Αρχαιότερον θυμίαμα ό καπνός τής φωτιάς. Θυμίαμα, θύτης, θύμα, θυμικόν…. Αυτή είναι η αλήθεια!… ΠΡΩΤΟΝ ΜΕΡΟΣ

Αρχαιότερον θυμίαμα ό καπνός τής φωτιάς. Θυμίαμα, θύτης, θύμα, θυμικόν…. Αυτή είναι η αλήθεια!… ΠΡΩΤΟΝ ΜΕΡΟΣ

Ό Διομήδης ανθρωποθυσιάζει…….

Είς τό άρθρον γράφει:»Το θυμίαμα έχει μακρά ιστορία, που χρονολογείται από την αρχαιότητα, κατά την οποία είχε μεγάλη αξία και οι άνθρωποι το πρόσφεραν ως πολύτιμο δώρο. Η λέξη θυμίαμα προέρχεται από το λατινικό incendere που σημαίνει “να καίνε”».

Υφίσταται μία ρηχόσκεπτη τάση νά παρουσιάζοντε ελληνικές λέξεις ώς ξένεις δίχως ενδελεχή μικροσκοπικόν Γλωσσολογικόν έλεγχον…. Πώς η λέξη incendere = in+cendere ομοιάζει μέ τό ρήμα θύω; Καί πώς τό θύω νά προέρχεται από τήν λέξη ινσεντέρε/ινκεντέρε; Μάλιστα συχνά πυκνά συναντώ καί ενσφαλμένες ελεύθερες ή επιστημονικές κυριολεκτικές εξηγήσεις ξένων καί ελληνικών λέξεων….

Η λέξη θυμίαμα είναι ομόρριζη μέ τίς λέξεις θύμα, θύτης, θυμικόν καί προέρχοντε από τό υπεραρχαιόν ρήμαν θύω….

Θυμίαμα είναι η οσμή καί ό καπνός τού θύματος….. Θύμα είναι αυτόν οπού καίγεται διά νά γίνει θεία προσκομιδή είς Τόν Θεόν…. Θύτης είναι αυτός οπού τηρεί τήν τελετή ή ιεροτελεστία θυσίας τού θύματος. Βλέπουμε μία αλληλουχία μέ τήν ορίζα θύ!….

Τό θύ είναι ορίζα ήτις άγεται είς τό θείον = θεί+ον, τό θήον = θή+ον…. Όλες οί ορίζες μέ τό θ/θήτα έχουν σχέσιν μέ Τόν Θεόν….

Η φωνή «θί» μέ οιονδήποτε φωνητικόν «ι» ήτοι θεί, θύ, θοί, θί, θή, έχουν συγγενική έννοια….

Εξ’ άλλου τά αναφέραμε σέ άλλα άρθρα, τά παραδείγματα νά συναντάται ό προφήτης καί προφύτης καί η φύση ώς φήση… κ.ο.κ…. Εάν τό συναντήσετε φείση, φοίσει καί άλλα υπάρχει συγκεκριμμένα λεπτομερής διαφορετική νοηματική έννοια αλλά πάντοτε συγγενική. Ενώ σέ άλλες περιπτώσεις τά φωνήνετα αλλάζουν ένεκα τού συγγραφεά καί τής ιδιαίτερης πατρίδας καί γνώσης τού αλλά καί τής ιδιαίτερη μυστικιστικής διαντίληψης καί ερμηνείας τούς διά τό ποίον φωνητικόν «ι» πρέπει νά γράψει τήν τάδε ή τινά ελληνολέξη….

Η λέξη θυμικόν είς τόν Σωκράτην σημαίνει διάθεσις ήτοι ψυχική καί ορμονική διάθεσις, ενώ τό θυμοειδές σημαίνει τόν οργίλον….

Η λέξη θυμικόν έχει άμεση συνσχέτιση μέ τίς λέξεις θύω, θυμίαμα, θυμάριον, θύμα, θύτης….

Θυμάριον = τό άριον θύμα/θυμίαμα, η αναζοωγονητική οσμή, δέν είναι τυχαίον οπού τό ελληνικόν θυμάριον είναι τό ισχυρότερον καί υγειέστερον αντιβιωτικόν….

Αναλόγως τού τί θυμίαζε ό καθείς είς τήν Υπεραρχαιότητα έστελνε σήμα όπως λέμε σήματα μώρς, ή τηλεσήμα από τήν κινητή πολυσυνσκευή οπού συνηθίσαμε νά λέμε τηλέφωνον είς τούς θεούς ή Τόν Θεόν….

Έναν γλυκύν θυμίαμα ήταν έναν καλόπειασμα Τού Θεού ενώ συνάμα συμπεριλάμβανε τήν ευλάβεια καί τό φοβοσέβας τού θύτη = θυμιαστή πρός Τόν Θεόν….

Έναν πικρόν θυμίαμα ή άνοστης οσμής προσολόγιζε ασέβεια πρός Τόν Θεόν, πρόκληση, ύβρι, δυσαρέστηση…. Αναλόγως τού θυμικού τού θύτη, τής σωφροσύνης, τής παράνοιας, τής οργής, τής σύγχυσης οπού διακατέχετο…. Ποίος είναι τόσον άφοβος καί ασεβής νά προσολογίσει πλήρην ασέβεια καί πλήρην ανυποταξία πρός τό Θείον; Ό Σατανάς θαρρώ…. καί οί ακόλουθοι τού, αλλά όχι πάντοτε διότι θέλουν εύνοια. Η χώρα τής Κόλλασης περιγράφεται μεταξύ άλλων ώς χώρα δυσωδίας.

Τό θυμίαμα είναι αντίστοιχον μέ τά λεκτικά σήματα οπού στέλλουμε είς τό Θείον όταν βλασφημούμε ή Δοξολογούμε ή ό,τιδήποτε άλλον. Ό συνδοιασμός θυμιαμάτων ή πολυθυμιασμός είναι ακαταμέτρητος. Εντούτοις, σ’ όλους τούς λαούς επικράτησε η θυμίαση ηδύοσμων θυμιαμάτων ώς προσφορά πρός τούς θεούς, διότι πώς είναι δυνατόν ν’ αρέσει μία δυσοσμία είς Τόν Θεόν όταν δέν αρέσει σέ εκείνον οπού τήν προσφέρει; Καί πώς είναι δυνατόν νά προσφέρεις δώρον απεχθές; Εσύ όταν δωρίζεις σέ κάποιον οπού αγαπάς, εκτιμάεις ή έχεις ανάγκη τού προσφέρεις απεχθές δώρον;…..

Ό άνθρωπος έμαθε νά διαλέγει τίς ευωδίες από τίς δυσωδίες, όταν κατ’ επιλογήν έψησε τό κρέας τού… Η επιλογή ωμοκρεατοφαγίας καί μόνον δείχνει ότι ό άνθρωπος δέν έχει ακόμη εξεδιαλύνει ποία οσμή είναι ηδυκή καί ποία βρωμερή….

Τό θυμίαμα έχει άμεση σχέση μέ τήν αρωματοθεραπεία, τήν αρωματοκατάνυξη καί τόν αρωματοκατευνασμόν τού Θείου…. Ίσως έρισες μέ τήν γυναίκα σού καί όταν επεστρέψες έν οίκω σέ λούζει μία ευωδία από τήν καύση αρωματικών φυτών διά νά σού στείλει τό μήνυμα ότι σέ συγχωρεί ή νά τήν συγχωρέσεις ή ότι δέν θέλει νά μαλλώνετε καί ότι σ’ αγαπάει τρελλά καί είναι αφοσιωμένη σ’ εσένα. Εάν έχεις τέτοια γυναίκα μάλλον είσαι πολύ τυχερός!!!!…. Ομοίως καί άν έχεις τέτοιον άνδρα….

Τό εάν αρέσκεται Ό Θεός είς τό ευώδες θυμίαμα η απάντηση δίνεται από τό γεγονός ότι πολλοί άγιοι παρουσιάζοντε είς τούς Πιστούς έν ευωδία, ώς ευωδία ή μαζύν μέ τήν θεραπεία οπού προσφέρουν συνοδεύεται ευωδία… Πόσον τυχερός είναι ένας άνθρωπος όπου ό Άγιος τού προσφέρει ευωδία αντί αυτός νά προσφέρει ευωδία είς τόν Άγιον…. Βεβαίως δέν σημαίνει ότι αυτός ό άνθρωπος δέν θυμιάζει… Επειδή θυμιάζει αντιθυμιάστηκε από Τόν Θεόν….

Τό θυμίαμα πρός Τόν Θεόν γίνεται μέ πάμπολλους τρόπους αλλά ό κυριότερος είναι η Ταπεινοφροσύνη, η Δοξολογία, η Προσευχή…. Μήν λησμονούμε ότι ό Λόγος δηλαδή τά λόγια οπού λέμε ή εννοούμε από καρδίας ειλικρινώς, η ταπεινότητα, η μετάνοια είναι σήματα ευωδίας καί ότι η οσμή καί ό λόγος ήτοι η φωνή είναι σήματα Ηλεκτρομαγνητοβαρυτισμού δηλαδή όλα αυτά έχουν μία κοινή συνισταμένη υλικής υπόστασις!!!!…. Μία Μοναχή είπε ότι ό καπνός τού τσιγάρου εμποδίζει τό θυμίαμα νά άγει πρός Τόν Θεόν. Τροφή διά σκέψη, μήν τό πάρετε κυριολεκτικώς αλλά ερευνήστε τό καί κυριολεκτικώς…..

Τό αρχαιότερον «τεχνικόν» θυμίαμα είναι η προσφορά τού πυρός καί τού καπνού τού πυρός…. Φυσικά θυμιάματα είναι οί ευωδίες τών ανθέων, τών φύλλων, τών ξύλων καί άλλων… Κάθε οσμή είναι θυμίαμα έστω καί άν δέν τίς προσφέρουμε εμείς, είναι θυμιάματα τής ύλης…, τής φύσης, αλλά Ό Θεός δέν επιδέχεται βρωμερά θυμιάματα. Όπως είπε ό Άγιος Παϊσιος ό Αγιορείτης: «δέν ευλογούντε τά κόπρανα»…..

Οί υπερπρωτόγονοι άνθρωποι όταν άναψαν τό πύρ είδαν ότι ό καπνός ανεβαίνει πρός Τόν Θεόν καί υπολόγισαν ότι είναι αυτόματη προσφορά πρός Τόν Θεόν, έτσι αποφάσισαν νά συμμετέχουν είς τήν έν λόγω ιεροσύνη καί ιεροτελεστία τής Φύσης…. Πρίν ανάψουν τήν πυράν είδαν τήν φυσική πυρά από πυρκαγιές καί αποθαύμασαν!!!!…. Τότε ήταν η πρώτη φορά οπού παρατήρησαν καί ερεύνησαν τήν πυράν!!!!

Άναβαν λοιπόν πυράν, κάθονταν πλησίον είς τά πέριξ καί μαζύν μέ τόν καπνόν συνόδευαν μέ λόγια τά οποία μετεξελίχθηκαν σ’ επωδές, ωδές, μαγεία, προσευχή….

Παρατήρησαν ότι τά καιώμενα ξύλα είχαν ιδιαίτερη γλυκειά οσμή καί ότι συγκεκριμμένα ξύλα είχαν καλύτερη ή ιδιαίτερη οσμή. Ώς έκ τούτου έμαθαν νά καίνε συγκεκριμμένα ξύλα καί συγκεκριμμένους συνδοιασμούς ξύλων διά νά κολακεύσουν, δοξάσουν, ευλογήσουν καί δηλώσουν τήν αφοσίωση τούς είς τά οποιαδήποτε θεία ή «θεία» τούς συμφώνως τών ιδιαίτερων αντιλήψεων τούς, πνευματικών κατοχίσεων, πνευματικών λαβών, πνευματικών εμπνεύσεων, πειρασμών, εμφανίσεων, εκστάσεων καί ούτω καθεξής…. Η Ιστορία συνεχίστηκε καί φτάσαμε εδώ….

Μέσω αυτής τής ιερής διαδικασίας ό άνθρωπος ανακάλυψε Τόν Θεόν, ήτοι διά τού πύρ…. Πύρ καί αγάπη Ό Θεός….

Τό πύρ ήταν η φυσική οδός ής επρονόησε Ό Θεός έν φύσει διά νά προσεγγίσει καί ανακαλύψει ό άνθρωπος Τώ Θείω… Τό όν όπου σημαίνει άνω θρήσκω πόποτε ή όποποτε κατ’ άλλους = ό άνθρωπος… ώς λέξη καί σημασία….

Ό Θεός κατέβηκε είς τόν άνθρωπον όταν ό άνθρωπος ανέβηκε είς Τόν Θεόν, αλλά αυτόν συνέβαινε πάντοτε καί ήταν πάντοτε ό καθένας εντός τής καρδίας τού άλλου… Αυτόν σημαίνει τό σύμβολον τής Εξάλφας ή τής Εξάκτινού ή Άστρον τού Δαυίδ όπως αποκαλείται ύστερον καί δέν ανήκει ούτε είς τόν Δαυίδ ούτε σέ κανέναν άλλον αλλά είναι Σχήμαν Μαθηματικών Τού Θεού πρό πάντων τών αιώνων….

Τό Εξάκτινον αποτελείται από δύο τρίγωνα τό καθένα νά εισέρχεται εντός τού άλλου, τό μέν όμως νά κατεβαίνει = Ό Θεός καί τό δέ νά ανεβαίνει = ό άνθρωπος πρός τήν Αγιότητα Τού Θεού ήτοι κατ’ εικόναν καί καθ’ ομοίωσιν Αξίωσιν διά μέσω τών προσταγών Τού Θεού….

Μέ τό πέρασμα τού χρόνου ό υπερπρωτόγονος άνθρωπος δέν ήταν αυτοϊκανοποιημένος μέ τήν θυπροσφορά τού πρός Τόν Θεόν…. Κατάλαβε ότι πλέον έχει περισσότερη πνευματική διαύγεια καί πρέπει νά αφιερώνει περισσότερον χρόνον ή πρέπει νά εύρει ή θυσιάσει χρόνον διά ν’ ασχοληθεί μέ τά Θεία, όχι όπως τώρα οπού δέν δίνουμε κάποιοι καμμία σημασία….

Συνέχεια τό δεύτερον Μέρος….