Αν μπορούσαμε να φανταστούμε την ανθρωπότητα μέσα στο καθημερινό ταξίδι της προς το άγνωστο θα μπορούσαμε να δούμε ένα μικρο παιδί που κρατά ένα μικρο Φανάρι μέσα στο απόλυτο σκοτάδι , το Φανάρι όταν κοιτά προς τα πίσω δείχνει μια πορεία, ένα διάδρομο ημισκοτεινο …όταν το παιδί παει να προχωρήσει προς τα μπροστά το Φανάρι ίσα που φωτίζει τον επόμενο πόντο πορείας !
Όλα πηγάζουν από μας , από την συνείδηση μας , από τον τρόπο που δομησαμε τις πληροφορίες μέσα μας και τους δώσαμε τα κατάλληλα υλικά ώστε να αναγεννησουν η να καλέσουν νέες ιδέες …νέους πόντους από το σκοτάδι του άγνωστου!!
Αν και αυτό είναι η μοναδική αλήθεια εμείς σαν άνθρωποι φαίνεται ότι το έχουμε ξεχάσει τελείως και επιμένουμε να θέλουμε να λύνουμε νέα προβλήματα η ανάγκες με παλαιές ιδέες … με παλαιά “εργαλεία”
Δεν δίνουμε τροφή στον φακό μας , δεν δεχόμαστε νέα πληροφορία , δεν αμφισβητούμε παλαιά πληροφορία , δεν διαβάζουμε νέα πράγματα …δεν δεν δεν..και από την άλλη σπαταλάμε την ενέργεια της Ζωής μας για να πετύχουμε κάτι νέο!!
Δεν έχουμε δώσει καν την εντολή στο είναι μας να θυμάται ότι η μόνη λύση είναι ο νους , ο φακός είναι ο νους … δεν έχουμε εκπαιδεύσει τον φακό μας να ανοίγει αυτόματα σε ότι και αν μας συμβαίνει η ψάχνουμε…αλλά αφήνουμε τις πεποιθήσεις μας η την εκπαίδευση μας να μας κρατά μόνιμα σε τέλμα !!
Κάθε ποντος από το απόλυτο σκοτάδι μπορεί να είναι το πόμολο της πόρτας προς την αθανασία μας , προς το ταξίδι στον χρόνο , προς την θεραπεία όλων των ασθενειών ….κάθε πόντος μπορεί να είναι η σωτηρια μας …αλλά εμείς επιλέγουμε να μην χαρτογραφουμε νέα σημεία συνείδησης …αλλά να περιχαρακωνόμαστε λόγω ανασφάλειας …σε εικονικούς χώρους συνείδησης που εμείς δημιουργήσαμε !
Πετάμε κάθε μέρα στα σκουπίδια την όποια λύση στα προβλήματα μας η στα προβλήματα της ανθρωπότητας επειδή μας τρομάζει το άγνωστο …αυτό που θεωρούμε ότι θα μας ξεβολεψει !
Μια σπίθα από το άγνωστο μπορεί να είναι η αίτια όπου η ανθρωπότητα θα δεχθεί ένα νέο εξελικτικό βήμα….και όλο αυτό είναι μέσα μας ….το κρατα το παιδί με τον φακό … και προσπαθεί πόντο πόντο να φωτίσει νέα συνείδηση στον κόσμο μας !
Συνέχισε λοιπόν εσύ να ασχολησε με τον τομέα του χθες στην συνείδηση …να γυρνάς τον φακό προς τα πίσω στο μονοπάτι της πληροφορίας για να βλέπεις μια διαδρομή μισοσκότεινη…κρυφή , με μυστικά , αλλοιωμένη από συμφέροντα , με νοητικές παγίδες ώστε οι λίγοι να τρώνε καλά …
Συνέχισε να σε απασχολεί η εφορία , ο ενφια και ότι άλλο επιλέγουν οι πονηροί καιροί να σου κάνουν ώστε να μην αφήνεις τον φακό να κοιτάξει μπροστά !
Τα πάντα ώστε να ξεχάσεις ότι ο νους σου δεν είναι μικρότερος η ανίκανος ..είναι ένας ακόμα φακός με τις ίδιες πιθανότητες να βρει μέσα στο σκοτάδι την μεγαλύτερη λύση !!
Να σου πω ότι αν η συνείδηση κατανοήσει το μεγαλύτερο θαύμα του σύμπαντος ότι την ίδια στιγμή αυτό το θαύμα θα έχει συμβεί στην Ζωή σου …νομίζω είναι περιττό!
Τα πάντα είναι συνείδηση …εσύ νομίζεις ότι σκέφτεσαι …
Stranger…
Greek
Εγώ ξεκινάω σαν ένα παιδί που περπατάει μέσα σε ένα ηλιόλουστο λιβάδι γεμάτο μυρωδιές και χρώματα και όλα είναι όμορφα γύρω μου αντί για το δικό σου σκοτάδι με τον φακό και τους φόβους. Πειράζει;
Για άλλη μια φορά εντυπωσιαζομαι..
Γεια σου φίλε Νίκο…είπαμε όσοι “ΞΥΠΝΗΣΑΝ”,ξύπνησαν…ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ…..Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ
Πολυ καλα τα λες… οι συνειδησεις ειναι φυλακισμενες, κοιμισμενες στην ουτοπικη “ασφαλεια”.
Αλλοι βολευονται στο προβατιλικι και αλλοι πολεμαν διχως ταμπελες με αξιες οπως: αγαπη, αληθεια. Τους τρομαζει να πιστεψουν στον εαυτο τους αδερφε…
GI’ AYTO THN YPONOMEYOYN
Πόσο δίκιο έχεις!
Έχουμε χάσει με το πρόσχημα των υποχρεώσεων(ΕΝΦΙΑ,εφορία και ότι άλλο επιλέγουν οι πονηροί καιροί)την συνείδηση μας ,τον ανθρωπισμό μας και την αναλυτική μας σκέψη.
Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας να δεχόμαστε όλοι αμάσητα ότι χρωστάμε 350 δις ή δεν ξέρω πόσα για να μπορούμε να έχουμε τράπεζες και από την άλλη φίλοι,συγγενείς και γείτονες να αυτοκτονούν γιατί δεν μπορούν να πάρουν στα παιδιά τους ένα κουλούρι.
ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
μάλλον αυτός που πας να κοροϊδέψεις ότι θες να το αποφύγεις μπροστά σου εμφανίζεται , αλλά σώνεσαι από το κουδούνι..που χτυπά..
ψηλός άνδρας άγνωστος σε μια πόλη άγνωστη με περίπλοκα πεδία να εμφανίζεται η εικόνα.
ένας πυρηνικός αντιδραστήρας είναι ένας άνθρωπος , πώς να το κάνεις καλά , πώς να του αλλάξεις την εικόνα ;
η δράση έχει την ανάλογη αντίδραση . αυτά που ο φακός σου δείχνει δεν τα αποκαλύπτεις , γιατί στο κάτω μια εικόνα είναι , μια μικρή ιστορία που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί.
η σκέψη όμως υπάρχει ή απλά είναι μια αυτοματοποιημένη ενέργεια που απλά έχει μάθει να ενεργεί να έχει πρόσβαση και να αυτοπροβάλεται. Είναι σωστή ή λανθασμένη , ο χρόνος σου αποδεικνύει την αληθινή ταυτότητα της .