Είναι ή δέν είναι ύβρις η υπερηφάνεια;…

Είναι ή δέν είναι ύβρις η υπερηφάνεια;…

Χωρίς επεξήγηση θά μπορούσαμε νά ερωτήσουμε: «εάν δέν είναι ύβρις η υπερηφάνεια τότε τί καί ποίον είναι αυτόν που είναι ύβρις;»….

Ύβρις είναι νά θεωρείς εαυτόν ή οίον άλλον ή κάτι άλλον κάτι περισσότερον απ’ αυτόν οπού είναι καί εννοείται αυτόν τό κάτι περισσότερον νά αφορά αρετή…

Όστις εμβαθύνει στά μυστικά τού ύψιστου Χριστιανισμού θά καταλάβει αυτόν: «δίκαιος είναι αυτός που δρά καί σκέπτεται δικαίως χωρίς νά θεωρεί τόν εαυτόν τού δίκαιον καί δικαιότερον τού άλλου». Αυτός είναι ό κατ’ εξοχήν ορισμός τού Χριστιανού καί τού Φιλοσόφου!…

Διότι τί μπορεί νά είναι η Φιλοσοφία ή τό ύψιστον μπαλκόνι/εξώστιον τής Φιλοσοφίας εάν όχι η Δικαιοσύνη; Καί γιατί η Δικαιοσύνη; Διότι η Δικαιοσύνη είναι τό δικαιότερον υπαρξίαμα/πράγμα καί συνταυτόχρονα τό δυσκολότερον καί εκείνον που δέν υπόσχεται ιδιαίτερη μεταχείριση σέ τί σέ συμφέρει καί σέ τί δέν σέ συμφέρει από θέμα ωφέλους! Τό νά μπορείς νά τηρείς απολύτως τήν δικαιοσύνη δέν μπορεί νά σέ νικήσει τίποτε. Νά γιατί ό Σωκράτης είπε: «ένας καλός άνθρωπος δέν έχει νά φοβηθεί τίποτε ούτε ζωντανός ούτε νεκρός»… Διότι τό καλόν που σημαίνει ωφέλιμον είναι συνώνυμον τής Δικαιοσύνης καί τού δικαίου…

Γιατί όμως προσδίδουμε τόση αξία στήν Δικαιοσύνη; Διότι κάθε άνθρωπος θέλει έκ φύσεως νά τού φέρονται μέ δικαιοσύνη καί αυτός νά φέρεται όπως τού συμφέρει… Αυτός είναι ό ορισμός τού άδικου, διότι αυτός που θέλει ή δέν κόβεται νά τού φέρονται μέ αδικία όπως φέρεται μέ αδικία δέν είναι τόσον άδικος, όσον αυτόν που θέλει νά τού φέρονται μέ δικαιοσύνη αλλά αυτός νά έχει τό ελεύθερον ή ισχυρόν «δικαίωμα» νά φέρεται κατά τό δοκούν μέ δικαιοσύνη ή αδικία κατ’ επιλογήν τινήν!…

Απόδειξη; Δέν υπάρχει άνθρωπος που ποτέ δέν διαμαρτυρήθηκε ή ποτέ δέν ήταν έτοιμος νά διαμαρτυρηθεί εάν τόν αδικούσαν, καί δέν υπάρχει ίσως κανένας άνθρωπος που νά μήν σιωπήσει όταν διά τής αδικίας ευνοούν τόν ίδιον! Υπήρξαν λίγοι άνθρωποι που διαμαρτυρήθηκαν ότι τούς ευνοούσαν ότι τούς αδικούν επειδή αδικούν άλλους γιά νά ευνοηθούν οί ίδιοι καί δέν μπορούν παρά νά είναι Άγιοι, εάν βάσταξαν αυτήν τήν προτίμηση μέχρι θάνατου!… Μήπως υπάρχει κάποια άλλη γνώμη ή φιλοσοφική διάμετρος, παράμετρος, τεκμηρίωση που νά καταρρίπτει ότι τό ανώτατον καί ουσιαστικώς τό μοναδικόν ζήτημα τής Φιλοσοφίας είναι η Δικαιοσύνη;….

Αδικία σημαίνει ν’ αδικώ χωρίς νά μ’ αδικούν καί Δικαιοσύνη σημαίνει νά μ’ αδικούν χωρίς ν’ αδικώ! Μπορείτε νά τό ανατρέψετε;… Δέν έχεις διαμαρτυρηθεί ποτέ υπέρ τού δίκαιου ή συμφέροντος σού; Καί ώς επί τώ πλείστον έστω…., έχεις διαμαρτυρηθείς μέ περισσότερον πάθος καί αυταπάρνηση γιά τά δίκαια τών άλλων παρά τά δικά σού; Εάν όχι τότε θ’ αποδείξεις ότι δέν είσαι ιδιώτης = idiot = βλαμμένος/ηλίθιος αγγλιστί!…

Διά μέσω όλων αυτών τών παραπάνω θά αποδείξουμε γιατί η υπερηφάνεια είναι ύβρις καί η ύβρις υπερηφάνεια…

Στούς Μοναχούς τής Φιλοκαλίας τού «Γεροντικού», δηλαδή τών Πρωτοχριστιανών Μοναχών, όταν πιά είχε κοπάσει η καταδίωξη τών Χριστιανών, δικαιοσύνη ήταν καί είναι νά μήν αδικείς αλλά νά μήν θεωρείς τόν εαυτόν σού άδικον, ούτε τόν συνάνθρωπον σού δίκαιον ή άδικον ώς άδικον. Νά μήν κρίνεις δηλαδή, διότι εάν κριθείς μπορεί νά εκπλαγείς καί επειδή μέ τό νά κρίνεις ήδη χάνεις όλον τό δίκαιον σού!…

Όταν είσαι δίκαιος καί κρίνεις τούς άλλους ή είσαι υπερήφανος γιά τήν δικαιοσύνη σού, κάνεις αδικία, διότι τό νά είσαι υπερήφανος σημαίνει νά θεωρείς εαυτόν ανώτερον, υψηλότερον φαεινέστερον τού άλλου, εξού καί υπέρ+φαίνομαι ήτοι φαίνομαι υπεράνω δηλοί υπερήφανος!…

Όσον δίκαιος καί άν είσαι έχεις αδικήσει καί αμαρτάνεις συχνάκις έστω καί άν δέν τό καταλαβαίνεις ή θεωρείς τίς αμαρτίες σού μικρότερης σημασίας απ’ ό,τι είναι, δεδομένου καί τής περιστάσεως τής αμαρτίας, π.χ. μία αμαρτία που γίνεται μέ υπερηφάνεια είναι χειρότερη απ’ όταν γίνεται μέ ταπενοφροσύνη, πάθος, ανάγκη…

Δέν μπορείς νά καυχιέσαι γιά τήν δικαιοσύνη σού διότι σέ κάποια πράγματα δέν είσαι καί τόσον δίκαιος ή διόλου δίκαιος. Κανένας άνθρωπος δέν προλαβαίνει νά είναι δίκαιος σέ όλα. Μπορεί νά είσαι ειρηνοποιός αλλά πόρνος, μπορεί νά προσευχητής αλλά όχι ελεήμων, μπορεί νά είσαι ελεήμων αλλά όχι προσευχητής στόν βαθμόν που είναι κάποιος άλλος. Άρα τέ, άν είσαι δικαιότατος σέ κάποιες αρετές δέν σημαίνει ότι είσαι σέ όλες, έστω καί άν αυτόν συμβαίνει επειδή δέν προλαβαίνεις… Όπως καί νά τό κάνεις δέν προλαβαίνεις νά είσαι τέλειος από όψη δικαίου σέ όλα καί γιά όλους!…

Κατά συνέπεια, τό νά λές ότι είσαι δίκαιος είναι άδικο διότι δέν είσαι δίκαιος σέ όλα καί στόν υπέρτατον βαθμόν δικαίου, διότι δέν μπορείς νά ξέρεις τό ύψιστον ύψος τού δικαίου ούτε νά έχεις εμπειρία άπειρου δικαίου… Τό νά θεωρείς τόν εαυτόν σού δίκαιον είναι άδικον καί ύβρις διότι είναι ώς νά δηλώνεις ότι δύνησαι τήν απόλυτη δικαιοσύνη δικαίου… Κατά συνέπεια, εάν δράς καί σκέπτεσαι δικαίως αλλά δέν αυτοθεωρείσαι δίκαιος, σέ κάνει δίκαιον, τόσον ώστε Ό Θεός νά σ’ αγιάσει…

Υπέρτατον καί Μοναδικόν κατ’ ουσίαν Δίκαιον, είναι ν’ αγαπάς Τόν Θεόν καί αγάπη πρός Τόν Θεόν σημαίνει ακολουθία τών ενάρετων εντολών Τού. Εάν ήσουν εσύ Θεός μέ όσα συμπεριλαμβάνει ό όρος Αυτός, τί θά θεωρούσες δικαιότερον; Εσύ που θεωρείς δίκαιον νά σέ υπακούει ό υπάλληλος ή εάν είσαι υπάλληλος νά σέ σέβεται ό αυθέντης/αφέντης, πώς είναι δυνατόν νά απαιτείς σέβας από τόν υπάλληλον καί ώς υπάλληλος από τόν αυθέντη, αλλά εσύ νά μήν προσδίδεις σέβας σ’ Αυτόν που είναι Αυθέντης τής Ύπαρξης συμπεριλαμβανομένου κ’ εσένα…

Γιά νά έχεις δικαίωμα νά μήν θεωρείς δικαίωμα τό δικαίωμα Τού Θεού ν’ απαιτεί απ’ εσένα σέβας καί ανώτερα δικαιοσύνη, πρέπει νά έχεις πρωτίστως απαρνηθεί κάθε δικαίωμα σού, πώς είναι δυνατόν νά απαιτείς εσύ νά έχεις δικαιώματα καί δή έναντι τών άλλων όντων ήτοι ζώων καί φυτών, ορυκτών καί Θεού καί τό δικαίωμα νά μήν έχει δικαιώματα Ό Θεός; Βεβαίως καί ν’ απαρνηθείς όλα σού τά δικαίωματα δέν έχεις παράλληλα τό δικαίωμα νά απαιτήσεις νά μήν έχουν δικαιώματα Ό Θεός, οί συνανθρώποι, τά ζώα, τά φυτά, η υπόλοιπή φύση!… Τό κατάλαβες αυτόν;…

Ό δίκαιος που επιδεικνύει καί έχει απαιτήσεις γιά τό δίκαιον τού είναι υπερήφανος, προξενεί ύβριν καί χάνει τό δίκαιον τού… διότι υπό αυτάς τάς περιστάσεις τό δίκαιον γίνεται εκμεταλλεύσιμον μέ άδικον τρόπον από τόν δίκαιον…

Δίκαιος είναι αυτός που κάνει τό δίκαιον χωρίς νά θεωρεί τόν εαυτόν τού δίκαιον καί θεωρεί τόν εαυτόν τού αδικότερον απ’ όλους τούς άλλους. Ποίον ψέγος αδικίας μπορείς νά εφεσιβάλεις κατά τού ανθρώπου αυτού;…

Ό Άγιος Εφραίμ τού Όρους Αμώμων τής Νέας Μάκρης, βασανίζετο επί οκταμήνου μέ πάσα υπομονή… Οκτώ μήνες η αδικία πάλευε μέ τό δίκαιον τού, καί ποίον ήταν τό δίκαιον τού; Δέν ήταν καμμία προσωπική προτίμηση αλλά η προτίμηση Τού Θεού πρός Τόν Εαυτόν Τού Δικαιωματικώς! 240 ημέρες Δοκιμασίας από τούς Τουρκοπειρατές τόν έκαναν τεράστιον Άγιον…

Έν κατακλείδι, τό νά θεωρείς τόν εαυτόν σού δίκαιον θεωρείς τόν εαυτόν σού αναμάρτητον!!!! Τό νά θεωρείς τόν εαυτόν σού άδικον θεωρείς τόν εαυτόν σού αμαρτωλόν καί αυτόν είναι πολύ απολύτως δίκαιον!!!! Εάν δέν είσαι δίκαιος γιά τό τί θεωρείς τόν εαυτόν σού πώς μπορείς νά κριθείς δίκαιος έκ Θεού Απειροδιακριτού Ευκριτού;….

Ό θεωρών εαυτόν δίκαιον θεωρεί εαυτόν άπαξ αμέσως καί διά παντός υπεράνω ήτοι υπερήφανον! Πώς μπορείς νά είσαι δίκαιος καί ταυτόχρονα μή ταπεινός; Ό ταπεινός είναι ώς νά μήν αμαρτάνει έστω καί άν αμαρτάνει διότι η ταπείνωση είναι είδος καί τρόπος αυτοσυνείδητης ενοχής καί η αυτοσυνείδητη ενοχή είναι είδος, τρόπος καί παράμετρος Μετάνοιας…

Αυτός που δέν Μετανοεί γιά τά αδικήματα τού δέν μπορεί νά είναι ταπεινός. Καί αυτός που δέν είναι ταπεινός δέν μπορεί νά είναι δίκαιος… Η ταπεινότητα μέ τήν δικαιοσύνη συμπορεύονται ώς ανεξύτιλη αλληλοσυγχωνευμένη δυάδα… Όμοιως καί αντιθέτως η αδικία μέ τήν υπερηφάνεια… Ό Άγγελος που καυχήθηκε γιά τήν δύναμη τού έπεσε… Πρίν καυχηθεί όμως υπερηφανεύτηκε διότι θεώρησε εαυτόν ανώτερον απ’ ό,τι ήταν… Ξέχασε ότι είναι κτίσμα Τού Κτίστη καί πήγε νά ζητήσει ίδια δικαιώματα καί συγκυβέρνηση τού απείρου μέ Τόν Θεόν, ήταν τόσον νοσηρός οπού δέν διανοήθηκε ότι καί νά δεχόταν Ό Θεός, τό άπειρον είναι μεγαλύτερον καί ισχυρότερον από τόν ίδιον ώς συγκεκριμένον κτίσμα….

Έφτασε στήν κατάντια νά κυβερνάει μέ τόν δόλον, διοικεί από τήν αφάνεια διότι άν φανερωθεί καί φανερώσει τίς προθέσεις τού κανένας δέν θά τό ακολουθήσει γιά τίς ελλείψεις αρετών τού!
Αυτός που δέν έχει τήν δύναμη χρησιμοποιεί τόν δόλον, διότι αυτός που έχει τήν δύναμη ό δόλος θά τού ήταν περιττός καί άδικος!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ