…οι Μαθητές εγκατέλειψαν (πρόδωσαν εξίσου) τον Ιησού κι επιβραβεύτηκαν με αγιότητα…Που σταματάει το Θεϊκό Σχέδιο/Θέλημα και που αρχίζει η ατομική ευθύνη απέναντι στον πειρασμό (βάσει «Ελεύθερης Βούλησης») ; Τι κοινό έχει η (χωρίς λαϊκή αντίδραση) σύλληψη, βασανισμός και εκτέλεση του Ιησού με τα σημερινά δεινά της Ελλάδας (επίσης χωρίς λαϊκή αντίδραση) ;
γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Την ώρα της σύλληψης του Ιησού, ο ίδιος (αυτο)μεταστρέφεται σε έναν «αδύναμο άνθρωπο» που δεν επιθυμεί να αμυνθεί, προκειμένου να εκπληρωθούν οι περί Αυτού προφητείες.
Αυτό δείχνει να’ ναι το έναυσμα για την πρώτη (γνωστή) “μη βίαιη” επανάσταση στην ιστορία.
Αφού, ταυτόχρονα με την “παύση χρήσης Θαυματουργικών δυνάμεων από τον Ιησού”, ταυτόχρονα με την “παθητικοποίησή” του πέφτει κι ένα γενικό «μούδιασμα» τόσο στους παριστάμενους Μαθητές του Ιησού όσο και την επαύριο της σύλληψης στα εκτεταμένα πλήθη που είχαν «αγγιχθεί ψυχικά και πνευματικά» απ’ τον Ιησού (πάρα πολλοί δε απ’ αυτούς είχαν «ευεργετηθεί» – και δη θεραπευτικά).
Δεν πρέπει δε να μας διαφεύγει πως σε περιπτώσεις άμεσης παρατεταμένης επαφής του πλήθους με μια «ισχυρή ηγετική/πνευματική προσωπικότητα» με το χάρισμα να «μαγεύει τα πλήθη», αυτά τα άτομα είναι ικανά να σκοτώσουν οποιονδήποτε τολμήσει να αγγίξει τον «Ηγέτη/δάσκαλο», ακόμη κι αν χρειαστεί να δώσουν τη ζωή τους γι’ αυτό.
Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για τον Χριστό…που δεν έχει καμία μα καμία σχέση με «μια απλή ισχυρή, μαγευτική, ηγετική προσωπικότητα»…
Ήταν κάτι μακράν, πολύ μακράν αυτού.
Συνεπώς και η επιρροή του στα πλήθη θα ήταν ισχυρότατη…
Μην ξεχνάμε πόσες φορές τον ακολούθησαν χιλιάδες κόσμου σε ερημικά μέρη χωρίς καν τροφή και νερό μαζί τους…
Ή το πως τον υποδέχτηκαν στην Ιερουσαλήμ…
Ή ο φρενήρης συνωστισμός γύρω του όταν τον «άγγιξε» η «αιμορροούσα γυνή»…
Ή ο αντίστοιχος συνωστισμός όταν διέλυσαν τη στέγη για να κατεβάσουν τον παραλυτικό μαζί με το κρεβάτι του…
Υπήρχε «λαϊκή παθιασμένη λατρεία» του μεγίστου βαθμού προς τον Ιησού…
Χώρια η απόλυτα «εξαρτητική ψυχολογία» που αναπτύσσεται σε κάποιον βαρύτατα ασθενή προς
Αυτόν που τον θεράπευσε θαυματουργικά…
Και να μην μας διαφεύγει επίσης πως αυτός ακριβώς ήταν και ο φόβος των Ραββίνων…κάτι παραπάνω θα γνώριζαν για να ανησυχούν επ’ αυτού…
Κι όμως…
Παρ’ όλα αυτά, «δεν ξέσπασε κανένα μαζικό λαϊκό επεισόδιο απελευθέρωσής» του!!!
Έχει καμία λογική αυτό;
Όχι…η στατιστική της ιστορίας των εκδηλώσεων της «μαζικής ψυχολογίας» άλλα λέει περί «ξεσπασμάτων» της όταν «θίγεται», όταν «βάλλεται» το «αντικείμενο λατρείας»…ο ηγέτης που στα χέρια του κρατάει τις καρδιές των οπαδών, των πιστών του…
Παράδοξο λοιπόν;;;
Ναι…Παράδοξο…
Και όπου υπάρχει «Παράδοξο», κάπου εκεί γύρω βρίσκεται ΠΑΝΤΑ ο Θεός…
Μούδιασαν οι πάντες και δεν αντέδρασαν επειδή, προφανώς και κατά δήλωση Ιησού (οταν σταμάτησε τον Πέτρο από το να χρησιμοποιήσει το μαχαίρι του και όταν σχολίασε σκωπτικά: «αν ήθελα δεν θα μπορούσα να φέρω εδώ 12 λεγεώνες Αγγέλων»;) αυτό ήταν το Θέλημα του Θεού…(Γεθσημανή, «παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο…αλλά όχι όπως θέλω εγώ Κύριε, όπως θέλεις Εσύ…ας γίνει το Θέλημά Σου…)
Καμία ανθρώπινη αντίδραση λοιπόν δεν σημειώθηκε…ούτε καν μια απλή – μαζική – συγκέντρωση των Πιστών του κάτω από το Ρωμαϊκό κυβερνείο για να επιλέξουν δια βοής μεταξύ Χριστού ή Βαρραβά…
Ούτε καν οι κύκλοι των πιο κοντινών Μαθητών του…
Των 12…των 70…και προφανώς, εξαρτημένοι απ’ αυτούς στον 3ο και 4ο κύκλο,
θα ήταν και μερικές εκατοντάδες ακόμη…
Υπεραρκετοί δηλαδή για την «απελευθέρωση» του Ιησού…
Χώρια που δεν θα χρειαζόταν καν να πολεμήσουν γι’ αυτό…καθώς, όχι μόνον δεν θα διώκονταν ένα τέτοιο πλήθος αλλά μέχρι και οι ίδιοι οι Ρωμαίοι στρατιώτες είχαν κάθε λόγο να «στηρίξουν» σιωπηρά μια «τέτοια συγκέντρωση» (προστατεύοντάς τους από τους Ζηλωτές) καθώς δεν τα είχαν με τον Ιησού αλλά με τον φονιά των Ρωμαίων στρατιωτών συναδέλφων τους Βαρραβά που έτσι και δεν ήταν επαρκές το «υπερ του Χριστού» πλήθος, ο «φονιάς» θα την γλίτωνε…
…για να ξανασκοτώσει ρωμαίους στρατιώτες…
Και η παραδειγματική (σταυρική εν προκειμένω) εξόντωση ενός τέτοιου ανθρώπου ήταν εκ των ων ουκ άνευ για τον ρωμαϊκό στρατό…
Οπότε, ο Πόντιος Πιλάτος είχε κάθε λόγο να αντιδρά στην καταδίκη του Ιησού (έναντι απελευθέρωσης Βαρραβά) και να «σιγοντάρει» μια συγκέντρωση πλήθους «φιλική» προς τον Χριστό…
Ουσιαστικά αυτό τους είπε…
Γνωρίζοντας πως ο Ιησούς ήλεγχε ψυχικά και πνευματικά δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στην Ιουδαία που έπιναν – υποτίθεται – φανατικά νερό στ’ όνομά του, “έδωσε την κατάλληλη οδό διαφυγής” για την απελευθέρωσή του…
Και παρ’ όλα αυτά, τι συνέβη;
Επιδεικτικά «εξαφανισμένοι» οι ΠΑΝΤΕΣ από το στρατόπεδο υποστηρικτών του Ιησού…
Μέχρι και οι πιο κοντινοί Μαθητές του Ιησού ήταν κρυμμένοι σε ένα ανώι και έτρεμαν απ’ το φόβο τους…
Ενώ θα ήταν σαφώς γνωστό το ότι δεν είχαν λόγο να φοβούνται…
Μεταξύ συμφέροντος Ρώμης και συμφέροντος ραββίνων, υπερίσχυε ΠΑΝΤΑ το πρώτο.
Αρκεί να ακολουθούσαν την «διπλωματική οδό» που τους υπέδειξε ο Πόντιος Πιλάτος.
Να συγκεντρωθούν οι οπαδοί Του και να τον αθωώσουν «δια βοής»…
Τα υπόλοιπα, «τα έπαιρνε πάνω του» ο Ρωμαίος κυβερνήτης…
Άλλωστε κι άλλες φορές είχε βάλει μέσα στο πλήθος ρωμαίους στρατιώτες με πολιτικά και “ρόπαλα” για να επιβάλλουν την τάξη χωρίς να φανεί ο ρωμαϊκός στρατός (όταν πήρε τα χρήματα του ταμείου του ναού των ιουδαίων για να χτίσει υδραγωγείο)…
Παρ’ όλα αυτά, οι οπαδοί του Ιησού εξαφανίστηκαν από προσώπου γης…
(τη στιγμή που επί αιώνες αργότερα, εκατομμύρια άλλοι θα έδιναν άφοβα την ζωή τους για τον Ιησού και θα υφίσταντο αγόγγυστα, οδυνηρά βασανιστήρια χωρίς φυσικά να τον έχουν γνωρίσει από κοντά)…
Μήπως η εγκατάλειψη του Ηγέτη/Δασκάλου (και μάλιστα του ίδιου του Χριστού) στα χέρια των εχθρών Του και η μη απελευθέρωσή του ούτε καν με μια απλή υπεράριθμη συγκέντρωση συνιστά μια μορφή “Προδοσίας” Του;
Δεν μπορεί, σ’ αυτό το σημείο να μην επισημανθεί μια παράμετρος που ως τώρα αποσιωπάται ιστορικά/θεολογικά (και που θα μας χρειαστεί πιο κάτω)…
Όταν ο Ιούδας τον πρόδωσε, ο Ιησούς είπε πως «…θα ήταν καλύτερο για τον προδότη να μην είχε γεννηθεί…» (Λουκ. 22, 22, Ματθ. 26, 24)
Την στιγμή που ουσιαστικά ο Ιούδας ήταν καθώς φαίνεται «τμήμα του Θεϊκού Σχεδίου».
Άλλωστε, ο ίδιος ο Ιησούς ήταν που επίσης είχε πει:
“Εγώ γνωρίζω ποιους διάλεξα για μαθητές μου”, (Ιωάννης, 13)
Παρ’ ότι ήταν λοιπόν προκαθορισμένο βάση Θεϊκού Θελήματος/Σχεδίου να γίνει έτσι (να προδώσει ο Ιούδας τον Ιησού), ο ίδιος ο Ιησούς καταλογίζει και προσωπικές ευθύνες στον Ιούδα…
Ας δούμε όμως και τι έλεγε ο όσιος Παΐσιος για τον Ιούδα:
– Γέροντα, μπορούμε να λέμε για τους διάφορους πειρασμούς που συμβαίνουν στην ζωή μας ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού;
– Όχι, να μην μπερδεύουμε το θέλημα του Θεού με τον πειρασμό και με όσα φέρνει ο πειρασμός.
Ο Θεός αφήνει τον διάβολο ελεύθερο μέχρις ενός σημείου να πειράξη τον άνθρωπο, και τον άνθρωπο τον αφήνει ελεύθερο να κάνη το καλό ή το κακό.
Δεν φταίει όμως ο Θεός για το κακό που θα κάνη ο άνθρωπος.
Ο Ιούδας λ.χ. ήταν μαθητής του Χριστού.
Μπορούμε να πούμε ότι ήταν θέλημα Θεού να γίνη προδότης;
Όχι, αλλά ο ίδιος ο Ιούδας επέτρεψε στον διάβολο να μπη μέσα του.
Κάποιος είπε σε έναν ιερέα:
«Πάτερ, σε παρακαλώ, κάνε ένα Τρισάγιο για τον Ιούδα».
Ήταν δηλαδή σαν να έλεγε:
«Εσύ, Χριστέ, είσαι άδικος· έτσι ήταν θέλημά Σου, να Σε προδώση ο Ιούδας· γι’ αυτό τώρα βοήθησέ τον» http://aegeanhawk.blogspot.gr/2017/04/blog-post_91.html
Σύμφωνα λοιπόν με τον όσιο Παΐσιο, ο Ιούδας είχε την απόλυτη ευθύνη της προδοσίας του.
Ο Θεός ναι μεν άφησε ελεύθερο τον διάβολο να βάλει τον Ιούδα σε πειρασμό, αλλά ο Ιούδας ήταν απόλυτα υπεύθυνος – βάσει της ελεύθερης ανθρώπινης βούλησης – για την επιλογή του να «πράξει το κακό», την «προδοσία».
Ακολουθώντας όμως το ίδιο «σκεπτικό» και στην περίπτωση των Μαθητών του Ιησού αλλά και ΌΛΩΝ των «οπαδών» του και γενικά των «παντί μέσω και τρόπω, ωφελημένων (ψυχικά, πνευματικά) από τον Ιησού» που «ενέδωσαν στον πειρασμό της δειλίας και της εγκατάλειψης του Ιησού», τότε ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ (εξίσου και όπως ακριβώς και ο Ιούδας) είχαν την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ για την πράξη τους.
Δεν μπορούμε να λέμε πως στην μια περίπτωση (Ιούδας) ήταν δική του η ευθύνη της βαρύτατης αμαρτίας (προδοσία Ιησού) και τιμωρείται με αιώνια κόλαση, ενώ στην άλλη περίπτωση (λοιποί Μαθητές) δεν έχουν προσωπική ευθύνη για την εξίσου βαρύτατη αμαρτία (ΠΑΝΤΕΛΗΣ εγκατάλειψη Ιησού) και επιβραβεύονται με Αποστολικότητα, Αγιότητα και Παράδεισο…
Κι αν ακόμη στη Γεθσημανή στάθηκε αδύνατη οποιαδήποτε δυναμική αντίδραση λόγω διαφωνίας του Ιησού αλλά και ολιγαριθμίας των Μαθητών του έναντι των διωκτών του κι αν ακόμη για λόγους νομιμότητας απέναντι στον Ρωμαίο κυβερνήτη αλλά και απαγόρευσης του Ιησού για οποιαδήποτε βίαιη αντίδρασή τους δικαιολογείται γενικά η μη “δυναμική οργάνωση/αντίδρασή” τους, δεν είχαν καμία μα ΚΑΜΙΑ απολύτως δικαιολογία για την μη συγκέντρωσή τουςμπροστά στο κυβερνείο όταν ο Πόντιος Πιλάτος τους “έδειξε τον τρόπο να απελευθερώσουν” τον Χριστό…
Μια απλή ειρηνική συγκέντρωση θα ήταν και μάλιστα “υπό την προστατευτική αιγίδα του Ρωμαίου κυβερνήτη”…
Αυτό δεν τους το είχε απαγορεύσει ο Ιησούς…
Είχε να κάνει με ξεκάθαρη δειλία και ήταν μια οφθαλμοφανέστατη κατάφωρη προδοσία κατά του Χριστού…
Κι όσο για την μη εκπλήρωση των προφητειών περί Χριστού όπως και την μη ευόδωση του “Θείου προορισμού Του” σε μια τέτοια περίπτωση απελευθέρωσής Του, εφόσον ήταν να γίνει θα γινόταν κάποια άλλη στιγμή αργότερα, αλλά οι Μαθητές του και οι πιστεύοντες σ’ Αυτόν θα είχαν απαλλαγεί από το “άγος της δειλίας και της προδοσίας” προς τον Δάσκαλό τους και Θεάνθρωπο….
…κάτι υπαρκτό, έστω κι αν οι πάντες φρόντισαν να αποσιωπήσουν…
…πιθανόν επειδή ο ίδιος ο Ιησούς δεν το θεώρησε καν αμάρτημα…(ενώ θεώρησε το αντίστοιχο του Ιούδα!)
…άλλωστε, οι Μαθητές του Ιησού ήταν οι μόνοι σε όλη την σειρά Αγίων και Μαρτύρων που ακολούθησε τα επόμενα 2.000 χρόνια που δεν χρειάστηκε να “κυνηγήσουν με ασκητικούς κόπους τη Θεία Χάρη”…
…τους εδόθη άκοπα από την πρώτη στιγμή ως το τέλος…
Πως να μην το χαρακτηρίσεις πλέον «πολλαπλά Παράδοξο» το όλο σκηνικό;
Το Ελληνοϊσλαμικό παράδοξο του σήμερα…
Μετά από τον παραπάνω εισαγωγικό συλλογισμό, ας πάμε σε ένα παρόμοιο «παράδοξο» στο Ελληνικό σήμερα…
Η Ελλάδα πλημμυρίζει ακατάπαυστα από ισλαμικά κύματα εισβολής…
Η εγκληματικότητα σκοτώνει Έλληνες χρόνια τώρα…
Η χώρα μετατρέπεται ταχύτατα σε ισλαμικό κράτος…
Η Τουρκία αποκτά εντός της χώρας μας τον «ιδανικό σύμμαχο»…
Και δεν συμβαίνει καμία ουσιαστική αντίδραση για ν’ αντιμετωπιστεί αυτή η εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση.
Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας μαζί και η Πολιτεία και οι μηχανισμοί της είναι λες και έχουν «μουδιάσει» τόσο μα τόσο πολύ που δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης, του κινδύνου…
Δεν αντιδρούν…
Αφήνουν τα δηλητηριώδη φίδια να εισβάλλουν κατά μυριάδες, να πολλαπλασιάζονται και να πλημμυρίζουν τα πάντα…
Τι άλλο είναι αυτό πέραν από ξεκάθαρα άλλο ένα «Παράδοξο»;
Και όπου «Παράδοξο» εκεί γύρω είναι και ο Θεός…
Είναι Θέλημά του λοιπόν να συμβαίνει αυτό;…
Γι’ αυτό και κανείς δεν αντιδρά στον επικείμενο θάνατό μας…;
Στον Θεό οφείλεται άραγε όλη αυτή η παράδοξη απέραντη ΝΑΡΚΗ όλων;
Ακούγεται κι αυτό συχνά πυκνά…
Κι έχει βάση, εν πολλοίς…
Καθώς, μην ξεγελιέται κανείς, όταν ανάψει ο πόλεμος, ταυτόχρονα από τα σύνορά μας και «από μέσα» (από τα εκατομμύρια συγκεκαλυμμένους ισλαμιστές στρατιώτες σε συνεργασία με το οργανωμένο αλβανο-αφρικανο-ισλαμοκρατούμενο έγκλημα) μην τρέφουμε αυταπάτες πως θα υπάρξει επαρκής χρόνος «πολεμικής ανασυγκρότησης» και ικανότητα «επαρκούς αμυντικής αντίδρασης» από την Ελλάδα…
Κινήσεις απελπισίας από έναν απροετοίμαστο λαό, αυτό θα υπάρξει…
Αυτός που ετοιμάζει μια ολοκληρωτική επίθεση κατά μιας χώρας φροντίζει να συγκεντρώσει την μέγιστη δυνατή υπεροπλία και αριθμητική/μαχητική ικανότητα.
Και φροντίζει να την εξαπολύσει όσο το δυνατόν πιο αστραπιαία και πιο μαζικά στο κεφάλι του «θύματος στόχου».
Εάν το «θύμα» δεν ακολουθήσει αντίστοιχα σε ανάλογα αμυντικά μέτρα (ποσοτικά και ποιοτικά) τότε πολύ απλά δεν έχει καμία απολύτως ελπίδα.
Δεν θα του αφήσουν το χρόνο να το κάνει την τελευταία στιγμή.
Ούτε ηλίθιοι είναι, ούτε ανίκανοι…
Ο Θεός λοιπόν αποφάσισε την Σφαγή των Ελλήνων; (εξ’ ου κι αυτό το “γενικευμένο μούδιασμα”…η “νάρκη”…η “μή αντίδραση” στο “θανάσιμο επικείμενο”;)
Ή μήπως, ακολουθώντας τον παραπάνω εισαγωγικό συλλογισμό περί προδοσίας και εγκατάλειψης Ιησού, πρέπει να πούμε πως ο Θεός επιτρέπει μεν να μπούμε σαν χώρα σε εξαιρετικά επικίνδυνο πειρασμό, πλην όμως, η «τελική απόφαση για τον τρόπο και ώρα αντίδρασης» είναι ΔΙΚΗ ΜΑΣ;
Ο καθένας από την μεριά του και στο μέτρο της «ειδικότητάς» του ας σκεφτεί και ας κρίνει….
Αφήνοντας απ’ έξω τα «ερμαφρόδιτα πτωματοφάγα» της φύσης – τους πολιτικούς που άγονται και φέρονται από τα «γρόσια των ξένων», όλοι οι υπόλοιποι, τουτέστιν, απλοί πολίτες (οι ένθεοι και δη Ορθόδοξοι εννοείται) και θεσμικοί παράγοντες ας προβληματιστούν.
Οι Στρατιωτικοί και οι ένστολοι γενικώς γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τον «άμεσο κίνδυνο» (και ας παριστάνουν τους «ψυχραιμοαδιάφορους») τι νομίζουν πως θα συμβεί όταν αρχίσει κάποια νύχτα η «καταιγίδα»;
Πως, με τι και που θα πρωτοπρολάβουν να αντιδράσουν;
Θα γκρινιάζουν μόνο πως έχουν λιγοστά μέσα που δεν φτάνουν για όλα τα μέτωπα.
Άσε που θα αντιμετωπίσουμε και «βαρύτατες προδοσίες ανωτάτων» καθώς αυτοί που «πρόδωσαν» σε προηγούμενα πολεμικά μέτωπα (πχ Κύπρο 1974) δεν εκτελέστηκαν «παραδειγματικά» ώστε να λειτουργήσει ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΑ για τους επόμενους.
Αντιθέτως, καλοπροικίστηκαν με μπόλικες σειρές από «τριάκοντα αργύρια»…
Οι δικαστικοί γνωρίζουν επίσης από πρώτο χέρι το «τι παίζει στο σκοτάδι πίσω από την κουρτίνα»…
Τι νομίζουν πως θα συμβεί όταν «σκάσει η βόμβα» μια νύχτα;
Αυτοί οι ίδιοι θα αποτελέσουν «στόχο μαζικής εξόντωσης» και αυτή τη φορά «επαγγελματιών εκτελεστών»…εμπειροπόλεμων ισλαμιστών ψημένων στον πόλεμο πολεμιστών και των συμμάχων τους του οργανωμένου εγκλήματος…
Ποιοί θα τους προστατέψουν;
Η μονίμως ελάχιστη αστυνομία που διαρκώς της ψαλιδίζουν τη δύναμη και που ούτως ή άλλως δεν επαρκεί ούτε καν για την γενική αστυνόμευση; (πόσω μάλλον εκείνες τις σκοτεινές πολεμικές ημέρες!)…
Θα τους θυμίσουμε πως αυτοί οι ίδιοι συνέβαλλαν στο «γκρέμισμα» κάθε απόπειρας να ενισχυθούν τα τελευταία χρόνια οι δυνάμεις ασφαλείας μέσω «οργανωμένων κινήσεων Πολιτών» (ελεγχόμενων βεβαίως από την Πολιτεία)…
Κάτι που την «κρίσιμη στιγμή» θα αποδειχθεί ολέθριο…και για τους ίδιους τους δικαστές καθώς δεν θα υπάρχουν επαρκείς δυνάμεις ούτε για την προστασία τους…
Να σημειωθεί εδώ πως, εκείνες τις «κρίσιμες ώρες», εάν αποπειραθεί οποιοσδήποτε σ’ αυτόν τον τόπο να χρησιμοποιήσει τις ελάχιστες δυνάμεις της αστυνομίας για «προσωπική φρουρά», θα είναι σαν να προκαλεί τους πολίτες σε πολύ δυσάρεστη αντίδραση…
Κι εκείνες τις ώρες που οι πάντες είναι οπλισμένοι, δεν είναι ότι πιο σώφρον να «εξοργίζεις με τέτοιες φιλοτομαριστικές τακτικές τους πολίτες»…
Ιδίως όταν έδειξες τα προηγούμενα χρόνια πως μπορούσες να συμβάλεις στην θωράκιση της εθνικής και δημόσιας ασφάλειας και δεν το έκανες, πως μπορούσες να συμβάλεις στην διάσωση της φτωχολογιάς από τα νύχια των φοροαρπακτικών κυνηγώντας την διαφθορά και δεν το έκανες.
Η Εκκλησία συνεχίζει να εγκαταβιώνει σε μια αλαζονική γραφειοκρατική νιρβάνα (υπαλλήλων εν πολλοίς με εξαφανισμένο είδος τους «τιμημένους Ιερείς Πλανάδες») ρυθμισμένη να προσφέρει «προνομιούχα ζωή» σε μια μικρή μειοψηφία «ημετέρων» και αρνούμενη να κατανοήσει τα «γιατί» οι «ένθεοι αυτού του τόπου» επιλέγουν άλλα «δογματικά γενόσημα» για να «θρησκεύουν» γυρνώντας την πλάτη (ενίοτε με θυμό) στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Μια Εκκλησία που βρίσκει πόρους για να στηρίξει τους ισλαμιστές εισβολείς σε ημερήσια/καθημερινή βάση (το παγκάρι και ο δίσκος όπου ΈΛΛΗΝΕΣ ρίχνουν την βοήθειά τους), αλλά που δεν έχει όταν είναι να στηρίξει τους Έλληνες παρά μόνον για τους τέσσερις τελευταίους μήνες του 2017!!!
(το επισιτιστικό πρόγραμμα της Αρχιεπισκοπής θα παράσχει βοήθεια στους Έλληνες – αλλά και ξένους “ελληνοποιημένους” – που «εγκρίθηκαν» ως άξιοι βοηθείας (δηλ. υπερβολικά φτωχοί), μόνον από Σεπτέμβριο ως Δεκέμβριο ’17…όλη την υπόλοιπη χρονιά; Πρέπει ο Έλληνας να γίνει ισλαμιστής λαθρομετανάστης για να δεχτεί η Εκκλησία να τον βοηθήσει ΚΑΘ’ ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ με τον «αξιοπρεπή διακριτικό τρόπο που επαγγέλλεται πως το κάνει» με το περιλάλητο «δέμα στο σπίτι»;).
Μια Εκκλησία που αντί να συνειδητοποιήσει πως είμαστε μια ανάσα απ’ τον πόλεμο και πως για να προετοιμαστεί γι’ αυτόν τον πόλεμο η ελληνική κοινωνία χρειάζεται επειγόντως μια «εθνική ανάταση», μια τόνωση του «εθνικού φρονήματος» (ναι, μέσα από τους ναούς εφόσον αρνείται να το κάνει η Πολιτεία μέσω των σχολείων και άλλων καναλιών της) τονώνει το ακριβώς αντίθετο συναίσθημα των πολιτών, το «αεθνικό», το «οικουμενιστικό», αδιαφορώντας για το ότι αυτοί με τους οποίους πάει να «συμπορευθεί» (ευρωκαθολικοί – προτεστάντες) ευθύνονται στον μέγιστο βαθμό για την ισοπέδωση της χώρας…
Κρύβεται πίσω από την αντίληψη που λέει:
«…δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο από προσευχή…θα γίνει το Θέλημα του Θεού…»
Αυτό είπε ο Ιησούς στην περίπτωση του Ιούδα;
Στον πειρασμό του επικείμενου πολέμου και της εν εξελίξει ισλαμικής εισβολής απαντάμε «μοιρολατρικά»;
Όχι! Θύμισε την “ατομική ευθύνη” ένεκα “ελεύθερης βούλησης” του ανθρώπου…
Η Εκκλησία καλείται να απαντήσει λοιπόν:
Κατά την κρίση της, ο Θεός έχει ήδη κάνει σαφές το Θέλημά του;
Τα πράγματα δείχνουν ΞΕΚΑΘΑΡΑ πως βαδίζουμε απροετοίμαστοι για μια ΣΦΑΓΗ του λαού μας…
Αυτό είναι το Θέλημα του Θεού;
Εάν ναι, μας λέει η Εκκλησία να συνεχίσουμε να παραμένουμε απροετοίμαστοι;
Εάν όχι, γιατί η Εκκλησία δεν βγάζει στην επιφάνεια τον εθνικοπατριωτικό λόγο που είχαν τμήματά της πάντα κατά τις διάφορες πολεμικές φάσεις του έθνους;
Γιατί δεν βγάζει στο περιθώριο τους «άεθνεις», οικουμενιστές που δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να βρεθεί η Ελλάδα υπό την τουρκική ή άλλη σημαία του οποιουδήποτε κατακτητή;
Γιατί συνεχίζει να στηρίζει αυτούς που σύντομα θα γίνουν οι σφαγείς μας;
Γιατί δεν δίνει προτεραιότητα στους Έλληνες, ιδίως δε όταν έχει γίνει σαφές πως αδυνατεί να τους στηρίξει επαρκώς επειδή σπαταλώνται πόροι (από τους ελάχιστους υπάρχοντες) για την στήριξη των ισλαμιστών μελλοντικών σφαγέων μας;
Μέχρι στιγμής, κοινό σημείο μεταξύ της σύλληψης του Ιησού και των σημερινών δεινών μας είναι το «γενικό παράδοξο μούδιασμα» του κόσμου, των θυμάτων αυτής της κατάστασης…των Πολιτών…όσο για την αντίστοιχη”ολιγωρία δυναμικής αντίδρασης” της Πολιτείας, των Θεσμών και των μηχανισμών, είναι μάλλον αρκούντως ύποπτη…κοντά δηλαδή στην ευρύτερη έννοια της “εθνικής προδοσίας”…
Η σύλληψη άραγε του Ελληνικού λαού έχει επιτευχθεί; Ή μήπως όχι ακόμη;
Θα περιμένουμε να επισυμβούν και τα άλλα δύο «κοινά σημεία»;
Ο βασανισμός και η ΣΤΑΥΡΩΣΗ/ ΕΚΤΕΛΕΣΗ;
Έχουμε δύο επιλογές:
Ή αποδεχόμαστε την «μοίρα» μας και να το πάρουμε απόφαση πως θα πάμε σαν το σκυλί στο αμπέλι…
Ή, συνειδητοποιούμε πως ήδη αργήσαμε και πως πρέπει να μπούμε τώρα σε «πολεμικό πυρετό»…
Το τι σημαίνει αυτό το τελευταίο, έχει ειπωθεί πολλές φορές…
Γνωρίζουν άλλωστε καλύτερα όλοι αυτοί που υποτίθεται πως έχουν «εξουσιοδοτηθεί» από την Πολιτεία για να «επιλαμβάνονται επι τούτου»…
Αλλά, επιγραμματικά, θα κάνω μια ύστατη αναφορά, για μια ακόμη φορά:
Ο μόνος τρόπος να ανακοπεί η «εισβολή» είναι να”αντιμετωπιστούν αυστηρά και παραδειγματικά” τα «εδώ φυντάνια τους»…
Τα «καρκινώματά» τους…
Και δη οι «φυλακισμένοι δουλέμποροι» αλλά και οποιοσδήποτε ισλαμιστής (δεν εξαιρούνται οι Αλβανοί) έχει συλληφθεί για παράνομη δραστηριότητα…και ιδίως για βίαιη…
Δεν έχει κανείς μα κανείς το δικαίωμα να παίζει με τη ζωή του λαού μας στο όνομα ενός κακώς εννοούμενου, διαστρεβλωμένου ουμανισμού…
Το ν’ ανοίγεις τις πόρτες στο ισλάμ (αυτό που κάποτε με πόλεμο και αίμα έδιωξες απ’ αυτό τον τόπο) δεν είναι ουμανισμός…είναι καθαρή τρέλα…
Γιώργος Ανεστόπουλος
http://aegeanhawk.blogspot.gr/2017/04/blog-post_59.html
σχετικά:
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
ΟΜΟΡΦΑ!!!! ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΓΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΣΑΣ κ. ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΕ Η ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ … Ο ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙ!!!! ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΕΔΩ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ= ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ…. ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ = ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΠΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ !!!!! ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΤΟΤΕ ΑΛΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΡΓΟ … ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΜΑΡΙΑ
Ο Χριστός δεν μετεστραφει σε αδύναμο άνθρωπο όταν επέτρεψε να αιχμαλωτιστεί..
Έδειξε την μεγαλύτερη δύναμη από κάθε άνθρωπο!
Οτα ν ο Χριστός μιλούσε για τα παθη που τον περιμένουν έλεγε ότι “πρεπει”..
Οτα ν ήρθε σε αντιπαράθεση με τον Απόστολο Πέτρο για το εάν επρε πε να περάσει τα πάθη αυτά είπε και ο Πέτρος του έλεγε να μην το κάνει του είπε συγκεκριμένα “πηγαινε πίσω μου σατανά γιατί φρονεις τα των ανθρώπων και όχι του Θεου”
Αυτά τα ήξεραν όλοι οι Απόστολοι και εννοείται ότι είχαν μαθευτεί απ’όλους τους ακόλουθους του..
Μεγαλύτερες μαλακιες Δεν εχω διαβάσει..
Όλοι πρόδωσαν τον Χριστό και Αγιοποιήθηκαν?
Αγιοποιηθηκαν γιατί εκαναν το θέλημα του..
Θα ξεχάσουμε και τα βασικά που ξέρουμε με τον κάθε μπούφο..
Έλεος!
Σχετικά με τον Ιούδα και τους λοιπούς μαθητές του Κυρίου ο μεν εμεινε αμετανόητος και αυτοκτόνησε ενώ οι δε ναι μεν Τον πρόδωσαν και Τον αρνήθηκαν αλλά μετανόησαν, έτσι λοιπόν και εμείς σήμερα, καλούμαστε να μετανοησουμε και να στραφούμε προς Τον Θεό και οχι εναντίον Του όπως δυστυχώς γίνεται απο πολλούς καθημερινά, όσο για τα δεινά που φαίνεται να ερ χονται στην Ελλάδα ναι είναι θέλημα Του όπως τα πάντα, αν ήμασταν άξιοι θα αλλαζαμε τις αποφάσεις Του αλλά τέτοιοι που είμαστε ειναι απορίας άξιο η μακροθυμια Του, αυτά και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Οχι αδερφε…
Η Καινή Διαθήκη γραφει συγκεκριμένα ότι μετανοήσε!
Απλά δεν είχε σημασία γιατί μετα αυτοκτόνησε..
Ως γνωστόν όμως η αυτόχειρας είναι καταδικασμένος! Οχ ι γιατί αφαιρεί μια ανθρώπινη ζωή, αλλά γιατί δεν έχει τη δυνατότητα να μετανοήσει..
Βασανισμός και σταύρωση ….του Ελληνικού λαού εδώ και 7 χρόνια….απομένει η εκτέλεση…..
http://www.oodegr.com/neopaganismos/ag.grafi/ioudas1.htm
ΠΛΗΡΩΣ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΙΟΥΔΑ, ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΛΟΓΩ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΩΝ…
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΕΝΩ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΣΟ “ΠΟΝΟ” ΓΙΑ ΤΟΝ “ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟ” ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΟΤΙΣΑΝΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΒΟΛΙΚΗ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ. ΤΕΛΙΚΑ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΥΠΝΟΙ ΚΑΙ ΟΛΟΣ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ (ΘΡΗΣΚΕΥΟΜΕΝΟΣ) ΧΑΖΟΣ…ΑΚΟΜΗ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ…ΠΛΥΝ ΤΗΣ ΜΑ…… ΑΝΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΩ…ΤΗΣ ΑΝΟΗΣΙΑΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΔΕΡΝΕΙ.
ΕΙΠΑΜΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΤΡΙΟΦΡΩΝ, ΑΥΤΟΙ ΞΕΦΥΓΑΝΕ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ “ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΙΑΣ”…ΟΙ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ.
ΝΟΜΙΑΖΩ ΟΤΙ Ο ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ ΞΕΣΚΑΛΙΣΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΜΗ ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ.
ΤΟΣΟ ΠΟΝΟ ΠΑΝΤΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ ΟΙ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ…ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑ. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΑΚΡΥΣΑ.
ο ιούδας …ναι..
ο άθλιος παραδόπιστος και προδότης..για τον οποίο έχουν δοθεί μεγάλες μάχες..να του αποδοθεί αξία η ύπαρξη του…..και αναγκαιότητα μάλιστα ιερή πράξη του αυτή…!
Η προδοσία!…
Σε σημείο τέτοια που η ανάγκη της σιχαμερής του ενέρφειας να θέλουν να την διαφημίσουν.. σαν να είναι ίση με της ανάγκη
της ύπαρξης Του Χριστού…!..
Τι θα ήταν ο Χριστός χωρίς τον Ιούδα…λέει ο <>
σε μιά στγμή θλιβερού κενού του!
Μιλάμε τώρα ότι αυτή η άποψη…δεν μπορεί παρά να
..ιδρύθηκες από κάλπηδες..!
από διπρόσωπους ..από αυτά τα υποκριτικά σκουλήκια τα οποία
είναι οι προδότες που καθημερινά ο φυσικός άνθρωπος
τους βρίσκει μπροστά του! Αυτούς τους σαμποτέρ της δημιουργίας και της εξέλιξης
… στον δρόμο του…!
Τα οποία χρησιμοποιούν για το πρώτο και το ένα όπλο επιβίωσης τους, την πουστιά ..για την ικανοποίηση
του μοναδικού και εκλεκτού περιεχομένου τους..Τα ταπεινά ορμέμφυτα !
Αγάπησαν με πρόφαση την ιερότητα … την προδοσία Την υπουλία και την δυσωδία του Ιούδα!
Για τον οποίο ο Χριστός ήρθε στην γή να δείξει μαζί μετα υπόλοιπα… .τι να αποφεύγουμε…Τι να μην γίνει ο άνθρωπος..και ποιόν να αποφεύγει
….
Τον Ιούδα!
…..
Για κλόουν που απενοχοποιούν την αχαριστία και την αισχρότητα!
με την αναγωγή μάλιστα
σε πράξη ηρωισμού…!
Ρε τους Ιούδες…
Που ο χαμερπής αυτός ούτως ή άλλως
με τα λεφτά ασχολείτο..Αυτή ήταν η ασχολία του!
ήταν ένας φραγκοφονιάς να πούμε!
Γραμματέας επί των οικονομικών..ταμίας…
μέτραγε λεφτά….τόσα εδώ..τόσα εκεί…
φέρε κι άλλα…
Ακόμα και σήμερα δεν έχουμε μάθει που πηγαν τα λεφτά
από το ταμείο των μαθητών Του Χριστού…
Χωράφι γίνανε?…σε καμιά τράπεζα θα ναι ακόμα μέσα?..
Κανείς δεν γνωρίζει…
Και δώστου ο εβραίος…να μετράει τα λεφτά…
Παπαντωνίου κανονικός…!
…
του προσδίδουν και
Θεία αποστολή…!!
Αυτήν την κουφάλα..
..
Θεία αποστολή..με φιλάκι ρε?..
Διότι
Αυτό ακριβώς…
Χρέος του ήταν του Ιούδα..
να ατιμάσει ακόμα και αυτό το φιλί…
Να γίνει αυτή η εκδήλωση αγάπης των ανθρώπων ‘αμφισβητήσιμη…
ύποπτη και αμφίβολη…
Ηταν μιλάμε
εντελώς αχρείος ..για αυτήν την σπίλωση..για αυτήν την μέθοδο που χρησιμοποίησε για την προδοσία του!
Μελετημένος ο άθλιος…
Από τότε και μετά…
το φιλί δεν είναι πιά αυτό που ήταν…!
Φιλάκι…
Πήρε τα τριάντα ασημάκια ο Ιούδας
…και
τα επένδυσε…
…
Είχε ..σταμπάρει ένα χωράφι…από πριν..του άρεσε η ιδέα
η φιλόδοξη.. να γίνει
τσιφλικάς…Πόσο κοστίζει ένα φιλάκι..λέει..για ένα χωραφάκι…
Τίποτα…Ούτε χειραψία….ούτε ένα χτύπημα στον ώμο…
Επρεπε να λερώσει ..να ατιμάσει την πιό
βαθιά και ιερή εκδήλωση αγάπης…το ανθρώπινο φιλί…
για να πάρει το χωράφι…
Πόσο κοστίζει ένα τσιφλίκι..Τίποτα..απολύτως…
Και με τα ασήμια το αγόρασε…
Υ.Γ
..Κάποτε θα ειπωθεί και θα διατυπωθεί για τον εφιάλτη
εγκώμιο…και θα διοργανωθεί και εκδήλωση προς τιμή και αποκατάσταση του!
σίγουρα!
Και θα εγκαινιάσει το φιλολογικό προτσες
ο..Σημίτης..
[11 εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς τῷ Πέτρῳ· Βάλε τὴν μάχαιραν εἰς τὴν θήκην· τὸ ποτήριον ὃ δέδωκέ μοι ὁ πατὴρ, οὐ μὴ πίω αὐτό; ] Ιωαννης 18,11…
Όταν άνθρωποι δεν μπορουνε να κατανοήσουν δύο γραμμές, θα κατανοήσουν παραπάνω;
Μέχρι να γίνουν όλα αυτά εχουμε καιρό μπόλικο! Και τώρα ωρα γιά ύπνο παίδες!! Κατι ετοιμάζεται ομως εμαθα! Βρέ λέτε??
Ο ελληνικός λαος για την βολεψη του ψήφιζε και ψηφίζει γραμματείς και φαρισαίους κυβερνήτες εβραίους ( τριαντα αργύρια τοτε) και παραδίδει τον ελληνισμό την ιστορία του τον πολιτισμο του σε σταύρωση και σίγουρο θάνατο!!! Όμως ο ελληνισμός θα κατακτησει τις καρδιές των ανθρώπων της γης και περισσότερο των ελλήνων του εξωτερικού …οπου θα αναστηθεί σαν ιδέα και θα κυριαρχήσει!!!όμως οι έλληνες στην Ελλάδα θα πουν Γεννηθήτω το θέλημα σου όπως ο Χρήστος;
Η ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ. ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ Ο ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΤΟΥ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΠΛΟΥΤΟ.
Και για να γνωρίζονται καθαρότερα τα πάθη που αφορούν στα τρία μέρη της ψυχής, προσθέτουμε και τα παρακάτω με συντομία.
Η ψυχή διαιρείται σε τρία μέρη, το λογιστικό, το θυμικό, και το επιθυμητικό.
Του λογιστικού αμαρτήματα είναι αυτά: Απιστία, αίρεση, αφροσύνη, βλασφημία, αχαριστία, και οι συγκαταθέσεις των αμαρτημάτων, οι οποίες γίνονται από το παθητικό μέρος.
Η ίαση και η θεραπεία αυτών των κακών, είναι η αδίστακτη πίστη στο Θεό και τα αληθινά και χωρίς πλάνη ορθόδοξα δόγματα της ευσέβειας, η αδιάκοπη μελέτη των λόγων του Πνεύματος, η καθαρή και αδιάλειπτη προσευχή, και η ευχαριστία προς το Θεό.
Τα αμαρτήματα του θυμικού είναι τα εξής:
Η ασπλαχνία, το μίσος, η ασυμπάθεια, η μνησικακία, ο φθόνος, ο φόνος και η συνεχής αυτών και των παρομοίων μελέτη.
Η ίαση και θεραπεία είναι η φιλανθρωπία, η αγάπη, η πραότητα, η φιλαδελφία, η συμπάθεια, η ανεξικακία και η καλοσύνη.
Του επιθυμητικού τα αμαρτήματα είναι τα εξής:
Η γαστριμαργία, η λαιμαργία, η οινοποσία, η πορνεία, η μοιχεία, η ακαθαρσία, η ασελγεία, η φιλοχρηματία, η επιθυμία της κενής δόξας, και η επιθυμία χρυσού και πλούτου και σαρκικών απολαύσεων.
Η ίαση και η θεραπεία αυτών είναι η νηστεία, η εγκράτεια, η κακοπάθεια, η ακτημοσύνη, το σκόρπισμα των χρημάτων στους φτωχούς, η επιθυμία των μελλόντων εκείνων αγαθών, ο πόθος της βασιλείας του Θεού και η επιθυμία της θείας υιοθεσίας.
Τώρα πρέπει να κάνουμε λόγο για την διάγνωση των εμπαθών λογισμών, από τους οποίους γίνεται η κάθε αμαρτία.
Οκτώ είναι οι βασικοί λογισμοί της κακίας:
1. ΤΗΣ ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑΣ
2. ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ
3. ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ
4. ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ
5. ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ
6. ΤΗΣ ΑΚΗΔΙΑΣ
7. ΤΗΣ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ
8. ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ.
Το να μας παρενοχλούν ή να μην μας παρενοχλούν οι οκτώ αυτοί λογισμοί, αυτό δεν είναι στην εξουσία μας. Το να επιμένουμε όμως σε αυτούς ή να μην επιμένουμε, να κινούμε τα πάθη ή να μην τα κινούμε αυτό είναι στην εξουσία μας.
Στους λογισμούς αυτούς διακρίνουμε τα εξής:
ΠΡΟΣΒΟΛΗ, ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ, ΠΑΛΗ, ΠΑΘΟΣ, ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ, ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ.
Προσβολή είναι η απλή υπόμνηση του διαβόλου. «Κάνε τούτο ή εκείνο» όπως συνέβη στο Κύριο και Θεό μας. «Πες να γίνουν αυτές οι πέτρες ψωμιά» Ματθαίος 4,3. Αυτό, όπως είπαμε, δεν είναι στην εξουσία μας.
Συνδυασμός είναι η παραδοχή του λογισμού που μας υποβάλλει ο εχθρός, και με ένα τρόπο, η μελέτη του πονηρού λογισμού και ηδονική συνομιλία με την προαίρεσή μας.
Πάθος είναι η έξη που δημιουργείται από τον συνδυασμό του λογισμού που υποβάλει ο εχθρός, και η κατά κάποιο τρόπο συνεχής μελέτη και φαντασία.
Πάλη είναι η αντίσταση στο λογισμό που γίνεται ή προς κατάργηση του πάθους που αυτός περιέχει – δηλαδή του εμπαθούς λογισμού – ή προς συγκατάθεση, καθώς λέει ο Απόστολος: «Η σάρκα επιθυμεί κατά του πνεύματος και το πνεύμα κατά της σαρκός, και αυτά είναι αντίθετα μεταξύ τους». (Γαλ. 5,17.)
Αιχμαλωσία είναι η βίαιη και αθέλητη απαγωγή της καρδιάς που τυραννιέται από προηγούμενο εθισμό στην αμαρτία και μακρά συνήθεια.
Συγκατάθεση είναι η συγκατάνευση στο πάθος που περιέχει ο λογισμός.
Ενέργεια είναι η ίδια η πράξη του εμπαθούς λογισμού, στον οποίο συγκατατεθήκαμε.
Εκείνος λοιπόν που αντιμετωπίζει απαθώς το πρώτο, δηλαδή την προσβολή, ή το διώχνει αμέσως με αντίρρηση και σταθερότητα, έκοψε με μια και όλα τα επόμενα.
Η κατάργηση των οκτώ παθών ας γίνεται με τον εξής τρόπο:
Με την εγκράτεια καταργείται η γαστριμαργία.
Με τον θείο πόθο και την επιθυμία των μελλόντων αγαθών καταργείται η πορνεία.
Με την συμπάθεια προς τους φτωχούς καταργείτε η φιλαργυρία.
Με την αγάπη και την καλοσύνη προς όλους καταργείται η οργή.
Με την πνευματική χαρά καταργείται η κοσμική λύπη.
Με την υπομονή, την καρτερία και την ευχαριστία προς τον θεό καταργείται η ακηδία.
Με την κρυφή εργασία των αρετών και την συνεχή προσευχή με συντριβή καρδιάς, καταργείται η κενοδοξία.
Με το να μην κρίνει κανείς τον άλλο, ή να τον εξευτελίζει, όπως έκανε ο αλαζόνας Φαρισαίος, αλλά να νομίζει τον εαυτό του τελευταίο από όλους καταργείται η υπερηφάνεια.
Έτσι λοιπόν αφού ελευθερωθεί ο νους από τα παραπάνω πάθη και ανυψωθεί στο Θεό, ζει από εδώ τη μακάρια ζωή και δέχεται τον αρραβώνα του Αγίου Πνεύματος. Και όταν φύγει από εδώ, έχοντας απάθεια και αληθινοί γνώση, στέκεται μπροστά στο φως της Αγίας Τριάδος, και καταφωτίζεται μαζί με τους αγίους αγγέλους στους απέραντους αιώνες.
Η ψυχή λοιπόν όπως προαναφέραμε, έχει τρία μέρη:
1. λογισμός
2. θυμός.
3. επιθυμία.
Όταν στο θυμικό μέρος υπάρχει αγάπη και φιλανθρωπία, και στην επιθυμία καθαρότητα και σωφροσύνη, τότε ο λογισμός είναι φωτισμένος. Όταν όμως στο θυμικό μέρος υπάρχει μισανθρωπία και στο επιθυμητικό υπάρχει ακολασία, τότε ο λογισμός είναι σκοτισμένος.
Ο λογισμός τότε υγιαίνει και σωφρονεί και φωτίζεται, όταν έχει τα πάθη υποταγμένα, και θεωρεί πνευματικά τους λόγους των κτισμάτων του Θεού και ανυψώνεται προς την μακάρια Αγία Τριάδα.
Ο θυμός τότε κινείται κατά φύση, όταν αγαπά όλους τους ανθρώπους, και δεν έχει εναντίον κανενός λύπη ή μνησικακία.
Η δε επιθυμία όταν με την ταπεινοφροσύνη, την εγκράτεια και την ακτημοσύνη νεκρώσει τα πάθη, δηλαδή την ηδονή της σαρκός, και τον πόθο των χρημάτων και της πρόσκαιρης δόξας, και στραφεί προς το θείο και αθάνατο έρωτα.Γιατι η επιθυμία κινείται προς τρία πράγματα. Είτε προς την σαρκική ηδονή, είτε προς την μάταιη δόξα, ή προς απόκτηση χρημάτων. Και για την παράλογη αυτή έφεση καταφρονεί τον Θεό και τις άγιες εντολές του, λησμονεί τη θεϊκή ευγένεια, γίνεται θηρίο εναντίον του πλησίον, σκοτίζει τον λογισμό και δεν αφήνει να στραφεί και να δει την αλήθεια.
Ενώ εκείνος που απόκτησε ανώτερο φρόνημα, όπως προείπαμε, απολαμβάνει από εδώ την βασιλεία των ουρανών και ζει μακάρια ζωή αναμένοντας τη μακαριότητα που προορίζεται για όσους αγαπούν τον Θεό. Αυτής είθε ν` αξιωθούμε κι εμείς με την χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αμήν.
Πρέπει να γνωρίζουμε και αυτό:
Ότι δεν μπορούμε να φτάσουμε στο μέτρο κάποιας αρετής, παρά με κοπιαστική φιλοπονία για την απόκτηση της και προσπαθώντας με όση δύναμη έχουμε σε όλη μας την ζωή, όπως λόγου χάρη για την ελεημοσύνη, την εγκρατεια, την προσευχή, την αγάπη, ή κάποια από τις γενικές αρετές.
Από αυτές, μερικώς ο καθένας ασκεί κάποια αρετή. Λ.χ. ασκεί κανείς πότε – πότε την ελεημοσύνη, αλλά επειδή την ασκεί λίγο, δεν μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ελεήμονα, κι ακόμα περισσότερο όταν δεν το κάνει αυτό καλά και θεάρεστα. Γιατί το καλό δεν είναι καλό όταν δεν γίνεται καλά.
Αλλά καλό είναι πράγματι όταν δεν απολαμβάνει εδώ το μισθό του από οποιαδήποτε αιτία, για παράδειγμα από ανθρωπαρέσκεια λόγο καλής φήμης, ή επιδίωξη δόξας, ή από πλεονεξία, και αδικία. Επειδή ο Θεός δεν ζητεί εκείνα που γίνονται και νομίζονται καλά, αλλά εξετάζει το σκοπό για τον οποίο γίνεται.
Όπως λένε και οι θεοφόροι Πατέρες, όταν ο νους λησμονήσει το σκοπό της ευσέβειας, τότε και το έργο που είναι φανερά ενάρετο, γίνεται ανώφελο. Και εκείνα που γίνονται χωρίς διάκριση και σκοπό, όχι μόνο δεν ωφελούν και αν ακόμη είναι καλά, αλλά βλάπτουν.
Το αντίθετο συμβαίνει με εκείνα που νομίζονται κακά, γίνονται όμως με θεοσεβή σκοπό. Όπως εκείνος που μπήκε στο πορνείο, και τράβηξε από εκεί την πόρνη.
Από αυτό γίνεται φανερό, ότι δεν είναι ελεήμων εκείνος που έκανε λίγες φορές την ελεημοσύνη, ούτε είναι εγκρατής εκείνος που εγκρατεύθηκε λίγο, αλλά εκείνος που παρά πολλές φορές και σε όλη του τη ζωή εργάστηκε ολικά την αρετή με ασφαλή διάκριση. Γιατι η διάκριση είναι μεγαλύτερη από όλες τις αρετές, επειδή είναι βασίλισσα και αρετή των αρετών.
Όπως πάλι και για τα αντίθετα:
Δεν λέμε πόρνο ή μέθυσο ή ψεύτη εκείνον που μια φορά γλίστρησε σε αυτά, αλλά εκείνον που πέφτει συχνά σ` αυτά και μένει αδιόρθωτος.
Κοντά σε όσα είπαμε πρέπει να γνωρίσουμε και τούτο, που είναι και αναγκαιότατο σ` όλους εκείνους που έχουν ζήλο να κατορθώσουν την αρετή και επιμελούνται να αποφύγουν την κακία. Ότι δηλαδή, όσο η ψυχή είναι ασυγκρίτως καλύτερη από το σώμα και σε πολλά και μέγιστα σημεία είναι σπουδαιότερη και πιο πολύτιμη, τόσο οι ψυχικές αρετές (και μάλιστα εκείνες που μιμούνται το Θεό και έχουν το Όνομα του), είναι ανώτερες από τις σωματικές αρετές.
Αντίθετα πρέπει να νοούμε για τις ψυχικές κακίες, ότι διαφέρουν από τα σωματικά πάθη και ως προς τις ενέργειες τους και ως προς την έκτιση των τιμωριών που επιβάλλονται σ` αυτές, αν και στους πολλούς, δεν ξέρω πως, αυτό τους διαφεύγει. Γιατί τη μέθη, την πορνεία, τη μοιχεία, την κλοπή και τα παραπλήσια με αυτά, τα προσέχουν και τα αποφεύγουν, ή τα τιμωρούν, επειδή φαίνονται στους πολλούς βδελυρά. Απέναντι όμως στα ψυχικά πάθη, που είναι χειρότερα και βαρύτερα από αυτά και που οδηγούν στην κατάσταση των δαιμόνων και στην αιώνια κόλαση που τους περιμένει όσους τα ακολουθούν χωρίς διόρθωση, μένουν αδιάφοροι.
Εννοώ δηλαδή το φθόνο, τη μνησικακία, την πονηρία, την αναισθησια, την φιλαργυρία που ο Απόστολος την θεωρεί ρίζα όλων των κακών, και τα όμοιά της.
Μιλήσαμε γι` αυτά με όλη την αμάθεια και την αφέλεια μας, κάνοντας μια ευσύνοπτη και σαφή έκθεση του λόγου περί των αρετών και παθών, για να μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει και να εξακριβώνει τη διαίρεση και τη διαφορά τους με ακρίβεια και σαφήνεια. Γι` αυτό και μιλήσαμε για το καθένα με τρόπους και από πολλές απόψεις, ώστε, αν είναι δυνατόν, καμία πλευρά της αρετής ή της κακίας να μην αγνοείται.
Ακόμη για να επιδιώξουμε με χαρά τις αρετές και μάλιστα τις ψυχικές που προσεγγίζουμε στο Θεό, και για να αποφύγουμε τις κακίες με όλη μας την δύναμη. Γιατι είναι αληθινά μακάριος εκείνος που ζητά την αρετή και την ασκεί και εξετάζει με επιμέλεια τι είναι αρετή, επειδή με αυτήν πλησιάζει τον Θεό και ενώνεται νοερά μ` Αυτόν.
Φρόνηση, ανδρεία, σοφία, αληθινή γνώση, και πλούτος αναφαίρετος είναι κυρίως το να ανυψώνεται ο άνθρωπος με την πρακτική αρετή στην θεωρία του Δημιουργού.
Η αρετή λέγεται έτσι από το ρήμα «αιρείσθαι», γιατι είναι αιρετή και θελητή, επειδή κάνουμε αυτοπροαίρετα και θεληματικά το αγαθό, κι όχι χωρίς να θέλουμε και αναγκαστικά.
Η φρόνηση πάλι λέγεται έτσι, γιατι φέρνει στο νου τα ωφέλιμα.
Αν θέλεις, ας προσθέσουμε στον αφελή αυτό λόγο, σαν χρυσή σφραγίδα, και λίγα περί του «κατ` εικόνα και ομοίωσιν» του πιο τιμημένου από όλα τα κτίσματα του Θεού, δηλαδή τον άνθρωπο.
Το νοερό και λογικό ζώο, ο άνθρωπος, μόνο από όλα τα κτίσματα είναι «κατ` εικόνα και ομοίωσιν» του Θεού.
Κάθε άνθρωπος λέγεται «κατ` εικόνα Θεού» για το αξίωμα του νου και της ψυχής, δηλαδή το ακατάληπτο, το αόρατο, το αθάνατο, το αυτεξούσιο. Και ακόμη για την ικανότητα να άρχει, να τεκνοποιεί και να οικοδομεί.
«Καθ` ομοίωσιν» λέγεται για την αρετή και τις πράξεις με τις οποίες μιμείται το Θεό και έχουν το όνομα του Θεού. Δηλαδή, το να δείχνει φιλανθρωπία προς τους συνανθρώπους του, να οικτίρει, να ελεεί και να αγαπά τους συνδούλους του, να δείχνει στους άλλους κάθε ευσπλαχνία και συμπάθεια. «Να γίνετε, (λέει ο Χριστός και Θεός), σπλαχνικοί, όπως είναι σπλαχνικός και ο ουράνιος Πατέρας σας» Λουκάς 6,36.
Το «κατ` εικόνα» το έχει κάθε άνθρωπος, γιατί ο Θεός δεν ανακαλεί τα χαρίσματά του. Το «καθ` ομοίωσιν», όμως το έχουν σπάνιοι και μόνο οι ενάρετοι και άγιοι, οι οποίοι μιμούνται – κατά το δυνατό σε ανθρώπους – την αγαθότητα του Θεού.
Είθε κι εμείς να αξιωθούμε την υπεράγαθη φιλανθρωπία του Θεού, αφού Του φανούμε ευάρεστοι με την αγαθοεργία και γίνουμε μιμητές εκείνων που έχουν ευαρεστήσει από αιώνων τον Χριστό.
Γιατί σε Αυτόν ανήκει το έλεος και σε Αυτόν πρέπει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση, μαζί με τον άναρχο Πατέρα Του, και το πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό Πνεύμα Του, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
«Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα ημέτερα… Ούτος ο (πιστός) βάρβαρος, την οικουμένη ολάκερη κατέλαβε… και ενώ πάντα τα των Ελλήνων σβήνουν και αφανίζονται, τούτου (του πιστού βάρβαρου) καθ’ έκαστη λαμπρότερα γίνονται»
Ι. Χρυσόστομος ΕΙΣ ΙΩΑΝΝΗΝ 59.31.33.