Μαυρίζουν οι τόποι;

Η παρουσία σου σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι τόσο μονόπλευρη όσο νομίζεις .

Όσο εσυ καταγραφεις πληροφορία, βλέπεις, ακούς γεύεσαι απ’ τη ζωή τόσο ποτίζεις τη ζωή και την ύλη γύρω σου με το αποτύπωμα σου το οποίο αυτο το αποτύπωμα είναι απόλυτα μοναδικό σε ολόκληρο το σύμπαν.

Για αυτούς τους λόγους υπάρχουν και τα στοιχειωμένα κάστρα, η τα αντικείμενα με κατάρες ή ακόμα και τα αντικείμενα που σε φτλανε τα φυλαχτα .

Η σκέψη σου, οι αγωνιες σου, οι φόβοι σου, το μισός σου αυτά που καταγράφεις κάθε μέρα στον χώρο που ζεις σαν τη σταγόνα που τρυπάει το βράχο ποτίζεις την περιοχή γύρω σου ανάλογα πόσο δυνατή είναι η εκπομπή της ενέργειας σου .

Αν ερχοσουν ποτέ και μου ζητούσες βοήθεια για κάτι που σου συμβαίνει,γιατι δεν νιώθεις καλά,για κάποια ασθένεια η αλλαγή της τύχης σου, αλλαγή στους στόχους σου στα οράματα σου, στην όρεξη σου για ζωή, από τα πρώτα πράγματα που θα σε συμβούλευα να κάνεις είναι να κάνεις μια ενδοσκόπηση σε αντιπαράθεση με τον χώρο που ζεις ώστε να κατανοήσεις αν έχεις δημιουργήσει γύρω σου μία ύλη η οποία πλέον δονείται σε ενέργειες που εσύ ίσως άφησες πίσω αλλά αυτή σε φυλακίζει στο χτες και δεν σε αφηνει να ξεφύγεις .

Οι λέξεις μας, το συντακτικό μας, η δόνηση που δίνουμε στους ήχους μας , οι τονοι μας η εμφαση μας η εμπότιση της κάθε λέξης μέσα στην έννοια της με την καθαρή συναισθηματική ενέργεια που έχουμε καλλιεργήσει είναι μια ταυτόχρονη υπογραφή δική μας μέσα στο άπειρο του σύμπαντος .

Γι’ αυτό αν ήθελες να συνεχίσω να σε βοηθάω θα σου έλεγα να αρχσειςς να θυμάσαι και να αναλύσεις να καταγράψεις σε χαρτί τις λέξης που χρησιμοποιεις, να καταγράψεις τις κατάρες που ρίχνεις, το θυμό που κρύβουν οι λέξεις σου και προς τα πού στοχεύει ,ποιος είναι μέσα στις πεποιθήσεις σου ο μονιμος εχθρός.. να τον φέρεις μπροστά σου να τον αντιμετωπίσεις και αν θες να γλιτώσεις να τον συγχωρήσεις και αν θες να θεραπευτείς να συγχωρησεις τα παντα , να ξεχάσεις τον μίσος που έχουν καλλιεργήσει μέσα σου οι μόνιμες λέξεις συνήθειας σου .

Εάν μπορούμε να μαυρίζουμε το δωμάτιο μας, τον χώρο εργασίας μας, η την τάξη μας τότε σίγουρο είναι ότι αν η συνείδηση ενισχυθει, αν η συνείδηση γίνει ομάδα αν η συνείδησή εξελιχθεί σε σέκτα τότε όλοι μαζί μπορούμε να μαυρίσουμε και τόπους να μαυρίσουμε χωριά, να μαυρισουμε μια πολη ,ακόμα και ολόκληρο κράτος μπορούμε να μαυρίσουμε .

Αν με ρώταγες λοιπόν αν η γειτονιά σου υπάρχει περίπτωση να είναι μαύρη θα σου ‘λεγα ότι ναι υπάρχει είναι ακριβώς ίδια περίπωση με το να μην είναι μαύρη!!!.. αλλά υπάρχουν σημάδια, υπάρχουν κώδικες, υπάρχουν εικόνες που μπορώ να σου δείξουν ότι η γειτονιά σου είναι η δεν είναι .

Από γκράφιτι στους τοίχους, από ιδιαίτερα οικήματα τα οποία έχουν ιδιαίτερους συμβολισμούς, από εκκλησίες που ξαφνικά φτιάχτηκαν από άγνωστους και δεν έχουν τα ίδια σύμβολα που έχεις συνηθίσει, απ’ το πως τα ακίνητα στην γειτονιά θεωρούνται ότι είναι μαύρα κατοικημένα από άλλους ,απ’ το πόσα καπάκια στο δρόμο που προχωράς έχουν συμβολισμούς ή όχι, απο τους ηχους που βγαζουν τα σοκακια , απο τους τρελους της περιοχης και το ειδος τους …και παρα πολλα ακομα!

Αν ρωτούσες να σου πω πχ αν η Πάτρα είναι πιο καθαρή και πιο Φωτεινή από το Ηράκλειο θα σου ‘λεγα ότι η Πάτρα είναι παλιά στη μαυρίλα, είναι παλαιών σχολών οι μαύροι που έχουν μαζευτεί εκεί και διαμορφώνουν το πεδίο αναλογα ηπια πια , το Ηράκλειο έχει πιο νέο αίμα και είναι πιο σκληρό πιο κοφτερό άρα χωρίς να θέλω να αναλύσω παραπάνω θα σου ‘λεγα άνετα αν ηταν να διαλεξεις ποια απ’τις δύο θα σου ελεγα να αποφυγεις το Ηράκλειο!!

Λυπάμαι που λέω τόσο σκληρά λόγια αλλά θυμηθείτε ότι μιλάω για το πεδίο μιλάω για τις ενέργειες μιλάω για πράγματα που το 99,9% των συνανθρώπων μου δεν θέλει να αποδεχθεί άρα επί της ουσίας δεν κάνω κανένα κακό για την πόλη και μάλιστα η Κρήτη μαρέσει πολύ αλλά η αλήθεια είναι ότι σ’ αυτή την πόλη αυτή τη στιγμή υπάρχουν πηγάδια που ειναι τόσο μαύρα που πάνε πάρα πάρα πάρα πολύ βαθιά μέσα στη μαυρίλα της γης .

Δεν φταίει βέβαια η πόλη φταίνε οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν δημιουργήσει τις ομάδες και με αυτό τον τρόπο έχουν κάνει τη συνείδηση να αποτυπώνεται στην ύλη και κατ’ επέκταση η υλη να δημιουργεί το δικό της χρώμα και τη δικιά της δόνηση έτσι ώστε αν κοιτάξουμε αυτή τη στιγμή την Ελλάδα από ψηλά θα δούμε φωτάκια διασπαρτα αλλού και μαυρες τρύπες αλλού .

Στα είπα όπως πάντα χωρίς σειρά απλά ήθελα να σου δείξω ότι συμμετέχουμε απόλυτα στο πεδίο με τις καθημερινές μικρές συνήθειές μας η με τις καθημερινές μικρές αδράνειες μας .

Και μιλάω για αδράνεια γιατί όπου βλέπεις το μαύρο να δημιουργείται το άδικο και όλους τους τρόπους που σε ζάλισα παραπάνω και εσύ δεν επεμβαίνεις έτσι ώστε να δονήσεις συντονίσεις την ύλη σε μία αντίθετη απέναντι ενέργεια για να υπάρξει ισορροπία τότε είσαι το ίδιο συμμέτοχός σ’ αυτό το πολύ μεγάλο έγκλημα που γίνεται αυτή τη στιγμή πάνω στη γη μέσω από τον έλεγχο της συνείδησης .

Το πόρισμα λοιπον ειναι ότι είμαστε ταυτόχρονα συμμετοχοι ακόμα και όταν θεωρούμε ότι διάγουμε έναν έντιμο βίο, μην ενοχλώντας κανέναν ,σήμερα σε αυτόν τον πόλεμο που έχει προκύψει το κοιτάζω τη πάρτη μου και κάνω την πάπια για να σώσω εμένα και τους δικούς μου έχει ξεπεράσει πια το όριο της κοινωνικής ευθύνης και έχει περάσει στο όριο της ευθύνης της συνείδησης που εκεί δυστυχώς δεν υπάρχει εύκολα η τρύπα να βολευτείς και να περασεις απαρατηρητος !

Στην ψυχή δεν μπορείς να κρυφτείς στην κοινωνία ίσως… Αλλά το τελευταίο σκαλοπάτι που δίνεις το λόγο είναι η ψυχή σου… Και από αυτήν δεν μπορείς να κρυφτείς!

Τα βράδια καμιά φορά μπορεί να ακούσεις μες στην ησυχία έναν λύκο να τραγουδάει απαλά…. Μην απορήσεις ακόμα και αν είσαι μέσα στην πόλη… Μην απορείς Πώς βρέθηκε ο λύκος εκεί!

Αν αφουγκραστείς σωστά θα δεις ότι το τραγούδι Αυτό δεν είναι μόνο μία φορά που συμβαίνει… Αλλά συμβαίνει συχνά σαν τραγούδι υπενθυμισης… Και ισορροπίας στη δόνηση της ύλης που άφησες χωρίς τη δική σου υπογραφή από δίκαιο και πράξη!

Έχει ανάγκη η δόνηση και το δικό σου τραγούδι, και την δική σου ύπαρξη, κρίση, απόφαση, σκέψη…. Έχει ανάγκη να σε δει ότι παίρνεις την ευθύνη σου…

Αν δεν το κάνεις.. Απλά μέσα στο χρόνο σιγά σιγά θα μαυρίσουν οι Τόποι.. Πού και πού θα έρχεται κάποιος λύκος αργά το βράδυ να τραγουδήσει για ισορροπία, για να καθυστερήσει το αναπόφευκτο…!

Stranger,…