Εταιρείες Κολοσσοί: Όταν παιδιά 12 ετών δουλεύουν για να ντύνεσαι εσύ

«Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του παιδιού να προστατεύεται από την οικονομική εκμετάλλευση και από την εκτέλεση οποιασδήποτε εργασίας που ενέχει κινδύνους ή που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο την εκπαίδευσή του ή να βλάψει την υγεία του ή τη σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική ή κοινωνική ανάπτυξή του…»

(«Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού» – άρθρο 32, 1989)

Για 100 εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο, κάθε χρονιά δεν χτυπάει το κουδούνι του σχολείου, απλούστατα γιατί δεν πηγαίνουν σχολείο επειδή δουλεύουν, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας.

Από τις μεγάλες εταιρείες έως τα ορυχεία της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό για την εξόρυξη κοβαλτίο που χρησιμοποιεί η Apple, η Microsoft, η Samsung και η Sonyh, παιδιά δουλεύουν πάνω από 12 ώρες.

Για να δούμε όμως με το παρακάτω κατατοπιστικό άρθρο τι συμβαίνει με την βιομηχανία των ρούχων

Σου αρέσουν τα H&M; Και μένα μου αρέσουν. Έχουν πάντα πάμφθηνα ωραία ρούχα, δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρεις κάτι που να ταιριάζει στο στυλ σου κι αν χαλάσει κάτι που θα πάρεις από κει δεν σε πειράζει και πολύ, γιατί συνήθως δεν στοιχίζει πάνω από 15 ευρώ.

Λίγες μέρες πριν όμως, αποφάσισα ότι θα θυσιάσω το shopping therapy στα συγκεκριμένα καταστήματα και αφορμή στάθηκε μια κωμική εκπομπή που στο τελευταίο της show τοποθέτησε στο στόχαστρο την βιομηχανία της μόδας.

Η εκπομπή ανήκει στον John Oliver

Την στοχοποιεί όχι γιατί εντείνει τον καταναλωτισμό μας, ούτε γιατί το να ασχολείσαι με την μόδα είναι επιφανειακό, αλλά γιατί συνηθίζουμε να περιφανευόμαστε για τις χαμηλότιμες αγορές σε τέτοιου είδους καταστήματα χωρίς να υπολογίζουμε κάτι πολύ σημαντικό. Πως έφτασαν αυτά τα ρούχα στα χέρια μας.

Μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει ότι τα εργοστάσια παραγωγής εδρεύουν σε χώρες του τρίτου κόσμου αφού μπορούμε να διαβάσουμε άλλωστε αυτήν την πληροφορία στο ταμπελάκι, αλλά η αλήθεια για την συγκεκριμένη βιομηχανία μόδας αφορά πολλά παραπάνω απο ότι άθλιες συνθήκες εργασίες, απάνθρωπες υπερωρίες και ανθυγιεινό περιβάλλον εργασίας. Αφορά τα παιδιά.

Παιδιά 10,11, και 12 ετών σε χώρες του τρίτου κόσμου, επιχειρούν να εργαστούν σε εργοστάσια παραγωγής ρούχων δίνοντας ψευδη στοιχεία για την ηλικία τους. Στόχος τους είναι να μπορέσουν να βγάλουν κάποια χρήματα για να βοηθήσουν τις οικογένειές τους. Εταιρείες όπως η Wallmart, η ΖARA, η GAP, η NIKE αλλά και πολλές άλλες απασχολούν ανήλικους στα εργοστάσια παραγωγής ρούχων.

Οι εκπρόσωποι των εταιρειών αυτών τίθενται σε δημόσιες εμφανίσεις τους κατά της παιδικής εργασίας. Κάθε φορά όμως που εμφανίζεται ένα σκάνδαλο και φαίνονται στις οθόνες ανήλικα κοpίτσια και αγόpια να ράβουν στο χέρι, οι εκπρόσωποι δηλώνουν σοκαρισμένοι με το γεγονός και υποστηρίζουν ότι δεν το γνώριζαν. Πως γίνεται όμως να μη γνωρίζεις ποια άτομα απασχολεί η επιχείρησή σου; Και όταν ένα παιδί 12 χρονών έρχεται με μια πλαστή ταυτότητα ενηλίκου, πως γίνεται να μη βλέπεις το προφανές; Ότι δεν πρόκειται για άτομο 18 ετών;

Πέρα όμως απο αυτό, οι εταιρείες κάνουν τα στραβά μάτια για πολλά περισσότερα. Τα παιδιά εργάζονται με πολύ χαμηλό μισθό που δεν ξεπερνά τα 6.5 σεντς του δολαρίου. Στο Μπαγκλαντες εργάζονται περίπου 17 ώρες την ημέρα και όταν υπάρχει χρονοδιάγραμμα το οποίο απαιτεί επιπλέον παραγωγή ,τα παιδια δουλεύουν πάνω από 20 ώρες για να πιάσουν το στόχο της εταιρείας. Κοιμούνται μέσα στο εργοστάσιο για μια με δύο ώρες και ξυπνούν για να συνεχίσουν την δουλειά. Σε περίπτωση που παραπονεθούν ή παρουσιάσουν χαμηλότερη απόδοση, οι υπεύθυνοι της παραγωγής τα χτυπούν και τα κακομεταχειρίζονται.

Ο οργανισμός ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνέταξε αναφορά άνω των 100 σελίδων η οποία βασίστηκε σε συνεντεύξεις ανθρώπων που εργάζονται σε τέτοια εργοστάσια. Η αναφορά απαριθμεί πάνω από 200, τα οποία παράγουν είδη ρουχισμού θυγατρικών εταιρειών. Η αναφορά δημοσιεύθηκε και αποκάλυψε επωνυμίες όπως αυτή του Armani,της Αddidas και των καταστημάτων Marks &Spencer.

Στην Cambodia τα περισσότερα εργοστάσια δεν πληρούν τις προδιαγραφές λειτουργίας τους. Οι χάρτες εντός των κτηρίων παρουσιάζουν επαρκείς εξόδους κινδύνου σε περίπτωση ατυχήματος. Σε ρεπορτάζ που πραγματοποιήθηκε σε ένα από αυτά τα εργοστάσια,οι δημοσιογράφοι ξεκίνησαν να περιηγούνται μέσα στους χώρους μέχρι που ανακάλυψαν ότι οι έξοδοι κινδύνου στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν.

Τόσο οι ανήλικοι όσο και οι ενήλικοι υπάλληλοι των χώρων αυτών δεν μπορούν να αντιδράσουν. Οι συμβάσεις τους είναι για μικρό χρονικό διάστημα ώστε να είναι αναλώσιμοι, απαγορεύεται να δημιουργούν σωματεία, οι έγκυες απολύονται άμεσα και φυσικά κανείς δεν παίρνει αποζημίωση.

Η κατάσταση δεν θυμίζει απλά μεσαίωνα αλλά είναι χειρότερη. Στον Μεσαίωνα, για τους ανθρώπους εκείνης της εποχής, η παιδική εργασία ήταν φαινόμενο της καθημερινότητάς τους. Πολλοί από τους εργάτες δούλευαν από μικρή ηλικία, ενώ το νομοθετικό σύστημα για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν περιελάμβανε θεσμούς που να απαγορεύουν και να τιμωρούν την παιδική εργασία.

Σήμερα όμως, σε έναν κόσμο που προβάλλει την δικαιοσύνη, τον πολιτισμό και την ισότητα ως ύψιστα ιδανικά και που ο νόμος τιμωρεί αυστηρά την παιδική εργασία, δεν υπάρχει καμία μα καμία δικαιολογία ιδιαίτερα για εταιρείες όπως είναι και η επωνυμία ZARA, της οποίας ο ιδιοκτήτης είναι ο τέταρτος πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, και οι δραστηριότητες της επιχείρησής του κάνουν ξεκάθαρο ότι έχτισε την περιουσία του πάνω στις πλάτες παιδιών που βρέθηκαν σε ανάγκη.

Και δεν είναι μόνο εταιρείες όπως η ΖΑRA, η H&M και η GAP αλλά και πολλές άλλες. Εταιρείες όπως η DISNEY που απευθύνονται σε παιδιά. Κι όπως ο ίδιος ο John Oliver παρατηρεί είναι ακόμη πιο μακάβριο να βάζεις παιδιά να δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες δημιουργώντας ρούχα στο δικό τους μέγεθος και για την δική τους ηλικία…

Και το ερώτημα είναι μπορείς εσυ να κάνεις κάτι; ΝΑΙ μπορείς γιατί πολλές από αυτές τις εταιρείες αναγκάζονται να συμμορφωθούν επειδη ο οργανισμός ανθρωπίνων δικαιωμάτων τις εξέθεσε με τις αναφορές του και οι καταναλωτές σε διάφορες χώρες τις Ευρώπης αποφάσισαν να δράσουν. Συνεπώς είναι στο χέρι σου.

alfavita.gr