Στις καλοστημένες Selfies, θυσιάζεις ζωή κι αξιοπρέπεια…!
Χρειάζεστε την επιβεβαίωση, σας είναι απαραίτητη, είναι κομμάτι σας και χωρίς εκείνη δεν μπορείτε να επιβιώσετε. Την έχετε ανάγκη με κάθε τρόπο! Με λέξεις, με πράξεις ή απλώς συμφωνώντας μαζί σας σε κάτι.
Έχετε ανάγκη να επιδεικνύεστε τις περισσότερες φορές και οι περισσότερες από εσάς με πλάγιο τρόπο.
Έχει γίνει τρόπος ζωής σας η αδιάκοπη προβολή σας στο Facebook, η πρόκληση μπροστά σε ένα ακόμη like, μπροστά σε ένα ακόμη σχόλιο από κάποιο λιγούρι που δήθεν προσποιείται τον “φίλο” σας (θα τα καταλάβεις αυτά τα σχόλια, κάνουν μπάμ!),και που μονάχα άλλα πράγματα ζητούν από εσάς!
Φωτογραφίες, λες και τραβήχτηκαν από κάποιον επαγγελματία του είδους, ευφάνταστες, σέξυ και προκλητικές πόζες, με όσο λιγότερα ρούχα γίνεται βεβαίως βεβαίως!
Μεταμόρφωση προσώπου για πέντε δευτερόλεπτα, χαρούμενο χαμόγελο, πονηρό, ελαφρώς προκλητικό, επιτυδευμένα σαρκώδη χείλη και λίγο ποπουδάκι στο βάθος της φωτογραφίας, έτσι για την τσαχπινιά!
Τέλος λήψης φωτογραφίας και επιστροφή στην πραγματική ζωή σας.
Και τώρα αναμονή! Αναμονή για τα likes, όπου για λίγο θα σας κάνουν να ξεχαστείτε από την πραγματική σας ζωή και τα πραγματικά σας προβλήματα.
Και την επόμενη μέρα, φτου και από την αρχή.
Ένστικτα ανικανοποίητα, γεμάτα φόβους, ανασφάλειες και εμμονές.
Είμαστε άνθρωποι! Σαφώς και είναι στα πλαίσια του λογικού να “κουβαλάμε” κάτι ή όλα από τα παραπάνω. Ως ένα βαθμό όμως. Όταν τα όρια μας είναι δυσδιάκριτα ή μη οριοθετημένα, τότε λογικό και επόμενο είναι να τα καταπατήσουμε!
Η έλλειψη συνειδητότητας σε μία τέτοια περίπτωση είναι δεδομένη και κάθε αυτοέλεγχος πάει περίπατο, δίχως ποτέ να το καταλάβουμε!
Και κάπου εδώ, χάνεται η μπάλα χωρίς να το καταλάβεις! Η αυτοπροβολή σου έχει πλέον “περάσει” εντός των ορίων του ναρκισισμού, της υπερβολής και του παλιμπαιδισμού!
Έχεις γίνει δέσμια των παθών σου και δίχως να υπάρχει ίχνος αυτοσυγκράτησης μέσα σου, αυτοτοποθετήσαι σε μία “διαδικτυακή βιτρίνα” προβάλλοντας τα εξωτερικά σου κάλλη με κίνδυνο να διαμορφωθούν διάφορες άσχημες απόψεις ή αντιλήψεις από “τρίτους” για σένα.
Και θα μου πεις τώρα..
“Και τι με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι”..
Και δίκιο θα σου δώσω, αλλά δυστυχώς στην εποχή που ζούμε, πλέον οι συναναστροφές μας είναι διφορούμενες, η προσωπική μας ζωή επίσης.
Πλέον εκτός από την πραγματική μας ζωή, υπάρχει και η διαδικτυακή μας ζωή, και μάντεψε σε ποια ζωή αφιερώνεις περισσότερο χρόνο καθημερινά..
Σωστά μάντεψες!
Στην διαδικτυακή ζωή σου, ο τρίτος δεν έχει τη δυνατότητα να σε ζήσει από κοντά, παρά μόνο από μία οθόνη κοιτάζοντας την βιτρίνα σου, με αποτέλεσμα μόνο αρνητικά ή λανθασμένα συμπεράσματα να διαμορφώνονται για εσένα και τη ζωή σου.
Και κάπως έτσι το ευρύτερο κοινό σου που παρακολουθεί την βιτρίνα που του προβάλεις επιλεκτικά εστιάζοντας μονάχα στα όμορφα ή στα δήθεν όμορφα στιγμιότυπα από τη ζωή σου, αποπροσανατολίζεται και χτίζει μία λανθασμένη εικόνα για το πρόσωπο σου.
Γι’αυτό σου λέω, σκέψου σοβαρά και αναλογίσου εάν όλο αυτό που κάνεις αβίαστα και καθημερινά στον διαδικτυακό σου κόσμο, σε ωφελεί ή σε φθείρει..
Το δεύτερο ισχύει, μην το κουράζεις.
Υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να επιβεβαιωθείς και να νιώσεις ποθητή.
Υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να αυτοπροβάλεις τα θετικά του εαυτού σου και της ύπαρξής σου.
Υπάρχεις εσύ! Και τις καλύτερες διαπιστεύσεις θα τις δώσεις με τον χαρακτήρα σου, την προσωπικότητά σου, τις πεποιθήσεις και αξίες σου και την αντίληψή σου.
Τι πιο ωραίο από ένα όμορφο και καλοδουλεμένο μυαλό;
Τίποτα..
Πάψε επιτέλους να γίνεσαι γραφική!
Κουράζεις!
Κώστας Ανδρεόπουλος
loveletters.gr
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
https://www.youtube.com/watch?v=rc_Fey2UPwc
ΕΥΣΤΟΧΟΣ ΚΥΡΙΕ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΕ, ΑΛΛΑ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΕΔΩ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ. ΕΧΩ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ [Η ΜΑΛΛΟΝ ΠΟΛΛΕΣ ΤΕΤΟΙΕΣ “ΥΠΑΡΞΕΙΣ”] ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΘΟΥΝ. ΑΛΛΟΥ ΣΕΡΦΑΡΟΥΝ ΑΥΤΕΣ, ΟΧΙ ΣΤΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ, ΠΙΣΤΕΥΩ…..
ΧΑΧΑΧΑΧΑ…. ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ!!!! ΚΥΜΒΑΛΑ ΑΛΑΛΑΖΟΝΤΑ…
ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΙ….. ΤΙ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΟΥΜΕ….
[ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ…. ΕΓΙΝΕ ΚΛΑΨΙΑΡΙΚΟ….. ΠΕΣΣΙΜΙΣΤΙΚΟ].
Κύριε Ανδρεόπουλε εύγε για το σύντομο, περιεκτικό αλλά και γλαφυρό άρθρο – συμβουλή- παραίνεση προς όλα αυτά τα νέα κορίτσια, αλλά και αγόρια τα οποία έχουν χάσει τον δρόμο, τον εαυτό τους, το πραγματικό νόημα της ζωής και του σκοπού της υπάρξεώς τους. Η ευθύνη βαρύνει λιγότερο τους ιδίους και περισσότερο το σύστημα, ότι σημαίνει αυτό και όλους εμάς τους ενήλικες. Δεχθείτε, παρακαλώ τις ευχαριστίες μου.