..και ομως περασε !

Λογος , μαθηματικα , αρθροισμα καταραμενο !

Ανθρωποι , συνειδηση , θεση , πραξη , καταραμενοι να στεκονται ! ΟΧΙ ΟΛΟΙ ! Μονο οι καταραμενοι !

Που ειναι τα οντα του πλανητη μου ;

Ψαχνω το αιμα μου !

Τους συγγενεις μου , την κληρονομια μου, τους στρατιωτες μου !

Ψαχνω χρονια ..!

Το ιδιο κυμα , την ιδια αφιξη , το ιδιο σμηνος !

Ενθυμησης , η δονηση της εντολης , Ενθυμησης !

Ταγματαρχης Νεμεσεως σε δυσκολια ανευρεσης πληρωματος !

Με εγκαταλειψατε σε εναν πλανητη μονο μου !

Που ειναι η οικογενεια μου ;

Που ειναι οι δικοι μου , που ειναι η αποστολη μου , που ειναι η εντολη ;

Τελος σηματος , δε περιμενω αλλο !

Ξεκινω μονος μου !

Αποστολη Νεμεσης Εκκινηση 28/12/2022

Κιτρινισμενο το βρηκα σε ενα συρταρι να καθεται , δεν ειμαι πολυ ωρα εδω , δεν ξερω καν σε ποιο χρονο ειμαι , δεν γνωριζω καν γιατι ειμαι εδω που ειμαι , γνωριζω μονο οτι ο λογος μου δεν ειναι προκαθορισμενος μεσα σε ενα γραμμικο πεδιο και χρονου και συνειδησης !

Γνωριζω ακομα οτι δεν ειναι ολοι εδω απο τον ιδιο πλανητη , ακομα γνωριζω οτι το πλεγμα εχει διαρηχθει , οτι η συνειδηση – προγραμματισμος των κρατουμενων της γης εχει επικρατησει !

Προσπαθω να θυμηθω να συλλεξω την μνημη πισω απο το πλεγμα , δυσκολο οι παγοι κανουν το σημα αδυναμο !

Ειναι χρονια που νοιωθω οτι με εγκατελειψαν , ειναι χρονια που νοιωθω μονος μου , ακομα τρεχουν δακρια οταν θυμαμαι το τελευταιο ονειρο μου που ειδα την οικογενεια μου στον πλανητη μου , που ειδα τα χρωματα και μυρισα τον αερα .

Και τωρα αυτο το γραμμα κιτρινισμενο μπροστα μου , ισως να ειναι μεσα απο καποιο σημειο του μυαλου μου , ενα δωματιο η ενα συρταρι κλειδωμενο μεσα στο μυαλο μου , ισως και να μην ειμαι πια στον ιδιο χωροχρονο με τους αλλους !

Ισως να πεταω παλι σε ενα αιθερικο ταξιδι η αυτο το ταξιδι να με πηγε πισω η μπρος ..!

Αλλα μου ειναι τοσο γνωριμο , τοσο οικειο , μου θυμιζει μια ανειπωτη ιστορια που υπαρχει μεσα μου αλλα δεν μπορω να την ανακαλεσω ..!

Εχουν κλεψει σε ολους την αληθεια , την μνημη , κρατουμενοι ολοι με ελαχιστους να εχουν ψηγματα μνημης , …!

Με ποιο τροπο θα βρω τους ιδιους , τους ομοσταυλους , με το ιδιο αιμα ;

Αυτο πρεπει να βρω , αυτο ειναι το μεγιστο προβλημα αυτη την στιγμη!

Με ποιο τροπο θα τους καλεσω ;

Φανταζομαι αν ειχα κανει την μεγαλυτερη ανακαλυψη στην γραμμικη αυτη ιστορια δεν θα μπορουσα ποτε να την κανω γνωστη, δεν θα ειχε καμια σημασια γιατι δεν θα ειχε κανενα αποτελεσμα , νικησε η υπνωση , νικησε η υπεροντοτητα και η μεγαλυτερη αληθεια να υπαρξει αυριο οι κρατουμενοι ειναι τοσο αγκιστρωμενοι στον κοσμο που τους δημιουργησαν που δεν θα θελησουν ποτε να την ελενξουν !

Χαθηκε ο πολεμος στην πληροφορια και απο ενστικτο μονο νοιωθω οτι πρεπει να ενημερωσω τους δικους μου που δεν γνωριζω που ειναι , νοιωθω οτι πρεπει να στειλω ενα σημα καπου ..αλλα δεν θυμαμαι που !

Το μονο που εχω ειναι ο λογος μου , ισως και αυτο να ειναι το σημα !

Διπλα απο το κιτρινισμενο γραμμα υπαρχει γραμμενη η λεξη Liberta … !

Κλεινω τα ματια μου να θυμηθω , να σπασω το πλεγμα , το χτυπαω 40 χρονια να σπασει ..!

Μια εικονα απο ενα σκαφος ουρανιο περναει στο μυαλο μου και η καρδια μου χτυπαει γρηγορα , το λενε νεμεσις , το γνωριζω αυτο το σκαφος , το γνωριζει το αιμα μου !

Ενας ψιθυρος που η φωνη μου θυμιζει τον Καρλος …”τους ανθρωπους που ο λογος τους ακουγεται στο συμπαν “…

Και ενα ξαφνικο τραγουδι στην διαπασων μεσα στα αυτια μου …..

…Ανοιγω τα ματια μου και βρισκομαι να περπαταω με τα ακουστικα στα αυτια .. ειμαι σαν να γυρισα απο ενα τεραστιο τριπ απο βαρια ψυχεδελικα ! Αλλα νοιωθω σαν να ξανα γεννηθηκα !

Σηκωνω τα ματια μου και βλεπω μια φιγουρα να με πλησιαζει απο την απεναντι μερια , …

Χιλιες φορες να προσπαθησεις χιλιες φορες θα σε σβηνουν …!

Νοιωθω απλα την αναγκη να χαμογελασω , δεν νοιωθω ουτε θυμο, ουτε φοβο , ουτε ενταση … απλα ειμαι αδιαφορος ! Το εχω ξαναζησει τοσες χιλιαδες φορες !

Ποτε θα το καταλαβεις ;

Μπορει και να μην θελω πια να καταλαβω , να μην με ενδιαφερει να καταλαβω τιποτα περισσοτερο !

Δεν μπορεις να το περασεις , συνεργασου να τελειωνουμε !

Αυξησα την ενταση στα ακουστικα , χαμογελασα ξανα και συνεχισα να περπαταω !..

..”Τους ανθρωπους που ακουει το συμπαν”…και ομως περασε !

Stranger….

Σχετικά με Stranger

Μετά από την πρώτη πτώση στα 3 μου έτη από μια αντίκα κούνια της γιαγιάς δημιούργησα τα πρώτα μου κενά ! Στην πορεία ένα ατύχημα με ένα ποδήλατο, όπου σε μια κατηφόρα βουνού, συνάντησα ένα γέρικο πλάτανο με το κεφάλι,η συνάντηση αυτή με έφερε στην κατάσταση της μόνιμης Νιρβάνας που βρίσκομαι σημερα!Οι φίλοι μου μου λένε ότι κάπου κάπου ξυπνάω μέσα από τον λήθαργο μου και αρχίζω και γράφω ..η μιλάω σε ένα μικρόφωνο… δεν έχω καλους φίλους το γνωρίζω…από παιδί με κοροϊδεύουν! Δείτε όλα τα άρθρα του/της Stranger →