Εχω χρονια ξεπερασει το τι θα πει ο καθενας για μενα ..τι θα πουν οι πεποιθησεις του ..τι θα του πει ο φυλακας του ….τι θα τον αφησει η συνειδηση του να δει …
Δεν κανω αυτο που κανω για να ειμαι αρεστος , για να ειμαι αγαπητος …για αυτο και ειμαι επωνυμα απροσωπος … !
Κανω αυτο που χαραζει καθε μερα η ψυχη μου και η καρδια μου….λαθος η σωστο το αφηνω στον χρονο και στις σωστες αγκυρες να μπορεσει καποιος να με κρινει αληθινα !
Παμε να παρουμε μια αργη ανασα … αργη ηρεμη ευχαριστη …
Μεσα μας κατοικουν τα παντα ..το θετικο και το αρνητικο …το καλο και το κακο… εμεις δυιλιζουμε καθε στιγμη τι θα παραχθει και απο που θα αντλησουμε δυναμη ..!
Και αυτο δεν σταματα ποτε απο την στιγμη που υπαρχουμε μεχρι θεωρητικα να μην υπαρχουμε …
Ενας μονιμος παλμος αλλαγης δυναμικου , το γιν και το γιανκ θες να το πεις ; πες το δεν τσακωνομαι ποτε με τις λεξεις …το χαος μου δεν ενπεριεχει λεξεις για να υπαρχει … η επικοινωνια απο την αλλη …η τυφλη σημερα επικοινωνια αναγκαστικα πρεπει να τις επιλεξει οσο πιο καλα μπορει ..!
Ο παλμος παταει μια στον εναν ηχο μια στον αντιθετο του … πρεπει να μαθεις να συντονισεις την ανασα σου με αυτο το μικρο ταμπουρλο της ψυχης σου ..να αρχισεις να τον νοιωθεις ..μετα να τον ακους ..και μετα να αρχισεις να βλεπεις οτι αυτος ο παλμος ο δικος σου ταιζει τα παντα γυρω σου …τα συντονιζει ..!
Παρε ηρεμη ανασα και αρχισε να τον κανεις να παιζει ρυθμικα .. εστιασε σε οτι αμορφο μπορεις …μην περιμενεις απαντηση …δεν σε νοιαζει η απαντηση ..η οποια απαντηση θα φερει ο φυλακας μεσα απο το μυαλο σου….πρεπει να τον ξεγελασεις να τον αφησεις να νομιζει οτι του δινεις σημασια …εσυ εστιασε στο κενο … στο τιποτα !!..Αλλα ακου παντα τον παλμο ..! Πλησιασε ξανα στην πηγη σου … θα γνωριζεις οτι πλησιασες οταν τα παντα μεσα σου πλυμηρισουν με ανειπωτα συναισθηματα ευδαιμονιας … οταν γινεις ο ιδιος υπαρξη …οχι το ονομα σου ..οχι αυτο που νομιζεις οτι εισαι ..αλλα ΕΣΥ ..εδω !!!..
Τοτε με μια μονο κινηση φυτεψε στον κοσμο της πηγης την ευχη σου , το θελω σου , την επιβολη σου…πισω απο τον φυλακα …την δικη σου εντολη μεσα στο Ματριξ … και πατα εντερ με την σιγουρια του ηδη εχει συμβει …την απολυτη σιγουρια του ηδη εχει συμβει γιατι ..ΕΣΥ που εσαι ΕΔΩ το ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΣ οτι ειναι εντολη μεσα στο γραμμενο σου σεναριο ..
Ο παλμος ειναι ησυχος , αθορυβος αλλα κατακλιζει τα παντα … ειναι εκει μονιμα … σαν οδηγος ..σαν τον μαεστρο που δινει την εντολη …!
Συντονισου … με την δονηση εριχναν τα τοιχοι στους παλαιους πολεμους ..και εισαι σε πολεμο απο την μερα που γεννηθηκες ..!
Ακου σε τον … τοσα χρονια με ενα μικρο τυμπανακι ασταματητα σε καλω σε αυτον τον πολεμο … μπορουμε να τους διωξουμε …μπορουμε να τα ριξουμε τα τοιχοι …το εχουμε ξανα κανει !!
Σε εναν παλαιο κοσμο τα εχεις μαθει ολα αυτα …για αυτο σου φαινονται σημερα οικεια … ο δρομος να θυμηθεις ειναι ο συντονισμος … ακου σε το διπλα σου ειναι μονιμα και δεν εχει σταματησει ποτε το μικρο ταμπουρλο …!
Χρειαζομαι την “μπαντα” τον πολεμιστων σημερα να παιζει δυνατα ..οσο δυνατα δεν παιξαμε μεχρι σημερα … να γεμισει η γη απο τα μικρα τυμπανακια με το ιδιο τεμπο …
Ελα να τους τρομαξουμε λιγο σημερα γιατι πρεπει ….!
Stranger…
Greek
το κείμενο αν και το νόημα είναι ίδιο , διαβάζεται πιο ευχάριστα από κάτω προς τα πάνω.
ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ……ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
STRANGER.
Ψυχή Νικόλα σε Ευχαριστώ!!!
Δεν ξερω πως μπορεις και εισαι μεσα στη σκεψη μου……
Τι γλυκά που είναι η τελευταία εικόνα .μαύρο μέσα στο άσπρο . Τι όμορφη αντίθεση.
Αυτό το αρνητικο έχει με τους τόνους . Άραγε , ήταν;
ΗΡΩ
Νικόλα απλά Ευχαριστώ..
https://youtu.be/F5zTaLF1p2w
Η 1 Ημέρα Κυρίου για άνθρωπο, ονομάζεται Κυριακή.
Η 8 Ημέρα Κυρίου για άνθρωπο, ονομάζεται Κυριακή.
Στίς υπόλοιπες ημέρες ανθρώπου για άνθρωπο, περίσσεψε
κακία και όχι αγάπη , μαγάρισε Κυριακή.
Και σήμερα και αύριο και πάντα…
ΥΠΕΡΟΧΟ!! Ευχαριστώ, κάλυψα κάποια κενά όσον αφορά την άσκηση με την πηγή, που είχες δημοσιεύσει. Επίσης εντύπωση μεγάλη μου έκανε το σύμβολο επάνω στο ταμπούρλο. Θα ήμουν ευγνώμων αν κάποια στιγμή δώσεις ερμηνεία γι’ αυτό το σύμβολο.
ΝΑΙ,STRANGER ΛΟΓΙΚΑ ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΛΟ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑΝΙΚΟ ΑΛΛΑ ΤΑ ΤΡΙΓΩΝΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΝ;;;;;; ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΑΜΑΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ Η ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ;;; ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒLOG ΣΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΥΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ!!!!!!
ΔΕΝ είσαι μόνος σου.
Να τολμήσω να ρωτήσω ποιά είναι η διαδικασία “κίνηση να φυτέψω την ευχή μου” ? Περισσότερη διευκρίνηση σε αυτό το σημείο.
Ευχαριστώ.
Δεν ξέρω Stranger αν αυτό το σχόλιο ταιριάζει εδώ ή σε άλλο σου άρθρο αλλά σε είδα στον ύπνο μου.
Ήμουνα σε ένα τεράστιο σταθμό υπεραστικών λεωφορείων κ μπαίνω σε ένα από την πίσω πόρτα κ οδηγός ήσουν εσύ. Λες όλοι μέσα; Κοιτάω κ σου λέω λείπουν 3 άτομα: η μάνα μου κ 2 συμμαθητές. Εσύ απαντάς γελώντας, ξέρω που είναι, θα τους βρούμε. Περπατώ στο μπροστινό μέρος κ ακριβώς από πίσω σου κάθονταν 4 καθηγητές μου μαζί σε θέσεις για 2. Σκέφτομαι, καλά(ειρωνικό), κοιμούνται οι φύλακες μας; Γυρνάς κ πάλι γελάς κ λες ‘κοίτα τους μπαγάσηδες ή κάτι τέτοιο’. Κάθομαι δίπλα σου κ ξεκινάς το λεωφορείο με ανοιχτή την πίσω πόρτα. Ο ήλιος φώτιζε, γενικά όσο προχωρούσαμε το φως ήταν λαμπρό κ κόσμος ήταν στο δρόμο κ έτρεχε να προλάβει κάτι σε μια στάση. Πάει το λεωφορείο να νταλαπάρει στα αριστερά αλλά το φέρνεις στα ίσια του. Εγώ κοίταζα να βρω την μάνα κ τους συμμαθητές κ σκεφτόμουνα 1.30 ώρα προς το κέντρο κ 1.30 ώρα πίσω σε περίπτωση που δεν τους βρούμε. Στρίβεις στα αριστερά κ βρισκόμαστε σε ένα πολύ στενό, ανηφορικό σκοτεινό διάδρομο. Προσπάθησες να τον περάσεις με την πρώτη, δεν μπόρεσες αλλά με την δεύτερη. Υπήρχε πολύ γυαλί στο πάτωμα κ λέω, σπάσανε οι καθρέφτες αλλά όχι οι δικοί μας, των άλλων. Προχωρούσαμε κ άκουγα από μακριά πάγο να σπάει κ έβλεπα τον χάρτη της Γης, Ανταρτική κ κάπου κοντά σε Ινδονησία, Φιλιππίνες κ σε ρωτώ, το παγωμένο νερό ειναι βαρύτερο από το κανονικό αλλά δεν μου απάντησες. Ο διάδρομος άλλαξε κ αντί για γυαλί τώρα είχε κάτι σαν καπνό, tobacco από τσιγάρα αλλά δεν μπορούσα να το προσδιορίσω κ έγινε διάδρομος εργοστασίου ή εργαστηρίου. Ο διάδρομος άρχιζε να γεμίζει με κόσμο με ιατρικές άσπρες ρόμπες να τρέχει αλαφιασμένος κ άντρες Ασιατικής καταγωγής στα μαύρα να αφήνουν το πόστο τους. Οι πόρτες στα δεξιά ήταν ανοιχτές αλλά φοβόμουνα να κοιτάξω μέσα. Πριν φτάσουμε στην άκρη του διαδρόμου, έρχεται μια γυναίκα με καστανά μαλλιά κ ιατρική ρόμπα κ μου βάζει στα χέρια ένα λουκέτο που είχε ένα κουμπί πάνω του κ μου λέει κλείσε την πόρτα κ μου δείχνει μια σιδερένια πόρτα στα δεξιά. Τραβάω την πόρτα κ περνάω το λουκέτο στην κλειδαριά, γυρνώ το κλειδί κ πατάω το κουμπί. Αλλά κάτι από την άλλη πλευρά της πόρτας, άρχιζε τηλεπαθητικά να ανοίγει το κλειδί κ να γυρνά το λουκέτο. Πιάνω το λουκέτο με τα 2 χέρια κ το τραβώ σφιχτά κ λέω μα τόσο άχρηστη πια , ούτε μια γαμώ πόρτα δεν μπορείς να κλειδώσεις κ ήθελα να τα παρατήσω, να δώσω το βάρος της ευθύνης σε άλλον κ να φύγω. Σωματική κούραση δεν υπήρχε αλλά ψυχολογική κ πνευματική κ αμφιβολία. Αλλά στο τέλος λέω δεν θα τα παρατήσω, ας πεθάνω αλλά αυτή η πόρτα δεν θα ανοίξει κ γυρνάω κ φωνάζω, Stranger βοήθα.
Δεν ξέρω αν βοήθησε, αλλά νομίζω για όλους μας έφτασε η ώρα που πρέπει να πάρουμε προσωπικές αποφάσεις.