Το πλαστικό δεν είναι το πρόβλημα. Εσύ είσαι.

Τόσα χρόνια σου δίνανε πλαστικό για τα πάντα.
Πλαστικά κουτάλια, καλαμάκια, σακούλες, μπουκάλια, καρέκλες, παιδικά παιχνίδια, δόντια, βυζιά, δάπεδα, παράθυρα, φάρμακα, ρούχα, ακόμα και αναπνοές.
Κι ύστερα…
Σου είπαν ότι είναι κακό.

«Το πλαστικό σκοτώνει τον πλανήτη.»
«Το πλαστικό φταίει για τις αρρώστιες.»
«Το πλαστικό είναι η καταστροφή σου.»

Μόνο που αυτοί το έφτιαξαν.
Αυτοί στο πούλησαν.
Αυτοί σε έκαναν εξαρτημένο από αυτό.
Και τώρα σε κατηγορούν επειδή το χρησιμοποιείς.

Κλασική μέθοδος κοινωνικής μηχανικής:
Δημιουργώ ένα πρόβλημα → εθίζω → κατηγορώ τον χρήστη → προσφέρω “λύση” → επιβάλλω έλεγχο.

Ας μιλήσουμε καθαρά.
Το πλαστικό είναι το τέλειο άλλοθι.

Γιατί;

• Δεν έχει πρόσωπο.

• Δεν έχει εθνικότητα.

• Δεν έχει πολιτικό χρώμα.

• Δεν έχει CEO να κατηγορήσεις.

Είναι σαν τον «ιό»: αόρατο, παντού, και πάντα φταις εσύ.

Κι ενώ σου γεμίζουν τη θάλασσα με δισεκατομμύρια μικροπλαστικά,
έχουν ήδη προωθήσει τη νέα τάξη “βιώσιμων” υλικών.

Ξέρεις τι σημαίνει «βιώσιμο» για αυτούς;

• Παρακολούθηση του τι καταναλώνεις.

• Ψηφιακή σήμανση προϊόντων.

• Διασύνδεση με τον “προσωπικό οικολογικό αποτύπωμα”.

• Κατάργηση φυσικών επιλογών.

• Κλείσιμο μικρών παραγωγών.

Θυμάσαι τις σακούλες στα σούπερ μάρκετ;
Στην αρχή δωρεάν.
Μετά 5 λεπτά.
Μετά 9 λεπτά.
Μετά… τίποτα δεν είναι δωρεάν.

Τίποτα δεν είναι επιλογή.
Είναι όλα επιβολή με πρόφαση τη “σωτηρία”.

Το σκηνικό έχει στηθεί.
Όλα τα “πλαστικά νέα” που κυκλοφορούν τελευταία έχουν στόχο να σου δημιουργήσουν τύψεις.
Να σιχαθείς τον εαυτό σου.
Να νιώσεις υπεύθυνος για την καταστροφή.

Όχι οι εταιρείες.
Όχι οι κυβερνήσεις.
Εσύ.
Ο απλός, άχρηστος καταναλωτής.
Το παράσιτο της Γης.

Γιατί το κάνουν;
Για να φτάσουμε εδώ:

– Να ζητάς μόνος σου περιορισμό.
– Να αποδέχεσαι ψηφιακή επιτήρηση.
– Να υπογράφεις πως “συμμορφώνεσαι στις οδηγίες του ΟΗΕ”.

Το πλαστικό είναι η καρό σημαία που κρατάνε μπροστά από το άρμα των πραγματικών σχεδίων:

• Ψηφιακή ταυτότητα κατανάλωσης

• Ατομικό “κλιματικό σκορ”

• Μηδενισμός των δικαιωμάτων κτήσης ή επιλογής

• Κεντρικός έλεγχος παραγωγής-διάθεσης-ανακύκλωσης

• Τέλος στη μικρή ιδιοκτησία και ανεξαρτησία

Σκέψου το:
Αν ελέγχουν το τι βάζεις στο στόμα σου,
το πού το πετάς,
και το πώς το πληρώνεις,
σου έχουν πάρει τα πάντα.
Δεν έχει σημασία αν έχεις γνώμη.
Δεν θα έχεις περιθώριο να την εφαρμόσεις.

Και η ειρωνεία;
Οι ίδιοι που διαλύουν το περιβάλλον με εργοστάσια, πετρέλαια, χημικά, γεωργικά δηλητήρια και πολέμους,
σου λένε ότι φταις επειδή πήρες νερό σε μπουκάλι.

Δεν σε σώζουν.
Σε στοχοποιούν.

Άλλος ένας κρίκος στη μεγάλη αλυσίδα των σύγχρονων δικτατοριών.
Δεν χρειάζονται στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Αρκούν συστήματα επιβράβευσης/τιμωρίας μέσα από “πράσινες” πλατφόρμες.

Είσαι καλός πολίτης γιατί δεν αγόρασες πλαστικό.
Άρα δικαιούσαι ρεύμα αυτό το μήνα.

Προχωράς έτσι.
Αθόρυβα.
Αποδεχόμενος.
Γιατί νομίζεις ότι “σώζεις κάτι”.

Μα στην πραγματικότητα, 
το μόνο που σώζεις είναι τον μηχανισμό που σε υποδουλώνει.

Stranger