Ο Ντένις Μίντοους του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και συγγραφέας του βιβλίου «Τα όρια της ανάπτυξης» προωθεί τη γενοκτονία του 86% του παγκόσμιου πληθυσμού

Ο Ντένις Μίντοους του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και συγγραφέας του βιβλίου «Τα όρια της ανάπτυξης» προωθεί τη γενοκτονία του 86% του παγκόσμιου πληθυσμού… Το μέλος της Λέσχης της Ρώμης, χειραγώγησε τα προγνωστικά του μοντέλα, ελπίζοντας ότι μια δικτατορία θα σφάξει αργά και «ειρηνικά» το 86% του παγκόσμιου πληθυσμού…

Ο Dennis Meadows, ένας από τους κύριους συγγραφείς του βιβλίου της Λέσχης της Ρώμης The Limits to Growth (“Τα όρια της ανάπτυξης”), είναι επίτιμο μέλος της Λέσχης της Ρώμης και μέλος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Αν νομίζατε ότι η ιδεολογία του είχε μαλακώσει και είχε γίνει λιγότερο αντι-ανθρώπινη από την έκδοση του βιβλίου του, θα κάνατε λάθος.

Ακολουθεί ένα βίντεο του 2017 με τον Meadows να συλλογίζεται τις ελπίδες του ότι η επερχόμενη αναπόφευκτη γενοκτονία του 86% του παγκόσμιου πληθυσμού θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί ειρηνικά υπό μια “καλοπροαίρετη” δικτατορία. Είπε:

“Θα μπορούσαμε [ ] να έχουμε οκτώ ή εννέα δισεκατομμύρια, πιθανώς, αν έχουμε μια πολύ ισχυρή δικτατορία που είναι έξυπνη … και [οι άνθρωποι έχουν] χαμηλό βιοτικό επίπεδο … Αλλά θέλουμε να έχουμε ελευθερία και θέλουμε να έχουμε υψηλό βιοτικό επίπεδο, οπότε θα έχουμε ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους. Και τώρα είμαστε στα επτά, οπότε πρέπει να ξαναγυρίσουμε προς τα κάτω. Ελπίζω ότι αυτό μπορεί να γίνει αργά, σχετικά αργά και ότι μπορεί να γίνει με έναν τρόπο που να είναι σχετικά ίσος, ξέρετε, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μοιραστούν την εμπειρία”.

Όπως θα φανεί στο τέλος αυτού του άρθρου, δεν είναι τυχαίο ότι τα λόγια του Meadows απηχούν τα λόγια της Παγκόσμιας Αξιολόγησης της Βιοποικιλότητας του 1995 που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή COP1 και τα οποία ανέφεραν:

Ένας “γεωργικός κόσμος” στον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αγρότες, θα πρέπει να είναι σε θέση να συντηρήσει 5 έως 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους … Αντίθετα, μια λογική εκτίμηση για μια βιομηχανοποιημένη παγκόσμια κοινωνία με το σημερινό βορειοαμερικανικό υλικό βιοτικό επίπεδο θα ήταν ένα δισεκατομμύριο.

Παγκόσμια αξιολόγηση της βιοποικιλότητας, UNEP, 1995, σ. 773.

Αυτό που οι υποστηρικτές αυτής της ιδεολογίας φαίνεται να παραλείπουν να αναφέρουν είναι ότι, σύμφωνα με το Worldometer, ο πληθυσμός του κόσμου είναι σήμερα πάνω από 8 δισεκατομμύρια, γεγονός που δεν συνάδει με τις φοβικές προβλέψεις τους. Υπάρχει ένας καλός λόγος που αποφεύγουν τα σενάρια του πραγματικού κόσμου, επειδή τα μοντέλα τους είναι μια ταχυδακτυλουργία, χειραγωγούν τα δεδομένα.

Ενώ πολλοί είναι πλέον εξοικειωμένοι με τη χειραγώγηση των προγνωστικών μοντέλων από τον Neil Ferguson κατά τη διάρκεια της κρίσης του Covid-19, ένα δίκτυο ισχυρών μαλθουσιανών έχει χρησιμοποιήσει την ίδια τακτική για το μεγαλύτερο μέρος του περασμένου αιώνα για να πουλήσει και να επιβάλει την ατζέντα του.

Οι μαλθουσιανοί είναι οι μαθητές του Thomas Malthus (1766 – 1834). Ο Malthus προώθησε τη μαθηματική θέση ότι τα επίπεδα του πληθυσμού θα τείνουν πάντοτε προς τη γεωμετρική αύξηση, ενώ οι γεωργικοί πόροι θα τείνουν προς την αριθμητική αύξηση με αποτέλεσμα σχετικά προβλέψιμα “σημεία κρίσης”. Ο Malthus πίστευε ότι οι κοινωνικοί μηχανικοί που εκπροσωπούσαν τη Βρετανική Αυτοκρατορία πρέπει να χρησιμοποιήσουν αυτά τα “σημεία κρίσης” για την επιστημονική διαχείριση της “ανθρώπινης αγέλης”. Ο Malthus πίστευε ότι η φύση παραχώρησε στην άρχουσα τάξη ορισμένα εργαλεία που θα τους επέτρεπαν να επιτελέσουν αυτό το σημαντικό έργο – δηλαδή τον πόλεμο, την πείνα και τις ασθένειες.

Η Λέσχη της Ρώμης, που ιδρύθηκε το 1968, δημιούργησε γρήγορα παραρτήματα σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο με μέλη τα οποία όλοι συμφωνούσαν ότι η καλύτερη μορφή διακυβέρνησης της κοινωνίας ήταν μια επιστημονική δικτατορία.

Πρόκειται για μια παγκοσμιοποιητική μη κυβερνητική οργάνωση (“ΜΚΟ”) που συγκαλεί συναντήσεις μεταξύ αρχηγών κρατών, μελών βασιλικών οικογενειών, επιχειρηματιών, διεθνών χρηματιστών, ακαδημαϊκών επιστημόνων, εργαστηριακών επιστημόνων και διοικητικών στελεχών θεσμών παγκόσμιας διακυβέρνησης, όπως τα Ηνωμένα Έθνη (“ΟΗΕ”), η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (“ΔΝΤ”) και ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (“ΟΟΣΑ”).

Με πρότυπο τη δομή της “Στρογγυλής Τραπέζης” της Ομάδας Μπίλντερμπεργκ, του Βασιλικού Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων (“RIIA”) και του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (“CFR”), η Λέσχη της Ρώμης διευκολύνει τις συναντήσεις όπου οι αντιπρόσωποι σχεδιάζουν την παγκόσμια οικονομία μέσω της δημόσιας και ιδιωτικής διαχείρισης των φυσικών και ανθρώπινων πόρων του κόσμου σύμφωνα με τη μαλθουσιανή οικολογία της βιώσιμης ανάπτυξης.

Το 1972, το βιβλίο της Λέσχης της Ρώμης The Limits to Growth δημοσίευσε τα αποτελέσματα των προβλέψεων που είχαν υπολογιστεί με προσομοίωση σε υπολογιστή από μια ομάδα στατιστικολόγων που είχαν προσληφθεί από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (“ΜΙΤ”). Ήταν το αποκορύφωμα μιας διετούς μελέτης που ανέλαβε η ομάδα του ΜΙΤ υπό την ονομαστική ηγεσία των Jay Forrester και Dennis Meadows. Το βιβλίο “Τα όρια της ανάπτυξης” είναι αναμφισβήτητα το βιβλίο με τη μεγαλύτερη επιρροή σχετικά με τη “βιωσιμότητα”. Έγινε η βίβλος και το σχέδιο του νέου αντι-ανθρωπιστικού κινήματος που γέννησε τη σημερινή ατζέντα του Green New Deal.

Το βιβλίο της Λέσχης της Ρώμης “Τα όρια της ανάπτυξης” δεν είναι μόνο μαλθουσιανό επί της αρχής, αλλά μια έρευνα της βιβλιογραφίας του αποκαλύπτει ότι υποστηρίζεται επίσης από εκτεταμένες παραπομπές από μια σειρά μαλθουσιανών-ευγονιστών και συνεργαζόμενων ιδρυμάτων που έχουν αφιερωθεί στον έλεγχο του πληθυσμού.

Ένα άρθρο του 2012 για τον εορτασμό της 40ης επετείου του βιβλίου ανέφερε: “Αξίζει να επανεξετάσουμε τα όρια [της ανάπτυξης] σήμερα επειδή, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο, εισήγαγε την έννοια της ανθρωποκεντρικής [ανθρωπογενούς] κλιματικής αλλαγής σε ένα μαζικό ακροατήριο”. Αξίζει να επανεξετάσουμε το Limits to Growth και για άλλους λόγους.

Ένας λόγος είναι ότι το The Limits to Growth ήταν το πρώτο του είδους του που συνέδεσε την παγκόσμια θερμοκρασία με οικονομικές μεταβλητές όπως η αύξηση του πληθυσμού, η απώλεια πόρων και η υποβαθμισμένη κατηγορία της “ρύπανσης”. Χρησιμοποιώντας γραμμικές εξισώσεις για να προεκτείνουν τις τάσεις στο μέλλον, ο Meadows και οι συν-συγγραφείς του, ένας εκ των οποίων ήταν η σύζυγός του, είχαν δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για δύο μεγάλες πλάνες:

-Ο ιστός του φυσικού χωροχρόνου που διαμορφώνει το ανακαλύψιμο σύμπαν είναι εγγενώς μη γραμμικός και συνεπώς δεν μπορεί να εκφραστεί με οποιαδήποτε μορφή γραμμικών εξισώσεων, ανεξάρτητα από τη σχετική υπολογιστική ισχύ. Η ανθρώπινη δημιουργική νοημοσύνη είναι πιο ρητά μη γραμμική, καθώς συνδέεται με μη τυποποιήσιμες καταστάσεις ύπαρξης όπως η έμπνευση, η αγάπη για την αλήθεια, η αξιοπρέπεια και η ομορφιά, τις οποίες κανένα δυαδικό σύστημα δεν μπορεί να προσεγγίσει. Οι προγραμματιστές της Λέσχης της Ρώμης αγνόησαν αυτά τα γεγονότα και υπέθεσαν ότι το σύμπαν ήταν τόσο δυαδικό όσο και το λογισμικό τους.

-Τα ίδια τα σύνολα δεδομένων θα μπορούσαν εύκολα να διαστρεβλωθούν και να επαναδιαμορφωθούν σύμφωνα με τους ελεγκτές των προγραμματιστών υπολογιστών που φιλοδοξούσαν να διαμορφώσουν την κυβερνητική πολιτική. Έχουμε ήδη δει πώς αυτή η τεχνική χρησιμοποιήθηκε για να οδηγήσει σε ψευδή αποτελέσματα μελλοντικών σεναρίων υπό το χέρι του Neil Ferguson του Imperial College και η ίδια τεχνική έχει εφαρμοστεί και στην οικολογική μοντελοποίηση.

Ένας άλλος λόγος για να επανεξετάσουμε το βιβλίο The Limits to Growth είναι να αναδείξουμε την επιρροή που είχε και εξακολουθεί να έχει στους υπερεθνικούς οργανισμούς. Επί δεκαετίες, η γκουρού της Νέας Εποχής Barbara Marx Hubbard – η οποία ζήτησε να εξοντωθεί το ένα τέταρτο του ανθρώπινου πληθυσμού για να εισαχθεί μια Νέα Τάξη Πραγμάτων – υπερασπίστηκε τον μετα-(απα)-νθρωπισμό και τη μαλθουσιανή βιώσιμη ανάπτυξη, η οποία αποτελεί την ουσία της Μεγάλης Επαναφοράς και της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης.

Οι μαλθουσιανές θεωρίες υπερπληθυσμού της Hubbard ήταν εν μέρει εμπνευσμένες από το βιβλίο Τα όρια της ανάπτυξης. Στην πραγματικότητα, στο Βιβλίο της Book of Co-Creation (Συν-δημιουργίας0 της Hubbard, υπάρχουν πολλαπλά αποσπάσματα που προειδοποιούν για τα μαλθουσιανά “όρια της ανάπτυξης” που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε οικολογικές καταστροφές. Συναντήθηκε επίσης προσωπικά με τον συνιδρυτή της Λέσχης της Ρώμης, Aurelio Peccei, ο οποίος ώθησε το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ να υιοθετήσει τις μαλθουσιανές αρχές των “Ορίων της ανάπτυξης” στην τρίτη ετήσια συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ το 1973.

Τέλος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, έχουμε το μέλος της Λέσχης της Ρώμης και συγγραφέα του βιβλίου “Τα όρια της ανάπτυξης”, ο οποίος χειραγώγησε τα προγνωστικά του μοντέλα, ελπίζοντας ότι μια δικτατορία θα σφάξει αργά και “ειρηνικά” το 86% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Κανείς δεν πρέπει να γιορτάζει τα Όρια της Ανάπτυξης ή την ατζέντα που προωθεί, επειδή προωθεί τον αφανισμό σας.

lumi-news.gr

Πηγές για αυτό το άρθρο είναι οι εξής:

–Dennis Meadows [Club of Rome] ‘6 billion People Have To Go’, Why Not News, 21 April 2022
–The Club of Rome and the Rise of the “Predictive Modelling” Mafia, Unlimited Hangout, 21 November 2022
–Barbara Malthusian Hubbard: From Limits to Growth to UN Agenda 2030, Unlimited Hangout, 3 March 2023
–The Revenge of the Malthusians and the Science of Limits, Unlimited Hangout, 28 June 2022