Στο τελος κουρευουν τον γαμπρο ..

Ο πρωινός ήλιος ανέβαινε πάνω από τις κορυφές των δέντρων, ρίχνοντας μια ζεστή χρυσή λάμψη στο δάσος από κάτω. Στο βάθος, ο ήχος ενός δρυοκολάπτη αντηχούσε μέσα στο δάσος. Ο δρυοκολάπτης ήταν ένα θαύμα, ένας τυμπανιστής στους κορμούς των δέντρων, προάγγελος χαράς και αγγελιοφόρος μυστηρίου.

Βαθιά μέσα στο δάσος, ένας άντρας που ονομαζόταν Τζακ, αναζητούσε να συλλάβει το άπιαστο πουλί. Είχε ακούσει ιστορίες για την ομορφιά του δρυοκολάπτη και ήταν αποφασισμένος να το δει ο ίδιος.
Καθώς όμως ακολουθούσε τον ήχο βαθύτερα μέσα στο δάσος, άρχισε να συνειδητοποιεί ότι αυτό το πουλί ήταν κάτι περισσότερο από ό,τι φαίνεται με το μάτι.

Για ένα πράγμα, ο δρυοκολάπτης φαινόταν να τον οδηγεί σε ένα ταξίδι, όλο και πιο βαθιά στην καρδιά του δάσους. Στην πορεία, ο Τζακ συνάντησε παράξενα και θαυμαστά πλάσματα, το ένα πιο παράξενο και μαγευτικό από το άλλο.

Και καθώς ταξίδευε, ο Τζακ ένιωθε τον εαυτό του να αλλάζει. Οι σκέψεις και οι ιδέες του για τον κόσμο άλλαζαν και δεν ήταν πια ο ίδιος άνθρωπος που ήταν κάποτε. Γινόταν κάτι καινούργιο, κάτι άγριο και ελεύθερο, σαν το πουλί που κυνηγούσε.

Τελικά, μετά από μέρες που κυνηγούσε τον ήχο, ο Τζακ βρήκε τον δρυοκολάπτη, σκαρφαλωμένο στην κορυφή ενός δέντρου. Το πουλί τον κοίταξε με τα μαύρα μάτια του και εκείνη τη στιγμή ο Τζακ κατάλαβε τα πάντα. Ο δρυοκολάπτης ήταν ένα σύμβολο ελπίδας, μια υπενθύμιση ότι η μαγεία ήταν ακόμα δυνατή σε αυτόν τον κόσμο και ότι όλα ήταν δυνατά, αν κάποιος είχε μόνο το θάρρος να κυνηγήσει τα όνειρά του.

Με ένα τελευταίο χτύπημα του ράμφους του, ο δρυοκολάπτης πέταξε, ανεβαίνοντας στον ουρανό. Και ο Τζακ, γεμάτος με την αίσθηση του θαύματος και της δυνατότητας το κοιτουσε και χαμογελουσε πλατια , τοτε η φυση εκανε το θαυμα της ..στην δια ακριβως μοιρα , στην ιδια ακριβως πορεια στο πεταγμα το τυποκαρυδος επρεπε να χεσει και το εκανε … Ο Τζακ ενοιωσε το υγρο πηχτο εντερικο ζουμι του τρυποκαρυδου να κατεβαινει στο λαρυγγι του και τοτε καταλαβε …οτι τιποτα σε αυτο το μπουρδελο κοσμο δεν μπορρει να τελειωσει μια γαμημενη φορα ..απλα μαγικα και ομορφα!

Stranger,…

Σχετικά με Stranger

Μετά από την πρώτη πτώση στα 3 μου έτη από μια αντίκα κούνια της γιαγιάς δημιούργησα τα πρώτα μου κενά ! Στην πορεία ένα ατύχημα με ένα ποδήλατο, όπου σε μια κατηφόρα βουνού, συνάντησα ένα γέρικο πλάτανο με το κεφάλι,η συνάντηση αυτή με έφερε στην κατάσταση της μόνιμης Νιρβάνας που βρίσκομαι σημερα!Οι φίλοι μου μου λένε ότι κάπου κάπου ξυπνάω μέσα από τον λήθαργο μου και αρχίζω και γράφω ..η μιλάω σε ένα μικρόφωνο… δεν έχω καλους φίλους το γνωρίζω…από παιδί με κοροϊδεύουν! Δείτε όλα τα άρθρα του/της Stranger →