνιζετε και δεν μας δινετε?

The order of the world depends on the universal plan and the Thelema of the gods and of course She who is the master of the game and the Queen of the material and spiritual worlds. Whatever garbage you vomit or whatever I say makes no difference because what will be, will be. Look at the planets and see how Earth events are mirrored. The ancients have always looked to the stars to understand what was unfolding on Earth. so should a new world order come to overthrow the false gods of this Earth, men and women, the elite, who have made themselves our gods then so be it if it is the will of the gods and basically there’s nothing you can do because you’re just a (little) man.

You see, this is the thing: I am not ethnocentric and I ma not trapped within the limits of my ethnicity because I can see beyond it. I do not see the world as just being Greek; my focus is on all of humanity, the Earth, the universe etc and I have studied the ancient texts and the works of the philosophers and mystics and my own guidance enough to know that there were many world orders written about in the different traditions such as the ancient Greek, Sumerian, Babylonian, Egyptian etc This is not about one nation and it is not even within the hands of any human being. When a system is breaking down because it is no longer working it is due to the poles being taken to the extremes and the universe is constantly trying to balance out these extremes which creates chaos. In the end, there has to be a new order when the old one isn’t working and believe me when I say to you that this has nothing to do with the new age movement or their insanity and their beliefs. This is an ancient teaching that can even be said to be scientific if you do not believe it is divine. Whether you can understand my point beyond your own thoughts isn’t really my business; it just means you are trapped mentally and probably so emotionally and spiritually.

We need him for entertainment hahahaha He makes a good jester 😛 He is like the village idiot who makes everyone laugh lol

God’s Wife ΣΑΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑ ΜΕ ΔΥΟ ΤΡΟΠΟΥΣ.[1] ΜΕ ΛΟΓΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ [2] ΜΕ ΣΑΤΙΡΑ Τα επιχειρηματα ειχαν στοχο το συνειδητο μερος του εγκεφαλου σας Και η σατιρα ειχε στοχο το αδειο κεφαλι σας .Το οτι μεταγενεστερα χρησιμοποιησα την σατιρα εναντιων σας ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΙΟ.

Your comment is so funny I wanted to like it HAHAHAHAHA I have to thank you for all of the laughter you have given me. Seriously. I don’t think there are better clowns than you. I think that the neanderthal is deeply rooted in you but it’s ok; we are all different and shouldn’t be afraid and I understand that you cant help being savage barbarians. Venus will forgive you if you pray and beg for forgiveness.